Plutarch, De fraterno amore, section 8

(플루타르코스, De fraterno amore, section 8)

τί δῆτα χρὴ ποιεῖν, φαίη τισ ἄν, ὅτῳ φαῦλοσ ἀδελφὸσ γένοιτο; πρῶτον ἐκεῖνο μνημονεύειν, ὅτι παντὸσ ἅπτεται γένουσ φιλίασ ἡ φαυλότησ, καὶ κατὰ τὸν Σοφοκλέα τὰ πλεῖστα φωρῶν αἰσχρὰ φωράσεισ βροτῶν. οὔτε γὰρ τὸ συγγενικὸν οὔτε τὸ ἑταιρικὸν οὔτε τὸ ἐρωτικὸν εἱλικρινὲσ καὶ ἀπαθὲσ καὶ καθαρὸν ἔστιν εὑρεῖν κακίασ.

ὁ μὲν οὖν Λάκων μικρὰν γυναῖκα γήμασ ἔφη τὰ ἐλάχιστα δεῖν αἱρεῖσθαι τῶν κακῶν, ἀδελφῷ δὲ σωφρόνωσ παραινέσειεν ἄν τισ τὰ οἰκειότατα τῶν κακῶν ὑπομένειν μᾶλλον ἢ πειρᾶσθαι τῶν ἀλλοτρίων·

τοῦτο γὰρ ἀνέγκλητον ὡσ ἀναγκαῖον, ἐκεῖνο δὲ ψεκτὸν ὡσ αὐθαίρετον.

οὐ γὰρ ὁ συμπότησ οὐδ’ ὁ συνέφηβοσ οὐδ’ ὁ ξένοσ; καὶ φαῦλον καὶ ἀνόητον, μὴ καὶ λάθω τι πατρῷον ἢ μητρῷον ἐνεσταγμένον ἀπὸ σπέρματοσ νόσημα χαλεπῶσ καὶ πικρῶσ τῷ μισεῖν ἐν σοὶ κολάζων.

τοὺσ μὲν γὰρ ἀλλοτρίουσ, ὡσ ἔλεγε Θεόφραστοσ, οὐ φιλοῦντα δεῖ κρίνειν ἀλλὰ κρίναντα φιλεῖν·

ἡ φύσισ ἡγεμονίαν τῇ κρίσει πρὸσ εὔνοιαν οὐ δίδωσιν οὐδ’ ἀναμένει τὸν θρυλούμενον τῶν ἁλῶν μέδιμνον ἀλλὰ συγγεγέννηκε τὴν ἀρχὴν τῆσ φιλίασ, ἐνταῦθα δεῖ μὴ πικροὺσ εἶναι μηδ’ ἀκριβεῖσ τῶν ἁμαρτημάτων ἐξεταστάσ.

ξένων ἀνθρώπων καὶ ἀλλοτρίων ἐκ πότου τινὸσ ἢ παιδιᾶσ ἢ παλαίστρασ προσφθαρέντων ἁμαρτήματα ῥᾳδίωσ ἔνιοι φέροντεσ καὶ ἡδόμενοι, δύσκολοι καὶ ἀπαραίτητοι πρὸσ τοὺσ ἀδελφοὺσ εἰσιν;

ὅπου καὶ κύνασ χαλεποὺσ καὶ ἵππουσ, ·

πολλοὶ δὲ καὶ λύγκασ αἰλούρουσ πιθήκουσ λέοντασ τρέφοντεσ καὶ ἀγαπῶντεσ, ἀδελφῶν οὐχ ὑπομένουσιν ὀργὰσ ἢ ἀγνοίασ ἢ φιλοτιμίασ; ἕτεροι δὲ παλλακίσι καὶ πόρναισ οἰκίασ καὶ ἀγροὺσ καταγράφοντεσ ὑπὲρ οἰκοπέδου καὶ γωνίασ πρὸσ ἀδελφοὺσ διαμονομαχοῦσιν;

ἐν τοῖσ ἀδελφοῖσ τὴν κακίαν προβαλλόμενοι καὶ λοιδοροῦντεσ , ἐν δὲ τοῖσ ἄλλοισ μὴ δυσχεραίνοντεσ ἀλλὰ χρώμενοι πολλῇ καὶ συνόντεσ ταυτὶ μὲν οὖν ἔστω προοίμια τοῦ λόγου παντόσ.

ἀρχὴν δὲ τῆσ διδασκαλίασ;

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION