Lucian, Saturnalia, letter 1 2:

(루키아노스, Saturnalia, letter 1 2:)

καίτοι ἀκούω τῶν ποιητῶν λεγόντων ὡσ τὸ παλαιὸν οὐ τοιαῦτα ἦν τοῖσ ἀνθρώποισ τὰ πράγματα σοῦ ἔτι μοναρχοῦντοσ, ἀλλ̓ ἡ μὲν γῆ ἄσποροσ καὶ ἀνήροτοσ ἔφυεν αὐτοῖσ τὰ ἀγαθά, δεῖπνον ἕτοιμον ἑκάστῳ ἐσ κόρον, ποταμοὶ δὲ οἱ μὲν οἶνον, οἱ δὲ γάλα, εἰσὶ δὲ οἳ καὶ μέλι ἔρρεον· τὸ δὲ μέγιστον, αὐτοὺσ ἐκείνουσ φασὶ τοὺσ ἀνθρώπουσ χρυσοῦσ εἶναι, πενίαν δὲ μηδὲ τὸ παράπαν αὐτοῖσ πλησιάζειν. ἡμεῖσ δὲ αὐτοὶ μὲν οὐδὲ μόλυβδοσ ἄν εἰκότωσ δοκοίημεν, ἀλλ̓ εἴ τι καὶ τούτου ἀτιμότερον, ἡ τροφὴ δὲ μετὰ πόνων τοῖσ πλείστοισ, ἡ πενία δὲ καὶ ἀπορία καὶ ἀμηχανία καὶ τὸ οἴμοι καὶ τὸ πόθεν ἄν μοι γένοιτο καὶ ὢ τῆσ τύχησ πολλὰ τοιαῦτα παρὰ γοῦν ἡμῖν τοῖσ πένησι. καὶ ἧττον ἄν, εὖ ἴσθι, ἠνιώμεθα ἂν ἐπ̓ αὐτοῖσ, εἰ μὴ τοὺσ πλουσίουσ ἑωρῶμεν τοσαύτῃ εὐδαιμονίᾳ συνόντασ, οἳ τοσοῦτον μὲν χρυσόν, τοσοῦτον δὲ ἄργυρον ἐγκλεισάμενοι, ἐσθῆτασ δὲ ὅσασ ἔχοντεσ, ἀνδράποδα δὲ καὶ ζεύγη καὶ συνοικίασ καὶ ἀγρούσ, πάμπολλα δὲ ταῦτα ἕκαστα κεκτημένοι οὐχ ὅπωσ μετέδοσαν ἡμῖν ποτε αὐτῶν, ἀλλ̓ οὐδὲ προσβλέπειν τοὺσ πολλοὺσ ἀξιοῦσι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION