Xenophon, Minor Works, Περὶ Ἱππικῆς, chapter 7

(크세노폰, Minor Works, Περὶ Ἱππικῆς, chapter 7)

ὅταν γε μὴν παραδέξηται τὸν ἵππον ὡσ ἀναβησόμενοσ, νῦν αὖ γράψομεν ὅσα ποιῶν ὁ ἱππεὺσ καὶ ἑαυτῷ καὶ τῷ ἵππῳ ὠφελιμώτατοσ ἂν ἐν τῇ ἱππικῇ εἰή. πρῶτον μὲν τοίνυν τὸν ῥυταγωγέα χρὴ ἐκ τῆσ ὑποχαλινιδίασ ἢ ἐκ τοῦ ψαλίου ἠρτημένον εὐτρεπῆ εἰσ τὴν ἀριστερὰν χεῖρα λαβεῖν, καὶ οὕτω χαλαρὸν ὡσ μήτ’ ἂν ἀνιὼν τῶν τριχῶν παρὰ τὰ ὦτα λαβόμενοσ μέλλῃ ἀναβήσεσθαι μήτ’ ἂν ἀπὸ δόρατοσ ἀναπηδᾷ, σπᾶν τὸν ἵππον. τῇ δεξιᾷ δὲ τὰσ ἡνίασ παρὰ τὴν ἀκρωμίαν λαμβανέτω ὁμοῦ τῇ χαίτῃ, ὅπωσ μηδὲ καθ’ ἕνα τρόπον ἀναβαίνων σπάσῃ τῷ χαλινῷ τὸ στόμα τοῦ ἵππου. ἐπειδὰν δὲ ἀνακουφίσῃ ἑαυτὸν εἰσ τὴν ἀνάβασιν, τῇ μὲν ἀριστερᾷ ἀνιμάτω τὸ σῶμα, τὴν δὲ δεξιὰν ἐκτείνων συνεπαιρέτω ἑαυτόν οὕτω γὰρ ἀναβαίνων οὐδὲ ὄπισθεν αἰσχρὰν θέαν παρέξει συγκεκαμμένῳ τῷ σκέλει, καὶ μηδὲ τὸ γόνυ ἐπὶ τὴν ῥάχιν τοῦ τιθέτω ἵππου, ἀλλ’ ὑπερβησάτω ἐπὶ τὰσ δεξιὰσ πλευρὰσ τὴν κνήμην.

ὅταν δὲ περιενέγκῃ τὸν πόδα, τότε καὶ τὼ γλουτὼ καθέτω ἐπὶ τὸν ἵππον. ἢν δὲ τύχῃ ὁ ἱππεὺσ τῇ μὲν ἀριστερᾷ ἄγων τὸν ἵππον, τῇ δὲ δεξιᾷ τὸ δόρυ ἔχων, ἀγαθὸν μὲν ἡμῖν δοκεῖ εἶναι τὸ καὶ ἐκ τῶν δεξιῶν μελετῆσαι ἀναπηδᾶν.

μαθεῖν δ’ οὐδὲν δεῖ ἄλλο ἢ ἃ μὲν τότε τοῖσ δεξιοῖσ τοῦ σώματοσ ἐποίει τοῖσ ἀριστεροῖσ ποιεῖν, ἃ δὲ τότε τοῖσ ἀριστεροῖσ τοῖσ δεξιοῖσ. τούτου δ’ ἕνεκεν καὶ ταύτην ἐπαινοῦμεν τὴν ἀνάβασιν, ὅτι ἅμα τε ἀναβεβηκὼσ ἂν εἰή καὶ κατεσκευασμένοσ πάντα, εἴ τι δέοι ἐξαίφνησ πρὸσ πολεμίουσ ἀγωνίζεσθαι.

ἐπειδάν γε μὴν καθέζηται ἐάν τε ἐπὶ ψιλοῦ ἐάν τε ἐπὶ τοῦ ἐφιππίου, οὐ τὴν ὥσπερ ἐπὶ τοῦ δίφρου ἕδραν ἐπαινοῦμεν, ἀλλὰ τὴν ὥσπερ εἰ ὀρθὸσ ἂν διαβεβηκὼσ εἰή τοῖν σκελοῖν.

τοῖν τε γὰρ μηροῖν οὕτωσ ἂν ἔχοιτο μᾶλλον τοῦ ἵππου, καὶ ὀρθὸσ ὢν ἐρρωμενεστέρωσ ἂν δύναιτο καὶ ἀκοντίσαι καὶ πατάξαι ἀπὸ τοῦ ἵππου, εἰ δέοι. χρὴ δὲ καὶ χαλαρὰν ἀπὸ τοῦ γόνατοσ ἀφεῖσθαι τὴν κνήμην σὺν τῷ ποδί.

σκληρὸν μὲν γὰρ ἔχων τὸ σκέλοσ εἰ προσκόψειέ τῳ, προσκεκλασμένοσ ἂν εἰή· ὑγρὰ δὲ οὖσα ἡ κνήμη, εἴ τι καὶ προσπίπτοι αὐτῇ, ὑπείκοι ἂν καὶ τὸν μηρὸν οὐδὲν μετακινοίη. δεῖ δὲ τὸν ἱππέα καὶ τὸ ἄνωθεν τῶν ἑαυτοῦ ἰσχίων σῶμα ὡσ ὑγρότατον ἐθίζειν εἶναι.

οὕτω γὰρ ἂν πονεῖν τε ἔτι μᾶλλον δύναιτο καὶ εἰ ἕλκοι τισ αὐτὸν ἢ ὠθοίη ἧττον ἂν σφάλλοιτο. ἐπειδάν γε μὴν καθέζηται, πρῶτον μὲν ἠρεμεῖν δεῖ διδάσκειν τὸν ἵππον, ἑώσ ἂν καὶ ὑποσπάσηται, ἤν τι δέηται, καὶ ἡνίασ ἰσώσηται καὶ δόρυ λάβῃ ὡσ ἂν εὐφορώτατον εἰή·

ἔπειτα δὲ ἐχέτω τὸν ἀριστερὸν βραχίονα πρὸσ ταῖσ πλευραῖσ· οὕτω γὰρ εὐσταλέστατόσ τε ὁ ἱππεὺσ ἔσται καὶ ἡ χεὶρ ἐγκρατεστάτη. ἡνίασ γε μὴν ἐπαινοῦμεν ὁποῖαι ἴσαι τέ εἰσι καὶ μὴ ἀσθενεῖσ μηδὲ ὀλισθηραὶ μηδὲ παχεῖαι, ἵνα καὶ τὸ δόρυ ὅταν δέῃ δέχεσθαι ἡ χεὶρ δύνηται.

ὅταν δὲ προχωρεῖν σημήνῃ τῷ ἵππῳ, βάδην μὲν ἀρχέσθω·

τοῦτο γὰρ ἀταρακτότατον. ἡνιοχείτω δέ, ἢν μὲν κυφαγωγότεροσ ᾖ ὁ ἵπποσ, ἀνωτέρω ταῖσ χερσίν, ἢν δὲ μᾶλλον ἀνακεκυφώσ, κατωτέρω· οὕτω γὰρ ἂν μάλιστα κοσμοίη τὸ σχῆμα. μετὰ δὲ ταῦτα τὸν αὐτοφυᾶ διατροχάζων διαχαλῴη τ’ ἂν ἀλυπότατα τὸ σῶμα καὶ εἰσ τὸ ἐπιρραβδοφορεῖν ἥδιστ’ ἂν ἀφικνοῖτο.

ἐπείπερ δὲ καὶ ἀπὸ τῶν ἀριστερῶν ἄρχεσθαι εὐδοκιμώτερον, ὧδ’ ἂν μάλιστα ἀπὸ τούτων ἄρχοιτο, εἰ διατροχάζοντοσ μέν, ὁπότε ἐμβαίνοι τῷ δεξιῷ, τότε σημαίνοι τῷ ἵππῳ τὸ ἐπιρραβδοφορεῖν. τὸ γὰρ ἀριστερὸν μέλλων αἴρειν ἐκ τούτου ἂν ἄρχοιτο, καὶ ὁπότε ἐπὶ τὰ εὐώνυμα ἀναστρέφοι, τότε καὶ τῆσ ἐπισκελίσεωσ ἄρχοιτο.

καὶ γὰρ πέφυκεν ὁ ἵπποσ εἰσ μὲν τὰ δεξιὰ στρεφόμενοσ τοῖσ δεξιοῖσ ἀφηγεῖσθαι, εἰσ εὐώνυμα δὲ τοῖσ ἀριστεροῖσ. ἱππασίαν δ’ ἐπαινοῦμεν τὴν πέδην καλουμένην·

ἐπ’ ἀμφοτέρασ γὰρ τὰσ γνάθουσ στρέφεσθαι ἐθίζει. καὶ τὸ μεταβάλλεσθαι δὲ τὴν ἱππασίαν ἀγαθόν, ἵνα ἀμφότεραι αἱ γνάθοι καθ’ ἑκάτερον τῆσ ἱππασίασ ἰσάζωνται. ἐπαινοῦμεν δὲ καὶ τὴν ἑτερομήκη πέδην μᾶλλον τῆσ κυκλοτεροῦσ.

ἥδιον μὲν γὰρ οὕτωσ ἂν στρέφοιτο ὁ ἵπποσ ἤδη πλήρησ ὢν τοῦ εὐθέοσ, καὶ τό τε ὀρθοδρομεῖν καὶ τὸ ἀποκάμπτειν ἅμα μελετῴη ἄν. δεῖ δὲ καὶ ὑπολαμβάνειν ἐν ταῖσ στροφαῖσ·

οὐ γὰρ ῥᾴδιον τῷ ἵππῳ οὐδ’ ἀσφαλὲσ ἐν τῷ τάχει ὄντα κάμπτειν ἐν μικρῷ, ἄλλωσ τε κἂν ἀπόκροτον ἢ ὀλισθηρὸν ᾖ τὸ χωρίον. ὅταν γε μὴν ὑπολαμβάνῃ, ὡσ ἥκιστα μὲν χρὴ τὸν ἵππον πλαγιοῦν τῷ χαλινῷ, ὡσ ἥκιστα δ’ αὐτὸν πλαγιοῦσθαι·

εἰ δὲ μή, εὖ χρὴ εἰδέναι ὅτι μικρὰ πρόφασισ ἀρκέσει κεῖσθαι καὶ αὐτὸν καὶ τὸν ἵππον. ἐπειδάν γε μὴν ἐκ τῆσ στροφῆσ εἰσ τὸ εὐθὺ βλέπῃ ὁ ἵπποσ, ἐν τούτῳ πρὸσ τὸ θᾶττον αὐτὸν ὁρμάτω.

δῆλον γὰρ ὅτι καὶ ἐν τοῖσ πολέμοισ αἱ στροφαί εἰσι τοῦ διώκειν ἢ τοῦ ἀποχωρεῖν ἕνεκα. ἀγαθὸν οὖν τὸ στραφέντα ταχύνειν μελετᾶν. ὅταν δὲ ἱκανῶσ ἤδη δοκῇ τὸ γυμνάσιον τῷ ἵππῳ ἔχειν, ἀγαθὸν καὶ διαναπαύσαντα ὁρμῆσαι αὖθισ ἐξαίφνησ εἰσ τὸ τάχιστον, καὶ ἀφ’ ἵππων μέντοι, μὴ πρὸσ ἵππουσ·

καὶ ἐκ τοῦ ταχέοσ αὖ ὡσ ἐγγυτάτω ἠρεμίζειν, καὶ ἐκ τοῦ ἑστάναι δὲ στρέψαντα δεῖ πάλιν ὁρμᾶν· πρόδηλον γὰρ ὅτι ἔσται ποτὲ ὅτε ἑκατέρου τούτων δεήσει· ὅταν γε μὴν καταβαίνειν ἤδη καιρὸσ ᾖ, μήτε ἐν ἵπποισ ποτὲ καταβαίνειν μήτε παρὰ σύστασιν ἀνθρώπων μήτ’ ἔξω τῆσ ἱππασίασ, ἀλλ’ ὅπουπερ καὶ πονεῖν ἀναγκάζεται ὁ ἵπποσ, ἐνταῦθα καὶ τῆσ ῥᾳστώνησ τυγχανέτω.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION