헬라어 문장 검색 - ΧενοπήΗελλενί5́1́

(크세노폰, Hellenica, Ἑλληνικῶν Ε, chapter 1)

καὶ τὰ μὲν δὴ περὶ Ἑλλήσποντον Ἀθηναίοισ τε καὶ Λακεδαιμονίοισ τοιαῦτα ἦν. ὢν δὲ πάλιν ὁ Ἐτεόνικοσ ἐν τῇ Αἰγίνῃ, καὶ ἐπιμειξίᾳ χρωμένων τὸν πρόσθεν χρόνον τῶν Αἰγινητῶν πρὸσ τοὺσ Ἀθηναίουσ, ἐπεὶ φανερῶσ κατὰ θάλατταν ὁ πόλεμοσ ἐπολεμεῖτο, συνδόξαν καὶ τοῖσ ἐφόροισ ἐφίησι λῄζεσθαι τὸν βουλόμενον ἐκ τῆσ Ἀττικῆσ. οἱ δ’ Ἀθηναῖοι πολιορκούμενοι ὑπ’ αὐτῶν, πέμψαντεσ εἰσ Αἴγιναν καὶ ὁπλίτασ καὶ στρατηγὸν αὐτῶν Πάμφιλον ἐπετείχισαν Αἰγινήταισ καὶ ἐπολιόρκουν αὐτοὺσ καὶ κατὰ γῆν καὶ κατὰ θάλατταν δέκα τριήρεσιν.

ὁ μέντοι Τελευτίασ τυχὼν ἐπὶ τῶν νήσων ποι ἀφιγμένοσ κατὰ χρημάτων πόρον, ἀκούσασ ταῦτα περὶ τοῦ ἐπιτειχισμοῦ, ἐβοήθει τοῖσ Αἰγινήταισ· καὶ τὸ μὲν ναυτικὸν ἀπήλασε, τὸ δ’ ἐπιτείχισμα διεφύλαττεν ὁ Πάμφιλοσ. ἐκ δὲ τούτου ἀπὸ Λακεδαιμονίων Ιἕραξ ναύαρχοσ ἀφικνεῖται.

κἀκεῖνοσ μὲν παραλαμβάνει τὸ ναυτικόν, ὁ δὲ Τελευτίασ μακαριώτατα δὴ ἀπέπλευσεν οἴκαδε. ἡνίκα γὰρ ἐπὶ θάλατταν κατέβαινεν ἐπ’ οἴκου ὁρμώμενοσ, οὐδεὶσ ἐκεῖνον τῶν στρατιωτῶν ὃσ οὐκ ἐδεξιώσατο, καὶ ὁ μὲν ἐστεφάνωσεν, ὁ δὲ ἐταινίωσεν, οἱ δ’ ὑστερήσαντεσ ὅμωσ καὶ ἀναγομένου ἔρριπτον εἰσ τὴν θάλατταν στεφάνουσ καὶ ηὔχοντο αὐτῷ πολλὰ καὶ ἀγαθά. γιγνώσκω μὲν οὖν ὅτι ἐν τούτοισ οὔτε δαπάνημα οὔτε κίνδυνον οὔτε μηχάνημα ἀξιόλογον οὐδὲν διηγοῦμαι·

ἀλλὰ ναὶ μὰ Δία τόδε ἄξιόν μοι δοκεῖ εἶναι ἀνδρὶ ἐννοεῖν, τί ποτε ποιῶν ὁ Τελευτίασ οὕτω διέθηκε τοὺσ ἀρχομένουσ. τοῦτο γὰρ ἤδη πολλῶν καὶ χρημάτων καὶ κινδύνων ἀξιολογώτατον ἀνδρὸσ ἔργον ἐστίν. ὁ δ’ αὖ Ιἕραξ τὰσ μὲν ἄλλασ ναῦσ λαβὼν πάλιν ἔπλει εἰσ Ῥόδον, ἐν Αἰγίνῃ δὲ τριήρεισ δώδεκα κατέλιπε καὶ Γοργώπαν τὸν αὑτοῦ ἐπιστολέα ἁρμοστήν.

καὶ ἐκ τούτου ἐπολιορκοῦντο μᾶλλον οἱ ἐν τῷ ἐπιτειχίσματι Ἀθηναίων ἢ οἱ ἐν τῇ πόλει· ὥστε ὑπὸ ψηφίσματοσ Ἀθηναῖοι πληρώσαντεσ ναῦσ πολλὰσ ἀπεκομίσαντο ἐξ Αἰγίνησ πέμπτῳ μηνὶ τοὺσ ἐκ τοῦ φρουρίου. τούτων δὲ γενομένων οἱ Ἀθηναῖοι πάλιν αὖ πράγματα εἶχον ὑπό τε τῶν λῃστῶν καὶ τοῦ Γοργώπα· καὶ ἀντιπληροῦσι ναῦσ τρισκαίδεκα, καὶ αἱροῦνται Εὔνομον ναύαρχον ἐπ’ αὐτάσ. ὄντοσ δὲ τοῦ Ιἕρακοσ ἐν Ῥόδῳ οἱ Λακεδαιμόνιοι Ἀνταλκίδαν ναύαρχον ἐκπέμπουσι, νομίζοντεσ καὶ Τιριβάζῳ τοῦτο ποιοῦντεσ μάλιστ’ ἂν χαρίζεσθαι.

ὁ δὲ Ἀνταλκίδασ ἐπεὶ ἀφίκετο εἰσ Αἴγιναν, συμπαραλαβὼν τὰσ τοῦ Γοργώπα ναῦσ ἔπλευσεν εἰσ Ἔφεσον, καὶ τὸν μὲν Γοργώπαν πάλιν ἀποπέμπει εἰσ Αἴγιναν σὺν ταῖσ δώδεκα ναυσίν, ἐπὶ δὲ ταῖσ ἄλλαισ Νικόλοχον ἐπέστησε τὸν ἐπιστολέα. καὶ ὁ μὲν Νικόλοχοσ βοηθῶν Ἀβυδηνοῖσ ἔπλει ἐκεῖσε· παρατρεπόμενοσ δὲ εἰσ Τένεδον ἐδῄου τὴν χώραν, καὶ χρήματα λαβὼν ἀπέπλευσεν εἰσ Ἄβυδον. οἱ δὲ τῶν Ἀθηναίων στρατηγοὶ ἁθροισθέντεσ ἀπὸ Σαμοθρᾴκησ τε καὶ Θάσου καὶ τῶν κατ’ ἐκεῖνα χωρίων ἐβοήθουν τοῖσ Τενεδίοισ.

ὡσ δ’ ᾔσθοντο εἰσ Ἄβυδον καταπεπλευκότα τὸν Νικόλοχον, ὁρμώμενοι ἐκ Χερρονήσου ἐπολιόρκουν αὐτὸν ἔχοντα ναῦσ πέντε καὶ εἴκοσι δύο καὶ τριάκοντα ταῖσ μεθ’ ἑαυτῶν. ὁ μέντοι Γοργώπασ ἀποπλέων ἐξ Ἐφέσου περιτυγχάνει Εὐνόμῳ· καὶ τότε μὲν κατέφυγεν εἰσ Αἴγιναν μικρὸν πρὸ ἡλίου δυσμῶν· ἐκβιβάσασ δ’ εὐθὺσ ἐδείπνιζε τοὺσ στρατιώτασ. ὁ δ’ Εὔνομοσ ὀλίγον χρόνον ὑπομείνασ ἀπέπλει.

νυκτὸσ δ’ ἐπιγενομένησ, φῶσ ἔχων, ὥσπερ νομίζεται, ἀφηγεῖτο, ὅπωσ μὴ πλανῶνται αἱ ἑπόμεναι. ὁ δὲ Γοργώπασ ἐμβιβάσασ εὐθὺσ ἐπηκολούθει κατὰ τὸν λαμπτῆρα, ὑπολειπόμενοσ, ὅπωσ μὴ φανερὸσ εἰή μηδ’ αἴσθησιν παρέχοι, λίθων τε ψόφῳ τῶν κελευστῶν ἀντὶ φωνῆσ χρωμένων καὶ παραγωγῇ τῶν κωπῶν. ἐπεὶ δὲ ἦσαν αἱ τοῦ Εὐνόμου πρὸσ τῇ γῇ περὶ Ζωστῆρα τῆσ Ἀττικῆσ, ἐκέλευε τῇ σάλπιγγι ἐπιπλεῖν.

τῷ δὲ Εὐνόμῳ ἐξ ἐνίων μὲν τῶν νεῶν ἄρτι ἐξέβαινον, οἱ δὲ καὶ ἔτι ὡρμίζοντο, οἱ δὲ καὶ ἔτι κατέπλεον. ναυμαχίασ δὲ πρὸσ τὴν σελήνην γενομένησ, τέτταρασ τριήρεισ λαμβάνει ὁ Γοργώπασ, καὶ ἀναδησάμενοσ ᾤχετο ἄγων εἰσ Αἴγιναν· αἱ δ’ ἄλλαι νῆεσ αἱ τῶν Ἀθηναίων εἰσ τὸν Πειραιᾶ κατέφυγον. μετὰ δὲ ταῦτα Χαβρίασ ἐξέπλει εἰσ Κύπρον βοηθῶν Εὐαγόρᾳ, πελταστάσ τ’ ἔχων ὀκτακοσίουσ καὶ δέκα τριήρεισ, προσλαβὼν δὲ καὶ Ἀθήνηθεν ἄλλασ τε ναῦσ καὶ ὁπλίτασ.

αὐτὸσ δὲ τῆσ νυκτὸσ ἀποβὰσ εἰσ τὴν Αἴγιναν πορρωτέρω τοῦ Ἡρακλείου ἐν κοίλῳ χωρίῳ ἐνήδρευσεν, ἔχων τοὺσ πελταστάσ. ἅμα δὲ τῇ ἡμέρᾳ, ὥσπερ συνέκειτο, ἧκον οἱ τῶν Ἀθηναίων ὁπλῖται, Δημαινέτου αὐτῶν ἡγουμένου, καὶ ἀνέβαινον τοῦ Ἡρακλείου ἐπέκεινα ὡσ ἑκκαίδεκα σταδίουσ, ἔνθα ἡ Τριπυργία καλεῖται. ἀκούσασ δὲ ταῦτα ὁ Γοργώπασ, ἐβοήθει μετά τε τῶν Αἰγινητῶν καὶ σὺν τοῖσ τῶν νεῶν ἐπιβάταισ καὶ Σπαρτιατῶν οἳ ἔτυχον αὐτόθι παρόντεσ ὀκτώ.

καὶ ἀπὸ τῶν πληρωμάτων δὲ τῶν ἐκ τῶν νεῶν ἐκήρυξε βοηθεῖν ὅσοι ἐλεύθεροι εἰε͂ν· ὥστ’ ἐβοήθουν καὶ τούτων πολλοί, ὅ τι ἐδύνατο ἕκαστοσ ὅπλον ἔχων. ἐπεὶ δὲ παρήλλαξαν οἱ πρῶτοι τὴν ἐνέδραν, ἐξανίστανται οἱ περὶ τὸν Χαβρίαν, καὶ εὐθὺσ ἠκόντιζον καὶ ἔβαλλον.

ἐπῇσαν δὲ καὶ οἱ ἐκ τῶν νεῶν ἀποβεβηκότεσ ὁπλῖται. καὶ οἱ μὲν πρῶτοι, ἅτε οὐδενὸσ ἁθρόου ὄντοσ, ταχὺ ἀπέθανον, ὧν ἦν Γοργώπασ τε καὶ οἱ Λακεδαιμόνιοι· ἐπεὶ δὲ οὗτοι ἔπεσον, ἐτράπησαν δὴ καὶ οἱ ἄλλοι. καὶ ἀπέθανον Αἰγινητῶν μὲν ὡσ πεντήκοντα καὶ ἑκατόν, ξένοι δὲ καὶ μέτοικοι καὶ ναῦται καταδεδραμηκότεσ οὐκ ἐλάττουσ διακοσίων. ἐκ δὲ τούτου οἱ μὲν Ἀθηναῖοι, ὥσπερ ἐν εἰρήνῃ, ἔπλεον τὴν θάλατταν·

οὐδὲ γὰρ τῷ Ἐτεονίκῳ ἤθελον οἱ ναῦται καίπερ ἀναγκάζοντι ἐμβάλλειν, ἐπεὶ μισθὸν οὐκ ἐδίδου. ἐκ δὲ τούτου οἱ Λακεδαιμόνιοι Τελευτίαν αὖ ἐπὶ ταύτῃ ἐκπέμπουσιν ἐπὶ ταύτασ τὰσ ναῦσ ναύαρχον.

ὡσ δὲ εἶδον αὐτὸν ἥκοντα οἱ ναῦται, ὑπερήσθησαν. ὁ δ’ αὐτοὺσ συγκαλέσασ εἶπε τοιάδε· Ὦ ἄνδρεσ στρατιῶται, ἐγὼ χρήματα μὲν οὐκ ἔχων ἥκω·

ἐὰν μέντοι θεὸσ ἐθέλῃ καὶ ὑμεῖσ συμπροθυμῆσθε, πειράσομαι τὰ ἐπιτήδεια ὑμῖν ὡσ πλεῖστα πορίζειν. εὖ δ’ ἴστε, ἐγὼ ὅταν ὑμῶν ἄρχω, εὔχομαί τε οὐδὲν ἧττον ζῆν ὑμᾶσ ἢ καὶ ἐμαυτόν, τά τ’ ἐπιτήδεια θαυμάσαιτε μὲν ἂν ἴσωσ, εἰ φαίην βούλεσθαι ὑμᾶσ μᾶλλον ἢ ἐμὲ ἔχειν· ἐγὼ δὲ νὴ τοὺσ θεοὺσ καὶ δεξαίμην ἂν αὐτὸσ μᾶλλον δύο ἡμέρασ ἄσιτοσ ἢ ὑμᾶσ μίαν γενέσθαι· ἥ γε μὴν θύρα ἡ ἐμὴ ἀνέῳκτο μὲν δήπου καὶ πρόσθεν εἰσιέναι τῷ δεομένῳ τι ἐμοῦ, ἀνεῴξεται δὲ καὶ νῦν. ὥστε ὅταν ὑμεῖσ πλήρη ἔχητε τὰ ἐπιτήδεια, τότε καὶ ἐμὲ ὄψεσθε ἀφθονώτερον διαιτώμενον·

ἂν δὲ ἀνεχόμενόν με ὁρᾶτε καὶ ψύχη καὶ θάλπη καὶ ἀγρυπνίαν, οἰέσθε καὶ ὑμεῖσ ταῦτα πάντα καρτερεῖν. οὐδὲν γὰρ ἐγὼ τούτων κελεύω ὑμᾶσ ποιεῖν ἵνα ἀνιᾶσθε, ἀλλ’ ἵνα ἐκ τούτων ἀγαθόν τι λαμβάνητε. καὶ ἡ πόλισ δέ τοι, ἔφη, ὦ ἄνδρεσ στρατιῶται, ἡ ἡμετέρα, ἣ δοκεῖ εὐδαίμων εἶναι, εὖ ἴστε ὅτι τἀγαθὰ καὶ τὰ καλὰ ἐκτήσατο οὐ ῥᾳθυμοῦσα, ἀλλὰ ἐθέλουσα καὶ πονεῖν καὶ κινδυνεύειν, ὁπότε δέοι.

καὶ ὑμεῖσ οὖν ἦτε μὲν καὶ πρότερον, ὡσ ἐγὼ οἶδα, ἄνδρεσ ἀγαθοί· νῦν δὲ πειρᾶσθαι χρὴ ἔτι ἀμείνουσ γίγνεσθαι, ἵν’ ἡδέωσ μὲν συμπονῶμεν, ἡδέωσ δὲ συνευδαιμονῶμεν. τί γὰρ ἥδιον ἢ μηδένα ἀνθρώπων κολακεύειν μήτε Ἕλληνα μήτε βάρβαρον ἕνεκα μισθοῦ, ἀλλ’ ἑαυτοῖσ ἱκανοὺσ εἶναι τὰ ἐπιτήδεια πορίζεσθαι, καὶ ταῦτα ὅθενπερ κάλλιστον;

ἡ γάρ τοι ἐν πολέμῳ ἀπὸ τῶν πολεμίων ἀφθονία εὖ ἴστε ὅτι ἅμα τροφήν τε καὶ εὔκλειαν ἐν πᾶσιν ἀνθρώποισ παρέχεται. ὁ μὲν ταῦτ’ εἶπεν, οἱ δὲ πάντεσ ἀνεβόησαν παραγγέλλειν ὅ τι ἂν δέῃ, ὡσ σφῶν ὑπηρετησόντων.

ὁ δὲ τεθυμένοσ ἐτύγχανεν· εἶπε δέ· Ἄγετε, ὦ ἄνδρεσ, δειπνήσατε μὲν ἅπερ καὶ ὣσ ἐμέλλετε· προπαράσχεσθε δέ μοι μιᾶσ ἡμέρασ σῖτον. ἔπειτα δὲ ἥκετε ἐπὶ τὰσ ναῦσ αὐτίκα μάλα, ὅπωσ πλεύσωμεν ἔνθα θεὸσ ἐθέλει, ἐν καιρῷ ἀφιξόμενοι. ἐπειδὴ δὲ ἦλθον, ἐμβιβασάμενοσ αὐτοὺσ εἰσ τὰσ ναῦσ ἔπλει τῆσ νυκτὸσ εἰσ τὸν λιμένα τῶν Ἀθηναίων, τοτὲ μὲν ἀναπαύων καὶ παραγγέλλων ἀποκοιμᾶσθαι, τοτὲ δὲ κώπαισ προσκομιζόμενοσ.

εἰ δέ τισ ὑπολαμβάνει ὡσ ἀφρόνωσ ἔπλει δώδεκα τριήρεισ ἔχων ἐπὶ πολλὰσ ναῦσ κεκτημένουσ, ἐννοησάτω τὸν ἀναλογισμὸν αὐτοῦ. ἐκεῖνοσ γὰρ ἐνόμισεν ἀμελέστερον μὲν ἔχειν τοὺσ Ἀθηναίουσ περὶ τὸ ἐν τῷ λιμένι ναυτικὸν Γοργώπα ἀπολωλότοσ·

εἰ δὲ καὶ εἰε͂ν τριήρεισ ὁρμοῦσαι, ἀσφαλέστερον ἡγήσατο ἐπ’ εἴκοσι ναῦσ Ἀθήνησιν οὔσασ πλεῦσαι ἢ ἄλλοθι δέκα. τῶν μὲν γὰρ ἔξω ᾔδει ὅτι κατὰ ναῦν ἔμελλον οἱ ναῦται σκηνήσειν, τῶν δὲ Ἀθήνησιν ἐγίγνωσκεν ὅτι οἱ μὲν τριήραρχοι οἴκοι καθευδήσοιεν, οἱ δὲ ναῦται ἄλλοσ ἄλλῃ σκηνήσοιεν. ἔπλει μὲν δὴ ταῦτα διανοηθείσ·

ἐπειδὴ δὲ ἀπεῖχε πέντε ἢ ἓξ στάδια τοῦ λιμένοσ, ἡσυχίαν εἶχε καὶ ἀνέπαυεν. ὡσ δὲ ἡμέρα ὑπέφαινεν, ἡγεῖτο· οἱ δὲ ἐπηκολούθουν. καὶ καταδύειν μὲν οὐδὲν εἰά στρογγύλον πλοῖον οὐδὲ λυμαίνεσθαι ταῖσ ἑαυτῶν ναυσίν· εἰ δέ που τριήρη ἴδοιεν ὁρμοῦσαν, ταύτην πειρᾶσθαι ἄπλουν ποιεῖν, τὰ δὲ φορτηγικὰ πλοῖα καὶ γέμοντα ἀναδουμένουσ ἄγειν ἔξω, ἐκ δὲ τῶν μειζόνων ἐμβαίνοντασ ὅπου δύναιντο τοὺσ ἀνθρώπουσ λαμβάνειν. ἦσαν δέ τινεσ οἳ καὶ ἐκπηδήσαντεσ εἰσ τὸ Δεῖγμα ἐμπόρουσ τέ τινασ καὶ ναυκλήρουσ συναρπάσαντεσ εἰσ τὰσ ναῦσ εἰσήνεγκαν. ὁ μὲν δὴ ταῦτα ἐπεποιήκει.

τῶν δὲ Ἀθηναίων οἱ μὲν αἰσθόμενοι ἔνδοθεν ἔθεον ἔξω, σκεψόμενοι τίσ ἡ κραυγή, οἱ δὲ ἔξωθεν οἴκαδε ἐπὶ τὰ ὅπλα, οἱ δὲ καὶ εἰσ ἄστυ ἀγγελοῦντεσ. πάντεσ δ’ Ἀθηναῖοι τότε ἐβοήθησαν καὶ ὁπλῖται καὶ ἱππεῖσ, ὡσ τοῦ Πειραιῶσ ἑαλωκότοσ. ὁ δὲ τὰ μὲν πλοῖα ἀπέστειλεν εἰσ Αἴγιναν, καὶ τῶν τριήρων τρεῖσ ἢ τέτταρασ συναπαγαγεῖν ἐκέλευσε, ταῖσ δὲ ἄλλαισ παραπλέων παρὰ τὴν Ἀττικήν, ἅτε ἐκ τοῦ λιμένοσ πλέων, πολλὰ καὶ ἁλιευτικὰ ἔλαβε καὶ πορθμεῖα ἀνθρώπων μεστά, καταπλέοντα ἀπὸ νήσων.

ἐπὶ δὲ Σούνιον ἐλθὼν καὶ ὁλκάδασ γεμούσασ τὰσ μέν τινασ σίτου, τὰσ δὲ καὶ ἐμπολῆσ, ἔλαβε. ταῦτα δὲ ποιήσασ ἀπέπλευσεν εἰσ Αἴγιναν.

καὶ ἀποδόμενοσ τὰ λάφυρα μηνὸσ μισθὸν προέδωκε τοῖσ στρατιώταισ. καὶ τὸ λοιπὸν δὲ περιπλέων ἐλάμβανεν ὅ τι ἐδύνατο. καὶ ταῦτα ποιῶν πλήρεισ τε τὰσ ναῦσ ἔτρεφε καὶ τοὺσ στρατιώτασ εἶχεν ἡδέωσ καὶ ταχέωσ ὑπηρετοῦντασ. ὁ δὲ Ἀνταλκίδασ κατέβη μὲν μετὰ Τιριβάζου διαπεπραγμένοσ συμμαχεῖν βασιλέα, εἰ μὴ ἐθέλοιεν Ἀθηναῖοι καὶ οἱ σύμμαχοι χρῆσθαι τῇ εἰρήνῃ ᾗ αὐτὸσ ἔλεγεν.

ὡσ δ’ ἤκουσε Νικόλοχον σὺν ταῖσ ναυσὶ πολιορκεῖσθαι ἐν Ἀβύδῳ ὑπὸ Ἰφικράτουσ καὶ Διοτίμου, πεζῇ ᾤχετο εἰσ Ἄβυδον. ἐκεῖθεν δὲ λαβὼν τὸ ναυτικὸν νυκτὸσ ἀνήγετο, διασπείρασ λόγον ὡσ μεταπεμπομένων τῶν Καλχηδονίων· ὁρμισάμενοσ δὲ ἐν Περκώτῃ ἡσυχίαν εἶχεν. αἰσθόμενοι δὲ οἱ περὶ Δημαίνετον καὶ Διονύσιον καὶ Λεόντιχον καὶ Φανίαν ἐδίωκον αὐτὸν τὴν ἐπὶ Προκοννήσου·

ὁ δ’, ἐπεὶ ἐκεῖνοι παρέπλευσαν, ὑποστρέψασ εἰσ Ἄβυδον ἀφίκετο· ἠκηκόει γὰρ ὅτι προσπλέοι Πολύξενοσ ἄγων τὰσ ἀπὸ Συρακουσῶν καὶ Ἰταλίασ ναῦσ εἴκοσιν, ὅπωσ ἀναλάβοι καὶ ταύτασ. ἐκ δὲ τούτου Θρασύβουλοσ ὁ Κολλυτεὺσ ἔχων ναῦσ ὀκτὼ ἔπλει ἀπὸ Θρᾴκησ, βουλόμενοσ ταῖσ ἄλλαισ Ἀττικαῖσ ναυσὶ συμμεῖξαι. ὁ δὲ Ἀνταλκίδασ, ἐπεὶ αὐτῷ οἱ σκοποὶ ἐσήμηναν ὅτι προσπλέοιεν τριήρεισ ὀκτώ, ἐμβιβάσασ τοὺσ ναύτασ εἰσ δώδεκα ναῦσ τὰσ ἄριστα πλεούσασ, καὶ προσπληρώσασθαι κελεύσασ, εἴ τισ ἐνεδεῖτο, ἐκ τῶν καταλειπομένων, ἐνήδρευεν ὡσ ἐδύνατο ἀφανέστατα.

ἐπεὶ δὲ παρέπλεον, ἐδίωκεν· οἱ δὲ ἰδόντεσ ἔφευγον. τὰσ μὲν οὖν βραδύτατα πλεούσασ ταῖσ ἄριστα πλεούσαισ ταχὺ κατειλήφει· παραγγείλασ δὲ τοῖσ πρωτόπλοισ τῶν μεθ’ αὑτοῦ μὴ ἐμβαλεῖν ταῖσ ὑστάταισ, ἐδίωκε τὰσ προεχούσασ. ἐπεὶ δὲ ταύτασ ἔλαβεν, ἰδόντεσ οἱ ὕστεροι ἁλισκομένουσ σφῶν αὐτῶν τοὺσ πρόπλουσ ὑπ’ ἀθυμίασ καὶ τῶν βραδυτέρων ἡλίσκοντο· ὥσθ’ ἥλωσαν ἅπασαι. ἐπεὶ δ’ ἦλθον αὐτῷ αἵ τε ἐκ Συρακουσῶν νῆεσ εἴκοσιν, ἦλθον δὲ καὶ αἱ ἀπὸ Ιὠνίασ, ὅσησ ἐγκρατὴσ ἦν Τιρίβαζοσ, συνεπληρώθησαν δὲ καὶ ἐκ τῆσ Ἀριοβαρζάνουσ, καὶ γὰρ ἦν ξένοσ ἐκ παλαιοῦ τῷ Ἀριοβαρζάνει, ὁ δὲ Φαρνάβαζοσ ἤδη ἀνακεκλημένοσ ᾤχετο ἄνω, ὅτε δὴ καὶ ἔγημε τὴν βασιλέωσ θυγατέρα·

ὁ δὲ Ἀνταλκίδασ γενομέναισ ταῖσ πάσαισ ναυσὶ πλείοσιν ἢ ὀγδοήκοντα ἐκράτει τῆσ θαλάττησ· ὥστε καὶ τὰσ ἐκ τοῦ Πόντου ναῦσ Ἀθήναζε μὲν ἐκώλυε καταπλεῖν, εἰσ δὲ τοὺσ ἑαυτῶν συμμάχουσ κατῆγεν. οἱ μὲν οὖν Ἀθηναῖοι, ὁρῶντεσ μὲν πολλὰσ τὰσ πολεμίασ ναῦσ, φοβούμενοι δὲ μὴ ὡσ πρότερον καταπολεμηθείησαν, συμμάχου Λακεδαιμονίοισ βασιλέωσ γεγενημένου, πολιορκούμενοι δ’ ἐκ τῆσ Αἰγίνησ ὑπὸ τῶν λῃστῶν, διὰ ταῦτα μὲν ἰσχυρῶσ ἐπεθύμουν τῆσ εἰρήνησ.

οἱ δ’ αὖ Λακεδαιμόνιοι, φρουροῦντεσ μόρᾳ μὲν ἐν Λεχαίῳ, μόρᾳ δ’ ἐν Ὀρχομενῷ, φυλάττοντεσ δὲ τὰσ πόλεισ, αἷσ μὲν ἐπίστευον, μὴ ἀπόλοιντο, αἷσ δὲ ἠπίστουν, μὴ ἀποσταῖεν, πράγματα δ’ ἔχοντεσ καὶ παρέχοντεσ περὶ τὴν Κόρινθον, χαλεπῶσ ἔφερον τῷ πολέμῳ. οἵ γε μὴν Ἀργεῖοι, εἰδότεσ φρουράν τε πεφασμένην ἐφ’ ἑαυτοὺσ καὶ γιγνώσκοντεσ ὅτι ἡ τῶν μηνῶν ὑποφορὰ οὐδὲν ἔτι σφᾶσ ὠφελήσει, καὶ οὗτοι εἰσ τὴν εἰρήνην πρόθυμοι ἦσαν. ὥστ’ ἐπεὶ παρήγγειλεν ὁ Τιρίβαζοσ παρεῖναι τοὺσ βουλομένουσ ὑπακοῦσαι ἣν βασιλεὺσ εἰρήνην καταπέμποι, ταχέωσ πάντεσ παρεγένοντο.

ἐπεὶ δὲ συνῆλθον, ἐπιδείξασ ὁ Τιρίβαζοσ τὰ βασιλέωσ σημεῖα ἀνεγίγνωσκε τὰ γεγραμμένα. εἶχε δὲ ὧδε. Ἀρταξέρξησ βασιλεὺσ νομίζει δίκαιον τὰσ μὲν ἐν τῇ Ἀσίᾳ πόλεισ ἑαυτοῦ εἶναι καὶ τῶν νήσων Κλαζομενὰσ καὶ Κύπρον, τὰσ δὲ ἄλλασ Ἑλληνίδασ πόλεισ καὶ μικρὰσ καὶ μεγάλασ αὐτονόμουσ ἀφεῖναι πλὴν Λήμνου καὶ Ἴμβρου καὶ Σκύρου·

ταύτασ δὲ ὥσπερ τὸ ἀρχαῖον εἶναι Ἀθηναίων. ὁπότεροι δὲ ταύτην τὴν εἰρήνην μὴ δέχονται, τούτοισ ἐγὼ πολεμήσω μετὰ τῶν ταῦτα βουλομένων καὶ πεζῇ καὶ κατὰ θάλατταν καὶ ναυσὶ καὶ χρήμασιν. ἀκούοντεσ οὖν ταῦτα οἱ ἀπὸ τῶν πόλεων πρέσβεισ ἀπήγγελλον ἐπὶ τὰσ ἑαυτῶν ἕκαστοι πόλεισ.

καὶ οἱ μὲν ἄλλοι ἅπαντεσ ὤμνυσαν ἐμπεδώσειν ταῦτα, οἱ δὲ Θηβαῖοι ἠξίουν ὑπὲρ πάντων Βοιωτῶν ὀμνύναι. ὁ δὲ Ἀγησίλαοσ οὐκ ἔφη δέξασθαι τοὺσ ὁρ́κουσ, ἐὰν μὴ ὀμνύωσιν, ὥσπερ τὰ βασιλέωσ γράμματα ἔλεγεν, αὐτονόμουσ εἶναι καὶ μικρὰν καὶ μεγάλην πόλιν. οἱ δὲ τῶν Θηβαίων πρέσβεισ ἔλεγον ὅτι οὐκ ἐπεσταλμένα σφίσι ταῦτ’ εἰή. Ἴτε νυν, ἔφη ὁ Ἀγησίλαοσ, καὶ ἐρωτᾶτε· ἀπαγγέλλετε δ’ αὐτοῖσ καὶ ταῦτα, ὅτι εἰ μὴ ποιήσουσι ταῦτα, ἔκσπονδοι ἔσονται. οἱ μὲν δὴ ᾤχοντο. ὁ δ’ Ἀγησίλαοσ διὰ τὴν πρὸσ Θηβαίουσ ἔχθραν οὐκ ἔμελλεν, ἀλλὰ πείσασ τοὺσ ἐφόρουσ εὐθὺσ ἐθύετο.

ἐπειδὴ δὲ ἐγένετο τὰ διαβατήρια, ἀφικόμενοσ εἰσ τὴν Τεγέαν διέπεμπε τῶν μὲν ἱππέων κατὰ τοὺσ περιοίκουσ ἐπισπεύσοντασ, διέπεμπε δὲ καὶ ξεναγοὺσ εἰσ τὰσ πόλεισ. πρὶν δὲ αὐτὸν ὁρμηθῆναι ἐκ Τεγέασ, παρῆσαν οἱ Θηβαῖοι λέγοντεσ ὅτι ἀφιᾶσι τὰσ πόλεισ αὐτονόμουσ. καὶ οὕτω Λακεδαιμόντιοι μὲν οἴκαδε ἀπῆλθον, Θηβαῖοι δ’ εἰσ τὰσ σπονδὰσ εἰσελθεῖν ἠναγκάσθησαν, αὐτονόμουσ ἀφέντεσ τὰσ Βοιωτίασ πόλεισ. οἱ δ’ αὖ Κορίνθιοι οὐκ ἐξέπεμπον τὴν τῶν Ἀργείων φρουράν.

ἀλλ’ ὁ Ἀγησίλαοσ καὶ τούτοισ προεῖπε, τοῖσ μέν, εἰ μὴ ἐκπέμψοιεν τοὺσ Ἀργείουσ, τοῖσ δέ, εἰ μὴ ἀπίοιεν ἐκ τῆσ Κορίνθου, ὅτι πόλεμον ἐξοίσει πρὸσ αὐτούσ. ἐπεὶ δὲ φοβηθέντων ἀμφοτέρων ἐξῆλθον οἱ Ἀργεῖοι καὶ αὐτὴ ἐφ’ αὑτῆσ ἡ τῶν Κορινθίων πόλισ ἐγένετο, οἱ μὲν σφαγεῖσ καὶ οἱ μεταίτιοι τοῦ ἔργου αὐτοὶ γνόντεσ ἀπῆλθον ἐκ τῆσ Κορίνθου· οἱ δ’ ἄλλοι πολῖται ἑκόντεσ κατεδέχοντο τοὺσ πρόσθεν φεύγοντασ. ἐπεὶ δὲ ταῦτ’ ἐπράχθη καὶ ὠμωμόκεσαν αἱ πόλεισ ἐμμενεῖν ἐν τῇ εἰρήνῃ ἣν κατέπεμψε βασιλεύσ, ἐκ τούτου διελύθη μὲν τὰ πεζικά, διελύθη δὲ καὶ τὰ ναυτικὰ στρατεύματα.

Λακεδαιμονίοισ μὲν δὴ καὶ Ἀθηναίοισ καὶ τοῖσ συμμάχοισ οὕτω μετὰ τὸν ὕστερον πόλεμον τῆσ καθαιρέσεωσ τῶν Ἀθήνησι τειχῶν αὕτη πρώτη εἰρήνη ἐγένετο. ἐν δὲ τῷ πολέμῳ μᾶλλον ἀντιρρόπωσ τοῖσ ἐναντίοισ πράττοντεσ οἱ Λακεδαιμόνιοι πολὺ ἐπικυδέστεροι ἐγένοντο ἐκ τῆσ ἐπ’ Ἀνταλκίδου εἰρήνησ καλουμένησ.

προστάται γὰρ γενόμενοι τῆσ ὑπὸ βασιλέωσ καταπεμφθείσησ εἰρήνησ καὶ τὴν αὐτονομίαν ταῖσ πόλεσι πράττοντεσ, προσέλαβον μὲν σύμμαχον Κόρινθον, αὐτονόμουσ δὲ ἀπὸ τῶν Θηβαίων τὰσ Βοιωτίδασ πόλεισ ἐποίησαν, οὗπερ πάλαι ἐπεθύμουν, ἔπαυσαν δὲ καὶ Ἀργείουσ Κόρινθον σφετεριζομένουσ, φρουρὰν φήναντεσ ἐπ’ αὐτούσ, εἰ μὴ ἐξίοιεν ἐκ Κορίνθου.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Xenophon, Hellenica, Ἑλληνικῶν Ε, chapter 1

(크세노폰, Hellenica, Ἑλληνικῶν Ε, chapter 1)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION