헬라어 문장 검색 - Λυξιαν́Σατυρνά8́

(루키아노스, Saturnalia, letter 2)

Κρόνοσ ἐμοὶ τῷ τιμιωτάτῳ χαίρειν. τί ταῦτα ληρεῖσ, ὦ οὗτοσ, ἐμοὶ περὶ τῶν παρόντων ἐπιστέλλων καὶ ἀναδασμὸν τῶν ἀγαθῶν ποιεῖν κελεύων; τὸ δὲ ἑτέρου ἂν εἰή, τοῦ νῦν ἄρχοντοσ. θαυμάζω γὰρ εἰ μόνοσ τῶν ἁπάντων ἀγνώσσεισ ὡσ ἐγὼ μὲν πάλαι βασιλεὺσ ὢν πέπαυμαι, τοῖσ παισὶ διανείμασ τὴν ἀρχήν, ὁ δὲ Ζεὺσ μάλιστα τῶν τοιούτων ἐπιμελεῖται· τὰ δὲ ἡμέτερα ταῦτα μέχρι πεττῶν καὶ κρότου καὶ ᾠδῆσ καὶ μέθησ, καὶ τοῦτο οὐ πλέον ἡμερῶν ἑπτά. ὥστε περὶ τῶν μειζόνων ἃ φήσ, ἀφελεῖν τὸ ἄνισον καὶ ἐκ τῆσ ὁμοίασ ἢ πένεσθαι ἢ πλουτεῖν ἅπαντασ, ὁ Ζεὺσ ἂν χρηματίσειεν ὑμῖν. εἰ δέ τι τῶν ἐκ τῆσ ἑορτῆσ ἀδικοῖτό τισ ἢ πλεονεκτοῖτο, ἐμὸν ἂν εἰή δικάζειν· καὶ ἐπιστέλλω δὲ τοῖσ πλουσίοισ περὶ τῶν δείπνων καὶ τοῦ χοίνικοσ τοῦ χρυσίου καὶ τῶν ἐσθήτων, ὡσ καὶ ὑμῖν πέμποιεν ἐσ τὴν ἑορτήν· δίκαια γάρ ταῦτα καὶ ἄξια αὐτοὺσ ποιεῖν, ὡσ φατέ, εἰ μή τι εὔλογον ἐκεῖνοι πρὸσ ταῦτα λέγειν ἔχωσι. τὸ δὲ ὅλον, ἴστε οἱ πέ νητεσ ὑμεῖσ ἐξηπατημένοι καὶ οὐκ ὀρθῶσ δοξάζοντεσ περὶ τῶν πλουσίων, οἵ γε πανευδαίμονασ αὐτοὺσ οἰέσθε εἶναι καὶ μόνουσ ἡδύν τινα βιοῦν τὸν βίον, ὅτι δειπνεῖν τε πολυτελῶσ ἔστιν αὐτοῖσ καὶ μεθύσκεσθαι οἴνου ἡδέοσ καὶ παισὶν ὡραίοισ καὶ γυναιξὶν ὁμιλεῖν καὶ ἐσθῆσι μαλακαῖσ χρῆσθαι·

τὸ δὲ πάνυ ἀγνοεῖτε ὁποῖον ἐστιν. αἵ τε γὰρ φροντίδεσ αἱ περὶ τούτων οὐ μικραί, ἀλλ̓ ἀνάγκη ἐπαγρυπνεῖν ἑκάστοισ, μή τι ὁ οἰκονόμοσ βλακεύσασ ἢ ὑφελόμενοσ λάθῃ, μὴ ὁ οἶνοσ ὀξυνθῇ, μὴ ὁ σῖτοσ φθειρὶ ζέσῃ, ἢ ὁ λῃστὴσ ὑφέληται τὰ ἐκπώματα, μὴ πιστεύσῃ τοῖσ συκοφάνταισ ὁ δῆμοσ λέγουσι τυραννεῖν αὐτὸν ἐθέλειν ταῦτα δὲ πάντα οὐδὲ τὸ πολλοστὸν ἄν εἰή μέροσ τῶν ἀνιώντων αὐτούσ· εἰ γοῦν ἠπίστασθε τοὺσ φόβουσ καὶ τὰσ μερίμνασ ἃσ ἔχουσι, πάνυ ἂν ὑμῖν φευκτέον ὁ πλοῦτοσ ἔδοξεν. ἐπεί τοι οἰεί με αὐτὸν οὕτωσ ἄν ποτε κορυβαντιᾶσαι, ὡσ εἰ καλὸν ἦν τὸ πλουτεῖν καὶ βασιλεύειν, ἀφέντα ἂν αὐτὰ καὶ παραχωρήσαντα ἄλλοισ καθῆσθαι ἰδιωτεύοντα καὶ ἀνέχεσθαι ὑπ̓ ἄλλῳ ταττόμενον;

ἀλλὰ τὰ πολλὰ ταῦτα εἰδώσ, ἃ τοῖσ πλουσίοισ καὶ ἄρχουσι προσεῖναι ἀνάγκη, ἀφῆκα τὴν ἀρχὴν εὖ ποιῶν. καὶ γὰρ ἅ νῦν ἐποτνιῶ πρόσ με, ὡσ τοὺσ μὲν ὑῶν καὶ πλακούντων ἐμφορουμένουσ, ὑμᾶσ δὲ κάρδαμον ἢ θύμον ἢ κρόμμυον ἐπιτρώγοντασ ἐν τῇ ἑορτῇ, σκέψαι ὁποῖά ἐστι·

πρὸσ μὲν γὰρ τὸ παρὸν ἡδὺ καὶ οὐχ ἀνιαρὸν ἴσωσ ἑκάτερον αὐτῶν, πρὸσ δὲ τὰ μετὰ ταῦτα ἔμπαλιν ἀναστρέφεται τὸ πρᾶγμα. εἶτα ὑμεῖσ μὲν οὔτε καρηβαροῦντεσ ἀνασταίητ̓ ἂν ἐσ τὴν ὑστεραίαν ὥσπερ ἐκεῖνοι ὑπὸ τῆσ μέθησ οὔτε ὑπὸ τῆσ ἄγαν πλησμονῆσ δυσῶδέσ τι καὶ καπνωδέστερον ἐρυγγάνοντεσ· οἱ δὲ τούτων τε ἀπολαύουσι καὶ τὸ πολὺ τῆσ νυκτὸσ ἢ παισὶν ἢ γυναιξὶν ἢ ὅπωσ ἂν ὁ τράγοσ κελεύῃ συναναφυρέντεσ ἢ φθόην ἢ περιπνευμονίαν ἢ ὕδερον οὐ χαλεπῶσ συνελέξαντο ἐκ τῆσ πολλῆσ τρυφῆσ. ἢ τίνα ἂν αὐτῶν ῥᾳδίωσ δεῖξαι δύναιο μὴ πάντωσ ὠχρὸν ὄντα πολὺ τὸ νεκρῶδεσ ἐμφαίνοντα; τίνα δὲ ἐσ γῆρασ ἀφικόμενον τοῖσ αὐτοῦ ποσίν, ἀλλὰ μὴ φοράδην ἐπὶ τεττάρων ὀχούμενον, ὁλόχρυσον μὲν τὰ ἔξω, κατάρραφον δὲ τὰ ἔνδον, ὥσπερ αἱ τραγικαὶ ἐσθῆτεσ ἐκ ῥαχῶν πάνυ εὐτελῶν συγκεκαττυμέναι; ὑμεῖσ δὲ ἰχθύων μὲν ἄγευστοι καὶ ἄσιτοι, ποδάγρασ δὲ ἢ περιπνευμονίασ οὐχ ὁρᾶθ̓ ὅτι καὶ τούτων ἄπειροί ἐστε, ἢ εἴ τι κατ̓ ἄλληνσσ1 τινὰ αἰτίαν συμβαίνει; καίτοι οὐδ̓ αὐτοῖσ ἐκείνοισ ἡδύ ἐστιν αὐτὸ καθ̓ ἡμέραν καὶ πέρα τοῦ κόρου ἐσθίειν τούτων, ἀλλὰ ἴδοισ ἂν αὐτοὺσ οὕτω λαχάνων καὶ θύμου ὀρεγομένουσ ἐνίοτε, ὥσπερ οὐδὲ σὺ τῶν λαγωῶν καὶ ὑῶν. ἐῶ λέγειν ὅσα ἄλλα λυπεῖ αὐτούσ, υἱὸσ ἀκόλαστοσ ἢ γυνὴ τοῦ οἰκέτου ἐρῶσα ἢ ἐρώμενοσ πρὸσ ἀνάγκην μᾶλλον ἢ πρὸσ ἡδονὴν συνών·

καὶ ὅλωσ πολλά ἐστιν ἅπερ ὑμεῖσ ἀγνοοῦντεσ τὸν χρυσὸν ὁρᾶτε αὐτῶν μόνον καὶ τὴν πορφύραν, καὶ ἢν ἴδητέ ποτε ἐξελαύνοντασ ἐπὶ λευκοῦ ζεύγουσ, κεχήνατε καὶ προσκυνεῖτε. εἰ δὲ ὑπερεωρᾶτε αὐτῶν καὶ κατεφρονεῖτε καὶ μήτε ἐπεστρέφεσθε πρὸσ τὴν ἀργυρᾶν ἁρμάμαξαν μήτε μεταξὺ διαλεγομένων εἰσ τὸν ἐν τῷ δακτυλίῳ σμάραγδον ἀφεωρᾶτε καὶ τῶν ἱματίων παραπτόμενοι τὸ μαλακὸν ἐθαυμάζετε, ἀλλ̓ εἰᾶτε καθ̓ ἑαυτοὺσ πλουτεῖν, εὖ ἴστε, αὐτοὶ ἐφ̓ ὑμᾶσ ἰόντεσ ἐδέοντο συνδειπνεῖν, ὡσ ἐπιδείξαιντο ὑμῖν τὰσ κλίνασ καὶ τὰσ τραπέζασ καὶ τὰ ἐκπώματα, ὧν οὐδὲν ὄφελοσ, εἰ ἀμάρτυροσ ἡ κτῆσισ εἰή τά γέ τοι πλεῖστα εὑρ́οιτε ἂν αὐτοὺσ ὑμῶν ἕνεκα κτωμένουσ, οὐχ ὅπωσ αὐτοὶ χρήσωνται, ἀλλ̓ ὅπωσ ὑμεῖσ θαυμάζοιτε. ταῦτα ὑμᾶσ παραμυθοῦμαι εἰδὼσ τὸν βίον ἑκάτερον, καὶ ἄξιον ἑορτάζειν ἐνθυμουμένουσ ὅτι μετ̓ ὀλίγον ἅπαντασ δεήσει ἀπιέναι ἐκ τοῦ βίου κἀκείνουσ τὸν πλοῦτον καὶ ὑμᾶσ τὴν πενίαν ἀφέντασ.

πλὴν ἐπιστελῶ γε αὐτοῖσ ὥσ2περ ὑπεσχόμην, καὶ οἶδ̓ ὅτι οὐκ ὀλιγωρήσουσι τῶν ἐμῶν γραμμάτων.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Lucian, Saturnalia, letter 2

(루키아노스, Saturnalia, letter 2)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION