Demosthenes, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 89:

τίν’ ἂν οὖν οἰέσθ’, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τοὺσ προγόνουσ ὑμῶν, εἰ λάβοιεν αἴσθησιν, ψῆφον ἢ γνώμην θέσθαι περὶ τῶν αἰτίων τοῦ τούτων ὀλέθρου; ἐγὼ μὲν γὰρ οἶμαι κἂν καταλεύσαντασ αὐτοὺσ ταῖσ ἑαυτῶν χερσὶν καθαροὺσ ἔσεσθαι νομίζειν. πῶσ γὰρ οὐκ αἰσχρόν, μᾶλλον δ’ εἴ τισ ἔστιν ὑπερβολὴ τούτου, τοὺσ σεσωκότασ ἡμᾶσ τότε καὶ τὴν σῴζουσαν περὶ ἡμῶν ψῆφον θεμένουσ, τούτουσ τῶν ἐναντίων τετυχηκέναι διὰ τούτουσ, καὶ περιῶφθαι τοιαῦτα πεπονθότασ οἷ’ οὐδένεσ ἄλλοι τῶν Ἑλλήνων; τίσ οὖν ὁ τούτων αἴτιοσ; τίσ ὁ ταῦτα φενακίσασ; οὐχ οὗτοσ;