Lucian, Dialogi deorum, Ζευσ, Γανυμήδησ. 9:

(루키아노스, Dialogi deorum, Ζευσ, Γανυμήδησ. 9:)

Τί γάρ σε πρὸσ τὸν ὕπνον ὀνήσει τὸ κάλλοσ; Ἔχει τι θέλγητρον ἡδὺ καὶ μαλακώτερον ἐπάγει αὐτόν. Καὶ μὴν ὅ γε πατὴρ ἤχθετό μοι συγκαθευδοντι καὶ διηγεῖτο ἑώθεν, ὡσ ἀφεῖλον αὐτοῦ τὸν ὕπνον στρεφόμενοσ καὶ λακτίζων καί τι φθεγγόμενοσ μεταξὺ ὁπότε καθεύδοιμι· ὥστε παρὰ τὴν μητέρα ἔπεμπέ με κοιμησόμενον ὡσ τὰ πολλά. ὡρ́α δή σοι, εἰ διὰ τοῦτο, ὡσ φήσ, ἀνήρπασάσ με, καταθεῖναι αὖθισ ἐσ τὴν γῆν, ἢ πράγματα ἕξεισ ἀγρυπνῶν· ἐνοχλήσω γάρ σε συνεχῶσ στρεφόμενοσ. Τοῦτ̓ αὐτό μοι τὸ ἥδιστον ποιήσεισ, εἰ ἀγρυπνήσαιμι μετὰ σοῦ φιλῶν πολλάκισ καὶ περιπτύσσων. Αὐτὸσ ἂν εἰδείησ· ἐγὼ δὲ κοιμήσομαι σοῦ καταφιλοῦντοσ. Εἰσόμεθα τότε ὃ πρακτέον. νῦν δὲ ἄπαγε αὐτόν, ὦ Ἑρμῆ, καὶ πιόντα τῆσ ἀθανασίασ ἄγε οἰνοχοήσοντα ἡμῖν διδάξασ πρότερον ὡσ χρὴ ὀρέγειν τὸν σκύφον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION