Aristotle, Metaphysics, Book 7 232:

ἐπεὶ δ’ ἡ οὐσία ἑτέρα, τό τε σύνολον καὶ ὁ λόγοσ λέγω δ’ ὅτι ἡ μὲν οὕτωσ ἐστὶν οὐσία, σὺν τῇ ὕλῃ συνειλημμένοσ ὁ λόγοσ, ἡ δ’ ὁ λόγοσ ὅλωσ, ὅσαι μὲν οὖν οὕτω λέγονται, τούτων μὲν ἔστι φθορά καὶ γὰρ γένεσισ, τοῦ δὲ λόγου οὐκ ἔστιν οὕτωσ ὥστε φθείρεσθαι οὐδὲ γὰρ γένεσισ, οὐ γὰρ γίγνεται τὸ οἰκίᾳ εἶναι ἀλλὰ τὸ τῇδε τῇ οἰκίᾳ, ἀλλ’ ἄνευ γενέσεωσ καὶ φθορᾶσ εἰσὶ καὶ οὐκ εἰσίν·