Plutarch, De fraterno amore, section 1

(플루타르코스, De fraterno amore, section 1)

καλοῦσι· δυσὶ πλαγίοισ ἐπεζευγμένα, καὶ δοκεῖ τῷ φιλαδέλφῳ τῶν θεῶν οἰκεῖον εἶναι τοῦ ἀναθήματοσ τὸ κοινὸν καὶ ἀδιαίρετον.

οὕτω δὴ καὶ αὐτὸσ ὑμῖν, ὦ;

Νιγρῖνε καὶ Κύντε, τὸ σύγγραμμα τοῦτο περὶ φιλαδελφίασ ἀνατίθημι, κοινὸν ἀξίοισ οὖσι δῶρον. ἐφ’ ἃ γὰρ προτρέπεται, ταῦτα πράττοντεσ ἤδη μαρτυρεῖσθαι μᾶλλον ἢ παρακαλεῖσθαι δόξετε. ὑμῶν ἐφ’ οἷσ κατορθοῦτε ποιήσει τῇ κρίσει τὴν ἐπιμονὴν βεβαιοτέραν, ὥσπερ ἐν χρηστοῖσ καὶ φιλοκάλοισ θεαταῖσ εὐημερούντων.

Ἀρίσταρχοσ μὲν οὖν ὁ Θεοδέκτου πατήρ , ἐπισκώπτων τὸ πλῆθοσ τῶν σοφιστῶν, ἔλεγε πάλαι μὲν ἑπτὰ σοφοὺσ μόλισ γενέσθαι, τότε δὲ μὴ ῥᾳδίωσ ἂν ἰδιώτασ τοσούτουσ εὑρεθῆναι.

ἐγὼ δ’ ὁρῶ καθ’ ἡμᾶσ τὴν φιλαδελφίαν οὕτω σπάνιον οὖσαν, ὡσ τὴν μισαδελφίαν ἐπὶ τῶν παλαιῶν, ἧσ γε τὰ φανέντα παραδείγματα τραγῳδίαισ καὶ θεάτροισ ὁ βίοσ ἐξέδωκε διὰ τὸ παράδοξον·

οἱ δὲ νῦν ἄνθρωποι πάντεσ, ὅταν ἐντυγχάνωσι χρηστοῖσ ἀδελφοῖσ, θαυμάζουσιν οὐδὲν ἧττον ἢ τοὺσ Μολιονίδασ ἐκείνουσ, συμφυεῖσ τοῖσ σώμασι γεγονέναι δοκοῦντασ· τερατῶδεσ, ὡσ τὸ χρῆσθαι μίαν ψυχὴν δυεῖν σωμάτων χερσὶ καὶ ποσὶ καὶ ὀφθαλμοῖσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION