Xenophon, Minor Works, Κυνηγετικός, chapter 6

(크세노폰, Minor Works, Κυνηγετικός, chapter 6)

κυνῶν δὲ κόσμοσ δέραια, ἱμάντεσ, στελμονίαι· ἔστω δὲ τὰ μὲν δέραια μαλακά, πλατέα, ἵνα μὴ θραύῃ τὰσ τρίχασ τῶν κυνῶν, οἱ δὲ ἱμάντεσ ἔχοντεσ ἀγκύλασ τῇ χειρί, ἄλλο δὲ μηδέν· οὐ γὰρ καλῶσ τηροῦσι τὰσ κύνασ οἱ ἐξ αὐτῶν εἰργασμένοι τὰ δέραια· αἱ δὲ στελμονίαι πλατεῖσ τοὺσ ἱμάντασ, ἵνα μὴ τρίβωσι τὰσ λαγόνασ αὐτῶν· ἐγκατερραμμέναι δὲ ἐγκεντρίδεσ, ἵνα τὰ γένη φυλάττωσιν. ἐξάγειν δ’ αὐτὰσ οὐ χρὴ ἐπὶ τὰ κυνηγέσια, ὅταν μὴ τὰ προσφερόμενα δέχωνται ἡδέωσ τεκμήριον δὲ τοῦτο ὅτι οὐκ ἔρρωνται μηδὲ ὅταν ἄνεμοσ πνέῃ μέγασ·

διαρπάζει γὰρ τὰ ἴχνη καὶ οὐ δύνανται ὀσφραίνεσθαι οὐδὲ αἱ ἄρκυσ ἑστάναι οὐδὲ τὰ δίκτυα. ὅταν δὲ τούτων μηδέτερον κωλύῃ, ἄγειν διὰ τρίτησ ἡμέρασ.

τὰσ δὲ ἀλώπεκασ μὴ ἐθίζειν τὰσ κύνασ διώκειν· διαφθορὰ γὰρ μεγίστη καὶ ἐν τῷ δέοντι οὔποτε πάρεισιν. εἰσ δὲ τὰ κυνηγέσια μεταβάλλοντα ἄγειν, ἵνα ὦσιν ἔμπειροι τῶν κυνηγεσίων, αὐτὸσ δὲ τῆσ χώρασ.

ἐξιέναι δὲ πρῴ, ἵνα τῆσ ἰχνεύσεωσ μὴ ἀποστερῶνται, ὡσ οἱ ὀψιζόμενοι ἀφαιροῦνται τὰσ μὲν κύνασ τοῦ εὑρεῖν τὸν λαγῶ, αὑτοὺσ δὲ τῆσ ὠφελείασ· οὐ γὰρ ἐπιμένει τοῦ ἴχνουσ ἡ φύσισ λεπτὴ οὖσα πᾶσαν ὡρ́αν. τὴν δὲ στολὴν ὁ ἀρκυωρὸσ ἐξίτω ἔχων ἐπὶ θήραν μὴ ἔχουσαν βάροσ.

τὰσ δὲ ἄρκυσ ἱστάτω εἰσ ἄγκη, δρυμῶνασ τραχείασ, σιμάσ, λαγαράσ, σκοτεινάσ, ῥοῦσ, χαράδρασ, χειμάρρουσ ἀενάουσ· εἰσ ταῦτα γὰρ μάλιστα φεύγει·

<εἰσ> ὅσα δὲ ἄλλα εἰσ ἄπειρον εἰπεῖν· τούτων δὲ παρόδουσ, διόδουσ, καταφανεῖσ, λεπτὰσ <καταλιπών>, εἰσ ὄρθρον καὶ μὴ πρῴ, ἵνα ἐὰν ᾖ πλησίον τὸ ἀρκυστάσιον τῶν ζητησίμων, μὴ φοβῆται ἀκούων ὁμοῦ τὸν ψόφον ἐὰν δὲ ᾖ ἀπ’ ἀλλήλων πολύ, ἧττον κωλύει πρῴ, καθαρὰσ ποιούμενοσ τὰσ ἀρκυστασίασ, ἵνα δ’ αὐτῶν μηδὲν ἀντέχεται. πηγνύειν <δὲ> τὰσ σχαλίδασ ὑπτίασ, ὅπωσ ἂν ἐπαγόμεναι ἔχωσι τὸ σύντονον·

ἐπὶ δὲ ἄκρασ ἴσουσ τοὺσ βρόχουσ ἐπιβαλλέτω καὶ ὁμοίωσ ἀντερειδέτω, ἐπαίρων εἰσ μέσον τὸν κεκρύφαλον. εἰσ δὲ τὸν περίδρομον ἐναπτέτω λίθον μακρὸν καὶ μέγαν, ἵνα ἡ ἄρκυσ, ὅταν ἔχῃ τὸν λαγῶ, μὴ ἀντιτείνῃ.

στοιχιζέτω δὲ μακρά, ὑψηλά, ὅπωσ ἂν μὴ ὑπερπηδᾷ. ἐν δὲ ταῖσ ἰχνείαισ μὴ ὑπερβάλλεσθαι· ἔστι γὰρ θηρατικὸν μὲν οὔ, φιλόπονον δὲ τὸ ἐκ παντὸσ τρόπου ἑλεῖν ταχύ. τὰ δὲ δίκτυα τεινέτω ἐν ἀπέδοισ, ἐμβαλλέτω δὲ τὰ ἐνόδια εἰσ τὰσ ὁδούσ, καὶ ἐκ τῶν τριμμῶν εἰσ τὰ συμφέροντα, καθάπτων τοὺσ περιδρόμουσ ἐπὶ τὴν γῆν, τὰ ἀκρωλένια συνάγων, πηγνύων τὰσ σχαλίδασ μεταξὺ τῶν σαρδόνων, ἐπὶ ἄκρασ ἐπιβάλλων τοὺσ ἐπιδρόμουσ καὶ τὰ παράδρομα συμφράττων.

φυλαττέτω δὲ ἐκπεριών·

ἐὰν δὲ ἐκκλίνῃ τὸν στοῖχον ἡ ἄρκυσ, ἀνιστάτω. διωκομένου δὲ τοῦ λαγῶ εἰσ τὰσ ἄρκυσ εἰσ τὸ πρόσθεν προθείτω, καὶ ἐπιθέων μὲν ἐμβοάτω· ἐμπεπτωκότοσ δὲ τὴν ὀργὴν τῶν κυνῶν παυέτω, μὴ ἁπτόμενοσ ἀλλὰ παραμυθούμενοσ· καὶ δηλούτω τῷ κυνηγέτῃ, ὅτι ἑάλωκεν ἀναβοήσασ ἢ ὅτι παραδεδράμηκε παρὰ τάδε ἢ τάδε ἢ ὅτι οὐχ ἑώρακε. τὸν δὲ κυνηγέτην ἐξιέναι ἔχοντα ἠμελημένην ἐλαφρὰν ἐσθῆτα ἐπὶ τὸ κυνηγέσιον καὶ ὑπόδεσιν, ἐν δὲ τῇ χειρὶ ῥόπαλον, τὸν δὲ ἀρκυωρὸν ἕπεσθαι·

πρὸσ δὲ τὸ κυνηγέσιον σιγῇ προσιέναι, ἵνα μὴ ὁ λαγῶσ, ἐάν που ᾖ πλησίον, ὑποκινῇ ἀκούων τῆσ φωνῆσ. δήσαντα δ’ ἐκ τῆσ ὕλησ τὰσ κύνασ ἑκάστην χωρίσ, ὅπωσ ἂν εὔλυτοι ὦσιν, ἱστάναι τὰσ ἄρκυσ καὶ τὰ δίκτυα, ὡσ εἴρηται.

μετὰ δὲ τοῦτο τὸν μὲν ἀρκυωρὸν εἶναι ἐν φυλακῇ· καὶ εὐξάμενον τῷ Ἀπόλλωνι καὶ τῇ Ἀρτέμιδι τῇ Ἀγροτέρᾳ μεταδοῦναι τῆσ θήρασ λῦσαι μίαν κύνα, ἥτισ ἂν ᾖ σοφωτάτη ἰχνεύειν, ἐὰν μὲν ᾖ χειμών, ἅμ’ ἡλίῳ ἀνίσχοντι, ἐὰν δὲ θέροσ, πρὸ ἡμέρασ, τὰσ δὲ ἄλλασ ὡρ́ασ μεταξὺ τούτου.

ἐπειδὰν δὲ ἡ κύων λάβῃ τὸ ἴχνοσ ὀρθὸν ἐκ τῶν ἐπηλλαγμένων, παραλῦσαι καὶ ἑτέραν·

περαινομένου δὲ τοῦ ἴχνουσ διαλιπόντα μὴ πολὺ καὶ τὰσ ἄλλασ ἀφιέναι κατὰ μίαν, καὶ ἕπεσθαι μὴ ἐγκείμενον, ὀνομαστὶ ἑκάστην προσαγορεύοντα, μὴ πολλά, ἵνα μὴ παροξύνωνται πρὸ τοῦ καιροῦ. αἱ δ’ ὑπὸ χαρᾶσ καὶ μένουσ προί̈ασιν ἐξίλλουσαι τὰ ἴχνη, ὡσ πέφυκε, διπλᾶ, τριπλᾶ, προφορούμεναι παρὰ τὰ αὐτά, διὰ τῶν αὐτῶν, ἐπηλλαγμένα, περιφερῆ, ὀρθά, καμπύλα, πυκνά, μανά, γνώριμα, ἄγνωστα, ἑαυτὰσ παραθέουσαι, ταχὺ τὰσ οὐρὰσ διασείουσαι, καὶ ἐπικλίνουσαι τὰ ὦτα καὶ ἀστράπτουσαι τοῖσ ὄμμασιν.

ἐπειδὰν δὲ περὶ τὸν λαγῶ ὦσι, δῆλον ποιήσουσι τῷ κυνηγέτῃ σὺν ταῖσ οὐραῖσ τὰ σώματα ὅλα συνεπικραδαίνουσαι, πολεμικῶσ ἐπιφερόμεναι, φιλονίκωσ παραθέουσαι, συντρέχουσαι φιλοπόνωσ, συνιστάμεναι ταχύ, διιστάμεναι, πάλιν ἐπιφερόμεναι·

τελευτῶσαι δὲ ἀφίξονται πρὸσ τὴν εὐνὴν τοῦ λαγῶ, καὶ ἐπιδραμοῦνται ἐπ’ αὐτόν. ὁ δ’ ἐξαίφνησ ἀνᾴξασ ἐφ’ αὑτὸν ὑλαγμὸν ποιήσει τῶν κυνῶν καὶ κλαγγὴν φεύγων.

ἐμβοάτω δὲ αὐτῷ διωκομένῳ Ιὢ κύνεσ, ἰώ, καλῶσ, σοφῶσ γε ὦ κύνεσ. καὶ κυνοδρομεῖν περιελίξαντα ὃ ἀμπέχεται περὶ τὴν χεῖρα καὶ τὸ ῥόπαλον ἀναλαβόντα κατὰ τὸν λαγῶ, καὶ μὴ ὑπαντᾶν· ἄπορον γάρ.

ὁ δὲ ὑποχωρῶν ταχὺ ἐκλείπων τὴν ὄψιν πάλιν περιβάλλει ὅθεν εὑρίσκεται ἐπὶ τὸ πολύ. ἀναβοᾶν δ’ ἐκεῖνον μὲν αὐτῷ Παισάτω παῖσ· παῖ δή, παῖ δή. ὁ δέ, ἐάν τε ἑαλωκὼσ ᾖ ἐάν τε μή, δηλούτω. καὶ ἐὰν μὲν ἑαλωκὼσ ᾖ ἐν τῷ πρώτῳ δρόμῳ, ἀνακαλεσάμενον τὰσ κύνασ ζητεῖν ἄλλον·

ἐὰν δὲ μή, κυνοδρομεῖν ὡσ τάχιστα καὶ μὴ ἀνιέναι, ἀλλ’ ἐκπερᾶν φιλοπόνωσ. καὶ ἐὰν πάλιν ἀπαντῶσι διώκουσαι αὐτόν, ἀναβοᾶν Εὖ γε, εὖ γε ὦ κύνεσ, ἕπεσθε ὦ κύνεσ· ἐὰν δὲ πολὺ προειληφυῖαι ὦσι καὶ μὴ οἱο͂́σ τ’ ᾖ κυνοδρομῶν ἐπιγίγνεσθαι αὐταῖσ, ἀλλὰ διημαρτηκὼσ ᾖ τῶν δρόμων, ἢ καὶ πλησίον που φοιτώσασ ἢ ἐπιστάσασ ἢ ἐχομένασ τῶν ἰχνῶν μὴ δύνηται ἰδεῖν, πυνθάνεσθαι παραθέοντα ἅμα ὅτῳ ἂν προσπελάζῃ ἀναβοῶντα Ἦ κατεῖδεσ ὠὴ τὰσ κύνασ; ἐπειδὰν δὲ πύθηται ἤδη, ἐὰν μὲν ἐν τῷ ἴχνει ὦσι, προσστάντα ἐγκελεύειν, τοὔνομα μεταβάλλοντα ἑκάστησ τῆσ κυνόσ, ὁποσαχῇ οἱο͂́ν τ’ ἂν ᾖ τοὺσ τόνουσ τῆσ φωνῆσ ποιούμενον, ὀξύ, βαρύ, μικρόν, μέγα·

πρὸσ δὲ τοῖσ ἄλλοισ κελεύσμασιν, ἐὰν ὦσιν ἐν ὄρει αἱ μεταδρομαί, ἐπικελεύειν τόδε, Εὐᾶ κύνεσ, εὖ’ ὦ κύνεσ. ἐὰν δὲ μὴ πρὸσ αὐτοῖσ ὦσι τοῖσ ἴχνεσιν, ἀλλ’ ὑπερβάλλωσι, καλεῖν αὐτάσ, οὐ πάλιν, οὐ πάλιν ὦ κύνεσ; ἐπειδὰν δὲ προσσχῶσι τοῖσ ἴχνεσι, περιάγειν αὐτὰσ κύκλουσ πολλοὺσ ποιούμενον·

ὅπου δ’ ἂν ᾖ αὐταῖσ ἀμαυρὸν τὸ ἴχνοσ, σημεῖον θέσθαι στοῖχον ἑαυτῷ, καὶ ἀπὸ τούτου συνείρειν μέχρι ἂν σαφῶσ γνωρίσωσιν ἐγκελεύοντα καὶ θωπεύοντα. αἱ δ’ ἐπειδὰν λαμπρὰ ᾖ τὰ ἴχνη ἐπιρριπτοῦσαι, παραπηδῶσαι, κοινωνοῦσαι, ὑπολαμβάνουσαι, ἐνσημαινόμεναι, ὁρ́ουσ τιθέμεναι ἑαυταῖσ γνωρίμουσ ταχὺ μεταθεύσονται·

ὅταν δὲ οὕτω διὰ τοῦ ἴχνουσ πυκνῶσ διᾴττωσι, μὴ κατέχοντα κυνοδρομεῖν, ἵνα μὴ ὑπὸ φιλοτιμίασ ὑπερβάλλωσι τὰ ἴχνη. ἐπειδὰν δὲ περὶ τὸν λαγῶ ὦσι καὶ τοῦτο ἐπιδεικνύωνται σαφῶσ τῷ κυνηγέτῃ, προσέχειν, ὅπωσ ἂν μὴ ὑποκινῇ εἰσ τὸ πρόσθεν πεφοβημένοσ τὰσ κύνασ·

αἱ δὲ διαρριπτοῦσαι τὰσ οὐρὰσ καὶ ἑαυταῖσ ἐμπίπτουσαι καὶ πολλὰ ὑπερπηδῶσαι καὶ ἐπανακλαγγάνουσαι, ἐπαναίρουσαι τὰσ κεφαλάσ, εἰσβλέπουσαι εἰσ τὸν κυνηγέτην, ἐπιγνωρίζουσαι ἀληθῆ ἤδη εἶναι ταῦτα, ὑφ’ αὑτῶν ἀναστήσουσι τὸν λαγῶ καὶ ἐπίασι κεκλαγγυῖαι. ἐὰν δὲ εἰσ τὰσ ἄρκυσ ἐμπίπτῃ ἢ ἐντὸσ ἢ ἔξω παρενεχθῇ, καθ’ ἓν ἕκαστον τούτων ὁ ἀρκυωρὸσ γεγωνείτω.

καὶ ἐὰν μὲν ᾖ ἑαλωκώσ, ἕτερον ἐπιζητεῖν· ἐὰν δὲ μή, μεταθεῖν χρώμενον τοῖσ αὐτοῖσ ἐγκελεύσμασιν. ἐπειδὰν δὲ μεταθέουσαι αἱ κύνεσ ἤδη ὑπόκοποι ὦσι καὶ ᾖ ὀψὲ ἤδη τῆσ ἡμέρασ, τότε δεῖ τὸν κυνηγέτην τὸν λαγῶ ἀπειρηκότα ζητεῖν, μὴ παραλείποντα μηδὲν ὧν ἡ γῆ ἀνίησιν ἢ ἔχει ἐφ’ αὑτῆσ, τὰσ ἀναστροφὰσ ποιούμενον πυκνάσ, ὅπωσ ἂν μὴ παραλειφθῇ κατακλίνεται γὰρ ἐν μικρῷ τὸ θηρίον καὶ οὐκ ἀνίσταται ὑπὸ κόπου καὶ φόβου, τὰσ κύνασ ἐπαγόμενον, ἐγκελεύοντα, παραμυθούμενον τὴν φιλάνθρωπον πολλά, τὴν αὐθάδη ὀλίγα, τὴν μέσην μέτρια, ἑώσ ἂν ἢ ἀποκτείνῃ αὐτὸν κατὰ πόδασ ἢ εἰσ τὰσ ἄρκυσ ἐμβάλῃ.

μετὰ δὲ ταῦτα ἀνελόντα τὰσ ἄρκυσ καὶ τὰ δίκτυα, ἀνατρίψαντα τὰσ κύνασ ἀπιέναι ἐκ τοῦ κυνηγεσίου, ἐπιμείναντα, ἐὰν ᾖ θερινὴ μεσημβρία, ὅπωσ ἂν τῶν κυνῶν οἱ πόδεσ μὴ καίωνται ἐν τῇ πορείᾳ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION