Aristotle, Metaphysics, Book 11 129:

(아리스토텔레스, 형이상학, Book 11 129:)

ἡ τύχη δ’ αἰτία κατὰ συμβεβηκὸσ ἐν τοῖσ κατὰ προαίρεσιν τῶν ἕνεκά του γιγνομένοισ, διὸ περὶ ταὐτὰ τύχη καὶ διάνοια· προαίρεσισ γὰρ οὐ χωρὶσ διανοίασ. τὰ δ’ αἴτια ἀόριστα ἀφ’ ὧν ἂν γένοιτο τὰ ἀπὸ τύχησ, διὸ ἄδηλοσ ἀνθρωπίνῳ λογισμῷ καὶ αἴτιον κατὰ συμβεβηκόσ, ἁπλῶσ δ’ οὐδενόσ. ἀγαθὴ δὲ τύχη καὶ κακὴ ὅταν ἀγαθὸν ἢ φαῦλον ἀποβῇ·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION