Lucian, Saturnalia, τὰ πρὸσ Κρόνον 6:

(루키아노스, Saturnalia, τὰ πρὸσ Κρόνον 6:)

Οἰεί γὰρ τὸν ποιμένα ἐκεῖνον,τὸν ἀλαζόνα, ὑγιέσ τι περὶ ἐμοῦ εἰδέναι; σκόπει δὲ οὕτωσ. ἔσθ̓ ὅστισ ἄνθρωποσ ‐ οὐ γὰρ θεὸν ἐρῶ ‐ ὑπομείνειεν ἂν ἑκὼν αὐτὸσ καταφαγεῖν τὰ τέκνα, εἰ μὴ τισ Θυέστησ ἦν καὶ ἀσεβεῖ ἀδελφῷ περιπεσὼν ἤσθιε; καὶ τοῦτό γ̓ ἂν εἰή, πῶσ δ̓ ἀγνοήσει λίθον ἀντὶ βρέφουσ ἐσθίων, εἰ μὴ ἀνάλγητοσ εἰή τοὺσ ὀδόντασ; ἀλλ̓ οὔτε ἐπολεμήσαμεν οὔτε ὁ Ζεὺσ βίᾳ τὴν ἀρχὴν ἀφείλετο, ἑκόντοσ δέ μου παραδόντοσ αὐτῷ καὶ ὑπεκστάντοσ ἄρχειν· ὅτι μὲν γὰρ οὔτε πεπέδημαι οὔτε ἐν τῷ Ταρτάρῳ εἰμί, καὶ αὐτὸσ ὁρᾷσ, οἶμαι εἰ μὴ τυφλὸσ ὥσπερ Ὅμηροσ εἶ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION