Xenophon, Minor Works, Ἀγησίλαος, chapter 2

(크세노폰, Minor Works, Ἀγησίλαος, chapter 2)

διαβὰσ δὲ τὸν Ἑλλήσποντον ἐπορεύετο διὰ τῶν αὐτῶν ἐθνῶν ὧνπερ ὁ Πέρσησ τῷ παμπληθεῖ στόλῳ· καὶ ἣν ἐνιαυσίαν ὁδὸν ὁ βάρβαροσ ἐποιήσατο, ταύτην μεῖον ἢ ἐν μηνὶ καθήνυσεν ὁ Ἀγησίλαοσ. οὐ γὰρ ὡσ ὑστερήσειε τῆσ πατρίδοσ προεθυμεῖτο. ἐπεὶ δὲ ἐξαμείψασ Μακεδονίαν εἰσ Θετταλίαν ἀφίκετο, Λαρισαῖοι μὲν καὶ Κραννώνιοι καὶ Σκοτουσαῖοι καὶ Φαρσάλιοι σύμμαχοι ὄντεσ Βοιωτοῖσ, καὶ πάντεσ δὲ Θετταλοὶ πλὴν ὅσοι αὐτῶν φυγάδεσ τότε ὄντεσ ἐτύγχανον, ἐκακούργουν αὐτὸν ἐφεπόμενοι.

ὁ δὲ τέωσ μὲν ἦγεν ἐν πλαισίῳ τὸ στράτευμα, τοὺσ ἡμίσεισ μὲν ἔμπροσθεν, τοὺσ ἡμίσεισ δὲ ἐπ’ οὐρᾷ ἔχων τῶν ἱππέων· ἐπεὶ δ’ ἐκώλυον τῆσ πορείασ αὐτὸν οἱ Θετταλοὶ ἐπιτιθέμενοι τοῖσ ὄπισθεν, παραπέμπει ἐπ’ οὐρὰν καὶ τὸ ἀπὸ τοῦ προηγουμένου στρατεύματοσ ἱππικὸν πλὴν τῶν περὶ ἑαυτόν. ὡσ δὲ παρετάξαντο ἀλλήλοισ, οἱ μὲν Θετταλοί, νομίσαντεσ οὐκ ἐν καλῷ εἶναι πρὸσ τοὺσ ὁπλίτασ ἱππομαχεῖν, στρέψαντεσ βάδην ἀπεχώρουν·

οἱ δὲ μάλα σωφρόνωσ ἐφείποντο. γνοὺσ δὲ ὁ Ἀγησίλαοσ ἃ ἑκάτεροι ἡμάρτανον παραπέμπει τοὺσ ἀμφ’ αὑτὸν μάλ’ εὐρώστουσ ἱππέασ, καὶ κελεύει τοῖσ τε ἄλλοισ παραγγέλλειν καὶ αὐτοὺσ διώκειν κατὰ κράτοσ καὶ μηκέτι δοῦναι αὐτοῖσ ἀναστροφήν. οἱ δὲ Θετταλοὶ ὡσ εἶδον παρὰ δόξαν ἐλαύνοντασ, οἱ μὲν αὐτῶν οὐδ’ ἀνέστρεψαν, οἱ δὲ καὶ ἀναστρέφειν πειρώμενοι πλαγίουσ ἔχοντεσ τοὺσ ἵππουσ ἡλίσκοντο. Πολύχαρμοσ μέντοι ὁ Φαρσάλιοσ ἱππαρχῶν ἀνέστρεψέ τε καὶ μαχόμενοσ σὺν τοῖσ ἀμφ’ αὑτὸν ἀποθνῄσκει.

ὡσ δὲ τοῦτο ἐγένετο, φυγὴ γίγνεται ἐξαισία· ὥσθ’ οἱ μὲν ἀπέθνῃσκον αὐτῶν, οἱ δὲ καὶ ζῶντεσ ἡλίσκοντο. ἔστησαν δ’ οὖν οὐ πρόσθεν πρὶν ἢ ἐπὶ τῷ ὄρει τῷ Ναρθακίῳ ἐγένοντο. καὶ τότε μὲν δὴ ὁ Ἀγησίλαοσ τρόπαιόν τε ἐστήσατο μεταξὺ Πραντὸσ καὶ Ναρθακίου·

καὶ αὐτοῦ κατέμεινε, μάλα ἡδόμενοσ τῷ ἔργῳ, ὅτι τοὺσ μέγιστον φρονοῦντασ ἐφ’ ἱππικῇ ἐνενικήκει σὺν ᾧ αὐτὸσ ἐμηχανήσατο ἱππικῷ. τῇ δ’ ὑστεραίᾳ ὑπερβάλλων τὰ Ἀχαϊκὰ τῆσ Φθίασ ὄρη τὴν λοιπὴν ἤδη πᾶσαν διὰ φιλίασ ἐπορεύθη εἰσ τὰ Βοιωτῶν ὁρ́ια. ἐνταῦθα δὴ ἀντιτεταγμένουσ εὑρὼν Θηβαίουσ, Ἀθηναίουσ, <Ἀργείουσ>, Κορινθίουσ, Αἰνιᾶνασ, Εὐβοέασ καὶ Λοκροὺσ ἀμφοτέρουσ, οὐδὲν ἐμέλλησεν, ἀλλ’ ἐκ τοῦ φανεροῦ ἀντιπαρέταττε, Λακεδαιμονίων μὲν ἔχων μόραν καὶ ἥμισυ, τῶν δ’ αὐτόθεν συμμάχων Φωκέασ καὶ Ὀρχομενίουσ μόνουσ, τό τ’ ἄλλο στράτευμα ὅπερ ἠγάγετο αὐτόσ.

καὶ οὐ τοῦτο λέξων ἔρχομαι, ὡσ πολὺ μὲν ἐλάττουσ πολὺ δὲ χείρονασ ἔχων ὅμωσ συνέβαλεν·

εἰ γὰρ ταῦτα λέγοιμι, Ἀγησίλαόν τ’ ἄν μοι δοκῶ ἄφρονα ἀποφαίνειν καὶ ἐμαυτὸν μωρόν, εἰ ἐπαινοίην τὸν περὶ τῶν μεγίστων εἰκῇ κινδυνεύοντα· ἀλλὰ μᾶλλον τάδ’ αὐτοῦ ἄγαμαι, ὅτι πλῆθόσ τε οὐδὲν μεῖον ἢ τὸ τῶν πολεμίων παρεσκευάσατο, ὥπλισέν τε οὕτωσ ὡσ ἅπαντα μὲν χαλκόν, ἅπαντα δὲ φοινικᾶ φαίνεσθαι· ἐπεμελήθη δ’ ὅπωσ οἱ στρατιῶται τοὺσ πόνουσ δυνήσοιντο ὑποφέρειν·

ἐνέπλησε δὲ καὶ φρονήματοσ τὰσ ψυχὰσ αὐτῶν, ὡσ ἱκανοὶ εἰε͂ν πρὸσ οὕστινασ δέοι μάχεσθαι· ἔτι δὲ φιλονικίαν ἐνέβαλε πρὸσ ἀλλήλουσ τοῖσ μετ’ αὐτοῦ ὅπωσ ἕκαστοι αὐτῶν ἄριστοι φαίνοιντο. ἐλπίδων γε μὴν πάντασ ἐνέπλησεν ὡσ πᾶσι πολλὰ κἀγαθὰ ἔσοιτο, εἰ ἄνδρεσ ἀγαθοὶ γίγνοιντο, νομίζων ἐκ τῶν τοιούτων ἀνθρώπουσ προθυμότατα τοῖσ πολεμίοισ μάχεσθαι. καὶ μέντοι οὐκ ἐψεύσθη.

διηγήσομαι δὲ καὶ τὴν μάχην· καὶ γὰρ ἐγένετο οἱάπερ οὐκ ἄλλη τῶν ἐφ’ ἡμῶν. συνῇσαν μὲν γὰρ εἰσ τὸ κατὰ Κορώνειαν πεδίον οἱ μὲν σὺν Ἀγησιλάῳ ἀπὸ τοῦ Κηφισοῦ, οἱ δὲ σὺν τοῖσ Θηβαίοισ ἀπὸ τοῦ Ἑλικῶνοσ. ἑώρων δὲ τάσ τε φάλαγγασ ἀλλήλων μάλα ἰσοπάλουσ, σχεδὸν δὲ καὶ οἱ ἱππεῖσ ἦσαν ἑκατέρων ἰσοπληθεῖσ. εἶχε δὲ ὁ Ἀγησίλαοσ μὲν τὸ δεξιὸν τοῦ μεθ’ ἑαυτοῦ, Ὀρχομένιοι δὲ ἔσχατοι ἦσαν αὐτῷ τοῦ εὐωνύμου. οἱ δ’ αὖ Θηβαῖοι αὐτοὶ μὲν δεξιοὶ ἦσαν, Ἀργεῖοι δ’ αὐτοῖσ τὸ εὐώνυμον εἶχον. συνιόντων δὲ τέωσ μὲν σιγὴ πολλὴ ἦν ἀπ’ ἀμφοτέρων·

ἡνίκα δὲ ἀπεῖχον ἀλλήλων ὅσον στάδιον, ἀλαλάξαντεσ οἱ Θηβαῖοι δρόμῳ ὁμόσε ἐφέροντο. ὡσ δὲ τριῶν ἔτι πλέθρων ἐν μέσῳ ὄντων ἀντεξέδραμον ἀπὸ τῆσ Ἀγησιλάου φάλαγγοσ ὧν Ἡριππίδασ ἐξενάγει ἦσαν δ’ οὗτοι τῶν τε ἐξ οἴκου αὐτῷ συστρατευσαμένων καὶ τῶν Κυρείων τινέσ, καὶ Ιὤνεσ δὲ καὶ Αἰολεῖσ καὶ Ἑλλησπόντιοι ἐχόμενοι. καὶ πάντεσ οὗτοι τῶν συνεκδραμόντων τε ἐγένοντο καὶ εἰσ δόρυ ἀφικόμενοι ἐτρέψαντο τὸ καθ’ ἑαυτούσ.

Ἀργεῖοι μέντοι οὐκ ἐδέξαντο τοὺσ ἀμφ’ Ἀγησίλαον, ἀλλ’ ἔφυγον ἐπὶ τὸν Ἑλικῶνα. κἀνταῦθα οἱ μέν τινεσ τῶν ξένων ἐστεφάνουν ἤδη τὸν Ἀγησίλαον, ἀγγέλλει δέ τισ αὐτῷ ὅτι Θηβαῖοι τοὺσ Ὀρχομενίουσ διακόψαντεσ ἐν τοῖσ σκευοφόροισ εἰσί. καὶ ὁ μὲν εὐθὺσ ἐξελίξασ τὴν φάλαγγα ἦγεν ἐπ’ αὐτούσ· οἱ δ’ αὖ Θηβαῖοι ὡσ εἶδον τοὺσ συμμάχουσ πρὸσ τῷ Ἑλικῶνι πεφευγότασ, διαπεσεῖν βουλόμενοι πρὸσ τοὺσ ἑαυτῶν ἐχώρουν ἐρρωμένωσ. ἐνταῦθα δὴ Ἀγησίλαον ἀνδρεῖον μὲν ἔξεστιν εἰπεῖν ἀναμφιλόγωσ, οὐ μέντοι εἵλετό γε τὰ ἀσφαλέστατα·

ἐξὸν γὰρ αὐτῷ παρέντι τοὺσ διαπίπτοντασ ἑπομένῳ χειροῦσθαι τοὺσ ὄπισθεν οὐκ ἐποίησε τοῦτο, ἀλλ’ ἀντιμέτωποσ συνέρραξε τοῖσ Θηβαίοισ. καὶ συμβαλόντεσ τὰσ ἀσπίδασ ἐωθοῦντο, ἐμάχοντο, ἀπέκτεινον, ἀπέθνῃσκον. καὶ κραυγὴ μὲν οὐδεμία παρῆν, οὐ μὴν οὐδὲ σιγή, φωνὴ δέ τισ ἦν τοιαύτη οἱάν ὀργή τε καὶ μάχη παράσχοιτ’ ἄν. τέλοσ δὲ τῶν Θηβαίων οἱ μὲν διαπίπτουσι πρὸσ τὸν Ἑλικῶνα, πολλοὶ δ’ ἀποχωροῦντεσ ἀπέθανον. ἐπειδὴ δὲ ἡ μὲν νίκη σὺν Ἀγησιλάῳ ἐγένετο, τετρωμένοσ δ’ αὐτὸσ προσηνέχθη πρὸσ τὴν φάλαγγα, προσελάσαντέσ τινεσ τῶν ἱππέων λέγουσιν αὐτῷ ὅτι τῶν πολεμίων ὀγδοήκοντα σὺν τοῖσ ὅπλοισ ὑπὸ τῷ ναῷ εἰσι, καὶ ἠρώτων τί χρὴ ποιεῖν.

ὁ δὲ καίπερ πολλὰ τραύματα ἔχων πάντοσε καὶ παντοίοισ ὅπλοισ ὅμωσ οὐκ ἐπελάθετο τοῦ θείου, ἀλλ’ ἐᾶν τε ἀπιέναι ὅποι βούλοιντο ἐκέλευε καὶ ἀδικεῖν οὐκ εἰά, καὶ προπέμψαι ἐπέταξε τοὺσ ἀμφ’ αὐτὸν ἱππεῖσ ἔστε ἐν τῷ ἀσφαλεῖ ἐγένοντο. ἐπεί γε μὴν ἔληξεν ἡ μάχη, παρῆν δὴ θεάσασθαι ἔνθα συνέπεσον ἀλλήλοισ τὴν μὲν γῆν αἵματι πεφυρμένην, νεκροὺσ δὲ κειμένουσ φιλίουσ καὶ πολεμίουσ μετ’ ἀλλήλων, ἀσπίδασ δὲ διατεθρυμμένασ, δόρατα συντεθραυσμένα, ἐγχειρίδια γυμνὰ κολεῶν, τὰ μὲν χαμαί, τὰ δ’ ἐν σώματι, τὰ δ’ ἔτι μετὰ χεῖρασ.

τότε μὲν οὖν καὶ γὰρ ἦν ἤδη ὀψέ συνελκύσαντεσ τοὺσ τῶν πολεμίων νεκροὺσ εἴσω φάλαγγοσ ἐδειπνοποιήσαντο καὶ ἐκοιμήθησαν·

πρῲ δὲ Γῦλιν τὸν πολέμαρχον παρατάξαι τε ἐκέλευσε τὸ στράτευμα καὶ τρόπαιον ἵστασθαι καὶ στεφανοῦσθαι πάντασ τῷ θεῷ καὶ τοὺσ αὐλητὰσ πάντασ αὐλεῖν. καὶ οἱ μὲν ταῦτ’ ἐποίουν·

οἱ δὲ Θηβαῖοι ἔπεμψαν κήρυκα, ὑποσπόνδουσ τοὺσ νεκροὺσ αἰτοῦντεσ θάψαι. καὶ οὕτωσ δὴ αἵ τε σπονδαὶ γίγνονται καὶ ὁ Ἀγησίλαοσ οἴκαδε ἀπεχώρει, ἑλόμενοσ ἀντὶ τοῦ μέγιστοσ εἶναι ἐν τῇ Ἀσίᾳ οἴκοι τὰ νόμιμα μὲν ἄρχειν, τὰ νόμιμα δὲ ἄρχεσθαι. ἐκ δὲ τούτου κατανοήσασ τοὺσ Ἀργείουσ τὰ μὲν οἴκοι καρπουμένουσ, Κόρινθον δὲ προσειληφότασ, ἡδομένουσ δὲ τῷ πολέμῳ, στρατεύει ἐπ’ αὐτούσ·

καὶ δῃώσασ πᾶσαν αὐτῶν τὴν χώραν εὐθὺσ ἐκεῖθεν ὑπερβαλὼν κατὰ τὰ στενὰ εἰσ Κόρινθον αἱρεῖ τὰ ἐπὶ τὸ Λέχαιον τείνοντα τείχη· καὶ ἀναπετάσασ τῆσ Πελοποννήσου τὰσ πύλασ οὕτωσ οἴκαδε ἀπελθὼν εἰσ τὰ Υἁκίνθια ὅπου ἐτάχθη ὑπὸ τοῦ χοροποιοῦ τὸν παιᾶνα τῷ θεῷ συνεπετέλει. ἐκ τούτου δὲ αἰσθανόμενοσ τοὺσ Κορινθίουσ πάντα μὲν τὰ κτήνη ἐν τῷ Πειραίῳ σῳζομένουσ, πᾶν δὲ τὸ Πείραιον σπείροντασ καὶ καρπουμένουσ, μέγιστον δὲ ἡγησάμενοσ ὅτι Βοιωτοὶ ταύτῃ ἐκ Κρεύσιοσ ὁρμώμενοι εὐπετῶσ τοῖσ Κορινθίοισ παρεγίγνοντο, στρατεύει ἐπὶ τὸ Πείραιον.

ἰδὼν δὲ ὑπὸ πολλῶν φυλαττόμενον, ὡσ ἐνδιδομένησ τῆσ πόλεωσ ἐξ ἀρίστου μετεστρατοπεδεύσατο πρὸσ τὸ ἄστυ· αἰσθόμενοσ δὲ ὑπὸ νύκτα βεβοηθηκότασ ἐκ τοῦ Πειραίου εἰσ τὴν πόλιν πασσυδίᾳ, ὑποστρέψασ ἅμα τῇ ἡμέρᾳ αἱρεῖ τὸ Πείραιον, ἔρημον εὑρὼν φυλακῆσ, καὶ τά τε ἄλλα τὰ ἐνόντα λαμβάνει καὶ τὰ τείχη ἃ ἐνετετείχιστο.

ταῦτα δὲ ποιήσασ οἴκαδε ἀπεχώρησε.

μετὰ δὲ ταῦτα προθύμων ὄντων τῶν Ἀχαιῶν εἰσ τὴν συμμαχίαν καὶ δεομένων συστρατεύειν αὐτοῖσ εἰσ Ἀκαρνανίαν καὶ ἐπιθεμένων ἐν στενοῖσ τῶν Ἀκαρνάνων καταλαβὼν τοῖσ ψιλοῖσ τὰ ὑπὲρ κεφαλῆσ αὐτῶν μάχην συνάπτει καὶ πολλοὺσ ἀποκτείνασ αὐτῶν τρόπαιον ἐστήσατο, καὶ οὐ πρότερον ἔληξε πρὶν Ἀχαιοῖσ μὲν φίλουσ ἐποίησεν Ἀκαρνᾶνασ καὶ Αἰτωλοὺσ καὶ Ἀργείουσ, ἑαυτῷ δὲ καὶ συμμάχουσ. ἐπειδὴ δὲ εἰρήνησ ἐπιθυμήσαντεσ οἱ πολέμιοι ἐπρεσβεύοντο, Ἀγησίλαοσ ἀντεῖπε τῇ εἰρήνῃ, ἑώσ τοὺσ διὰ Λακεδαιμονίουσ φυγόντασ Κορινθίων καὶ Θηβαίων ἠνάγκασε τὰσ πόλεισ οἴκαδε καταδέξασθαι.

ὕστερον δ’ αὖ καὶ Φλειασίων τοὺσ διὰ Λακεδαιμονίουσ φυγόντασ κατήγαγεν, αὐτὸσ στρατευσάμενοσ ἐπὶ Φλειοῦντα. εἰ δέ τισ ἄλλῃ πῃ ταῦτα μέμφεται, ἀλλ’ οὖν φιλεταιρίᾳ γε πραχθέντα φανερά ἐστι. καὶ γὰρ ἐπεὶ τοὺσ ἐν Θήβαισ τῶν Λακεδαιμονίων κατέκανον οἱ ἐναντίοι, βοηθῶν αὖ τούτοισ στρατεύει ἐπὶ τὰσ Θήβασ.

εὑρὼν δὲ ἀποτεταφρευμένα καὶ ἀπεσταυρωμένα ἅπαντα, ὑπερβὰσ τὰσ Κυνὸσ κεφαλὰσ ἐδῄου τὴν χώραν μέχρι τοῦ ἄστεωσ, παρέχων καὶ ἐν πεδίῳ καὶ ἀνὰ τὰ ὄρη μάχεσθαι Θηβαίοισ, εἰ βούλοιντο. ἐστράτευσε δὲ καὶ τῷ ἐπιόντι ἔτει πάλιν ἐπὶ Θήβασ· καὶ ὑπερβὰσ τὰ κατὰ Σκῶλον σταυρώματα καὶ τάφρουσ ἐδῄωσε τὰ λοιπὰ τῆσ Βοιωτίασ. τὰ μὲν δὴ μέχρι τούτου κοινῇ αὐτόσ τε καὶ ἡ πόλισ ηὐτύχει·

ὅσα γε μὴν μετὰ τοῦτο σφάλματα ἐγένοντο οὐδεὶσ ἂν εἴποι ὡσ Ἀγησιλάου ἡγουμένου ἐπράχθη. ἐπεὶ δ’ αὖ τῆσ ἐν Λεύκτροισ συμφορᾶσ γεγενημένησ κατακαίνουσι τοὺσ ἐν Τεγέᾳ φίλουσ καὶ ξένουσ αὐτοῦ οἱ ἀντίπαλοι σὺν Μαντινεῦσι, συνεστηκότων ἤδη Βοιωτῶν τε πάντων καὶ Ἀρκάδων καὶ Ἠλείων, στρατεύει σὺν μόνῃ <τῇ Λακεδαιμονίων δυνάμει>, πολλῶν νομιζόντων οὐδ’ ἂν ἐξελθεῖν Λακεδαιμονίουσ πολλοῦ χρόνου ἐκ τῆσ αὑτῶν. δῃώσασ δὲ τὴν χώραν τῶν κατακανόντων τοὺσ φίλουσ οὕτωσ αὖ οἴκαδε ἀπεχώρησεν. ἀπό γε μὴν τούτου ἐπὶ τὴν Λακεδαίμονα στρατευσαμένων Ἀρκάδων τε πάντων καὶ Ἀργείων καὶ Ἠλείων καὶ Βοιωτῶν, καὶ σὺν αὐτοῖσ Φωκέων καὶ Λοκρῶν ἀμφοτέρων καὶ Θετταλῶν καὶ Αἰνιάνων καὶ Ἀκαρνάνων καὶ Εὐβοέων, πρὸσ δὲ τούτοισ ἀφεστηκότων μὲν τῶν δούλων, πολλῶν δὲ περιοικίδων πόλεων, καὶ αὐτῶν Σπαρτιατῶν οὐ μειόνων ἀπολωλότων ἐν τῇ ἐν Λεύκτροισ μάχῃ ἢ λειπομένων, ὅμωσ διεφύλαξε τὴν πόλιν, καὶ ταῦτα ἀτείχιστον οὖσαν, ὅπου μὲν <τῷ> παντὶ πλέον ἂν εἶχον οἱ πολέμιοι, οὐκ ἐξάγων ἐνταῦθα, ὅπου δὲ οἱ πολῖται πλέον ἕξειν ἔμελλον, εὐρώστωσ παρατεταγμένοσ, νομίζων εἰσ μὲν τὸ πλατὺ ἐξιὼν πάντοθεν ἂν περιέχεσθαι, ἐν δὲ τοῖσ στενοῖσ καὶ ὑπερδεξίοισ τόποισ ὑπομένων τῷ παντὶ κρατεῖν ἄν.

ἐπεί γε μὴν ἀπεχώρησε τὸ στράτευμα, πῶσ οὐκ ἂν φαίη τισ αὐτὸν εὐγνωμόνωσ χρῆσθαι ἑαυτῷ;

ὡσ γὰρ τοῦ στρατεύεσθαι αὐτὸν καὶ πεζῇ καὶ ἐφ’ ἵππων ἀπεῖργεν ἤδη τὸ γῆρασ, χρημάτων δὲ ἑώρα τὴν πόλιν δεομένην, εἰ μέλλοι σύμμαχόν τινα ἕξειν, ἐπὶ τὸ πορίζειν ταῦτα ἑαυτὸν ἔταξε. καὶ ὅσα μὲν ἐδύνατο οἴκοι μένων ἐμηχανᾶτο, ἃ δὲ καιρὸσ ἦν οὐκ ὤκνει μετιέναι, οὐδ’ ᾐσχύνετο, εἰ μέλλοι τὴν πόλιν ὠφελήσειν, πρεσβευτὴσ ἐκπορευόμενοσ ἀντὶ στρατηγοῦ. ὅμωσ δὲ καὶ ἐν τῇ πρεσβείᾳ μεγάλου στρατηγοῦ ἔργα διεπράξατο.

Αὐτοφραδάτησ τε γὰρ πολιορκῶν ἐν Ἀσσῷ Ἀριοβαρζάνην σύμμαχον ὄντα δείσασ Ἀγησίλαον φεύγων ᾤχετο· Κότυσ δ’ αὖ Σηστὸν πολιορκῶν Ἀριοβαρζάνου ἔτι οὖσαν λύσασ καὶ οὗτοσ τὴν πολιορκίαν ἀπηλλάγη· ὥστ’ οὐκ ἀλόγωσ καὶ ἀπὸ τῆσ πρεσβείασ τρόπαιον τῶν πολεμίων εἱστήκει αὐτῷ. Μαύσωλόσ γε μὴν κατὰ θάλατταν ἑκατὸν ναυσὶ πολιορκῶν ἀμφότερα τὰ χωρία ταῦτα οὐκέτι δείσασ ἀλλὰ πεισθεὶσ ἀπέπλευσεν οἴκαδε. κἀνταῦθα οὖν ἄξια θαύματοσ διεπράξατο·

οἵ τε γὰρ εὖ πεπονθέναι νομίζοντεσ ὑπ’ αὐτοῦ καὶ οἱ φεύγοντεσ αὐτὸν χρήματα ἀμφότεροι ἔδοσαν. Ταχώσ γε μὴν καὶ Μαύσωλοσ, διὰ τὴν πρόσθεν Ἀγησιλάου ξενίαν συμβαλόμενοσ καὶ οὗτοσ χρήματα τῇ Λακεδαίμονι, ἀπέπεμψαν αὐτὸν οἴκαδε προπομπὴν δόντεσ μεγαλοπρεπῆ. ἐκ δὲ τούτου ἤδη μὲν ἔτη ἐγεγόνει ἀμφὶ τὰ ὀγδοήκοντα·

κατανενοηκὼσ δὲ τὸν Αἰγυπτίων βασιλέα ἐπιθυμοῦντα τῷ Πέρσῃ πολεμεῖν, καὶ πολλοὺσ μὲν πεζούσ, πολλοὺσ δὲ ἱππέασ, πολλὰ δὲ χρήματα ἔχοντα, ἅσμενοσ ἤκουσεν ὅτι μετεπέμπετο αὐτόν, καὶ ταῦτα ἡγεμονίαν ὑπισχνούμενοσ. ἐνόμιζε γὰρ τῇ αὐτῇ ὁρμῇ τῷ μὲν Αἰγυπτίῳ χάριν ἀποδώσειν ἀνθ’ ὧν εὐεργετήκει τὴν Λακεδαίμονα, τοὺσ δ’ ἐν τῇ Ἀσίᾳ Ἕλληνασ πάλιν ἐλευθερώσειν, τῷ δὲ Πέρσῃ δίκην ἐπιθήσειν καὶ τῶν πρόσθεν καὶ ὅτι νῦν σύμμαχοσ εἶναι φάσκων ἐπέταττε Μεσσήνην ἀφιέναι.

ἐπεὶ μέντοι ὁ μεταπεμψάμενοσ οὐκ ἀπεδίδου τὴν ἡγεμονίαν αὐτῷ, ὁ μὲν Ἀγησίλαοσ ὡσ τὸ μέγιστον ἐξηπατημένοσ ἐφρόντιζε τί δεῖ ποιεῖν.

ἐκ τούτου δὲ πρῶτον μὲν οἱ δίχα στρατευόμενοι τῶν Αἰγυπτίων ἀφίστανται τοῦ βασιλέωσ, ἔπειτα δὲ καὶ οἱ ἄλλοι πάντεσ ἀπέλιπον αὐτόν. καὶ αὐτὸσ μὲν δείσασ ἀπεχώρησε φυγῇ εἰσ Σιδῶνα τῆσ Φοινίκησ, οἱ δ’ Αἰγύπτιοι στασιάζοντεσ διττοὺσ βασιλέασ αἱροῦνται. ἐνταῦθα δὴ Ἀγησίλαοσ γνοὺσ ὅτι, εἰ μὲν μηδετέρῳ συλλήψοιτο, μισθὸν οὐδέτεροσ λύσει τοῖσ Ἕλλησιν, ἀγορὰν δὲ οὐδέτεροσ παρέξει, ὁπότερόσ τ’ ἂν κρατήσῃ, οὗτοσ ἐχθρὸσ ἔσται, εἰ δὲ τῷ ἑτέρῳ συλλήψοιτο, οὗτόσ γε εὖ παθὼν ὡσ τὸ εἰκὸσ φίλοσ ἔσοιτο, οὕτω δὴ κρίνασ ὁπότεροσ φιλέλλην μᾶλλον ἐδόκει εἶναι, στρατευσάμενοσ μετὰ τούτου τὸν μὲν μισέλληνα μάχῃ νικήσασ χειροῦται, τὸν δ’ ἕτερον συγκαθίστησι·

καὶ φίλον ποιήσασ τῇ Λακεδαίμονι καὶ χρήματα πολλὰ προσλαβὼν οὕτωσ ἀποπλεῖ οἴκαδε καίπερ μέσου χειμῶνοσ ὄντοσ, σπεύδων ὡσ μὴ ἀργὸσ ἡ πόλισ εἰσ τὸ ἐπιὸν θέροσ πρὸσ τοὺσ πολεμίουσ γένοιτο.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION