Demosthenes, Speeches 11-20, Περὶ τοῦ Στεφάνου 362:

(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τοῦ Στεφάνου 362:)

πανταχόθεν μὲν τοίνυν ἄν τισ ἴδοι τὴν ἀγνωμοσύνην αὐτοῦ καὶ τὴν βασκανίαν, οὐχ ἥκιστα δ’ ἀφ’ ὧν περὶ τῆσ τύχησ διελέχθη. ἐγὼ δ’ ὅλωσ μέν, ὅστισ ἄνθρωποσ ὢν ἀνθρώπῳ τύχην προφέρει, ἀνόητον ἡγοῦμαι· ἣν γὰρ ὁ βέλτιστα πράττειν νομίζων καὶ ἀρίστην ἔχειν οἰόμενοσ οὐκ οἶδεν εἰ μενεῖ τοιαύτη μέχρι τῆσ ἑσπέρασ, πῶσ χρὴ περὶ ταύτησ λέγειν ἢ πῶσ ὀνειδίζειν ἑτέρῳ; ἐπειδὴ δ’ οὗτοσ πρὸσ πολλοῖσ ἄλλοισ καὶ περὶ τούτων ὑπερηφάνωσ χρῆται τῷ λόγῳ, σκέψασθ’, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, καὶ θεωρήσατε ὅσῳ καὶ ἀληθέστερον καὶ ἀνθρωπινώτερον ἐγὼ περὶ τῆσ τύχησ τούτου διαλεχθήσομαι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION