Demosthenes, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 293:

καὶ δέδοικα, δέδοικα εἰρήσεται γὰρ πάνθ’ ἃ φρονῶ πρὸσ ὑμᾶσ μὴ τότε μὲν συνεπισπάσησθ’ ἐμὲ τὸν μηδ’ ὁτιοῦν ἀδικοῦντα, νῦν δ’ ἀναπεπτωκότεσ ἦτε. παντάπασι γάρ, ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ἐκλελύσθαι μοι δοκεῖτε καὶ παθεῖν ἀναμένειν τὰ δεινά, ἑτέρουσ δὲ πάσχοντασ ὁρῶντεσ οὐ φυλάττεσθαι, οὐδὲ φροντίζειν τῆσ πόλεωσ πάλαι κατὰ πολλοὺσ καὶ δεινοὺσ τρόπουσ διαφθειρομένησ.