Lucian, Dialogi deorum, Ἔρωσ, Ζευσ. 3:

Εἰκότωσ· οὐ γὰρ φέρουσιν, ὦ Ζεῦ, θνηταὶ οὖσαι τὴν σὴν πρόσοψιν. Πῶσ οὖν τὸν Ἀπόλλω ὁ Βράγχοσ καὶ ὁ Υἅκινθοσ φιλοῦσιν; Ἀλλὰ ἡ Δάφνη κἀκεῖνον ἔφευγε καίτοι κομήτην καὶ ἀγένειον ὄντα. εἰ δ̓ ἐθέλεισ ἐπέραστοσ εἶναι, μὴ ἐπίσειε τὴν αἰγίδα μηδὲ τὸν κεραυνὸν φέρε, ἀλλ̓ ὡσ ἥδιστον ποίει σεαυτὸν ἑκατέρωθεν καθειμένοσ βοστρύχουσ, τῇ μίτρᾳ τούτουσ ἀνειλημμένοσ, πορφυρίδα ἔχε, ὑποδέου χρυσίδασ, ὑπ̓ αὐλῷ καὶ τυμπάνοισ εὔρυθμα βαῖνε, καὶ ὄψει ὅτι πλείουσ ἀκολουθήσουσί σοι τῶν Διονύσου Μαινάδων.