Demosthenes, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 291:

ἀλλὰ διὰ τί σου κατηγορῶ; συκοφαντῶ νὴ Δία, ἵν’ ἀργύριον λάβω παρὰ σοῦ. καὶ πότερον κρεῖττον ἦν μοι παρὰ Φιλίππου λαβεῖν, τοῦ διδόντοσ πολὺ καὶ μηδενὸσ τούτων ἔλαττον, καὶ φίλον κἀκεῖνον ἔχειν καὶ τούτουσ ἦσαν γὰρ ἄν, ἦσαν φίλοι τῶν αὐτῶν κεκοινωνηκότι· οὐδὲ γὰρ νῦν ἔχθραν πατρικὴν ἔχουσι πρόσ με, ἀλλ’ ὅτι τῶν πεπραγμένων οὐ μετέσχηκα, ἢ παρὰ τούτων ἀφ’ ὧν εἰλήφασι μεταιτεῖν, κἀκείνῳ τ’ ἐχθρὸν εἶναι καὶ τούτοισ; καὶ τοὺσ μὲν αἰχμαλώτουσ ἐκ τῶν ἰδίων τοσούτων χρημάτων λύεσθαι, μικρὰ δ’ ἀξιοῦν παρὰ τούτων αἰσχρῶσ μετ’ ἔχθρασ λαμβάνειν;