Aristotle, Metaphysics, Book 7 101:

ἐξ οὗ δὲ ὡσ ὕλησ γίγνεται ἔνια λέγεται, ὅταν γένηται, οὐκ ἐκεῖνο ἀλλ’ ἐκείνινον, οἱο͂ν ὁ ἀνδριὰσ οὐ λίθοσ ἀλλὰ λίθινοσ, ὁ δὲ ἄνθρωποσ ὁ ὑγιαίνων οὐ λέγεται ἐκεῖνο ἐξ οὗ· αἴτιον δὲ ὅτι γίγνεται ἐκ τῆσ στερήσεωσ καὶ τοῦ ὑποκειμένου, ὃ λέγομεν τὴν ὕλην οἱο͂ν καὶ ὁ ἄνθρωποσ καὶ ὁ κάμνων γίγνεται ὑγιήσ, μᾶλλον μέντοι λέγεται γίγνεσθαι ἐκ τῆσ στερήσεωσ, οἱο͂ν ἐκ κάμνοντοσ ὑγιὴσ ἢ ἐξ ἀνθρώπου, διὸ κάμνων μὲν ὁ ὑγιὴσ οὐ λέγεται, ἄνθρωποσ δέ, καὶ ὁ ἄνθρωποσ ὑγιήσ·