Plato, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Εὐθύδημος 249:

εἰε͂ν, ἦν δ’ ἐγώ, Εὐθύδημε· τὸ γὰρ λεγόμενον, καλὰ δὴ παταγεῖσ· πῶσ οὖν ἐπίσταμαι ἐκείνην τὴν ἐπιστήμην ἣν ἐζητοῦμεν; ὡσ δὴ τοῦτο ἀδύνατόν ἐστιν τὸ αὐτὸ εἶναί τε καὶ μή, εἴπερ ἓν ἐπίσταμαι, ἅπαντα ἐπίσταμαι ‐ οὐ γὰρ ἂν εἰήν ἐπιστήμων τε καὶ ἀνεπιστήμων ἅμα ‐ ἐπεὶ δὲ πάντα ἐπίσταμαι, κἀκείνην δὴ τὴν ἐπιστήμην ἔχω· ἆρα οὕτωσ λέγεισ, καὶ τοῦτό ἐστιν τὸ σοφόν;