Plutarch, Quaestiones Romanae, section 25

(플루타르코스, Quaestiones Romanae, section 25)

"διὰ τί τὴν μετὰ καλάνδασ ἡμέραν καὶ νόννασ καὶ εἰδοὺσ ἀνέξοδον καὶ ἀνεκδήμητον τίθενται" πότερον, ὡσ οἱ πλεῖστοι νομίζουσι καὶ Λίβιοσ· ἱστορεῖ, ὅτι μετὰ τὰσ Κυιντιλίασ εἰδούσ, ἃσ νῦν Ιοὐλίασ καλοῦσιν, ἐξάγοντεσ οἱ χιλίαρχοι τὸ στράτευμα περὶ τὸν Ἀλλίαν ποταμὸν ἐκρατήθησαν ὑπὸ Κελτῶν μάχῃ καὶ τὴν πόλιν ἀπώλεσαν νομισθείσησ δὲ τῆσ μετὰ τὰσ εἰδοὺσ ἀποφράδοσ προήγαγεν ὥσπερ φιλεῖ πορρωτέρω τὸ ἔθοσ ἡ δεισιδαιμονία καὶ κατέστησεν εἰσ τὴν αὐτὴν εὐλάβειαν τήν τε μετὰ νόννασ;

καὶ τὴν μετὰ καλάνδασ·

ἢ τοῦτο μὲν ἔχει πολλὰσ ἀλογίασ;

ἄλλῃ τε γὰρ ἡμέρᾳ τὴν μάχην ἡττήθησαν, ἣν Ἀλλιάδα διὰ τὸν ποταμὸν καλοῦντεσ ἀφοσιοῦνται, καὶ πολλῶν ἀποφράδων οὐσῶν οὐκ ἐν παντὶ μηνὶ τὰσ ὁμωνύμουσ παραφυλάττουσιν, ἀλλ’ ἑκάστην ἐν ᾧ συνέτυχε· τό τε ταῖσ μετὰ νόννασ καὶ καλάνδασ ἁπλῶσ ἁπάσαισ προστρίψασθαι τὴν δεισιδαιμονίαν ἀπιθανώτατον.

τοῖσ κατοιχομένοισ ἐναγίζουσιν, οὕτω καὶ τῶν ἡμερῶν τὰσ μὲν οἱο͂ν ἀρχὰσ καὶ κυρίασ ὥσπερ εἴρηται τρεῖσ οὔσασ ἑορτασίμουσ καὶ ἱερὰσ ἔθεντο, τὰσ δ’ ἐφεξῆσ δαίμοσι καὶ φθιτοῖσ ἐπιφημίσαντεσ ἀποφράδασ καὶ ἀπράκτουσ ἐνόμισαν.

καὶ γὰρ Ἕλληνεσ ἐν τῇ νουμηνίᾳ τοὺσ θεοὺσ σεβόμενοι, τὴν δευτέραν ἡρ̀ωσι καὶ δαίμοσιν ἀποδεδώκασι καὶ τῶν κρατήρων ὁ δεύτεροσ ἡρ́ωσιν ἐπικίρναται καὶ ἡρωίσι.

καὶ ὅλωσ ἀριθμόσ τισ ὁ χρόνοσ, ἀριθμοῦ δὲ θεῖον ἡ ἀρχή· μονὰσ·

γάρ ἐστιν. ἡ δὲ μετ’ αὐτὴν δυὰσ ἀντίπαλοσ τῇ ἀρχῇ καὶ ἀρτίων πρώτη. τὸ δ’ ἄρτιον ἐνδεὲσ καὶ ἀτελὲσ καὶ ἀόριστον, ὥσπερ αὖ τὸ περιττὸν ὡρ́ισται καὶ περαίνει καὶ τέλειόν ἐστι. διὸ καὶ νόνναι μὲν ἐπιβάλλουσι διὰ πέμπτησ καλάνδαισ, νόνναισ δ’ εἰδοὶ δι’ ἐνάτησ.

ὁρίζουσι γὰρ οἱ περισσοὶ τὰσ ἀρχάσ·

οἱ δὲ μετὰ τὰσ ἀρχὰσ ἄρτιοι ὄντεσ οὐκ ἔχουσι τάξιν οὐδὲ δύναμιν, ὅθεν οὐκ ἄρχονται πράξεωσ οὐδ’ ἀποδημίασ ἐν ταύταισ. ἢ καὶ τὸ τοῦ Θεμιστοκλέουσ ἔχει λόγον, ἐρίσαι ποτὲ τὴν ὑστεραίαν πρὸσ τὴν ἑορτήν, ἐκείνησ μὲν ἀσχολίαν καὶ κόπον ἐχούσησ πολύν, αὐτὴ δὲ παρέχουσα μετὰ σχολῆσ καὶ ἡσυχίασ ἀπολαῦσαι τῶν· παρεσκευασμένων πρὸσ τὴν ἑορτήν·

"ἀληθῆ λέγεισ, ἀλλ’ ἐμοῦ μὴ γενομένησ οὐδ’ ἂν σὺ ἦσ;

’" ταῦτα δ’ ὁ Θεμιστοκλῆσ πρὸσ τοὺσ αὖθισ ἔλεγε στρατηγοὺσ τῶν Ἀθηναίων ὡσ οὐκ ἂν οὐδαμοῦ φανέντασ, εἰ μὴ τὴν πόλιν αὐτὸσ ἔσῳσεν. ἐπεὶ τοίνυν πᾶσα μὲν ἀξία σπουδῆσ ἀποδημία καὶ πρᾶξισ οἰκονομίασ δεῖται καὶ παρασκευῆσ, Ῥωμαῖοι δὲ τὸ παλαιὸν ἐν ταῖσ ἑορταῖσ οὐδὲν ᾠκονόμουν οὐδ’ ἐφρόντιζον ἀλλ’ ἢ περὶ τοὺσ θεοὺσ ἠσχολοῦντο καὶ τοῦτ’ ἔπραττον, ὥσπερ ἔτι νῦν προκηρύττουσιν οἱ ἱερεῖσ ἐπὶ τὰσ θυσίασ βαδίζοντεσ, εἰκότωσ εὐθὺσ οὐκ ἐξεδήμουν μετὰ τὰσ·

καὶ παρασκευαζόμενοι τὴν ἡμέραν ἐκείνην διετέλουν.

ἢ καθάπερ ἔτι νῦν προσευξάμενοι καὶ προσκυνήσαντεσ ἐν τοῖσ ἱεροῖσ ἐπιμένειν καὶ καθίζειν εἰώθασιν, οὕτωσ οὐκ εὐθὺσ ἐπέβαλλον ταῖσ ἱεραῖσ ἡμέραισ τὰσ ἐνεργούσ, ἀλλ’ ἐποίουν τι διάλειμμα καὶ διάστημα, πολλὰ τῶν πραγμάτων δυσχερῆ καὶ ἀβούλητα φερόντων;

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION