헬라어 문장 검색 - ΧενοπήΜινορΩό6́05́

(크세노폰, Minor Works, Κυνηγετικός, chapter 5)

τὰ δὲ ἴχνη τοῦ λαγῶ τοῦ μὲν χειμῶνοσ μακρά ἐστι διὰ τὸ μῆκοσ τῶν νυκτῶν· τοῦ δὲ θέρουσ βραχέα διὰ τὸ ἐναντίον. χειμῶνοσ μὲν οὖν πρῲ οὐκ ὄζει αὐτῶν, ὅταν πάχνη ᾖ ἢ παγετόσ· ἡ μὲν γὰρ πάχνη τῇ αὑτῆσ ἰσχύι ἀντισπάσασα τὸ θερμὸν ἔχει ἐν ἑαυτῇ, ὁ δὲ παγετὸσ ἐπιπήξασ. καὶ αἱ κύνεσ μαλκίουσαι τὰσ ῥῖνασ οὐ δύνανται αἰσθάνεσθαι ὅταν ᾖ τοιαῦτα, πρὶν ἂν ὁ ἥλιοσ διαλύσῃ αὐτὰ ἢ προϊοῦσα ἡ ἡμέρα·

τότε δὲ καὶ αἱ κύνεσ ὀσφραίνονται καὶ αὐτὰ ἐπαναφερόμενα ὄζει. ἀφανίζει δὲ καὶ ἡ πολλὴ δρόσοσ καταφέρουσα αὐτά, καὶ οἱ ὄμβροι οἱ γιγνόμενοι διὰ χρόνου ὀσμὰσ ἄγοντεσ τὴν γῆν ποιοῦσι δύσοσμον, ἑώσ ἂν ψυχθῇ·

χείρω δὲ καὶ τὰ νότια ποιεῖ· ὑγραίνοντα γὰρ διαχεῖ· τὰ δὲ βόρεια, ἐὰν ᾖ ἄλυτα, συνίστησι καὶ σῴζει. οἱ δὲ ὑετοὶ κατακλύζουσι καὶ αἱ ψακάδεσ, καὶ ἡ σελήνη ἀμαυροῖ τῷ θερμῷ, μάλιστα δὲ ὅταν ᾖ πανσέληνοσ·

καὶ μανότατα τότε· χαίροντεσ γὰρ τῷ φέγγει ἐπαναρριπτοῦντεσ μακρὰν διαίρουσιν ἀντιπαίζοντεσ· ταραχώδη δὲ ὅταν ἀλώπεκεσ προδιεξέλθωσι γίγνεται. τὸ δὲ ἐάρ κεκραμένον τῇ ὡρ́ᾳ καλῶσ παρέχει τὰ ἴχνη λαμπρά, πλὴν εἴ τι ἡ γῆ ἐξανθοῦσα βλάπτει τὰσ κύνασ, εἰσ τὸ αὐτὸ συμμιγνύουσα τῶν ἀνθῶν τὰσ ὀσμάσ.

λεπτὰ δὲ καὶ ἀσαφῆ τοῦ θέρουσ· διάπυροσ γὰρ οὖσα ἡ γῆ ἀφανίζει τὸ θερμὸν ὃ ἔχουσιν· ἔστι γὰρ λεπτόν· καὶ αἱ κύνεσ ἧττον ὀσφραίνονται τότε διὰ τὸ ἐκλελύσθαι τὰ σώματα. τοῦ δὲ μετοπώρου καθαρά· ὅσα γὰρ ἡ γῆ φέρει, τὰ μὲν ἥμερα συγκεκόμισται, τὰ δὲ ἄγρια γήρᾳ διαλέλυται· ὥστε οὐ παραλυποῦσι τῶν καρπῶν αἱ ὀσμαὶ εἰσ ταὐτὰ φερόμεναι. ἔστι δὲ τοῦ χειμῶνοσ καὶ τοῦ θέρουσ καὶ τοῦ μετοπώρου τὰ ἴχνη ὀρθὰ ἐπὶ πολύ, τοῦ δ’ ἦροσ συμπεπλεγμένα·

τὸ γὰρ θηρίον συνδυάζεται μὲν ἀεί, μάλιστα δὲ ταύτην τὴν ὡρ́αν· ὥστε διὰ τοῦτο ἐξ ἀνάγκησ μετ’ ἀλλήλων πλανώμενοι τοιαῦτα ποιοῦσιν. ὄζει δὲ τῶν ἰχνῶν ἐπὶ πλείω χρόνον τῶν εὐναίων ἢ τῶν δρομαίων·

τὰ μὲν γὰρ εὐναῖα <ποιῶν> ὁ λαγῶσ πορεύεται ἐφιστάμενοσ, τὰ δὲ δρομαῖα ταχύ· ἡ γῆ οὖν τῶν μὲν πυκνοῦται, τῶν δὲ οὐ πίμπλαται. ἐν δὲ τοῖσ ὑλώδεσι μᾶλλον ἢ ἐν τοῖσ ψιλοῖσ ὄζει· διατρέχων γὰρ καὶ ἀνακαθίζων ἅπτεται πολλῶν. κατακλίνονται δ’ εἰσ ἃ ἡ γῆ φύει ἢ ἔχει ἐφ’ ἑαυτῆσ ὑπὸ παντί, ἐπ’ αὐτῶν, ἐν αὐτοῖσ, παρ’ αὐτά, ἄπωθεν πολύ, μικρόν, μεταξὺ τούτων·

ὁτὲ δὲ καὶ ἐν τῇ θαλάττῃ διαρριπτῶν ἐπὶ τὸ δυνατὸν καὶ ἐν ὕδατι, ἐάν τι ᾖ ὑπερέχον ἢ ἐμπεφυκὸσ ἐν τούτῳ· ὁ μὲν οὖν εὐναῖοσ ποιούμενοσ εὐνὴν ἐπὶ πολὺ ὅταν μὲν ᾖ ψύχη, ἐν εὐδιεινοῖσ, ὅταν δὲ καύματα, ἐν παλισκίοισ, τὸ δὲ ἐάρ καὶ τὸ μετόπωρον ἐν προσηλίοισ·

οἱ δὲ δρομαῖοι οὐχ οὕτωσ διὰ τὸ ὑπὸ τῶν κυνῶν ἔκπληκτοι γίγνεσθαι. κατακλίνεται δὲ ὑποθεὶσ τὰ ὑποκώλια ὑπὸ τὰσ λαγόνασ, τὰ δὲ πρόσθεν σκέλη τὰ πλεῖστα συνθεὶσ καὶ ἐκτείνασ, ἐπ’ ἄκρουσ δὲ τοὺσ πόδασ τὴν γένυν καταθείσ, τὰ δὲ ὦτα ἐπιπετάσασ ἐπὶ τὰσ ὠμοπλάτασ·

οὕτω δὲ ὑποστέγει τὰ ὑγρά· ἔχει δὲ καὶ τὴν τρίχα στεγανήν· πυκνὴ γὰρ καὶ μαλακή. καὶ ὅταν μὲν ἐγρηγόρῃ, καταμύει τὰ βλέφαρα, ὅταν δὲ καθεύδῃ, τὰ μὲν βλέφαρα ἀναπέπταται ἀκίνητα, οἱ δὲ ὀφθαλμοὶ ἀτρέμασ ἔχουσι·

τοὺσ δὲ μυκτῆρασ, ὅταν μὲν εὕδῃ, κινεῖ πυκνά, ὅταν δὲ μή, ἧττον. ὅταν δὲ ἡ γῆ βρύῃ, μᾶλλον τὰ ἔργα ἢ τὰ ὄρη ἔχουσιν.

ὑπομένει δὲ πανταχοῦ ἰχνευόμενοσ, ἐὰν μήτι περίφοβοσ τῆσ νυκτὸσ γένηται· παθὼν δὲ τοῦτο ὑποκινεῖ. πολύγονον δ’ ἐστὶν οὕτωσ, ὥστε τὰ μὲν τέτοκε, τὰ δὲ τίκτει, τὰ δὲ κύει.

τῶν δὲ μικρῶν λαγίων ὄζει μᾶλλον ἢ τῶν μεγάλων· ἔτι γὰρ ὑγρομελῆ ὄντα ἐπισύρεται ὅλα ἐπὶ τῆσ γῆσ. τὰ μὲν οὖν λίαν νεογνὰ οἱ φιλοκυνηγέται ἀφιᾶσι τῇ θεῷ.

οἱ δὲ ἤδη ἔτειοι τάχιστα θέουσι τὸν πρῶτον δρόμον, τοὺσ δ’ ἄλλουσ οὐκέτι· εἰσὶ γὰρ ἐλαφροί, ἀδύνατοι δέ. λαμβάνειν δὲ τοῦ λαγῶ τὰ ἴχνη ὑπάγοντα τὰσ κύνασ ἐκ τῶν ἔργων ἄνωθεν·

ὅσοι δὲ μὴ ἔρχονται αὐτῶν εἰσ τὰ ἐργάσιμα, . . . τοὺσ λειμῶνασ, τὰσ νάπασ, τὰ ῥεῖθρα, τοὺσ λίθουσ, τὰ ὑλώδη· καὶ ἐὰν ὑποκινῇ, μὴ ἀναβοᾶν, ἵνα μὴ αἱ κύνεσ ἔκφρονεσ γιγνόμεναι χαλεπῶσ τὰ ἴχνη γνωρίζωσιν. εὑρισκόμενοι δὲ ὑπ’ αὐτῶν καὶ διωκόμενοι ἔστιν ὅτε διαβαίνουσι τὰ ῥεύματα καὶ ὑποκάμπτουσι καὶ καταδύονται εἰσ φάραγγασ καὶ εἰσ ἰλεούσ·

πεφόβηνται γὰρ οὐ μόνον τὰσ κύνασ ἀλλὰ καὶ τοὺσ ἀετούσ· ὑπερβάλλοντεσ γὰρ τὰ σιμὰ καὶ τὰ ψιλὰ ἀναρπάζονται, ἑώσ ἂν ὦσιν ἔτειοι· τοὺσ δὲ μείζουσ ἐπιτρέχουσαι αἱ κύνεσ ἀναιροῦνται.

ποδωκέστατοι μὲν οὖν εἰσιν οἱ ὄρειοι, οἱ πεδινοὶ δὲ ἧττον, βραδύτατοι δὲ οἱ ἕλειοι· οἱ δ’ ἐπὶ πάντασ τοὺσ τόπουσ πλανῆται χαλεποὶ πρὸσ τοὺσ δρόμουσ· τὰ γὰρ σύντομα ἴσασι· θέουσι γὰρ μάλιστα μὲν τὰ ἀνάντη ἢ τὰ ὁμαλά, τὰ δὲ ἀνώμαλα ἀνομοίωσ, τὰ δὲ κατάντη ἥκιστα. διωκόμενοι δέ εἰσι κατάδηλοι μάλιστα μὲν διὰ γῆσ κεκινημένησ, ἐὰν ἔχωσιν ἔνιον ἐρύθημα, καὶ διὰ καλάμησ διὰ τὴν ἀνταύγειαν·

κατάδηλοι δὲ καὶ ἐν τοῖσ τριμμοῖσ καὶ ἐν ταῖσ ὁδοῖσ, ἐὰν ὦσιν ἰσόπεδοι· τὸ γὰρ φανὸν τὸ ἐν αὐτοῖσ ἐνὸν ἀντιλάμπει· ἄδηλοι δέ, ὅταν <κατὰ> τοὺσ λίθουσ, τὰ ὄρη, τὰ φελλία, τὰ δασέα ἀποχωρῶσι, διὰ τὴν ὁμόχροιαν. προλαμβάνοντεσ δὲ τὰσ κύνασ ἐφίστανται καὶ ἀνακαθίζοντεσ ἐπαίρουσιν αὑτοὺσ καὶ ἐπακούουσιν, εἴ που πλησίον κλαγγὴ ἢ ψόφοσ τῶν κυνῶν·

καὶ ὅθεν ἂν ἀκούσωσιν ἀποτρέπονται. ὁτὲ δὲ καὶ οὐκ ἀκούσαντεσ, ἀλλὰ δόξαντεσ ἢ πεισθέντεσ ὑφ’ αὑτῶν, παρὰ τὰ αὐτά, διὰ τῶν αὐτῶν, ἐπαλλάττοντεσ ἅλματα, ἐμποιοῦντεσ ἴχνεσιν ἴχνη, ἀποχωροῦσι.

καί εἰσι μακροδρομώτατοι μὲν οἱ ἐκ τῶν ψιλῶν εὑρισκόμενοι διὰ τὸ καταφανέσ, βραχυδρομώτατοι δὲ οἱ ἐκ τῶν δασέων·

ἐμποδὼν γὰρ τὸ σκοτεινόν. δύο δὲ τὰ γένη ἐστὶν αὐτῶν·

οἱ μὲν γὰρ μεγάλοι τὸ χρῶμα ἐπίπερκνοι καὶ τὸ λευκὸν τὸ ἐν τῷ μετώπῳ μέγα ἔχουσιν, οἱ δ’ ἐλάττουσ ἐπίξανθοι, μικρὸν τὸ λευκὸν ἔχοντεσ. τὴν δὲ οὐρὰν οἱ μὲν κύκλῳ περιποίκιλον, οἱ δὲ παράσειρον, καὶ τὰ ὄμματα οἱ μὲν χαροποί, οἱ δ’ ὑπόγλαυκοι·

καὶ τὰ μέλανα τὰ περὶ τὰ ὦτα ἄκρα οἱ μὲν ἐπὶ πολύ, οἱ δ’ ἐπὶ μικρόν. ἔχουσι δὲ αὐτῶν αἱ πολλαὶ τῶν νήσων τοὺσ ἐλάττουσ, αἵ τ’ ἔρημοι καὶ οἰκούμεναι·

τὸ δὲ πλῆθοσ πλείουσ ἐν αὐταῖσ ἢ ἐν ταῖσ ἠπείροισ· οὐ γάρ εἰσιν οὔτ’ ἀλώπεκεσ ἐν ταῖσ πολλαῖσ αὐτῶν, αἵτινεσ καὶ αὐτοὺσ καὶ τὰ τέκνα ἐπιοῦσαι ἀναιροῦνται, οὔτε ἀετοί· τὰ μεγάλα γὰρ ὄρη ἔχουσι μᾶλλον ἢ τὰ μικρά· ἐλάττω δὲ ἐπὶ τὸ πολὺ τὰ ἐν ταῖσ νήσοισ. κυνηγέται δὲ εἰσ μὲν τὰσ ἐρήμουσ ὀλιγάκισ ἀφικνοῦνται, ἐν δὲ ταῖσ οἰκουμέναισ ὀλίγοι γίγνονται καὶ οὐ φιλόθηροι οἱ πολλοί·

εἰσ δὲ τὰσ ἱερὰσ τῶν νήσων οὐδὲ διαβιβάζειν οἱο͂́ν τε κύνασ. ὅταν οὖν τῶν τε ὑπαρχόντων ὀλίγουσ ἐκθηρῶνται καὶ τῶν ἐπιγιγνομένων, ἀνάγκη ἀφθόνουσ εἶναι. βλέπει δὲ οὐκ ὀξὺ διὰ πολλά·

τά τε γὰρ ὄμματα ἔχει ἔξω καὶ τὰ βλέφαρα ἐλλείποντα καὶ οὐκ ἔχοντα προβολὴν ταῖσ αὐγαῖσ· ἡ ὄψισ οὖν διὰ ταῦτα ἀμαυρά, ἐσκεδασμένη. ἅμα δὲ τούτοισ καὶ ἐν ὕπνῳ ὂν τὰ πολλὰ τὸ θηρίον οὐκ ὠφελεῖται πρὸσ τὸ ὁρᾶν·

καὶ ἡ ποδώκεια πρὸσ τὸ ἀμβλυώττειν αὐτῷ πολὺ συμβάλλεται· ταχὺ γὰρ ἑκάστου παραφέρει τὴν ὄψιν πρὶν νοῆσαι ὅ τι ἐστί. καὶ οἱ φόβοι τῶν κυνῶν ὅταν διώκωνται, ἑπόμενοι μετὰ τούτων συνεξαιροῦνται τὸ προνοεῖσθαι.

ὥστε διὰ ταῦτα προσπίπτων λανθάνει πρὸσ πολλὰ καὶ εἰσ τὰσ ἄρκυσ ἐμπίπτων. εἰ δ’ ἔφευγεν ὀρθόν, ὀλιγάκισ ἂν ἔπασχε τὸ τοιοῦτον·

νῦν δὲ περιβάλλων καὶ ἀγαπῶν τοὺσ τόπουσ ἐν οἷσ ἐγένετο καὶ ἐτράφη ἁλίσκεται. κατὰ πόδασ δὲ οὐ πολλάκισ ὑπὸ τῶν κυνῶν διὰ <τὸ> τάχοσ κρατεῖται· ὅσοι δὲ ἁλίσκονται, παρὰ φύσιν τοῦ σώματοσ, τύχῃ δὲ χρώμενοι· οὐδὲν γὰρ τῶν ὄντων ἰσομέγεθεσ τούτῳ ὅμοιόν ἐστι πρὸσ ἁρμόν. σύγκειται γὰρ ἐκ τοιούτων τὸ σῶμα. ἔχει γὰρ κεφαλὴν κούφην, μικράν, κατωφερῆ, στενὴν ἐκ τοῦ πρόσθεν, <ὦτα ὑψηλά,> τράχηλον λεπτόν, περιφερῆ, οὐ σκληρόν, μῆκοσ ἱκανόν, ὠμοπλάτασ ὀρθάσ, ἀσυνδέτουσ ἄνωθεν, σκέλη τὰ ἐπ’ αὐτῶν ἐλαφρά, σύγκωλα, στῆθοσ οὐ βαρύτονον, πλευρὰσ ἐλαφράσ, συμμέτρουσ, ὀσφῦν περιφερῆ, κωλῆν σαρκώδη, λαγόνασ ὑγράσ, λαπαρὰσ ἱκανῶσ, ἰσχία στρογγύλα, πλήρη κύκλῳ, ἄνωθεν δὲ ὡσ χρὴ διεστῶτα, μηροὺσ μικρούσ, εὐπαγεῖσ, ἔξωθεν μῦσ ἐπιτεταμένουσ, ἔνδοθεν δὲ οὐκ ὀγκώδεισ, ὑποκώλια μακρά, στιφρά, πόδασ τοὺσ πρόσθεν ἄκρωσ ὑγρούσ, στενούσ, ὀρθούσ, τοὺσ δὲ ὄπισθεν στερεούσ, πλατεῖσ, πάντασ δὲ οὐδενὸσ τραχέοσ φροντίζοντασ, σκέλη τὰ ὄπισθεν μείζω πολὺ τῶν ἔμπροσθεν καὶ ἐγκεκλιμένα μικρὸν ἔξω, τρίχωμα βραχύ, κοῦφον.

ἔστιν οὖν ἀδύνατον μὴ οὐκ εἶναι ἐκ τοιούτων συνηρμοσμένον ἰσχυρόν, ὑγρόν, ὑπερέλαφρον.

τεκμήριον δὲ ὡσ ἐλαφρόν ἐστιν· ὅταν ἀτρέμα διαπορεύηται, πηδᾷ ‐ βαδίζοντα δὲ οὐδεὶσ ἑώρακεν οὐδ’ ὄψεται ‐ τιθεὶσ εἰσ τὸ ἐπέκεινα τῶν ἔμπροσθεν ποδῶν τοὺσ ὄπισθεν καὶ ἔξω· καὶ θεῖ οὕτωσ. δῆλον δὲ τοῦτο ἐν χιόνι.

οὐρὰν δὲ οὐκ ἐπιτηδείαν ἔχει πρὸσ δρόμον· ἐπευθύνειν γὰρ οὐχ ἱκανὴ τὸ σῶμα διὰ τὴν βραχύτητα· ἀλλὰ τῷ ὠτὶ ἑκατέρῳ τοῦτο ποιεῖ· καὶ ὅταν ἀνιστῆται ὑπὸ τῶν κυνῶν, καταβάλλων γὰρ καὶ παραβάλλων τὸ ἕτερον οὖσ πλάγιον, ὁποτέρᾳ ἂν λυπῆται, ἀπερειδόμενοσ διὸ δὴ εἰσ τοῦτο ὑποστρέφεται ταχύ, ἐν μικρῷ πολὺ καταλιπὼν τὸ ἐπιφερόμενον. οὕτω δὲ ἐπίχαρί ἐστι τὸ θέαμα, ὥστε οὐδεὶσ ὅστισ οὐκ ἂν ἰδὼν ἰχνευόμενον, εὑρισκόμενον, μεταθεόμενον, ἁλισκόμενον, ἐπιλάθοιτ’ ἂν εἴ του ἐρῴη.

ἐν δὲ τοῖσ ἔργοισ κυνηγετοῦντα ἀπέχεσθαι ὧν ὡρ͂αι φέρουσι καὶ τὰ νάματα καὶ τὰ ῥεῖθρα ἐᾶν·

τὸ γὰρ ἅπτεσθαι τούτων αἰσχρὸν καὶ κακόν, καὶ ἵνα μὴ τῷ νόμῳ ἐναντίοι ὦσιν οἱ ἰδόντεσ· καὶ ὅταν ἀναγρία ἐμπίπτῃ, ἀναλύειν χρὴ τὰ περὶ τὸ κυνηγέσιον πάντα.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Xenophon, Minor Works, Κυνηγετικός, chapter 5

(크세노폰, Minor Works, Κυνηγετικός, chapter 5)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION