Aristotle, Metaphysics, Book 11 31:

πάντα δὲ ταῦτα ἐν ἄλλοισ ὑπάρχει καὶ χωριστὸν οὐδέν ἐστιν. ἔτι πῶσ οὐσίαν ὑπολαβεῖν εἶναι δεῖ τοῦ ἑνὸσ καὶ στιγμῆσ; οὐσίασ μὲν γὰρ πάσησ γένεσισ ἔστι, στιγμῆσ δ’ οὐκ ἔστιν· διαίρεσισ γὰρ ἡ στιγμή. παρέχει δ’ ἀπορίαν καὶ τὸ πᾶσαν μὲν ἐπιστήμην εἶναι τῶν καθόλου καὶ τοῦ τοιουδί, τὴν δ’ οὐσίαν μὴ τῶν καθόλου εἶναι, μᾶλλον δὲ τόδε τι καὶ χωριστόν, ὥστ’ εἰ περὶ τὰσ ἀρχάσ ἐστιν ἐπιστήμη, πῶσ δεῖ τὴν ἀρχὴν ὑπολαβεῖν οὐσίαν εἶναι;