Xenophon, Minor Works, Ἀγησίλαος, chapter 11

(크세노폰, Minor Works, Ἀγησίλαος, chapter 11)

βούλομαι δὲ καὶ ἐν κεφαλαίοισ ἐπανελθεῖν τὴν ἀρετὴν αὐτοῦ, ὡσ ἂν ὁ ἔπαινοσ εὐμνημονεστέρωσ ἔχῃ. Ἀγησίλαοσ ἱερὰ μὲν καὶ τὰ ἐν τοῖσ πολεμίοισ ἐσέβετο, ἡγούμενοσ τοὺσ θεοὺσ οὐχ ἧττον ἐν τῇ πολεμίᾳ χρῆναι ἢ ἐν τῇ φιλίᾳ συμμάχουσ ποιεῖσθαι· ἱκέτασ δὲ θεῶν οὐδὲ ἐχθροὺσ ἐβιάζετο, νομίζων ἄλογον εἶναι τοὺσ μὲν ἐξ ἱερῶν κλέπτοντασ ἱεροσύλουσ καλεῖν, τοὺσ δὲ βωμῶν ἱκέτασ ἀποσπῶντασ εὐσεβεῖσ ἡγεῖσθαι. ἐκεῖνόσ γε μὴν ὑμνῶν οὔποτ’ ἔληγεν ὡσ τοὺσ θεοὺσ οἰοίτο οὐδὲν ἧττον ὁσίοισ ἔργοισ ἢ ἁγνοῖσ ἱεροῖσ ἥδεσθαι.

ἀλλὰ μὴν καὶ ὁπότε εὐτυχοίη, οὐκ ἀνθρώπων ὑπερεφρόνει, ἀλλὰ θεοῖσ χάριν ᾔδει. καὶ θαρρῶν πλείονα ἔθυεν ἢ ὀκνῶν ηὔχετο. εἴθιστο δὲ φοβούμενοσ μὲν ἱλαρὸσ φαίνεσθαι, εὐτυχῶν δὲ πρᾷοσ εἶναι. τῶν γε μὴν φίλων οὐ τοὺσ δυνατωτάτουσ ἀλλὰ τοὺσ προθυμοτάτουσ μάλιστα ἠσπάζετο.

ἐμίσει οὐκ εἴ τισ κακῶσ πάσχων ἠμύνετο, ἀλλ’ εἴ τισ εὐεργετούμενοσ ἀχάριστοσ φαίνοιτο. ἔχαιρε δὲ τοὺσ μὲν αἰσχροκερδεῖσ πένητασ ὁρῶν, τοὺσ δὲ δικαίουσ πλουσίουσ ποιῶν, βουλόμενοσ τὴν δικαιοσύνην τῆσ ἀδικίασ κερδαλεωτέραν καθιστάναι. ἤσκει δὲ ἐξομιλεῖν μὲν παντοδαποῖσ, χρῆσθαι δὲ τοῖσ ἀγαθοῖσ.

ὁπότε δὲ ψεγόντων ἢ ἐπαινούντων τινὰσ ἀκούοι, οὐχ ἧττον ᾤετο καταμανθάνειν <τοὺσ> τῶν λεγόντων τρόπουσ ἢ περὶ ὧν λέγοιεν. καὶ τοὺσ μὲν ὑπὸ φίλων ἐξαπατωμένουσ οὐκ ἔψεγε, τοὺσ δὲ ὑπὸ πολεμίων πάμπαν κατεμέμφετο, καὶ τὸ μὲν ἀπιστοῦντασ ἐξαπατᾶν σοφὸν ἔκρινε, τὸ δὲ πιστεύοντασ ἀνόσιον. ἐπαινούμενοσ δὲ ἔχαιρεν ὑπὸ τῶν καὶ ψέγειν ἐθελόντων τὰ μὴ ἀρεστά, καὶ τῶν παρρησιαζομένων οὐδένα ἤχθραινε, τοὺσ δὲ κρυψίνουσ ὥσπερ ἐνέδρασ ἐφυλάττετο.

τούσ γε μὴν διαβόλουσ μᾶλλον ἢ τοὺσ κλέπτασ ἐμίσει, μείζω ζημίαν ἡγούμενοσ φίλων ἢ χρημάτων στερίσκεσθαι. καὶ τὰσ μὲν τῶν ἰδιωτῶν ἁμαρτίασ πρᾴωσ ἔφερε, τὰσ δὲ τῶν ἀρχόντων μεγάλασ ἦγε, κρίνων τοὺσ μὲν ὀλίγα, τοὺσ δὲ πολλὰ κακῶσ διατιθέναι.

τῇ δὲ βασιλείᾳ προσήκειν ἐνόμιζεν οὐ ῥᾳδιουργίαν ἀλλὰ καλοκἀγαθίαν. καὶ τοῦ μὲν σώματοσ εἰκόνα στήσασθαι ἀπέσχετο, πολλῶν αὐτῷ τοῦτο δωρεῖσθαι θελόντων, τῆσ δὲ ψυχῆσ οὐδέποτε ἐπαύετο μνημεῖα διαπονούμενοσ, ἡγούμενοσ τὸ μὲν ἀνδριαντοποιῶν, τὸ δὲ αὑτοῦ ἔργον εἶναι, καὶ τὸ μὲν πλουσίων, τὸ δὲ τῶν ἀγαθῶν.

χρήμασί γε μὴν οὐ μόνον δικαίωσ ἀλλὰ καὶ ἐλευθερίωσ ἐχρῆτο, τῷ μὲν δικαίῳ ἀρκεῖν ἡγούμενοσ τὸ ἐὰν τὰ ἀλλότρια, τῷ δὲ ἐλευθερίῳ καὶ τῶν ἑαυτοῦ προσωφελητέον εἶναι.

αἰεὶ δὲ δεισιδαίμων ἦν, νομίζων τοὺσ μὲν καλῶσ ζῶντασ οὔπω εὐδαίμονασ, τοὺσ δὲ εὐκλεῶσ τετελευτηκότασ ἤδη μακαρίουσ. μείζω δὲ συμφορὰν ἔκρινε τὸ γιγνώσκοντα ἢ ἀγνοοῦντα ἀμελεῖν τῶν ἀγαθῶν.

δόξησ δὲ οὐδεμιᾶσ ἤρα ἧσ οὐκ ἐξεπόνει τὰ ἴδια. μετ’ ὀλίγων δέ μοι ἐδόκει ἀνθρώπων οὐ καρτερίαν τὴν ἀρετὴν ἀλλ’ εὐπάθειαν νομίζειν· ἐπαινούμενοσ γοῦν ἔχαιρε μᾶλλον ἢ χρήματα κτώμενοσ. ἀλλὰ μὴν ἀνδρείαν γε τὸ πλέον μετ’ εὐβουλίασ ἢ μετὰ κινδύνων ἐπεδείκνυτο, καὶ σοφίαν ἔργῳ μᾶλλον ἢ λόγοισ ἤσκει. πρᾳότατόσ γε μὴν φίλοισ ὢν ἐχθροῖσ φοβερώτατοσ ἦν·

καὶ πόνοισ μάλιστα ἀντέχων ἑταίροισ ἥδιστα ὑπεῖκε, καλῶν ἔργων μᾶλλον ἢ τῶν καλῶν σωμάτων ἐπιθυμῶν. ἔν γε μὴν ταῖσ εὐπραξίαισ σωφρονεῖν ἐπιστάμενοσ ἐν τοῖσ δεινοῖσ εὐθαρσὴσ ἐδύνατο εἶναι. καὶ τὸ εὔχαρι οὐ σκώμμασιν ἀλλὰ τρόπῳ ἐπετήδευε, καὶ τῷ μεγαλόφρονι οὐ σὺν ὕβρει ἀλλὰ σὺν γνώμῃ ἐχρῆτο·

τῶν γοῦν ὑπεραύχων καταφρονῶν τῶν μετρίων ταπεινότεροσ ἦν. καὶ γὰρ ἐκαλλωπίζετο τῇ μὲν ἀμφὶ τὸ σῶμα φαυλότητι, τῷ δ’ ἀμφὶ τὸ στράτευμα κόσμῳ <καὶ> τῷ μὲν αὐτὸσ ὡσ ἐλαχίστων δεῖσθαι, τῷ δὲ τοὺσ φίλουσ ὡσ πλεῖστα ὠφελεῖν. πρὸσ δὲ τούτοισ βαρύτατοσ μὲν ἀνταγωνιστὴσ ἦν, κουφότατοσ δὲ κρατήσασ·

ἐχθροῖσ μὲν δυσεξαπάτητοσ, φίλοισ δὲ εὐπαραπειστότατοσ. αἰεὶ δὲ τιθεὶσ τὰ τῶν φίλων ἀσφαλῶσ αἰεὶ ἀμαυροῦν τὰ τῶν πολεμίων ἔργον εἶχεν. ἐκεῖνον οἱ μὲν συγγενεῖσ φιλοκηδεμόνα ἐκάλουν, οἱ δὲ χρώμενοι ἀπροφάσιστον, οἱ δ’ ὑπουργήσαντέσ τι μνήμονα, οἱ δ’ ἀδικούμενοι ἐπίκουρον, οἵ γε μὴν συγκινδυνεύοντεσ μετὰ θεοὺσ σωτῆρα.

δοκεῖ δ’ ἔμοιγε καὶ τόδε μόνοσ ἀνθρώπων ἐπιδεῖξαι, ὅτι ἡ μὲν τοῦ σώματοσ ἰσχὺσ γηράσκει, ἡ δὲ τῆσ ψυχῆσ ῥώμη τῶν ἀγαθῶν ἀνδρῶν ἀγήρατόσ ἐστιν.

ἐκεῖνοσ γοῦν οὐκ ἀπεῖπε μεγάλην καὶ καλὴν ἐφιέμενοσ <δόξαν, ἔστε> τὸ σῶμα φέρειν ἐδύνατο τὴν τῆσ ψυχῆσ αὐτοῦ ῥώμην. τοιγαροῦν ποίασ οὐ νεότητοσ κρεῖττον τὸ ἐκείνου γῆρασ ἐφάνη;

τίσ μὲν γὰρ τοῖσ ἐχθροῖσ ἀκμάζων οὕτω φοβερὸσ ἦν ὡσ Ἀγησίλαοσ τὸ μήκιστον τοῦ αἰῶνοσ ἔχων; τίνοσ δ’ ἐκποδὼν γενομένου μᾶλλον ἥσθησαν οἱ πολέμιοι ἢ Ἀγησιλάου καίπερ γηραιοῦ τελευτήσαντοσ; τίσ δὲ συμμάχοισ θάρσοσ παρέσχεν ὅσον Ἀγησίλαοσ, καίπερ ἤδη πρὸσ τῷ στόματι τοῦ βίου ὤν; τίνα δὲ νέον οἱ φίλοι πλέον ἐπόθησαν ἢ Ἀγησίλαον γηραιὸν ἀποθανόντα; οὕτω δὲ τελέωσ ὁ ἀνὴρ τῇ πατρίδι ὠφέλιμοσ ὢν διεγένετο ὡσ καὶ τετελευτηκὼσ ἤδη ἔτι μεγαλείωσ ὠφελῶν τὴν πόλιν εἰσ τὴν ἀίδιον οἴκησιν κατηγάγετο, μνημεῖα μὲν τῆσ ἑαυτοῦ ἀρετῆσ ἀνὰ πᾶσαν τὴν γῆν κτησάμενοσ, τῆσ δὲ βασιλικῆσ ταφῆσ ἐν τῇ πατρίδι τυχών.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION