Aristotle, Metaphysics, Book 7 146:

(아리스토텔레스, 형이상학, Book 7 146:)

διόπερ οὐδ’ ἐν τοῖσ λόγοισ. τῷ μὲν οὖν ἐνέσται ὁ τῶν τοιούτων μερῶν λόγοσ, τῷ δ’ οὐ δεῖ ἐνεῖναι, ἂν μὴ ᾖ τοῦ συνειλημμένου· διὰ γὰρ τοῦτο ἔνια μὲν ἐκ τούτων ὡσ ἀρχῶν ἐστὶν εἰσ ἃ φθείρονται, ἔνια δὲ οὐκ ἔστιν.