Lucian, Saturnalia, letter 2 2:

(루키아노스, Saturnalia, letter 2 2:)

τὸ δὲ ὅλον, ἴστε οἱ πέ νητεσ ὑμεῖσ ἐξηπατημένοι καὶ οὐκ ὀρθῶσ δοξάζοντεσ περὶ τῶν πλουσίων, οἵ γε πανευδαίμονασ αὐτοὺσ οἰέσθε εἶναι καὶ μόνουσ ἡδύν τινα βιοῦν τὸν βίον, ὅτι δειπνεῖν τε πολυτελῶσ ἔστιν αὐτοῖσ καὶ μεθύσκεσθαι οἴνου ἡδέοσ καὶ παισὶν ὡραίοισ καὶ γυναιξὶν ὁμιλεῖν καὶ ἐσθῆσι μαλακαῖσ χρῆσθαι· τὸ δὲ πάνυ ἀγνοεῖτε ὁποῖον ἐστιν. αἵ τε γὰρ φροντίδεσ αἱ περὶ τούτων οὐ μικραί, ἀλλ̓ ἀνάγκη ἐπαγρυπνεῖν ἑκάστοισ, μή τι ὁ οἰκονόμοσ βλακεύσασ ἢ ὑφελόμενοσ λάθῃ, μὴ ὁ οἶνοσ ὀξυνθῇ, μὴ ὁ σῖτοσ φθειρὶ ζέσῃ, ἢ ὁ λῃστὴσ ὑφέληται τὰ ἐκπώματα, μὴ πιστεύσῃ τοῖσ συκοφάνταισ ὁ δῆμοσ λέγουσι τυραννεῖν αὐτὸν ἐθέλειν ταῦτα δὲ πάντα οὐδὲ τὸ πολλοστὸν ἄν εἰή μέροσ τῶν ἀνιώντων αὐτούσ· εἰ γοῦν ἠπίστασθε τοὺσ φόβουσ καὶ τὰσ μερίμνασ ἃσ ἔχουσι, πάνυ ἂν ὑμῖν φευκτέον ὁ πλοῦτοσ ἔδοξεν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION