Plutarch, Quaestiones Romanae, section 111

(플루타르코스, Quaestiones Romanae, section 111)

πότερον τῆσ μὲν αἰγὸσ βδελυττόμενοι τὸ ἀκόλαστον καὶ δυσῶδεσ, ἢ φοβούμενοι τὸ νοσηματικόν; δοκεῖ γὰρ ἐπιληψίᾳ καταλαμβάνεσθαι μάλιστα τῶν ζῴων καὶ προσαναχρώννυσθαι τοῖσ φαγοῦσιν ἢ θιγοῦσιν ὑπὸ τοῦ πάθουσ ἐχομένησ. αἰτίαν δὲ λέγουσι τὴν στενότητα τῶν πνευματικῶν πόρων πολλάκισ ἐπιλαμβανομένην, τεκμαιρόμενοι τῇ λεπτότητι τῆσ φωνῆσ.

καὶ γὰρ ἀνθρώπων ὅσοισ ἐπιληπτίζουσι συμβαίνει φθέγγεσθαι, μηκασμῷ παραπλησίαν φωνὴν ἀφιᾶσι. τῷ δὲ κυνὶ τοῦ μὲν ἀκολάστου καὶ δυσώδουσ ἧττον ἴσωσ μέτεστι·

καίτοι φασὶν ἔνιοι μήτε τῆσ Ἀθηναίων ἀκροπόλεωσ ἐπιβαίνειν κύνα μήτε τῆσ Δηλίων νήσου διὰ τὴν ἐμφανῆ μῖξιν, ὥσπερ βοῶν καὶ συῶν καὶ ἵππων ἐν θαλάμοισ ἀλλ’ οὐκ ἐμφανῶσ καὶ ἀνέδην ὀχευόντων.

ἀγνοοῦσιν, ὅτι μάχιμον ὄντα τὸν κύνα τῶν ἀσύλων καὶ ἁγίων ἐξείργουσιν ἱερῶν, ἀσφαλῆ καταφυγὴν τοῖσ ἱκέταισ διδόντεσ.

εἰκὸσ μὲν οὖν ἐστι καὶ τὸν ἱερέα τοῦ Διὸσ ὥσπερ ἔμψυχον καὶ ἱερὸν καὶ ἄγαλμα καταφύξιμον ἀνεῖσθαι τοῖσ δεομένοισ καὶ ἱκετεύουσι, μηδενὸσ ἀπείργοντοσ μηδ’ ἐκφοβοῦντοσ.

διὸ κλινίδιον μὲν ἦν αὐτοῦ κείμενον ἐν τῷ θυρῶνι τῆσ οἰκίασ·

ὁ δὲ προσπεσὼν τοῖσ γόνασι τὴν ἡμέραν ἐκείνην ἄδειαν εἶχε πληγῶν καὶ κολάσεωσ· εἰ δὲ δεσμώτησ φθαίη προσελθών, ἐλύετο· τοὺσ δὲ δεσμοὺσ ἐκτὸσ οὐ κατὰ θύρασ ἀλλ’ ὑπὲρ τοῦ στέγουσ ἀπερρίπτουν. οὐδὲν οὖν ὄφελοσ ἦν οὕτωσ αὑτὸν ἥμερον παρέχειν καὶ φιλάνθρωπον, εἰ κύων προειστήκει δεδιττόμενοσ καὶ ἀπερύκων τοὺσ προσφυγεῖν δεομένουσ.

οὐ μὴν οὐδὲ καθαρεύειν ᾤοντο παντάπασιν οἱ παλαιοὶ τὸ ζῷον·

ὀλυμπίων μὲν γὰρ οὐδενὶ θεῶν καθιέρωται, χθονίᾳ δὲ δεῖπνον Ἑκάτῃ πεμπόμενοσ εἰσ τριόδουσ ἀποτροπαίων καὶ καθαρσίων ἐπέχει μοῖραν.

ἐν δὲ Λακεδαίμονι τῷ φονικωτάτῳ θεῶν Ἐνυαλίῳ σκύλακασ ἐντέμνουσι· Βοιωτοῖσ δὲ δημοσίᾳ καθαρμόσ ἐστι κυνὸσ διχοτομηθέντοσ τῶν μερῶν διεξελθεῖν· αὐτοὶ δὲ Ῥωμαῖοι τοῖσ Λυκαίοισ, ἃ Λουπερκάλια καλοῦσιν, ἐν τῷ καθαρσίῳ μηνὶ κύνα θύουσιν. ὅθεν οὐκ ἀπὸ τρόπου τοῖσ τὸν ὑπέρτατον καὶ καθαρώτατον εἰληφόσι θεραπεύειν θεὸν ἀπειρῆσθαι κύνα ποιεῖσθαι συνήθη καὶ σύνοικον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION