Lucian, Saturnalia, νόμοι συμποτικοί

(루키아노스, Saturnalia, νόμοι συμποτικοί)

Λούεσθαι μὲν ὁπόταν τὸ στοιχεῖον ἑξάπουν ᾖ, τὰ δὲ πρὸ τοῦ λουτροῦ κάρυα καὶ πεττοὶ ἔστωσαν. κατακείσθω ὅπου ἂν τύχῃ ἕκαστοσ· ἀξίωμα ἢ γένοσ ἢ πλοῦτοσ ὀλίγον συντελείτω ἐσ προνομήν. οἴνου τοῦ αὐτοῦ πίνειν ἅπαντασ· μηδ̓ ἔστω πρόφασισ τῷ πλουσίῳ ἢ στομάχου ἢ κεφαλῆσ ὀδύνη, ὡσ μόνον δἰ αὐτὴν πίνειν τοῦ κρείττονοσ. μοῖρα χρεῶν κατ̓ ἴσον ἅπασιν· οἱ διάκονοι πρὸσ χάριν μηδενὶ μηδέν, ἀλλὰ μηδὲ βραδυνέτωσαν μηδὲ παραπετέσθωσαν ἔστ̓ ἂν αὐτοῖσ δοκῇ, ὁπόσα χρὴ ἀποφέρειν. μηδὲ τῷ μὲν μεγάλα, τῷ δὲ κομιδῇ μικρά παρατιθέσθω, μηδὲ τῷ μὲν ὁ μηρόσ, τῷ ἡ γνάθοσ συόσ, ἀλλ̓ ἰσότησ ἐπὶ πᾶσιν. ὁ οἰνοχόοσ ὀξὺ δεδορκέτω ἐκ περιωπῆσ ἐσ ἕκαστον, καὶ ἔλαττον ἐσ τὸν δεσπότην, καὶ ἐπ̓ ὀξύτερον ἀκουέτω.

καὶ κύλικεσ παντοῖαι. καὶ ἐξέστω παρέχειν, ἤν τισ ἐθέλῃ, φιλοτησίαν. πάντεσ πᾶσι προπινέτωσαν, ἢν ἐθέλωσι, προπιόντοσ τοῦ πλουσίου. μὴ ἐπάναγκεσ ἔστω πίνειν, ἤν τισ μὴ δύνηται. εἰσ τὸ συμπόσιον μήτε ὀρχηστὴν μήτε κιθαριστὴν αὐτοὺσ ἄγειν ἄρτι μανθάνοντα ἐξέστω, ἤν τισ ἐθέλῃ. σκώμματοσ μέτρον ἔστω τὸ ἄλυπον ἐπὶ πᾶσιν. ἐπὶ πᾶσι πεττευέτωσαν ἐπὶ καρύων· ἤν τισ ἐπ̓ ἀργυρίῳ πεττεύσῃ, ἄσιτοσ ἐσ τὴν ὑστεραίαν ἔστω. καὶ μενέτω καὶ ἀπίτω ἕκαστοσ, ὁπόταν βούληται. ἐπὰν δὲ τοὺσ οἰκέτασ ὁ πλούσιοσ εὐωχῇ, διακονούντων καὶ οἱ φίλοι σὺν αὐτῷ. τοὺσ νόμουσ τούτουσ ἕκαστον τῶν πλουσίων ἐγγράψαντα ἐσ χαλκῆν στήλην ἔχειν ἐν μεσαιτάτῳ τῆσ αὐλῆσ, καὶ ἀναγινωσκέτω. δεῖ δὲ εἰδέναι ὅτι ἔστ̓ ἂν αὕτη ἡ στήλη μένῃ, οὔτε λιμὸσ οὔτε λοιμὸσ οὔτε πυρκαϊὰ οὔτε ἄλλο χαλεπὸν οὐδὲν εἴσεισιν εἰσ τὴν οἰκίαν αὐτοῖσ. ἢν δέ ποτε ‐ ὅπερ μὴ γένοιτο ‐ καθαιρεθῇ, ἀποτρόπαιον οἱᾶ πείσονται.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION