Demosthenes, Speeches 11-20, Περὶ τῶν Συμμοριῶν

(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῶν Συμμοριῶν)

οἱ μὲν ἐπαινοῦντεσ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τοὺσ προγόνουσ ὑμῶν λόγον εἰπεῖν μοι δοκοῦσι προαιρεῖσθαι κεχαρισμένον, οὐ μὴν συμφέροντά γ’ ἐκείνοισ οὓσ ἐγκωμιάζουσι ποιεῖν· περὶ γὰρ πραγμάτων ἐγχειροῦντεσ λέγειν ὧν οὐδ’ εἷσ ἀξίωσ ἐφικέσθαι τῷ λόγῳ δύναιτο, αὐτοὶ μὲν τοῦ δοκεῖν δύνασθαι λέγειν δόξαν ἐκφέρονται, τὴν δ’ ἐκείνων ἀρετὴν ἐλάττω τῆσ ὑπειλημμένησ παρὰ τοῖσ ἀκούουσιν φαίνεσθαι ποιοῦσιν. ἐγὼ δ’ ἐκείνων μὲν ἔπαινον τὸν χρόνον ἡγοῦμαι μέγιστον, οὗ πολλοῦ γεγενημένου μείζω τῶν ὑπ’ ἐκείνων πραχθέντων οὐδένεσ ἄλλοι παραδείξασθαι δεδύνηνται· αὐτὸσ δὲ πειράσομαι τὸν τρόπον εἰπεῖν ὃν ἄν μοι δοκεῖτε μάλιστα δύνασθαι παρασκευάσασθαι.

καὶ γὰρ οὕτωσ ἔχει· εἰ μὲν ἡμεῖσ ἅπαντεσ οἱ μέλλοντεσ λέγειν δεινοὶ φανείημεν ὄντεσ, οὐδὲν ἂν τὰ ὑμέτερ’ εὖ οἶδ’ ὅτι βέλτιον σχοίη· εἰ δὲ παρελθὼν εἷσ ὁστισοῦν δύναιτο διδάξαι καὶ πεῖσαι, τίσ παρασκευὴ καὶ πόση καὶ πόθεν πορισθεῖσα χρήσιμοσ ἔσται τῇ πόλει, πᾶσ ὁ παρὼν φόβοσ λελύσεται. ἐγὼ δὲ τοῦτ’, ἂν ἄρ’ οἱο͂́σ τ’ ὦ, πειράσομαι ποιῆσαι, μικρὰ προειπὼν ὑμῖν ὡσ ἔχω γνώμησ περὶ τῶν πρὸσ τὸν βασιλέα. ἐγὼ νομίζω κοινὸν ἐχθρὸν ἁπάντων τῶν Ἑλλήνων εἶναι βασιλέα, οὐ μὴν διὰ τοῦτο παραινέσαιμ’ ἂν μόνοισ τῶν ἄλλων ὑμῖν πόλεμον πρὸσ αὐτὸν ἄρασθαι·

οὐδὲ γὰρ αὐτοὺσ τοὺσ Ἕλληνασ ὁρῶ κοινοὺσ ἀλλήλοισ ὄντασ φίλουσ, ἀλλ’ ἐνίουσ μᾶλλον ἐκείνῳ πιστεύοντασ ἤ τισιν αὑτῶν. ἐκ δὴ τῶν τοιούτων νομίζω συμφέρειν ὑμῖν τὴν μὲν ἀρχὴν τοῦ πολέμου τηρεῖν ὅπωσ ἴση καὶ δικαία γενήσεται, παρασκευάζεσθαι δ’ ἃ προσήκει πάντα καὶ τοῦθ’ ὑποκεῖσθαι. ἡγοῦμαι γάρ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τοὺσ Ἕλληνασ, εἰ μὲν ἐναργὲσ τι γένοιτο καὶ σαφὲσ ὡσ βασιλεὺσ αὐτοῖσ ἐπιχειρεῖ, κἂν συμμαχῆσαι καὶ χάριν μεγάλην ἔχειν τοῖσ πρὸ αὐτῶν καὶ μετ’ αὐτῶν ἐκεῖνον ἀμυνομένοισ·

εἰ δ’ ἔτ’ ἀδήλου τούτου καθεστηκότοσ προαπεχθησόμεθ’ ἡμεῖσ, δέδι’, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, μὴ τούτοισ μετ’ ἐκείνου πολεμεῖν ἀναγκασθῶμεν, ὑπὲρ ὧν προνοούμεθα. ὁ μὲν γὰρ ἐπισχὼν ὧν ὡρ́μηκεν, εἰ ἄρ’ ἐγχειρεῖν ἔγνωκε τοῖσ Ἕλλησι, χρήματα δώσει τισὶν αὐτῶν καὶ φιλίαν προτενεῖται, οἱ δὲ τοὺσ ἰδίουσ πολέμουσ ἐπανορθῶσαι βουλόμενοι καὶ τοῦτον τὸν νοῦν ἔχοντεσ τὴν κοινὴν ἁπάντων σωτηρίαν παρόψονται.

εἰσ δὲ τὴν ταραχὴν ταύτην καὶ τὴν ἀγνωμοσύνην παραινῶ μὴ προκαθεῖναι τὴν πόλιν ἡμῶν. οὐδὲ γὰρ οὐδ’ ἀπ’ ἴσησ ὁρῶ τοῖσ τ’ ἄλλοισ Ἕλλησι καὶ ὑμῖν περὶ τῶν πρὸσ τὸν βασιλέα τὴν βουλὴν οὖσαν, ἀλλ’ ἐκείνων μὲν πολλοῖσ ἐνδέχεσθαί μοι δοκεῖ τῶν ἰδίᾳ τι συμφερόντων διοικουμένοισ τῶν ἄλλων Ἑλλήνων ἀμελῆσαι, ὑμῖν δ’ οὐδ’ ἀδικουμένοισ παρὰ τῶν ἀδικούντων καλόν ἐστιν λαβεῖν ταύτην τὴν δίκην, ἐᾶσαί τινασ αὐτῶν ὑπὸ τῷ βαρβάρῳ γενέσθαι.

ὅτε δ’ οὕτω ταῦτ’ ἔχει, σκεπτέον ὅπωσ μήθ’ ἡμεῖσ ἐν τῷ πολέμῳ γενησόμεθ’ οὐκ ἴσοι, μήτ’ ἐκεῖνοσ, ὃν ἡμεῖσ ἐπιβουλεύειν ἡγούμεθα τοῖσ Ἕλλησι, τὴν τοῦ φίλοσ αὐτοῖσ δοκεῖν εἶναι πίστιν λήψεται.

πῶσ οὖν ταῦτ’ ἔσται; ἂν ἡ μὲν δύναμισ τῆσ πόλεωσ ἐξητασμένη καὶ παρεσκευασμένη πᾶσιν ᾖ φανερά, φαίνηται δὲ δίκαι’ ἐπὶ ταύτῃ φρονεῖν αἱρουμένη. τοῖσ δὲ θρασυνομένοισ καὶ σφόδρ’ ἑτοίμωσ πολεμεῖν κελεύουσιν ἐκεῖνο λέγω, ὅτι οὐκ ἔστιν χαλεπὸν οὔθ’ ὅταν βουλεύεσθαι δέῃ, δόξαν ἀνδρείασ λαβεῖν, οὔθ’ ὅταν κίνδυνόσ τισ ἐγγὺσ ᾖ, δεινὸν εἰπεῖν φανῆναι, ἀλλ’ ἐκεῖνο καὶ χαλεπὸν καὶ προσῆκον, ἐπὶ μὲν τῶν κινδύνων τὴν ἀνδρείαν ἐνδείκνυσθαι, ἐν δὲ τῷ συμβουλεύειν φρονιμώτερα τῶν ἄλλων εἰπεῖν ἔχειν.

ἐγὼ δ’, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, νομίζω τὸν μὲν πόλεμον τὸν πρὸσ βασιλέα χαλεπὸν τῇ πόλει, τὸν δ’ ἀγῶνα τὸν ἐκ τοῦ πολέμου ῥᾴδιον ἂν συμβῆναι.

διὰ τί; ὅτι τοὺσ μὲν πολέμουσ ἅπαντασ ἀναγκαίωσ ἡγοῦμαι τριήρων καὶ χρημάτων καὶ τόπων δεῖσθαι, ταῦτα δὲ πάντ’ ἀφθονώτερ’ ἐκεῖνον ἔχονθ’ ἡμῶν εὑρίσκω· τοὺσ δ’ ἀγῶνασ οὐδενὸσ οὕτω τῶν ἄλλων ὁρῶ δεομένουσ ὡσ ἀνδρῶν ἀγαθῶν, τούτουσ δ’ ἡμῖν καὶ τοῖσ μεθ’ ἡμῶν κινδυνεύουσι πλείουσ ὑπάρχειν νομίζω. τὸν μὲν δὴ πόλεμον διὰ ταῦτα παραινῶ μηδ’ ἐξ ἑνὸσ τρόπου προτέρουσ ἀνελέσθαι, ἐπὶ δὲ τὸν ἀγῶνα ὀρθῶσ φημι παρεσκευασμένουσ ὑπάρχειν χρῆναι.

εἰ μὲν οὖν ἕτεροσ μὲν ἦν τισ τρόποσ δυνάμεωσ ᾗ τοὺσ βαρβάρουσ οἱο͂́ν τ’ ἦν ἀμύνασθαι, ἕτεροσ δέ τισ ᾗ τοὺσ Ἕλληνασ, εἰκότωσ ἂν ἴσωσ φανεροὶ πρὸσ ἐκεῖνον ἐγιγνόμεθ’ ἀντιταττόμενοι· ἐπεὶ δὲ πάσησ ἐστὶ παρασκευῆσ ὁ αὐτὸσ τρόποσ καὶ δεῖ ταὔτ’ εἶναι κεφάλαια τῆσ δυνάμεωσ, τοὺσ ἐχθροὺσ ἀμύνασθαι δύνασθαι, τοῖσ οὖσι συμμάχοισ βοηθεῖν, τὰ ὑπάρχοντ’ ἀγαθὰ σῴζειν, τί τοὺσ ὁμολογουμένωσ ἐχθροὺσ ἔχοντεσ ἑτέρουσ ζητοῦμεν;

ἀλλὰ παρασκευασώμεθα μὲν πρὸσ αὐτούσ, ἀμυνούμεθα δὲ κἀκεῖνον, ἂν ἡμᾶσ ἀδικεῖν ἐπιχειρῇ. καὶ νῦν μὲν καλεῖτε πρὸσ ὑμᾶσ αὐτοὺσ τοὺσ Ἕλληνασ·

ἂν δ’ ἃ κελεύουσιν οὗτοι μὴ ποιῆτε, οὐχ ἡδέωσ ἐνίων ὑμῖν ἐχόντων, πῶσ χρὴ προσδοκᾶν τιν’ ὑπακούσεσθαι; ὅτι νὴ Δί’ ἀκούσονται παρ’ ἡμῶν ὡσ ἐπιβουλεύει βασιλεὺσ αὐτοῖσ. αὐτοὺσ δ’ οὐ προορᾶν, ὦ πρὸσ τοῦ Διόσ, οἰέσθε τοῦτο; ἐγὼ μὲν γὰρ οἶμαι. ἀλλ’ οὔπω μείζων ἔσθ’ ὁ φόβοσ τῶν πρὸσ ὑμᾶσ καὶ πρὸσ ἀλλήλουσ ἐνίοισ διαφορῶν. οὐδὲν οὖν ἀλλ’ ἢ ῥαψῳδήσουσιν οἱ πρέσβεισ περιιόντεσ. τότε δ’, ἂν ἄρ’ ἃ νῦν οἰόμεθ’ ἡμεῖσ πράττηται, οὐδεὶσ δήπου τῶν πάντων Ἑλλήνων τηλικοῦτον ἐφ’ αὑτῷ φρονεῖ, ὅστισ ὁρῶν ὑμῖν χιλίουσ μὲν ἱππέασ, ὁπλίτασ δ’ ὅσουσ ἂν ἐθέλῃ τισ, ναῦσ δὲ τριακοσίασ, οὐχ ἥξει καὶ δεήσεται, μετὰ τούτων ἀσφαλέστατ’ ἂν ἡγούμενοσ σωθῆναι.

οὐκοῦν ἐκ μὲν τοῦ καλεῖν ἤδη τὸ δεῖσθαι κἂν μὴ τύχητ’ ἀφαμαρτεῖν, ἐκ δὲ τοῦ μετὰ τοῦ παρεσκευάσθαι τὰ ὑμέτερ’ αὐτῶν ἐπισχεῖν δεομένουσ σῴζειν καὶ εὖ εἰδέναι πάντασ ἥξοντάσ ἐστιν. ἐγὼ τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ταῦτά τε καὶ παραπλήσια τούτοισ λογιζόμενοσ λόγον μὲν οὐδέν’ ἐβουλόμην θρασὺν οὐδ’ ἔχοντα μάταιον μῆκοσ εὑρεῖν·

τὴν μέντοι παρασκευήν, ὅπωσ ὡσ ἄριστα καὶ τάχιστα γενήσεται, πάνυ πολλὰ πράγματ’ ἔσχον σκοπῶν. οἰόμαι δὴ δεῖν ἀκούσαντασ ὑμᾶσ αὐτήν, ἂν ὑμῖν ἀρέσκῃ, ψηφίσασθαι. ἔστι τοίνυν πρῶτον μὲν τῆσ παρασκευῆσ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, καὶ μέγιστον, οὕτω διακεῖσθαι τὰσ γνώμασ ὑμᾶσ ὡσ ἕκαστον ἑκόντα προθύμωσ ὅ τι ἂν δέῃ ποιήσοντα. ὁρᾶτε γάρ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ὅτι, ὅσα μὲν πώποθ’ ἅπαντεσ ἐβουλήθητε καὶ μετὰ ταῦτα τὸ πράττειν αὐτὸσ ἕκαστοσ ἑαυτῷ προσήκειν ἡγήσατο, οὐδὲν πώποθ’ ὑμᾶσ ἐξέφυγεν, ὅσα δ’ ἐβουλήθητε μέν, μετὰ ταῦτα δ’ ἀπεβλέψατ’ εἰσ ἀλλήλουσ ὡσ αὐτὸσ μὲν ἕκαστοσ οὐ ποιήσων, τὸν δὲ πλησίον πράξοντα, οὐδὲν πώποθ’ ὑμῖν ἐγένετο.

ἐχόντων δ’ ὑμῶν οὕτω καὶ παρωξυμμένων, τοὺσ διακοσίουσ καὶ χιλίουσ ἀναπληρῶσαί φημι χρῆναι καὶ ποιῆσαι δισχιλίουσ, ὀκτακοσίουσ αὐτοῖσ προσνείμαντασ·

ἐὰν γὰρ τοῦτ’ ἀποδείξητε τὸ πλῆθοσ, ἡγοῦμαι, τῶν ἐπικλήρων καὶ τῶν ὀρφανῶν καὶ τῶν κληρουχικῶν καὶ τῶν κοινωνικῶν καὶ εἴ τισ ἀδύνατοσ ἀφαιρεθέντων, ἔσεσθαι χίλια καὶ διακόσια ταῦθ’ ὑμῖν σώματα. ἐκ τοίνυν τούτων οἶμαι δεῖν ποιῆσαι συμμορίασ εἴκοσιν, ὥσπερ νῦν εἰσιν, ἑξήκοντα σώματ’ ἔχουσαν ἑκάστην.

τούτων δὲ τῶν συμμοριῶν ἑκάστην διελεῖν κελεύω πέντε μέρη κατὰ δώδεκ’ ἄνδρασ, ἀνταναπληροῦντασ πρὸσ τὸν εὐπορώτατον ἀεὶ τοὺσ ἀπορωτάτουσ. καὶ τὰ μὲν σώμαθ’ οὕτω συντετάχθαι φημὶ δεῖν· δι’ ὃ δ’, εἴσεσθε, ἐπειδὰν ὅλον τὸν τρόπον τῆσ συντάξεωσ ἀκούσητε. τὰσ δὲ τριήρεισ πῶσ;

τὸν ἅπαντ’ ἀριθμὸν κελεύω τριακοσίασ ἀποδείξαντασ, κατὰ πεντεκαιδεκαναί̈αν εἴκοσι ποιῆσαι μέρη, τῶν πρώτων ἑκατὸν πέντε, καὶ τῶν δευτέρων ἑκατὸν πέντε, καὶ τῶν τρίτων ἑκατὸν πένθ’ ἑκάστῳ μέρει διδόντασ, εἶτα συγκληρῶσαι συμμορίᾳ σωμάτων ἑκάστῃ τὴν πεντεκαιδεκαναί̈αν, τὴν δὲ συμμορίαν ἑκάστῳ τῷ μέρει σφῶν αὐτῶν τρεῖσ ἀποδοῦναι τριήρεισ. ὅπωσ, ἂν μὲν ὑμῖν ἑκατὸν δέῃ τριήρων, τὴν μὲν δαπάνην ἑξήκοντα τάλαντα συντελῇ, τριήραρχοι δ’ ὦσι δώδεκα, ἂν δὲ διακοσίων, τριάκοντα μὲν ᾖ τάλαντα τὴν δαπάνην συντελοῦντα, ἓξ δὲ σώματα τριηραρχοῦντα, ἐὰν δὲ τριακοσίων, εἴκοσιν μὲν ᾖ τάλαντα τὴν δαπάνην διαλύοντα, τέτταρα δὲ σώματα τριηραρχοῦντα.

τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ τὰ νῦν ὀφειλόμεν’, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τῶν σκευῶν ἐπὶ τὰσ τριήρεισ τιμήσαντασ ἅπαντ’ ἐκ τοῦ διαγράμματοσ νεῖμαι κελεύω μέρη εἴκοσιν, ἔπειτα ταῖσ μεγάλαισ ἐπικληρῶσαι συμμορίαισ μέροσ ἓν χρήστων ἑκάστῃ, τὴν δὲ συμμορίαν ἑκάστην διανεῖμαι τῶν αὑτῆσ μερῶν ἑκάστῳ τὸ ἴσον, τοὺσ δὲ δώδεκα τοὺσ ἐν ἑκάστῳ τῷ μέρει ταῦτ’ εἰσπράξαντασ τὰσ τριήρεισ, ἃσ ἂν ἕκαστοι λάχωσι, παρεσκευασμένασ παρέχειν.

τὴν μὲν δαπάνην καὶ τὰ σκάφη καὶ τοὺσ τριηράρχουσ καὶ τὴν τῶν σκευῶν εἴσπραξιν οὕτωσ ἂν ἄρισθ’ ἡγοῦμαι καὶ πορισθῆναι καὶ παρασκευασθῆναι·

πλήρωσιν δ’, ἣ καὶ σαφὴσ ἔσται καὶ ῥᾳδία, μετὰ ταῦτα λέγω. φημὶ τοὺσ στρατηγοὺσ δεῖν διανεῖμαι τόπουσ δέκα τῶν νεωρίων, σκεψαμένουσ ὅπωσ ὡσ ἐγγύτατ’ ἀλλήλων κατὰ τριάκοντ’ ὦσι νεώσοικοι, ἐπειδὰν δὲ τοῦτο ποιήσωσι, δύο συμμορίασ καὶ τριάκοντα τριήρεισ τούτων ἑκάστῳ προσνεῖμαι τῶν τόπων, εἶτ’ ἐπικληρῶσαι τὰσ φυλάσ· τὸν δὲ ταξίαρχον ἕκαστον, ὃν ἂν ἡ φυλὴ τόπον λάχῃ, διελεῖν τρίχα καὶ τὰσ ναῦσ ὡσαύτωσ, εἶτ’ ἐπικληρῶσαι τὰσ τριττῦσ, ὅπωσ ἂν τῶν μὲν ὅλων νεωρίων ἓν ἑκάστῃ μέροσ ᾖ τῶν φυλῶν, τοῦ δὲ μέρουσ ἑκάστου τὸ τρίτον μέροσ ἡ τριττὺσ ἔχῃ, εἰδῆτε δ’, ἄν τι δέῃ, πρῶτον μὲν τὴν φυλήν, ὅπου τέτακται, μετὰ ταῦτα δὲ τὴν τριττύν, εἶτα τριήραρχοι τίνεσ καὶ τριήρεισ ποῖαι, καὶ τριάκοντα μὲν ἡ φυλή, δέκα δ’ ἡ τριττὺσ ἑκάστη τριήρεισ ἔχῃ.

ἐὰν γὰρ ταῦθ’ οὕτωσ εἰσ ὁδὸν καταστῇ, εἴ τι καὶ παραλείπομεν νῦν πάντα γὰρ ἴσωσ εὑρεῖν οὐ ῥᾴδιον, αὐτὸ τὸ πρᾶγμ’ ἑαυτῷ εὑρήσει, καὶ μία σύνταξισ καὶ πασῶν τῶν νεῶν καὶ μέρουσ ἔσται. ὑπὲρ δὲ χρημάτων καὶ πόρου φανεροῦ τινὸσ ἤδη παράδοξον μὲν οἶδα λόγον ὃν μέλλω λέγειν, ὅμωσ δ’ εἰρήσεται·

πιστεύω γάρ, ἐάν τισ ὀρθῶσ σκοπῇ, μόνοσ τἀληθῆ καὶ τὰ γενησόμεν’ εἰρηκὼσ φανεῖσθαι. ἐγώ φημι χρῆναι μὴ λέγειν νυνὶ περὶ χρημάτων· εἶναι γὰρ πόρον, ἂν δέῃ, μέγαν καὶ καλὸν καὶ δίκαιον, ὃν ἂν μὲν ἤδη ζητῶμεν, οὐδ’ εἰσ τόθ’ ὑπάρχειν ἡγησόμεθ’ ἡμῖν· οὕτω πολὺ τοῦ πορίσαι νῦν ἀποσχήσομεν· ἐὰν δ’ ἐῶμεν, ἔσται. τίσ οὖν ἔσθ’ οὗτοσ ὁ νῦν μὲν οὐκ ὤν, ὑπάρξων δ’ εἰσ τότε; αἰνίγματι γὰρ ὅμοιον τοῦτό γε. ἐγὼ φράσω.

ὁρᾶτε τὴν πόλιν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, πᾶσαν ταύτην. ἐν ταύτῃ χρήματ’ ἔνεστιν ὀλίγου δέω πρὸσ ἁπάσασ τὰσ ἄλλασ εἰπεῖν πόλεισ. ταῦτα δ’ οἱ κεκτημένοι τοιοῦτον ἔχουσι νοῦν ὥστ’, εἰ πάντεσ οἱ λέγοντεσ φοβοῖεν ὡσ ἥξει βασιλεύσ, ὡσ πάρεστιν, ὡσ οὐδ’ οἱο͂́ν τε ταῦτ’ ἄλλωσ ἔχειν, καὶ μετὰ τῶν λεγόντων ἴσοι τὸ πλῆθοσ τούτοισ χρησμῳδοῖεν, οὐ μόνον οὐκ ἂν εἰσενέγκαιεν, ἀλλ’ οὐδ’ ἂν δόξειαν οὐδ’ ἂν ὁμολογήσαιεν κεκτῆσθαι. εἰ μέντοι τὰ νῦν διὰ τῶν λόγων φοβερὰ ἔργῳ πραττόμεν’ αἴσθοιντο, οὐδεὶσ οὕτωσ ἠλίθιόσ ἐστιν ὅστισ οὐχὶ κἂν δοίη καὶ πρῶτοσ εἰσενέγκαι·

τίσ γὰρ αἱρήσεται μᾶλλον αὐτὸσ καὶ τὰ ὄντ’ ἀπολωλέναι ἢ μέροσ τῶν ὄντων ὑπὲρ αὑτοῦ καὶ τῶν λοιπῶν εἰσενεγκεῖν; χρήματα μὲν δή φημ’ εἶναι τότε, ἂν ὡσ ἀληθῶσ δέῃ, πρότερον δ’ οὔ. διὸ μηδὲ ζητεῖν παραινῶ· ὅσα γὰρ νῦν πορίσαιτ’ ἄν, εἰ προέλοισθε πορίζειν, πλείων ἐστὶ γέλωσ τοῦ μηδενόσ. φέρε γάρ, ἑκατοστήν τισ εἰσφέρειν ἐρεῖ νῦν;

οὐκοῦν ἑξήκοντα τάλαντα. ἀλλὰ πεντηκοστήν τισ ἐρεῖ, τὸ διπλοῦν; οὐκοῦν ἑκατὸν καὶ εἴκοσι. καὶ τί τοῦτ’ ἔστι πρὸσ διακοσίασ καὶ χιλίασ καμήλουσ, ἃσ βασιλεῖ τὰ χρήματ’ ἄγειν φασὶν οὗτοι; ἀλλὰ θῶ βούλεσθε δωδεκάτην ἡμᾶσ εἰσοίσειν, πεντακόσια τάλαντα; ἀλλ’ οὔτ’ ἂν ἀνάσχοισθε οὔτ’, εἰ καταθεῖτε, ἄξια τοῦ πολέμου τὰ χρήματα. δεῖ τοίνυν ὑμᾶσ τὰ μὲν ἄλλα παρασκευάσασθαι, τὰ δὲ χρήματα νῦν μὲν ἐᾶν τοὺσ κεκτημένουσ ἔχειν οὐδαμοῦ γὰρ ἂν ἐν καλλίονι σῴζοιτο τῇ πόλει, ἐὰν δέ ποθ’ οὗτοσ ὁ καιρὸσ ἔλθῃ, τόθ’ ἑκόντων εἰσφερόντων αὐτῶν λαμβάνειν.

ταῦτα δὲ καὶ δυνάτ’ ἐστίν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, καὶ πράττειν καλὰ καὶ συμφέροντα καὶ βασιλεῖ περὶ ὑμῶν ἐπιτήδει’ ἀπαγγελθῆναι, καὶ φόβοσ οὐκ ὀλίγοσ γένοιτ’ ἂν ἐκείνῳ διὰ τούτων. οἶδε μέν γε διακοσίαισ τριήρεσιν, ὧν ἑκατὸν παρεσχόμεθ’ ἡμεῖσ, τοὺσ προγόνουσ αὐτοῦ χιλίασ ἀπολέσαντασ ναῦσ, ἀκούσεται δὲ τριακοσίασ αὐτοὺσ ὑμᾶσ νῦν παρεσκευασμένουσ τριήρεισ·

ὥστε μὴ κομιδῇ, μηδ’ εἰ πάνυ μαίνοιτο, νομίσαι ῥᾴδιόν τι τὸ τὴν ἡμετέραν πόλιν ἐχθρὰν ποιήσασθαι. ἀλλὰ μὴν εἴ γ’ ἐπὶ χρήμασιν αὐτῷ μέγ’ ἐπέρχεται φρονεῖν, καὶ ταύτην ἀσθενεστέραν ἀφορμὴν τῆσ ὑμετέρασ εὑρήσει. ὁ μέν γε χρυσίον, ὥσ φασιν, ἄγει πολύ.

τοῦτο δ’ ἂν διαδῷ ζητήσει· καὶ γὰρ τὰσ κρήνασ καὶ τὰ φρέατ’ ἐπιλείπειν πέφυκεν, ἄν τισ ἀπ’ αὐτῶν ἁθρόα πολλὰ λαμβάνῃ. ἡμῖν δὲ τὸ τῆσ χώρασ τίμημ’ ὑπάρχον ἀφορμὴν ἑξακισχίλια τάλαντα ἀκούσεται, ὑπὲρ ἧσ ὡσ μὲν τοὺσ ἐπιόντασ ἐκείνων ἀμυνόμεθα, οἱ Μαραθῶνι τῶν προγόνων αὐτοῦ μάλιστ’ ἂν εἰδεῖεν, ἑώσ δ’ ἂν κρατῶμεν, οὐκ ἔνι δήπου χρήμαθ’ ἡμᾶσ ἐπιλείπειν. καὶ μὴν οὐδ’ ὅ τινεσ δεδίασι, μὴ ξενικὸν πολὺ συστήσηται χρήματ’ ἔχων, ἀληθὲσ εἶναί μοι δοκεῖ.

ἐγὼ γὰρ ἡγοῦμαι ἐπὶ μὲν Αἴγυπτον καὶ Ὀρόνταν καί τινασ τῶν ἄλλων βαρβάρων πολλοὺσ ἂν ἐθελῆσαι τῶν Ἑλλήνων μισθοφορεῖν παρ’ ἐκείνῳ, οὐχ ἵν’ ἐκεῖνοσ ἕλῃ τινὰ τούτων, ἀλλ’ ἵν’ εὐπορίαν τιν’ ἕκαστοσ ἑαυτῷ κτησάμενοσ ἀπαλλαγῇ τῆσ ὑπαρχούσησ πενίασ· ἐπὶ δὲ τὴν Ἑλλάδα Ἕλλην’ οὐδέν’ ἂν ἐλθεῖν ἡγοῦμαι. ποῖ γὰρ αὐτὸσ τρέψεται μετὰ ταῦτα; εἰσ Φρυγίαν ἐλθὼν δουλεύσει;

οὐ γὰρ ὑπὲρ ἄλλου τινόσ ἐστιν ὁ πρὸσ τὸν βάρβαρον πόλεμοσ ἢ περὶ χώρασ καὶ βίου καὶ ἐθῶν καὶ ἐλευθερίασ καὶ πάντων τῶν τοιούτων. τίσ οὖν οὕτωσ δυστυχήσ ἐστιν ὅστισ ἑαυτόν, γονέασ, τάφουσ, πατρίδα εἵνεκα κέρδουσ βραχέοσ προέσθαι βουλήσεται; ἐγὼ μὲν οὐδέν’ ἡγοῦμαι. οὐ μὴν οὐδ’ ἐκείνῳ συμφέρει ξένοισ κρατῆσαι τῶν Ἑλλήνων· οἱ γὰρ ἡμῶν κρατήσαντεσ ἐκείνου γε πάλαι κρείττουσ ὑπάρχουσιν· βούλεται δ’ ἐκεῖνοσ οὐκ ἀνελὼν ἡμᾶσ ἐπ’ ἄλλοισ εἶναι, ἀλλὰ μάλιστα μὲν πάντων, εἰ δὲ μή, τῶν γ’ ὑπαρχόντων δούλων ἑαυτῷ νῦν ἄρχειν. εἰ τοίνυν τισ οἰέται Θηβαίουσ ἔσεσθαι μετ’ ἐκείνου, ἔστι μὲν χαλεπὸσ πρὸσ ὑμᾶσ ὁ περὶ τούτων λόγοσ·

διὰ γὰρ τὸ μισεῖν αὐτοὺσ οὐδ’ ἂν ἀληθὲσ οὐδὲν ἡδέωσ ἀγαθὸν περὶ αὐτῶν ἀκούσαιτε· οὐ μὴν ἀλλὰ δεῖ τοὺσ περὶ πραγμάτων μεγάλων σκοποῦντασ μηδένα συμφέροντα λογισμὸν παραλιπεῖν διὰ μηδεμίαν πρόφασιν. ἐγὼ τοίνυν οἶμαι τοσοῦτ’ ἀπέχειν Θηβαίουσ τοῦ μετ’ ἐκείνου ποτ’ ἂν ἐλθεῖν ἐπὶ τοὺσ Ἕλληνασ, ὥστε πολλῶν ἂν χρημάτων, εἰ ἔχοιεν δοῦναι, πρίασθαι γενέσθαι τιν’ αὐτοῖσ καιρὸν δι’ οὗ τὰσ προτέρασ ἀναλύσονται πρὸσ τοὺσ Ἕλληνασ ἁμαρτίασ. εἰ δ’ ἄρα παντάπασί τισ οὕτωσ οἰέται φύσει δυστυχεῖσ Θηβαίουσ εἶναι, ἐκεῖνό γε δήπουθεν ἅπαντεσ ἐπίστασθε, ὅτι Θηβαίων τἀκείνου φρονούντων, ἀνάγκη τοὺσ τούτων ἐχθροὺσ τὰ τῶν Ἑλλήνων φρονεῖν.

ἡγοῦμαι τοίνυν ἐγὼ ταύτην τὴν τάξιν τοῦ δικαίου καὶ τοὺσ μετ’ αὐτῆσ ὄντασ κρείττουσ τῶν προδοτῶν καὶ τοῦ βαρβάρου ἔσεσθαι πρὸσ ἅπαντα.

ὥστ’ οὔτε φοβεῖσθαί φημι δεῖν πέρα τοῦ μετρίου, οὔθ’ ὑπαχθῆναι προτέρουσ ἐκφέρειν τὸν πόλεμον. καὶ μὴν οὐδὲ τῶν ἄλλων οὐδέν’ ἂν εἰκότωσ Ἑλλήνων φοβηθέντα τὸν πόλεμον τοῦτον ὁρῶ. τίσ γὰρ οὐκ οἶδεν αὐτῶν ὅτι, τέωσ μὲν κοινὸν ἐχθρὸν ἐκεῖνον ὑπειληφότεσ ὡμονόουν ἀλλήλοισ, πολλῶν ἀγαθῶν ἦσαν κύριοι, ἐπειδὴ δὲ φίλον αὐτὸν νομίσαντεσ αὑτοῖσ ὑπάρχειν περὶ τῶν πρὸσ ἑαυτοὺσ διηνέχθησαν διαφόρων, ὅσ’ ἂν οὐδὲ καταρώμενοσ εὑρ͂έ τισ αὐτοῖσ, τοσαῦτα πεπόνθασι κακά;

εἶθ’ ὃν ἡ τύχη καὶ τὸ δαιμόνιον φίλον μὲν ἀλυσιτελῆ, συμφέροντα δ’ ἐχθρὸν ἐμφανίζει, τοῦτον ἡμεῖσ φοβώμεθα; μηδαμῶσ· ἀλλὰ μηδ’ ἀδικῶμεν, αὐτῶν ἡμῶν εἵνεκα καὶ τῆσ τῶν ἄλλων Ἑλλήνων ταραχῆσ καὶ ἀπιστίασ· ἐπεὶ εἴ γ’ ὁμοθυμαδὸν ἦν μετὰ πάντων ἐπιθέσθαι μόνῳ, οὐδ’ ἀδικεῖν ἡμᾶσ ἐκεῖνον ἀδίκημ’ ἂν ἔθηκα.

ἐπειδὴ δὲ τοῦτ’ οὐχ οὕτωσ ἔχει, φυλάττεσθαί φημι δεῖν μὴ πρόφασιν δῶμεν βασιλεῖ τοῦ τὰ δίκαι’ ὑπὲρ τῶν ἄλλων Ἑλλήνων ζητεῖν· ἡσυχίαν μὲν γὰρ ἐχόντων ὑμῶν ὕποπτοσ ἂν εἰή τοιοῦτόν τι πράττων, πόλεμον δὲ ποιησαμένων προτέρων εἰκότωσ ἂν δοκοίη διὰ τὴν πρὸσ ὑμᾶσ ἔχθραν τοῖσ ἄλλοισ φίλοσ εἶναι βούλεσθαι. μὴ οὖν ἐξελέγξηθ’ ὡσ κακῶσ ἔχει τὰ Ἑλληνικά, συγκαλοῦντεσ ὅτ’ οὐ πείσονται, καὶ πολεμοῦντεσ ὅτ’ οὐ δυνήσεσθε·

ἀλλ’ ἔχεθ’ ἡσυχίαν θαρροῦντεσ καὶ παρασκευαζόμενοι, καὶ βούλεσθ’ ἀπαγγέλλεσθαι μὲν περὶ ὑμῶν πρὸσ βασιλέα, μὴ μὰ Δί’ ὡσ ἀποροῦσιν ἢ φοβοῦνται ἢ θορυβοῦνται πάντεσ οἱ Ἕλληνεσ καὶ Ἀθηναῖοι, πολλοῦ γε καὶ δεῖ· ἀλλ’ ὅτι, εἰ μὲν μὴ τοῖσ Ἕλλησιν ὁμοίωσ αἰσχρὸν ἦν τὸ ψεύδεσθαι καὶ ἐπιορκεῖν ὥσπερ ἐκείνῳ καλόν, πάλαι ἂν ἐπ’ αὐτὸν ὑμεῖσ ἐπορεύεσθε, νῦν δὲ τοῦτο μὲν οὐκ ἂν ποιήσαιτε ὑμῶν ἕνεκ’ αὐτῶν, εὔχεσθε δὲ πᾶσι τοῖσ θεοῖσ τὴν αὐτὴν λαβεῖν παράνοιαν ἐκεῖνον ἥνπερ ποτὲ τοὺσ προγόνουσ αὐτοῦ.

καὶ ταῦτ’ ἂν ἐπίῃ σκοπεῖν αὐτῷ, οὐκ ὀλιγώρωσ ὑμᾶσ βουλευομένουσ εὑρήσει. ἐκ μέν γε τῶν πρὸσ τοὺσ ἑαυτοῦ προγόνουσ πολέμων σύνοιδε τὴν πόλιν εὐδαίμονα καὶ μεγάλην γεγενημένην, ἐκ δὲ τῆσ ἡσυχίασ ἧσ ἦγέ ποτε, οὐδεμιᾶσ τῶν Ἑλληνίδων πόλεων τοσοῦτον ὅσον νῦν ὑπεραίρουσαν.

καὶ μὴν καὶ τοὺσ Ἕλληνασ ὁρᾷ δεομένουσ ἤτοι τινὸσ ἑκουσίου ἢ ἀκουσίου διαλλακτοῦ, τοῦτον δ’ αὑτὸν ἂν οἶδε φανέντ’ αὐτοῖσ, εἰ πόλεμον κινοίη. ὥστε καὶ γνώριμα καὶ πίστ’ αὐτῷ τῶν ἀπαγγελλόντων ἀκούειν ἔσται. ἵνα δ’, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, μὴ μακρὰ λίαν λέγων ἐνοχλῶ, τὰ κεφάλαι’ ὧν συμβουλεύω φράσασ ἄπειμι.

παρασκευάζεσθαι μὲν πρὸσ τοὺσ ὑπάρχοντασ ἐχθροὺσ κελεύω, ἀμύνεσθαι δὲ καὶ βασιλέα καὶ πάντασ, ἂν ἀδικεῖν ἐπιχειρῶσι, ταύτῃ τῇ αὐτῇ δυνάμει φημὶ δεῖν, ἄρχειν δὲ μηδενὸσ μήτε λόγου μήτ’ ἔργου ἀδίκου, τὰ δ’ ἔργ’ ἡμῶν ὅπωσ ἄξια τῶν προγόνων ἔσται σκοπεῖν, μὴ τοὺσ ἐπὶ τοῦ βήματοσ λόγουσ. κἂν ταῦτα ποιῆτε, καὶ ὑμῖν αὐτοῖσ καὶ τοῖσ τἀναντία πείθουσι συμφέροντα πράξετε· οὐ γὰρ ὀργιεῖσθ’ αὐτοῖσ ὕστερον, νῦν ἁμαρτόντεσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION