헬라어 문장 검색 - Δεμοστ́Σπεεξηε

(데모스테네스, Speeches 11-20, Ὑπὲρ τῆσ Ῥοδίων Ἐλευθερίας)

οἶμαι δεῖν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, περὶ τηλικούτων βουλευομένουσ διδόναι παρρησίαν ἑκάστῳ τῶν συμβουλευόντων. ἐγὼ δ’ οὐδεπώποθ’ ἡγησάμην χαλεπὸν τὸ διδάξαι τὰ βέλτισθ’ ὑμᾶσ ὡσ γὰρ εἰπεῖν ἁπλῶσ, ἅπαντεσ ὑπάρχειν ἐγνωκότεσ μοι δοκεῖτε, ἀλλὰ τὸ πεῖσαι πράττειν ταῦτα· ἐπειδὰν γάρ τι δόξῃ καὶ ψηφισθῇ, τότ’ ἴσον τοῦ πραχθῆναι ἀπέχει ὅσονπερ πρὶν δόξαι. ἔστι μὲν οὖν ἓν ὧν ἐγὼ νομίζω χάριν ὑμᾶσ τοῖσ θεοῖσ ὀφείλειν, τὸ τοὺσ διὰ τὴν αὑτῶν ὕβριν ὑμῖν πολεμήσαντασ οὐ πάλαι νῦν ἐν ὑμῖν μόνοισ τῆσ αὑτῶν σωτηρίασ ἔχειν τὰσ ἐλπίδασ.

ἄξιον δ’ ἡσθῆναι τῷ παρόντι καιρῷ· συμβήσεται γὰρ ὑμῖν, ἐὰν ἃ χρὴ βουλεύσησθ’ ὑπὲρ αὐτοῦ, τὰσ παρὰ τῶν διαβαλλόντων τὴν πόλιν ἡμῶν βλασφημίασ ἔργῳ μετὰ δόξησ καλῆσ ἀπολύσασθαι. ᾐτιάσαντο μὲν γὰρ ἡμᾶσ ἐπιβουλεύειν αὑτοῖσ Χῖοι καὶ Βυζάντιοι καὶ Ῥόδιοι, καὶ διὰ ταῦτα συνέστησαν ἐφ’ ἡμᾶσ τὸν τελευταῖον τουτονὶ πόλεμον·

φανήσεται δ’ ὁ μὲν πρυτανεύσασ ταῦτα καὶ πείσασ Μαύσωλοσ, φίλοσ εἶναι φάσκων Ῥοδίων, τὴν ἐλευθερίαν αὐτῶν ἀφῃρημένοσ, οἱ δ’ ἀποδείξαντεσ ἑαυτοὺσ συμμάχουσ Χῖοι καὶ Βυζάντιοι τοῖσ ἀτυχήμασιν αὐτῶν οὐ βεβοηθηκότεσ, ὑμεῖσ δ’, οὓσ ἐφοβοῦντο, μόνοι τῶν πάντων τῆσ σωτηρίασ αὐτοῖσ αἴτιοι. ἐκ δὲ τοῦ ταῦθ’ ὑφ’ ἁπάντων ὀφθῆναι ποιήσετε τοὺσ πολλοὺσ ἐν ἁπάσαισ ταῖσ πόλεσι τοῦτο ποιεῖσθαι σύμβολον τῆσ αὑτῶν σωτηρίασ, ἐὰν ὑμῖν ὦσι φίλοι·

οὗ μεῖζον οὐδὲν ἂν ὑμῖν γένοιτ’ ἀγαθόν, ἢ παρὰ πάντων ἑκόντων ἀνυπόπτου τυχεῖν εὐνοίασ. θαυμάζω δ’ ὅτι τοὺσ αὐτοὺσ ὁρῶ ὑπὲρ μὲν Αἰγυπτίων τἀναντία πράττειν βασιλεῖ τὴν πόλιν πείθοντασ, ὑπὲρ δὲ τοῦ Ῥοδίων δήμου φοβουμένουσ τὸν ἄνδρα τοῦτον.

καίτοι τοὺσ μὲν Ἕλληνασ ὄντασ ἅπαντεσ ἴσασι, τοὺσ δ’ ἐν τῇ ἀρχῇ τῇ ’κείνου μεμερισμένουσ. οἶμαι δ’ ὑμῶν μνημονεύειν ἐνίουσ, ὅτι ἡνίκ’ ἐβουλεύεσθ’ ὑπὲρ τῶν βασιλικῶν, παρελθὼν πρῶτοσ ἐγὼ παρῄνεσα, οἶμαι δὲ καὶ μόνοσ ἢ δεύτεροσ εἰπεῖν, ὅτι μοι σωφρονεῖν ἂν δοκεῖτε, εἰ τὴν πρόφασιν τῆσ παρασκευῆσ μὴ τὴν πρὸσ ἐκεῖνον ἔχθραν ποιοῖσθε, ἀλλὰ παρασκευάζοισθε μὲν πρὸσ τοὺσ ὑπάρχοντασ ἐχθρούσ, ἀμύνοισθε δὲ κἀκεῖνον, ἐὰν ὑμᾶσ ἀδικεῖν ἐπιχειρῇ.

καὶ οὐκ ἐγὼ μὲν εἶπον ταῦτα, ὑμῖν δ’ οὐκ ἐδόκουν ὀρθῶσ λέγειν, ἀλλὰ καὶ ὑμῖν ἤρεσκε ταῦτα. ἀκόλουθοσ τοίνυν ὁ νῦν λόγοσ ἐστί μοι τῷ τότε ῥηθέντι.

ἐγὼ γάρ, εἰ βασιλεὺσ παρ’ αὑτὸν ὄντα με σύμβουλον ποιοῖτο, ταὔτ’ ἂν αὐτῷ παραινέσαιμ’ ἅπερ ὑμῖν, ὑπὲρ μὲν τῶν αὑτοῦ πολεμεῖν, ἐάν τισ ἐναντιῶται τῶν Ἑλλήνων, ὧν δὲ μηδὲν αὐτῷ προσήκει, τούτων μηδ’ ἀντιποιεῖσθαι τὴν ἀρχήν. εἰ μὲν οὖν ὅλωσ ἐγνώκατ’, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ὅσων ἂν βασιλεὺσ ἐγκρατὴσ γένηται φθάσασ ἢ παρακρουσάμενόσ τινασ τῶν ἐν ταῖσ πόλεσι, παραχωρεῖν, οὐ καλῶσ ἐγνώκατε, ὡσ ἐγὼ κρίνω·

εἰ δ’ ὑπὲρ τῶν δικαίων καὶ πολεμεῖν, ἂν τούτου δέῃ, καὶ πάσχειν ὁτιοῦν οἰέσθε χρῆναι, πρῶτον μὲν ὑμῖν ἧττον δεήσει τούτων, ὅσῳ ἂν μᾶλλον ἐγνωκότεσ ἦτε ταῦτα, ἔπειθ’ ἃ προσήκει φρονεῖν δόξετε. ὅτι δ’ οὐδὲν καινὸν οὔτ’ ἐγὼ λέγω νῦν κελεύων Ῥοδίουσ ἐλευθεροῦν, οὔθ’ ὑμεῖσ, ἂν πεισθῆτέ μοι, ποιήσετε, τῶν γεγενημένων ὑμᾶσ τι καὶ συνενηνοχότων ὑπομνήσω.

ὑμεῖσ ἐξεπέμψατε Τιμόθεόν ποτ’, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, βοηθήσοντ’ Ἀριοβαρζάνῃ, προσγράψαντεσ τῷ ψηφίσματι μὴ λύοντα τὰσ σπονδὰσ τὰσ πρὸσ τὸν βασιλέα. ἰδὼν δ’ ἐκεῖνοσ τὸν μὲν Ἀριοβαρζάνην φανερῶσ ἀφεστῶτα βασιλέωσ, Σάμον δὲ φρουρουμένην ὑπὸ Κυπροθέμιδοσ, ὃν κατέστησε Τιγράνησ ὁ βασιλέωσ ὕπαρχοσ, τῷ μὲν ἀπέγνω μὴ βοηθεῖν, τὴν δὲ προσκαθεζόμενοσ καὶ βοηθήσασ ἠλευθέρωσε· καὶ μέχρι τῆσ τήμερον ἡμέρασ οὐ γέγονεν πόλεμοσ διὰ ταῦθ’ ὑμῖν.

οὐ γὰρ ὁμοίωσ οὐδεὶσ ὑπέρ τε τοῦ πλεονεκτεῖν πολεμήσειεν ἂν καὶ τῶν ἑαυτοῦ, ἀλλ’ ὑπὲρ μὲν ὧν ἐλαττοῦνται μέχρι τοῦ δυνατοῦ πάντεσ πολεμοῦσιν, ὑπὲρ δὲ τοῦ πλεονεκτεῖν οὐχ οὕτωσ, ἀλλ’ ἐφίενται μέν, ἐάν τισ ἐᾷ, ἐὰν δὲ κωλυθῶσιν, οὐδὲν ἠδικηκέναι τοὺσ ἐναντιωθέντασ αὐτοῖσ ἡγοῦνται. ὅτι δ’ οὐδ’ ἂν ἐναντιωθῆναί μοι δοκεῖ τῇ πράξει ταύτῃ νῦν Ἀρτεμισία τῆσ πόλεωσ οὔσησ ἐπὶ τῶν πραγμάτων, μίκρ’ ἀκούσαντεσ σκοπεῖτε εἴτ’ ὀρθῶσ λογίζομαι ταῦτ’ εἴτε μή.

ἐγὼ νομίζω, πράττοντοσ μὲν ἐν Αἰγύπτῳ πάνθ’ ὡσ ὡρ́μηκε βασιλέωσ, σφόδρ’ ἂν Ἀρτεμισίαν πειραθῆναι περιποιῆσαι Ῥόδον αὐτῷ, οὐ τῇ βασιλέωσ εὐνοίᾳ, ἀλλὰ τῷ βούλεσθαι πλησίον αὐτῆσ διατρίβοντοσ ἐκείνου μεγάλην εὐεργεσίαν καταθέσθαι πρὸσ αὐτόν, ἵν’ ὡσ οἰκειότατ’ αὐτὴν ἀποδέχηται· πράττοντοσ δ’ ὡσ λέγεται, καὶ διημαρτηκότοσ οἷσ ἐπεχείρησεν, ἡγεῖσθαι τὴν νῆσον ταύτην, ὅπερ ἔστιν, ἄλλο μὲν οὐδὲν ἂν εἶναι βασιλεῖ χρησίμην ἐν τῷ παρόντι, τῆσ δ’ αὑτῆσ ἀρχῆσ ἐπιτείχισμα πρὸσ τὸ μηδ’ ὁτιοῦν παρακινεῖν.

ὥστε μοι δοκεῖ μᾶλλον ἂν ὑμᾶσ ἔχειν μὴ φανερῶσ αὐτῆσ ἐνδούσησ, ἢ ’κεῖνον λαβεῖν βούλεσθαι. οἶμαι μὲν οὖν οὐδὲ βοηθήσειν αὐτήν, ἂν δ’ ἄρα τοῦτο ποιῇ, φαύλωσ καὶ κακῶσ. ἐπεὶ καὶ βασιλέα γε, ὅ τι μὲν ποιήσει μὰ Δί’ οὐκ ἂν εἴποιμ’ ἔγωγ’ ὡσ οἶδα, ὅτι μέντοι συμφέρει τῇ πόλει δῆλον ἤδη γενέσθαι πότερ’ ἀντιποιήσεται τῆσ πόλεωσ τῆσ Ῥοδίων ἢ οὔ, τοῦτ’ ἂν ἰσχυρισαίμην·

οὐ γὰρ ὑπὲρ Ῥοδίων βουλευτέον, ὅταν ἀντιποιῆται, μόνον, ἀλλ’ ὑπὲρ ἡμῶν αὐτῶν καὶ τῶν πάντων Ἑλλήνων. οὐ μὴν οὐδ’ ἂν εἰ δι’ αὑτῶν εἶχον τὴν πόλιν οἱ νῦν ὄντεσ ἐν αὐτῇ Ῥόδιοι, παρῄνεσ’ ἂν ὑμῖν τούτουσ ἑλέσθαι, οὐδ’ εἰ πάνθ’ ὑπισχνοῦνθ’ ὑμῖν ποιήσειν.

ὁρῶ γὰρ αὐτοὺσ τὸ μὲν πρῶτον, ὅπωσ καταλύσωσι τὸν δῆμον, προσλαβόντασ τινὰσ τῶν πολιτῶν, ἐπειδὴ δὲ τοῦτ’ ἔπραξαν, πάλιν ἐκβαλόντασ τούτουσ· τοὺσ οὖν μηδετέροισ πιστῶσ κεχρημένουσ οὐδ’ ἂν ὑμῖν βεβαίουσ ἡγοῦμαι γενέσθαι συμμάχουσ. καὶ ταῦτ’ οὐδεπώποτ’ εἶπον ἄν, εἰ τῷ Ῥοδίων δήμῳ μόνον ἡγούμην συμφέρειν·

οὔτε γὰρ προξενῶ τῶν ἀνδρῶν οὔτ’ ἰδίᾳ ξένοσ αὐτῶν οὐδείσ ἐστί μοι. οὐ μὴν οὐδ’ εἰ ταῦτ’ ἀμφότερ’ ἦν, εἰ μὴ συμφέρειν ὑμῖν ἡγούμην, εἶπον ἄν, ἐπεὶ Ῥοδίοισ γε, εἰ οἱο͂́ν τε τοῦτ’ εἰπεῖν τῷ συναγορεύοντι τῇ σωτηρίᾳ αὐτῶν, συγχαίρω τῶν γεγενημένων. τοῦ κομίσασθαι γὰρ τὰ ὑμέτερ’ ὑμῖν φθονήσαντεσ τὴν ἑαυτῶν ἐλευθερίαν ἀπολωλέκασι, καὶ παρὸν αὐτοῖσ Ἕλλησι καὶ βελτίοσιν αὐτῶν ὑμῖν ἐξ ἴσου συμμαχεῖν, βαρβάροισ καὶ δούλοισ, οὓσ εἰσ τὰσ ἀκροπόλεισ παρεῖνται, δουλεύουσιν. ὀλίγου δὲ δέω λέγειν, ἐὰν αὐτοῖσ ὑμεῖσ ἐθελήσητε βοηθῆσαι, ὡσ καὶ συνενήνοχε ταῦτ’ αὐτοῖσ·

εὖ μὲν γὰρ πράττοντεσ οὐκ οἶδ’ εἴ ποτ’ ἂν εὖ φρονῆσαι ἠθέλησαν, ὄντεσ Ῥόδιοι, ἔργῳ δὲ πειραθέντεσ καὶ διδαχθέντεσ ὅτι πολλῶν κακῶν ἡ ἄνοι’ αἰτία τοῖσ πολλοῖσ γίγνεται, τάχ’ ἄν, εἰ τύχοιεν, σωφρονέστεροι πρὸσ τὸν λοιπὸν τοῦ χρόνου γένοιντο. τοῦτο δ’ οὐ μικρὰν ὠφέλειαν αὐτοῖσ ἡγοῦμαι. φημὶ δὴ χρῆναι πειρᾶσθαι σῴζειν τοὺσ ἄνδρασ καὶ μὴ μνησικακεῖν, ἐνθυμουμένουσ ὅτι πολλὰ καὶ ὑμεῖσ ὑπὸ τῶν ἐπιβουλευσάντων ἐξηπάτησθε, ὧν οὐδενὸσ αὐτοὶ δοῦναι δίκην δίκαιον ἂν εἶναι φήσαιτε. ὁρᾶτε δὲ κἀκεῖν’, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ὅτι πολλοὺσ ὑμεῖσ πολέμουσ πεπολεμήκατε καὶ πρὸσ δημοκρατίασ καὶ πρὸσ ὀλιγαρχίασ.

καὶ τοῦτο μὲν ἴστε καὶ αὐτοί· ἀλλ’ ὑπὲρ ὧν πρὸσ ἑκατέρουσ ἔσθ’ ὑμῖν ὁ πόλεμοσ, τοῦτ’ ἴσωσ ὑμῶν οὐδεὶσ λογίζεται. ὑπὲρ τίνων οὖν ἐστίν; πρὸσ μὲν τοὺσ δήμουσ ἢ περὶ τῶν ἰδίων ἐγκλημάτων, οὐ δυνηθέντων δημοσίᾳ διαλύσασθαι ταῦτα, ἢ περὶ γῆσ μέρουσ ἢ ὁρ́ων ἢ φιλονικίασ ἢ τῆσ ἡγεμονίασ· πρὸσ δὲ τὰσ ὀλιγαρχίασ ὑπὲρ μὲν τούτων οὐδενόσ, ὑπὲρ δὲ τῆσ πολιτείασ καὶ τῆσ ἐλευθερίασ· ὥστ’ ἔγωγ’ οὐκ ἂν ὀκνήσαιμ’ εἰπεῖν μᾶλλον ἡγεῖσθαι συμφέρειν δημοκρατουμένουσ τοὺσ Ἕλληνασ ἅπαντασ πολεμεῖν ὑμῖν ἢ ὀλιγαρχουμένουσ φίλουσ εἶναι.

πρὸσ μὲν γὰρ ἐλευθέρουσ ὄντασ οὐ χαλεπῶσ ἂν εἰρήνην ὑμᾶσ ποιήσασθαι νομίζω, ὁπότε βουληθείητε, πρὸσ δ’ ὀλιγαρχουμένουσ οὐδὲ τὴν φιλίαν ἀσφαλῆ νομίζω· οὐ γὰρ ἔσθ’ ὅπωσ ὀλίγοι πολλοῖσ καὶ ζητοῦντεσ ἄρχειν τοῖσ μετ’ ἰσηγορίασ ζῆν ᾑρημένοισ εὖνοι γένοιντ’ ἄν. θαυμάζω δ’ εἰ μηδεὶσ ὑμῶν ἡγεῖται Χίων ὀλιγαρχουμένων καὶ Μυτιληναίων, καὶ νυνὶ Ῥοδίων καὶ πάντων ἀνθρώπων ὀλίγου δέω λέγειν εἰσ ταύτην τὴν δουλείαν ὑπαγομένων, συγκινδυνεύειν τι τὴν παρ’ ἡμῖν πολιτείαν, μηδὲ λογίζεται τοῦθ’ ὅτι οὐκ ἔστιν ὅπωσ, εἰ δι’ ὀλιγαρχίασ ἅπαντα συστήσεται, τὸν παρ’ ὑμῖν δῆμον ἐάσουσιν.

ἴσασι γὰρ οὐδένασ ἄλλουσ πάλιν εἰσ ἐλευθερίαν <ἂν> τὰ πράγματ’ ἐξάγοντασ· ὅθεν δὴ κακὸν αὑτοῖσ ἄν τι γενέσθαι προσδοκῶσι, τοῦτ’ ἀνελεῖν βουλήσονται. τοὺσ μὲν οὖν ἄλλουσ τοὺσ ἀδικοῦντάσ τινασ αὐτῶν τῶν κακῶσ πεπονθότων ἐχθροὺσ ἡγεῖσθαι χρή·

τοὺσ δὲ τὰσ πολιτείασ καταλύοντασ καὶ μεθιστάντασ εἰσ ὀλιγαρχίαν κοινοὺσ ἐχθροὺσ παραινῶ νομίζειν ἁπάντων τῶν ἐλευθερίασ ἐπιθυμούντων. ἔπειτα καὶ δίκαιον, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, δημοκρατουμένουσ αὐτοὺσ τοιαῦτα φρονοῦντασ φαίνεσθαι περὶ τῶν ἀτυχούντων δήμων, οἱᾶ́περ ἂν τοὺσ ἄλλουσ ἀξιώσαιτε φρονεῖν περὶ ὑμῶν, εἴ ποθ’, ὃ μὴ γένοιτο, τοιοῦτό τι συμβαίη.

καὶ γὰρ εἰ δίκαιά τισ φήσει Ῥοδίουσ πεπονθέναι, οὐκ ἐπιτήδειοσ ὁ καιρὸσ ἐφησθῆναι· δεῖ γὰρ τοὺσ εὐτυχοῦντασ περὶ τῶν ἀτυχούντων ἀεὶ φαίνεσθαι τὰ βέλτιστα βουλευομένουσ, ἐπειδήπερ ἄδηλον τὸ μέλλον ἅπασιν ἀνθρώποισ. ἀκούω δ’ ἐγὼ πολλάκισ ἐνταυθὶ παρ’ ὑμῖν τινῶν λεγόντων ὡσ, ὅτ’ ἠτύχησεν ὁ δῆμοσ ἡμῶν, συνεβουλήθησάν τινεσ αὐτὸν σωθῆναι·

ὧν ἐγὼ μόνων Ἀργείων ἐν τῷ παρόντι μνησθήσομαι βραχύ τι. οὐ γὰρ ἂν ὑμᾶσ βουλοίμην, δόξαν ἔχοντασ τοῦ σῴζειν τοὺσ ἀτυχοῦντασ ἀεί, χείρουσ Ἀργείων ἐν ταύτῃ τῇ πράξει φανῆναι, οἳ χώραν ὅμορον τῇ Λακεδαιμονίων οἰκοῦντεσ, ὁρῶντεσ ἐκείνουσ γῆσ καὶ θαλάττησ ἄρχοντασ, οὐκ ἀπώκνησαν οὐδ’ ἐφοβήθησαν εὐνοϊκῶσ ὑμῖν ἔχοντεσ φανῆναι, ἀλλὰ καὶ πρέσβεισ ἐλθόντασ ἐκ Λακεδαίμονοσ, ὥσ φασιν, ἐξαιτήσοντάσ τινασ τῶν φυγάδων τῶν ὑμετέρων ἐψηφίσαντο, ἐὰν μὴ πρὸ ἡλίου δύντοσ ἀπαλλάττωνται, πολεμίουσ κρίνειν. εἶτ’ οὐκ αἰσχρόν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, εἰ τὸ μὲν Ἀργείων πλῆθοσ οὐκ ἐφοβήθη τὴν Λακεδαιμονίων ἀρχὴν ἐν ἐκείνοισ τοῖσ καιροῖσ οὐδὲ τὴν ῥώμην, ὑμεῖσ δ’ ὄντεσ Ἀθηναῖοι βάρβαρον ἄνθρωπον, καὶ ταῦτα γυναῖκα, φοβήσεσθε;

καὶ μὴν οἱ μὲν ἔχοιεν ἂν εἰπεῖν ὅτι πολλάκισ ἥττηνται ὑπὸ Λακεδαιμονίων, ὑμεῖσ δὲ νενικήκατε μὲν πολλάκισ βασιλέα, ἥττησθε δ’ οὐδ’ ἅπαξ οὔτε τῶν δούλων τῶν βασιλέωσ οὔτ’ αὐτοῦ ’κείνου· εἰ γάρ τί που κεκράτηκε τῆσ πόλεωσ βασιλεύσ, ἢ τοὺσ πονηροτάτουσ τῶν Ἑλλήνων καὶ προδότασ αὐτῶν χρήμασι πείσασ ἢ οὐδαμῶσ ἄλλωσ κεκράτηκεν. καὶ οὐδὲ τοῦτ’ αὐτῷ συνενήνοχεν, ἀλλ’ ἅμ’ εὑρήσετ’ αὐτὸν τήν τε πόλιν διὰ Λακεδαιμονίων ἀσθενῆ ποιήσαντα καὶ περὶ τῆσ αὑτοῦ βασιλείασ κινδυνεύσαντα πρὸσ Κλέαρχον καὶ Κῦρον.

οὔτ’ οὖν ἐκ φανεροῦ κεκράτηκεν οὔτ’ ἐπιβουλεῦσαι συνενήνοχεν αὐτῷ. ὁρῶ δ’ ὑμῶν ἐνίουσ Φιλίππου μὲν ὡσ ἄρ’ οὐδενὸσ ἀξίου πολλάκισ ὀλιγωροῦντασ, βασιλέα δ’ ὡσ ἰσχυρὸν ἐχθρὸν οἷσ ἂν προέληται φοβουμένουσ. εἰ δὲ τὸν μὲν ὡσ φαῦλον οὐκ ἀμυνούμεθα, τῷ δ’ ὡσ φοβερῷ πάνθ’ ὑπείξομεν, πρὸσ τίνασ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, παραταξόμεθα; εἰσὶ δέ τινεσ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, παρ’ ὑμῖν δεινότατοι τὰ δίκαια λέγειν ὑπὲρ τῶν ἄλλων πρὸσ ὑμᾶσ, οἷσ παραινέσαιμ’ ἂν ἔγωγε τοσοῦτον μόνον, ὑπὲρ ὑμῶν πρὸσ τοὺσ ἄλλουσ ζητεῖν τὰ δίκαια λέγειν, ἵν’ αὐτοὶ τὰ προσήκοντα πρῶτοι φαίνωνται ποιοῦντεσ·

ὡσ ἔστ’ ἄτοπον περὶ τῶν δικαίων ὑμᾶσ διδάσκειν αὐτὸν οὐ δίκαια ποιοῦντα· οὐ γάρ ἐστι δίκαιον ὄντα πολίτην τοὺσ καθ’ ὑμῶν λόγουσ, ἀλλὰ μὴ τοὺσ ὑπὲρ ὑμῶν ἐσκέφθαι. φέρε γὰρ πρὸσ θεῶν σκοπεῖτε, τί δήποτ’ ἐν Βυζαντίῳ οὐδείσ ἐσθ’ ὁ διδάξων ἐκείνουσ μὴ καταλαμβάνειν Χαλκηδόνα, ἣ βασιλέωσ μέν ἐστιν, εἴχετε δ’ αὐτὴν ὑμεῖσ, ἐκείνοισ δ’ οὐδαμόθεν προσῆκεν·

μηδὲ Σηλυμβρίαν, πόλιν ὑμετέραν ποτὲ σύμμαχον οὖσαν, ὡσ αὑτοὺσ συντελῆ ποιεῖν καὶ Βυζαντίων ὁρίζειν τὴν τούτων χώραν παρὰ τοὺσ ὁρ́κουσ καὶ τὰσ συνθήκασ, ἐν αἷσ αὐτονόμουσ τὰσ πόλεισ εἶναι γέγραπται; οὐδὲ Μαύσωλον ζῶντα, οὐδὲ τελευτήσαντοσ ἐκείνου τὴν Ἀρτεμισίαν οὐδείσ ἐσθ’ ὁ διδάξων μὴ καταλαμβάνειν Κῶν καὶ Ῥόδον καὶ ἄλλασ ἑτέρασ πόλεισ Ἑλληνίδασ, ὧν βασιλεὺσ ὁ ’κείνων δεσπότησ ἐν ταῖσ συνθήκαισ ἀπέστη τοῖσ Ἕλλησι, καὶ περὶ ὧν πολλοὺσ κινδύνουσ καὶ καλοὺσ ἀγῶνασ οἱ κατ’ ἐκείνουσ τοὺσ χρόνουσ Ἕλληνεσ ἐποιήσαντο.

εἰ δ’ ἄρα καὶ λέγει τισ ἀμφοτέροισ αὐτοῖσ, ἀλλ’ οἵ γε πεισόμενοι τούτοισ, ὡσ ἐοίκεν, οὐκ εἰσίν. ἐγὼ δὲ δίκαιον μὲν εἶναι νομίζω κατάγειν τὸν Ῥοδίων δῆμον·

οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ εἰ μὴ δίκαιον ἦν, ὅταν εἰσ ἃ ποιοῦσιν οὗτοι βλέψω, προσήκειν οἶμαι παραινεῖν κατάγειν. διὰ τί; ὅτι πάντων μέν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τὰ δίκαια ποιεῖν ὡρμηκότων, αἰσχρὸν ἡμᾶσ μόνουσ μὴ ’θέλειν, ἁπάντων δὲ τῶν ἄλλων ὅπωσ ἀδικεῖν δυνήσονται παρασκευαζομένων μόνουσ ἡμᾶσ τὰ δίκαια προτείνεσθαι, μηδενὸσ ἀντιλαμβανομένουσ, οὐ δικαιοσύνην ἀλλ’ ἀνανδρίαν ἡγοῦμαι· ὁρῶ γὰρ ἅπαντασ πρὸσ τὴν παροῦσαν δύναμιν τῶν δικαίων ἀξιουμένουσ. καὶ παράδειγμα λέγειν ἔχω τούτου πᾶσιν ὑμῖν γνώριμον.

εἰσὶ συνθῆκαι τοῖσ Ἕλλησι διτταὶ πρὸσ βασιλέα, ἃσ ἐποιήσαθ’ ἡ πόλισ ἡ ἡμετέρα, ἃσ ἅπαντεσ ἐγκωμιάζουσι, καὶ μετὰ ταῦθ’ ὕστερον Λακεδαιμόνιοι ταύτασ ὧν δὴ κατηγοροῦσι· κἀν ταύταισ οὐχὶ ταὐτὰ δίκαι’ ἀμφοτέραισ ὡρ́ισται. τῶν μὲν γὰρ ἰδίων δικαίων τῶν ἐν ταῖσ πολιτείαισ οἱ νόμοι κοινὴν τὴν μετουσίαν ἔδοσαν καὶ ἴσην καὶ τοῖσ ἀσθενέσιν καὶ τοῖσ ἰσχυροῖσ· τῶν δ’ Ἑλληνικῶν δικαίων οἱ κρατοῦντεσ ὁρισταὶ τοῖσ ἥττοσι γίγνονται. ἐπειδὴ τοίνυν ὑμῖν ἐγνωκέναι τὰ δίκαια ποιεῖν ὑπάρχει, ὅπωσ καὶ πρᾶξαι ταῦτ’ ἐφ’ ὑμῖν ἔσται δεῖ σκοπεῖν.

ἔστι δὲ ταῦτ’, ἐὰν ὑποληφθῆτε κοινοὶ προστάται τῆσ πάντων ἐλευθερίασ εἶναι. εἰκότωσ δέ μοι δοκεῖ χαλεπώτατον ὑμῖν εἶναι πρᾶξαι τὰ δέοντα. τοῖσ μὲν γὰρ ἄλλοισ ἅπασιν ἀνθρώποισ εἷσ ἀγών ἐστιν ὁ πρὸσ τοὺσ προδήλουσ ἐχθρούσ, ὧν ἂν κρατήσωσιν, οὐδὲν ἐμποδὼν αὐτοῖσ κυρίοισ τῶν ἀγαθῶν εἶναι· ὑμῖν δ’, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, δύο, οὗτόσ θ’ ὁ καὶ τοῖσ ἄλλοισ καὶ πρόσεσθ’ ἕτεροσ τούτου πρότεροσ καὶ μείζων·

δεῖ γὰρ ὑμᾶσ βουλευομένουσ κρατῆσαι τῶν τἀναντία τῇ πόλει παρ’ ὑμῖν πράττειν προῃρημένων. ὅταν οὖν μηδὲν ᾖ διὰ τούτουσ ἀκονιτεὶ τῶν δεόντων γενέσθαι, πολλῶν διαμαρτάνειν ὑμᾶσ εἰκότωσ συμβαίνει. τοῦ μέντοι πολλοὺσ ἀδεῶσ ταύτην τὴν τάξιν αἱρεῖσθαι τῆσ πολιτείασ, ἴσωσ μὲν αἱ παρὰ τῶν μισθοδοτούντων αὐτοὺσ ὠφέλειαι μάλιστ’ αἴτιαι, οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ ὑμᾶσ ἄν τισ ἔχοι δικαίωσ αἰτιᾶσθαι.

ἐχρῆν γάρ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τὴν αὐτὴν ἔχειν διάνοιαν ὑμᾶσ περὶ τῆσ ἐν τῇ πολιτείᾳ τάξεωσ ἥνπερ περὶ τῆσ ἐν ταῖσ στρατείαισ ἔχετε. τίσ οὖν ἐστιν αὕτη; ὑμεῖσ τὸν λιπόντα τὴν ὑπὸ τοῦ στρατηγοῦ τάξιν ταχθεῖσαν, ἄτιμον οἰέσθε προσήκειν εἶναι καὶ μηδενὸσ τῶν κοινῶν μετέχειν. χρῆν τοίνυν καὶ τοὺσ τὴν ὑπὸ τῶν προγόνων τάξιν ἐν τῇ πολιτείᾳ παραδεδομένην λιπόντασ καὶ πολιτευομένουσ ὀλιγαρχικῶσ ἀτίμουσ τοῦ συμβουλεύειν ὑμῖν αὐτοῖσ ποιεῖσθαι·

νῦν δὲ τῶν μὲν συμμάχων τοὺσ τὸν αὐτὸν ἐχθρὸν καὶ φίλον κρινεῖν ὀμωμοκότασ νομίζετ’ εὐνουστάτουσ, τῶν δὲ πολιτευομένων οὓσ ἴστε σαφῶσ τοὺσ τῆσ πόλεωσ ἐχθροὺσ ᾑρημένουσ, τούτουσ πιστοτάτουσ ἡγεῖσθε. ἀλλὰ γὰρ οὐχ ὅ τι τισ κατηγορήσει τούτων ἢ τοῖσ ἄλλοισ ὑμῖν ἐπιπλήξει χαλεπὸν εὑρεῖν, ἀλλ’ ἀφ’ ὁποίων λόγων ἢ πράξεωσ ποίασ ἐπανορθώσεταί τισ ἃ νῦν οὐκ ὀρθῶσ ἔχει, τοῦτ’ ἔργον εὑρεῖν.

ἴσωσ μὲν οὖν οὐδὲ τοῦ παρόντοσ καιροῦ περὶ πάντων λέγειν· ἀλλ’ ἐὰν ἃ προῄρησθε δυνηθῆτ’ ἐπικυρῶσαι συμφερούσῃ τινὶ πράξει, καὶ τἄλλ’ ἂν ἴσωσ καθ’ ἓν ἀεὶ βέλτιον σχοίη. ἐγὼ μὲν οὖν οἶμαι δεῖν ὑμᾶσ ἀντιλαμβάνεσθαι τῶν πραγμάτων τούτων ἐρρωμένωσ, καὶ πράττειν ἄξια τῆσ πόλεωσ, ἐνθυμουμένουσ ὅτι χαίρετ’ ἀκούοντεσ, ὅταν τισ ἐπαινῇ τοὺσ προγόνουσ ὑμῶν καὶ τὰ πεπραγμέν’ ἐκείνοισ διεξίῃ καὶ τὰ τρόπαια λέγῃ.

νομίζετε τοίνυν ταῦτ’ ἀναθεῖναι τοὺσ προγόνουσ ὑμῶν οὐχ ἵνα θαυμάζητ’ αὐτὰ θεωροῦντεσ, ἀλλ’ ἵνα καὶ μιμῆσθε τὰσ τῶν ἀναθέντων ἀρετάσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Demosthenes, Speeches 11-20, Ὑπὲρ τῆσ Ῥοδίων Ἐλευθερίας

(데모스테네스, Speeches 11-20, Ὑπὲρ τῆσ Ῥοδίων Ἐλευθερίας)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION