Xenophon, Minor Works, Περὶ Ἱππικῆς, chapter 8

(크세노폰, Minor Works, Περὶ Ἱππικῆς, chapter 8)

ἐπείπερ δὲ ἔστιν ὅπου τρέχειν δεήσει τὸν ἵππον καὶ πρανῆ καὶ ὄρθια καὶ πλάγια, ἔστι δ’ ὅπου διαπηδᾶν, ἔστι δ’ ὅπου καὶ ἐκπηδᾶν, ἔνθα δὲ καθάλλεσθαι, καὶ ταῦτα πάντα διδάσκειν τε δεῖ καὶ μελετᾶν καὶ αὑτὸν καὶ τὸν ἵππον. οὕτω γὰρ ἂν σωτήριοί τε εἰε͂ν ἀλλήλοισ καὶ καθόλου χρησιμώτεροι ἂν δοκοῖεν εἶναι. εἰ δέ τισ διλογεῖν ἡμᾶσ οἰέται, ὅτι περὶ τῶν αὐτῶν λέγομεν νῦν τε καὶ πρόσθεν, οὐ διλογία ταῦτ’ ἐστίν.

ὅτε μὲν γὰρ ἐωνεῖτο, πειρᾶσθαι ἐκελεύομεν εἰ δύναιτο ὁ ἵπποσ ταῦτα ποιεῖν· νῦν δὲ διδάσκειν φαμὲν χρῆναι τὸν ἑαυτοῦ καὶ γράψομεν ὡσ δεῖ διδάσκειν. τὸν μὲν γὰρ παντάπασιν ἄπειρον τοῦ διαπηδᾶν λαβόντα δεῖ τοῦ ἀγωγέωσ καταβεβλημένου προδιαβῆναι αὐτὸν τὴν τάφρον, ἔπειτα δὲ ἐντείνειν δεῖ τῷ ἀγωγεῖ ὡσ διάλληται.

ἢν δὲ μὴ ἐθέλῃ, ἔχων τισ μάστιγα ἢ ῥάβδον ἐμβαλέτω ὡσ ἰσχυρότατα·

καὶ οὕτωσ ὑπεραλεῖται οὐ τὸ μέτρον, ἀλλὰ πολὺ πλέον τοῦ καιρίου· καὶ τὸ λοιπὸν οὐδὲν δεήσει παίειν, ἀλλ’ ἢν μόνον ἴδῃ ὄπισθέν τινα ἐπελθόντα, ἁλεῖται. ἐπειδὰν δὲ οὕτω διαπηδᾶν ἐθισθῇ, καὶ ἀναβεβηκὼσ ἐπαγέτω τὸ μὲν πρῶτον μικράσ, ἔπειτα δὲ καὶ μείζουσ.

ὅταν δὲ μέλλῃ πηδᾶν, παισάτω αὐτὸν τῷ μύωπι. ὡσαύτωσ δὲ καὶ τὸ ἀναπηδᾶν καὶ τὸ καταπηδᾶν διδάσκειν παίσαντα τῷ μύωπι. ἁθρόῳ γὰρ τῷ σώματι ταῦτα πάντα ποιῶν καὶ ἑαυτῷ ὁ ἵπποσ καὶ τῷ ἀναβάτῃ ἀσφαλέστερον ποιήσει μᾶλλον ἢ ἂν ἐκλείπῃ τὰ ὄπισθεν ἢ διαπηδῶν ἢ ἀνορούων ἢ καθαλλόμενοσ. εἴσ γε μὴν τὸ κάταντεσ πρῶτον χρὴ ἐν μαλακῷ χωρίῳ διδάσκειν, καὶ τελευτῶν, ἐπειδὰν τοῦτο ἐθισθῇ, πολὺ ἥδιον τὸ πρανὲσ τοῦ ὀρθίου δραμεῖται.

ἃ δὲ φοβοῦνταί τινεσ μὴ ἀπορρηγνύωνται τοὺσ ὤμουσ κατὰ τὰ πρανῆ ἐλαυνόμενοι, θαρρούντων μαθόντεσ ὅτι Πέρσαι καὶ Ὀδρύσαι ἅπαντεσ τὰ κατάντη ἁμιλλώμενοι οὐδὲν ἧττον τῶν Ἑλλήνων ὑγιεῖσ τοὺσ ἵππουσ ἔχουσι. παρήσομεν δὲ οὐδὲ ὅπωσ τὸν ἀναβάτην ὑπηρετεῖν δεῖ πρὸσ ἕκαστα τούτων.

χρὴ γὰρ ὁρμῶντοσ μὲν ἐξαίφνησ τοῦ ἵππου προνεύειν· ἧττον γὰρ ἂν καὶ ὑποδύοι ὁ ἵπποσ καὶ ἀναβάλλοι τὸν ἀναβάτην· ἐν μικρῷ δὲ ἀναλαμβανομένου ἀναπίπτειν· ἧττον γὰρ ἂν αὐτὸσ κόπτοιτο. τάφρον δὲ διαλλομένου καὶ πρὸσ ὄρθιον ἱεμένου καλὸν χαίτησ ἐπιλαμβάνεσθαι, ὡσ μὴ ὁ ἵπποσ τῷ τε χωρίῳ ἅμα καὶ τῷ χαλινῷ βαρύνηται.

εἴσ γε μὴν τὸ πρανὲσ καὶ ἑαυτὸν ὑπτιώτερον ποιητέον καὶ τοῦ ἵππου ἀντιληπτέον τῷ χαλινῷ, ὡσ μὴ προπετῶσ εἰσ τὸ κάταντεσ μήτε αὐτὸσ μήτε ὁ ἵπποσ φέρηται. ὀρθῶσ δ’ ἔχει καὶ τὸ ἄλλοτε μὲν ἐν ἄλλοισ τόποισ, ἄλλοτε δὲ μακράσ, ἄλλοτε δὲ βραχείασ τὰσ ἱππασίασ ποιεῖσθαι.

ἀμισέστερα γὰρ καὶ ταῦτα τῷ ἵππῳ τοῦ ἀεὶ ἐν τοῖσ αὐτοῖσ τόποισ καὶ ὁμοίασ τὰσ ἱππασίασ ποιεῖσθαι. ἐπεὶ δὲ δεῖ ἐν παντοίοισ τε χωρίοισ τὸν ἱππέα ἀνὰ κράτοσ ἐλαύνοντα ἔποχον εἶναι καὶ ἀπὸ τοῦ ἵππου τοῖσ ὅπλοισ καλῶσ δύνασθαι χρῆσθαι, ὅπου μέν ἐστι χωρία ἐπιτήδεια καὶ θηρία, ἄμεμπτοσ ἡ ἐν θήραισ μελέτη τῆσ ἱππικῆσ·

ὅπου δὲ ταῦτα μὴ ὑπάρχει, ἀγαθὴ ἄσκησισ καὶ ἢν δύο ἱππότα συνθεμένω ὁ μὲν φεύγῃ ἐπὶ τοῦ ἵππου παντοῖα χωρία καὶ τὸ δόρυ εἰσ τοὔπισθεν μεταβαλόμενοσ ὑποχωρῇ, ὁ δὲ διώκῃ ἐσφαιρωμένα τε ἔχων ἀκόντια καὶ δόρυ ὡσαύτωσ πεπραγματευμένον, καὶ ὅπου μὲν ἂν εἰσ ἀκόντιον ἀφικνῆται, ἀκοντίζῃ τὸν φεύγοντα τοῖσ σφαιρωτοῖσ, ὅπου δ’ ἂν εἰσ δόρατοσ πληγήν, τῷ δόρατι παίῃ τὸν ἁλισκόμενον. ἀγαθὸν δὲ κἄν ποτε συμπέσωσιν, ἑλκύσαντα ἐφ’ ἑαυτὸν τὸν πολέμιον ἐξαίφνησ ἀπῶσαι·

τοῦτο γὰρ καταβλητικόν. ὀρθῶσ δὲ ἔχει καὶ τῷ ἑλκομένῳ ἐπελαύνειν τὸν ἵππον· τοῦτο γὰρ ποιῶν ὁ ἑλκόμενοσ καταβάλοι ἂν μᾶλλον τὸν ἕλκοντα ἢ καταπέσοι. ἢν δέ ποτε καὶ στρατοπέδου ἀντικαθημένου ἀνθιππεύωσιν ἀλλήλοισ, καὶ διώκωσι μὲν μέχρι τῆσ πολεμίασ φάλαγγοσ τοὺσ ἀντίουσ, φεύγωσι δὲ μέχρι τῆσ φιλίασ, ἀγαθὸν καὶ ἐνταῦθα ἐπίστασθαι ὅτι ἑώσ μὲν ἂν παρὰ τοὺσ φίλουσ τισ ᾖ, καλὸν καὶ ἀσφαλὲσ τὸ ἐν πρώτοισ ἀναστρέψαντα ἀνὰ κράτοσ ἐπικεῖσθαι, ὅταν δ’ ἐγγὺσ τῶν ἐναντίων γίγνηται, ὑποχείριον τὸν ἵππον ἔχειν.

οὕτω γὰρ ἂν ὡσ τὸ εἰκὸσ μάλιστα δύναιτο βλάπτων τοὺσ ἐναντίουσ μὴ βλάπτεσθαι ὑπ’ αὐτῶν. ἀνθρώποισ μὲν οὖν ἄνθρωπον ἔδοσαν οἱ θεοὶ λόγῳ διδάσκειν ἃ δεῖ ποιεῖν, ἵππον δὲ δῆλον ὅτι λόγῳ μὲν οὐδὲν ἂν διδάξαισ·

ἢν δὲ ὅταν μὲν ποιήσῃ ὡσ ἂν βούλοιο, ἀντιχαρίσῃ τι αὐτῷ, ὅταν δὲ ἀπειθῇ, κολάζῃσ, οὕτω μάλιστ’ ἂν μάθοι τὸ δέον ὑπηρετεῖν. καὶ ἔστι μὲν τοῦτο ἐν βραχεῖ εἰπεῖν, δι’ ὅλησ δὲ τῆσ ἱππικῆσ παρακολουθεῖ.

καὶ γὰρ χαλινὸν μᾶλλον ἂν λαμβάνοι, εἰ ὁπότε δέξαιτο ἀγαθόν τι αὐτῷ ἀποβαίνοι· καὶ διαπηδῴη δ’ ἂν καὶ ἐξάλλοιτο καὶ τἆλλα πάντα ὑπηρετοίη ἄν, εἰ προσδοκῴη, ὁπότε τὰ σημαινόμενα πράξειε, ῥᾳστώνην τινά.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION