헬라어 문장 검색 - ΧενοπήΜινορΩό1́02́

(크세노폰, Minor Works, Ἀγησίλαος, chapter 2)

διαβὰσ δὲ τὸν Ἑλλήσποντον ἐπορεύετο διὰ τῶν αὐτῶν ἐθνῶν ὧνπερ ὁ Πέρσησ τῷ παμπληθεῖ στόλῳ· καὶ ἣν ἐνιαυσίαν ὁδὸν ὁ βάρβαροσ ἐποιήσατο, ταύτην μεῖον ἢ ἐν μηνὶ καθήνυσεν ὁ Ἀγησίλαοσ. οὐ γὰρ ὡσ ὑστερήσειε τῆσ πατρίδοσ προεθυμεῖτο. ἐπεὶ δὲ ἐξαμείψασ Μακεδονίαν εἰσ Θετταλίαν ἀφίκετο, Λαρισαῖοι μὲν καὶ Κραννώνιοι καὶ Σκοτουσαῖοι καὶ Φαρσάλιοι σύμμαχοι ὄντεσ Βοιωτοῖσ, καὶ πάντεσ δὲ Θετταλοὶ πλὴν ὅσοι αὐτῶν φυγάδεσ τότε ὄντεσ ἐτύγχανον, ἐκακούργουν αὐτὸν ἐφεπόμενοι.

ὁ δὲ τέωσ μὲν ἦγεν ἐν πλαισίῳ τὸ στράτευμα, τοὺσ ἡμίσεισ μὲν ἔμπροσθεν, τοὺσ ἡμίσεισ δὲ ἐπ’ οὐρᾷ ἔχων τῶν ἱππέων· ἐπεὶ δ’ ἐκώλυον τῆσ πορείασ αὐτὸν οἱ Θετταλοὶ ἐπιτιθέμενοι τοῖσ ὄπισθεν, παραπέμπει ἐπ’ οὐρὰν καὶ τὸ ἀπὸ τοῦ προηγουμένου στρατεύματοσ ἱππικὸν πλὴν τῶν περὶ ἑαυτόν. ὡσ δὲ παρετάξαντο ἀλλήλοισ, οἱ μὲν Θετταλοί, νομίσαντεσ οὐκ ἐν καλῷ εἶναι πρὸσ τοὺσ ὁπλίτασ ἱππομαχεῖν, στρέψαντεσ βάδην ἀπεχώρουν·

οἱ δὲ μάλα σωφρόνωσ ἐφείποντο. γνοὺσ δὲ ὁ Ἀγησίλαοσ ἃ ἑκάτεροι ἡμάρτανον παραπέμπει τοὺσ ἀμφ’ αὑτὸν μάλ’ εὐρώστουσ ἱππέασ, καὶ κελεύει τοῖσ τε ἄλλοισ παραγγέλλειν καὶ αὐτοὺσ διώκειν κατὰ κράτοσ καὶ μηκέτι δοῦναι αὐτοῖσ ἀναστροφήν. οἱ δὲ Θετταλοὶ ὡσ εἶδον παρὰ δόξαν ἐλαύνοντασ, οἱ μὲν αὐτῶν οὐδ’ ἀνέστρεψαν, οἱ δὲ καὶ ἀναστρέφειν πειρώμενοι πλαγίουσ ἔχοντεσ τοὺσ ἵππουσ ἡλίσκοντο. Πολύχαρμοσ μέντοι ὁ Φαρσάλιοσ ἱππαρχῶν ἀνέστρεψέ τε καὶ μαχόμενοσ σὺν τοῖσ ἀμφ’ αὑτὸν ἀποθνῄσκει.

ὡσ δὲ τοῦτο ἐγένετο, φυγὴ γίγνεται ἐξαισία· ὥσθ’ οἱ μὲν ἀπέθνῃσκον αὐτῶν, οἱ δὲ καὶ ζῶντεσ ἡλίσκοντο. ἔστησαν δ’ οὖν οὐ πρόσθεν πρὶν ἢ ἐπὶ τῷ ὄρει τῷ Ναρθακίῳ ἐγένοντο. καὶ τότε μὲν δὴ ὁ Ἀγησίλαοσ τρόπαιόν τε ἐστήσατο μεταξὺ Πραντὸσ καὶ Ναρθακίου·

καὶ αὐτοῦ κατέμεινε, μάλα ἡδόμενοσ τῷ ἔργῳ, ὅτι τοὺσ μέγιστον φρονοῦντασ ἐφ’ ἱππικῇ ἐνενικήκει σὺν ᾧ αὐτὸσ ἐμηχανήσατο ἱππικῷ. τῇ δ’ ὑστεραίᾳ ὑπερβάλλων τὰ Ἀχαϊκὰ τῆσ Φθίασ ὄρη τὴν λοιπὴν ἤδη πᾶσαν διὰ φιλίασ ἐπορεύθη εἰσ τὰ Βοιωτῶν ὁρ́ια. ἐνταῦθα δὴ ἀντιτεταγμένουσ εὑρὼν Θηβαίουσ, Ἀθηναίουσ, <Ἀργείουσ>, Κορινθίουσ, Αἰνιᾶνασ, Εὐβοέασ καὶ Λοκροὺσ ἀμφοτέρουσ, οὐδὲν ἐμέλλησεν, ἀλλ’ ἐκ τοῦ φανεροῦ ἀντιπαρέταττε, Λακεδαιμονίων μὲν ἔχων μόραν καὶ ἥμισυ, τῶν δ’ αὐτόθεν συμμάχων Φωκέασ καὶ Ὀρχομενίουσ μόνουσ, τό τ’ ἄλλο στράτευμα ὅπερ ἠγάγετο αὐτόσ.

καὶ οὐ τοῦτο λέξων ἔρχομαι, ὡσ πολὺ μὲν ἐλάττουσ πολὺ δὲ χείρονασ ἔχων ὅμωσ συνέβαλεν·

εἰ γὰρ ταῦτα λέγοιμι, Ἀγησίλαόν τ’ ἄν μοι δοκῶ ἄφρονα ἀποφαίνειν καὶ ἐμαυτὸν μωρόν, εἰ ἐπαινοίην τὸν περὶ τῶν μεγίστων εἰκῇ κινδυνεύοντα· ἀλλὰ μᾶλλον τάδ’ αὐτοῦ ἄγαμαι, ὅτι πλῆθόσ τε οὐδὲν μεῖον ἢ τὸ τῶν πολεμίων παρεσκευάσατο, ὥπλισέν τε οὕτωσ ὡσ ἅπαντα μὲν χαλκόν, ἅπαντα δὲ φοινικᾶ φαίνεσθαι· ἐπεμελήθη δ’ ὅπωσ οἱ στρατιῶται τοὺσ πόνουσ δυνήσοιντο ὑποφέρειν·

ἐνέπλησε δὲ καὶ φρονήματοσ τὰσ ψυχὰσ αὐτῶν, ὡσ ἱκανοὶ εἰε͂ν πρὸσ οὕστινασ δέοι μάχεσθαι· ἔτι δὲ φιλονικίαν ἐνέβαλε πρὸσ ἀλλήλουσ τοῖσ μετ’ αὐτοῦ ὅπωσ ἕκαστοι αὐτῶν ἄριστοι φαίνοιντο. ἐλπίδων γε μὴν πάντασ ἐνέπλησεν ὡσ πᾶσι πολλὰ κἀγαθὰ ἔσοιτο, εἰ ἄνδρεσ ἀγαθοὶ γίγνοιντο, νομίζων ἐκ τῶν τοιούτων ἀνθρώπουσ προθυμότατα τοῖσ πολεμίοισ μάχεσθαι. καὶ μέντοι οὐκ ἐψεύσθη.

διηγήσομαι δὲ καὶ τὴν μάχην· καὶ γὰρ ἐγένετο οἱάπερ οὐκ ἄλλη τῶν ἐφ’ ἡμῶν. συνῇσαν μὲν γὰρ εἰσ τὸ κατὰ Κορώνειαν πεδίον οἱ μὲν σὺν Ἀγησιλάῳ ἀπὸ τοῦ Κηφισοῦ, οἱ δὲ σὺν τοῖσ Θηβαίοισ ἀπὸ τοῦ Ἑλικῶνοσ. ἑώρων δὲ τάσ τε φάλαγγασ ἀλλήλων μάλα ἰσοπάλουσ, σχεδὸν δὲ καὶ οἱ ἱππεῖσ ἦσαν ἑκατέρων ἰσοπληθεῖσ. εἶχε δὲ ὁ Ἀγησίλαοσ μὲν τὸ δεξιὸν τοῦ μεθ’ ἑαυτοῦ, Ὀρχομένιοι δὲ ἔσχατοι ἦσαν αὐτῷ τοῦ εὐωνύμου. οἱ δ’ αὖ Θηβαῖοι αὐτοὶ μὲν δεξιοὶ ἦσαν, Ἀργεῖοι δ’ αὐτοῖσ τὸ εὐώνυμον εἶχον. συνιόντων δὲ τέωσ μὲν σιγὴ πολλὴ ἦν ἀπ’ ἀμφοτέρων·

ἡνίκα δὲ ἀπεῖχον ἀλλήλων ὅσον στάδιον, ἀλαλάξαντεσ οἱ Θηβαῖοι δρόμῳ ὁμόσε ἐφέροντο. ὡσ δὲ τριῶν ἔτι πλέθρων ἐν μέσῳ ὄντων ἀντεξέδραμον ἀπὸ τῆσ Ἀγησιλάου φάλαγγοσ ὧν Ἡριππίδασ ἐξενάγει ἦσαν δ’ οὗτοι τῶν τε ἐξ οἴκου αὐτῷ συστρατευσαμένων καὶ τῶν Κυρείων τινέσ, καὶ Ιὤνεσ δὲ καὶ Αἰολεῖσ καὶ Ἑλλησπόντιοι ἐχόμενοι. καὶ πάντεσ οὗτοι τῶν συνεκδραμόντων τε ἐγένοντο καὶ εἰσ δόρυ ἀφικόμενοι ἐτρέψαντο τὸ καθ’ ἑαυτούσ.

Ἀργεῖοι μέντοι οὐκ ἐδέξαντο τοὺσ ἀμφ’ Ἀγησίλαον, ἀλλ’ ἔφυγον ἐπὶ τὸν Ἑλικῶνα. κἀνταῦθα οἱ μέν τινεσ τῶν ξένων ἐστεφάνουν ἤδη τὸν Ἀγησίλαον, ἀγγέλλει δέ τισ αὐτῷ ὅτι Θηβαῖοι τοὺσ Ὀρχομενίουσ διακόψαντεσ ἐν τοῖσ σκευοφόροισ εἰσί. καὶ ὁ μὲν εὐθὺσ ἐξελίξασ τὴν φάλαγγα ἦγεν ἐπ’ αὐτούσ· οἱ δ’ αὖ Θηβαῖοι ὡσ εἶδον τοὺσ συμμάχουσ πρὸσ τῷ Ἑλικῶνι πεφευγότασ, διαπεσεῖν βουλόμενοι πρὸσ τοὺσ ἑαυτῶν ἐχώρουν ἐρρωμένωσ. ἐνταῦθα δὴ Ἀγησίλαον ἀνδρεῖον μὲν ἔξεστιν εἰπεῖν ἀναμφιλόγωσ, οὐ μέντοι εἵλετό γε τὰ ἀσφαλέστατα·

ἐξὸν γὰρ αὐτῷ παρέντι τοὺσ διαπίπτοντασ ἑπομένῳ χειροῦσθαι τοὺσ ὄπισθεν οὐκ ἐποίησε τοῦτο, ἀλλ’ ἀντιμέτωποσ συνέρραξε τοῖσ Θηβαίοισ. καὶ συμβαλόντεσ τὰσ ἀσπίδασ ἐωθοῦντο, ἐμάχοντο, ἀπέκτεινον, ἀπέθνῃσκον. καὶ κραυγὴ μὲν οὐδεμία παρῆν, οὐ μὴν οὐδὲ σιγή, φωνὴ δέ τισ ἦν τοιαύτη οἱάν ὀργή τε καὶ μάχη παράσχοιτ’ ἄν. τέλοσ δὲ τῶν Θηβαίων οἱ μὲν διαπίπτουσι πρὸσ τὸν Ἑλικῶνα, πολλοὶ δ’ ἀποχωροῦντεσ ἀπέθανον. ἐπειδὴ δὲ ἡ μὲν νίκη σὺν Ἀγησιλάῳ ἐγένετο, τετρωμένοσ δ’ αὐτὸσ προσηνέχθη πρὸσ τὴν φάλαγγα, προσελάσαντέσ τινεσ τῶν ἱππέων λέγουσιν αὐτῷ ὅτι τῶν πολεμίων ὀγδοήκοντα σὺν τοῖσ ὅπλοισ ὑπὸ τῷ ναῷ εἰσι, καὶ ἠρώτων τί χρὴ ποιεῖν.

ὁ δὲ καίπερ πολλὰ τραύματα ἔχων πάντοσε καὶ παντοίοισ ὅπλοισ ὅμωσ οὐκ ἐπελάθετο τοῦ θείου, ἀλλ’ ἐᾶν τε ἀπιέναι ὅποι βούλοιντο ἐκέλευε καὶ ἀδικεῖν οὐκ εἰά, καὶ προπέμψαι ἐπέταξε τοὺσ ἀμφ’ αὐτὸν ἱππεῖσ ἔστε ἐν τῷ ἀσφαλεῖ ἐγένοντο. ἐπεί γε μὴν ἔληξεν ἡ μάχη, παρῆν δὴ θεάσασθαι ἔνθα συνέπεσον ἀλλήλοισ τὴν μὲν γῆν αἵματι πεφυρμένην, νεκροὺσ δὲ κειμένουσ φιλίουσ καὶ πολεμίουσ μετ’ ἀλλήλων, ἀσπίδασ δὲ διατεθρυμμένασ, δόρατα συντεθραυσμένα, ἐγχειρίδια γυμνὰ κολεῶν, τὰ μὲν χαμαί, τὰ δ’ ἐν σώματι, τὰ δ’ ἔτι μετὰ χεῖρασ.

τότε μὲν οὖν καὶ γὰρ ἦν ἤδη ὀψέ συνελκύσαντεσ τοὺσ τῶν πολεμίων νεκροὺσ εἴσω φάλαγγοσ ἐδειπνοποιήσαντο καὶ ἐκοιμήθησαν·

πρῲ δὲ Γῦλιν τὸν πολέμαρχον παρατάξαι τε ἐκέλευσε τὸ στράτευμα καὶ τρόπαιον ἵστασθαι καὶ στεφανοῦσθαι πάντασ τῷ θεῷ καὶ τοὺσ αὐλητὰσ πάντασ αὐλεῖν. καὶ οἱ μὲν ταῦτ’ ἐποίουν·

οἱ δὲ Θηβαῖοι ἔπεμψαν κήρυκα, ὑποσπόνδουσ τοὺσ νεκροὺσ αἰτοῦντεσ θάψαι. καὶ οὕτωσ δὴ αἵ τε σπονδαὶ γίγνονται καὶ ὁ Ἀγησίλαοσ οἴκαδε ἀπεχώρει, ἑλόμενοσ ἀντὶ τοῦ μέγιστοσ εἶναι ἐν τῇ Ἀσίᾳ οἴκοι τὰ νόμιμα μὲν ἄρχειν, τὰ νόμιμα δὲ ἄρχεσθαι. ἐκ δὲ τούτου κατανοήσασ τοὺσ Ἀργείουσ τὰ μὲν οἴκοι καρπουμένουσ, Κόρινθον δὲ προσειληφότασ, ἡδομένουσ δὲ τῷ πολέμῳ, στρατεύει ἐπ’ αὐτούσ·

καὶ δῃώσασ πᾶσαν αὐτῶν τὴν χώραν εὐθὺσ ἐκεῖθεν ὑπερβαλὼν κατὰ τὰ στενὰ εἰσ Κόρινθον αἱρεῖ τὰ ἐπὶ τὸ Λέχαιον τείνοντα τείχη· καὶ ἀναπετάσασ τῆσ Πελοποννήσου τὰσ πύλασ οὕτωσ οἴκαδε ἀπελθὼν εἰσ τὰ Υἁκίνθια ὅπου ἐτάχθη ὑπὸ τοῦ χοροποιοῦ τὸν παιᾶνα τῷ θεῷ συνεπετέλει. ἐκ τούτου δὲ αἰσθανόμενοσ τοὺσ Κορινθίουσ πάντα μὲν τὰ κτήνη ἐν τῷ Πειραίῳ σῳζομένουσ, πᾶν δὲ τὸ Πείραιον σπείροντασ καὶ καρπουμένουσ, μέγιστον δὲ ἡγησάμενοσ ὅτι Βοιωτοὶ ταύτῃ ἐκ Κρεύσιοσ ὁρμώμενοι εὐπετῶσ τοῖσ Κορινθίοισ παρεγίγνοντο, στρατεύει ἐπὶ τὸ Πείραιον.

ἰδὼν δὲ ὑπὸ πολλῶν φυλαττόμενον, ὡσ ἐνδιδομένησ τῆσ πόλεωσ ἐξ ἀρίστου μετεστρατοπεδεύσατο πρὸσ τὸ ἄστυ· αἰσθόμενοσ δὲ ὑπὸ νύκτα βεβοηθηκότασ ἐκ τοῦ Πειραίου εἰσ τὴν πόλιν πασσυδίᾳ, ὑποστρέψασ ἅμα τῇ ἡμέρᾳ αἱρεῖ τὸ Πείραιον, ἔρημον εὑρὼν φυλακῆσ, καὶ τά τε ἄλλα τὰ ἐνόντα λαμβάνει καὶ τὰ τείχη ἃ ἐνετετείχιστο.

ταῦτα δὲ ποιήσασ οἴκαδε ἀπεχώρησε.

μετὰ δὲ ταῦτα προθύμων ὄντων τῶν Ἀχαιῶν εἰσ τὴν συμμαχίαν καὶ δεομένων συστρατεύειν αὐτοῖσ εἰσ Ἀκαρνανίαν καὶ ἐπιθεμένων ἐν στενοῖσ τῶν Ἀκαρνάνων καταλαβὼν τοῖσ ψιλοῖσ τὰ ὑπὲρ κεφαλῆσ αὐτῶν μάχην συνάπτει καὶ πολλοὺσ ἀποκτείνασ αὐτῶν τρόπαιον ἐστήσατο, καὶ οὐ πρότερον ἔληξε πρὶν Ἀχαιοῖσ μὲν φίλουσ ἐποίησεν Ἀκαρνᾶνασ καὶ Αἰτωλοὺσ καὶ Ἀργείουσ, ἑαυτῷ δὲ καὶ συμμάχουσ. ἐπειδὴ δὲ εἰρήνησ ἐπιθυμήσαντεσ οἱ πολέμιοι ἐπρεσβεύοντο, Ἀγησίλαοσ ἀντεῖπε τῇ εἰρήνῃ, ἑώσ τοὺσ διὰ Λακεδαιμονίουσ φυγόντασ Κορινθίων καὶ Θηβαίων ἠνάγκασε τὰσ πόλεισ οἴκαδε καταδέξασθαι.

ὕστερον δ’ αὖ καὶ Φλειασίων τοὺσ διὰ Λακεδαιμονίουσ φυγόντασ κατήγαγεν, αὐτὸσ στρατευσάμενοσ ἐπὶ Φλειοῦντα. εἰ δέ τισ ἄλλῃ πῃ ταῦτα μέμφεται, ἀλλ’ οὖν φιλεταιρίᾳ γε πραχθέντα φανερά ἐστι. καὶ γὰρ ἐπεὶ τοὺσ ἐν Θήβαισ τῶν Λακεδαιμονίων κατέκανον οἱ ἐναντίοι, βοηθῶν αὖ τούτοισ στρατεύει ἐπὶ τὰσ Θήβασ.

εὑρὼν δὲ ἀποτεταφρευμένα καὶ ἀπεσταυρωμένα ἅπαντα, ὑπερβὰσ τὰσ Κυνὸσ κεφαλὰσ ἐδῄου τὴν χώραν μέχρι τοῦ ἄστεωσ, παρέχων καὶ ἐν πεδίῳ καὶ ἀνὰ τὰ ὄρη μάχεσθαι Θηβαίοισ, εἰ βούλοιντο. ἐστράτευσε δὲ καὶ τῷ ἐπιόντι ἔτει πάλιν ἐπὶ Θήβασ· καὶ ὑπερβὰσ τὰ κατὰ Σκῶλον σταυρώματα καὶ τάφρουσ ἐδῄωσε τὰ λοιπὰ τῆσ Βοιωτίασ. τὰ μὲν δὴ μέχρι τούτου κοινῇ αὐτόσ τε καὶ ἡ πόλισ ηὐτύχει·

ὅσα γε μὴν μετὰ τοῦτο σφάλματα ἐγένοντο οὐδεὶσ ἂν εἴποι ὡσ Ἀγησιλάου ἡγουμένου ἐπράχθη. ἐπεὶ δ’ αὖ τῆσ ἐν Λεύκτροισ συμφορᾶσ γεγενημένησ κατακαίνουσι τοὺσ ἐν Τεγέᾳ φίλουσ καὶ ξένουσ αὐτοῦ οἱ ἀντίπαλοι σὺν Μαντινεῦσι, συνεστηκότων ἤδη Βοιωτῶν τε πάντων καὶ Ἀρκάδων καὶ Ἠλείων, στρατεύει σὺν μόνῃ <τῇ Λακεδαιμονίων δυνάμει>, πολλῶν νομιζόντων οὐδ’ ἂν ἐξελθεῖν Λακεδαιμονίουσ πολλοῦ χρόνου ἐκ τῆσ αὑτῶν. δῃώσασ δὲ τὴν χώραν τῶν κατακανόντων τοὺσ φίλουσ οὕτωσ αὖ οἴκαδε ἀπεχώρησεν. ἀπό γε μὴν τούτου ἐπὶ τὴν Λακεδαίμονα στρατευσαμένων Ἀρκάδων τε πάντων καὶ Ἀργείων καὶ Ἠλείων καὶ Βοιωτῶν, καὶ σὺν αὐτοῖσ Φωκέων καὶ Λοκρῶν ἀμφοτέρων καὶ Θετταλῶν καὶ Αἰνιάνων καὶ Ἀκαρνάνων καὶ Εὐβοέων, πρὸσ δὲ τούτοισ ἀφεστηκότων μὲν τῶν δούλων, πολλῶν δὲ περιοικίδων πόλεων, καὶ αὐτῶν Σπαρτιατῶν οὐ μειόνων ἀπολωλότων ἐν τῇ ἐν Λεύκτροισ μάχῃ ἢ λειπομένων, ὅμωσ διεφύλαξε τὴν πόλιν, καὶ ταῦτα ἀτείχιστον οὖσαν, ὅπου μὲν <τῷ> παντὶ πλέον ἂν εἶχον οἱ πολέμιοι, οὐκ ἐξάγων ἐνταῦθα, ὅπου δὲ οἱ πολῖται πλέον ἕξειν ἔμελλον, εὐρώστωσ παρατεταγμένοσ, νομίζων εἰσ μὲν τὸ πλατὺ ἐξιὼν πάντοθεν ἂν περιέχεσθαι, ἐν δὲ τοῖσ στενοῖσ καὶ ὑπερδεξίοισ τόποισ ὑπομένων τῷ παντὶ κρατεῖν ἄν.

ἐπεί γε μὴν ἀπεχώρησε τὸ στράτευμα, πῶσ οὐκ ἂν φαίη τισ αὐτὸν εὐγνωμόνωσ χρῆσθαι ἑαυτῷ;

ὡσ γὰρ τοῦ στρατεύεσθαι αὐτὸν καὶ πεζῇ καὶ ἐφ’ ἵππων ἀπεῖργεν ἤδη τὸ γῆρασ, χρημάτων δὲ ἑώρα τὴν πόλιν δεομένην, εἰ μέλλοι σύμμαχόν τινα ἕξειν, ἐπὶ τὸ πορίζειν ταῦτα ἑαυτὸν ἔταξε. καὶ ὅσα μὲν ἐδύνατο οἴκοι μένων ἐμηχανᾶτο, ἃ δὲ καιρὸσ ἦν οὐκ ὤκνει μετιέναι, οὐδ’ ᾐσχύνετο, εἰ μέλλοι τὴν πόλιν ὠφελήσειν, πρεσβευτὴσ ἐκπορευόμενοσ ἀντὶ στρατηγοῦ. ὅμωσ δὲ καὶ ἐν τῇ πρεσβείᾳ μεγάλου στρατηγοῦ ἔργα διεπράξατο.

Αὐτοφραδάτησ τε γὰρ πολιορκῶν ἐν Ἀσσῷ Ἀριοβαρζάνην σύμμαχον ὄντα δείσασ Ἀγησίλαον φεύγων ᾤχετο· Κότυσ δ’ αὖ Σηστὸν πολιορκῶν Ἀριοβαρζάνου ἔτι οὖσαν λύσασ καὶ οὗτοσ τὴν πολιορκίαν ἀπηλλάγη· ὥστ’ οὐκ ἀλόγωσ καὶ ἀπὸ τῆσ πρεσβείασ τρόπαιον τῶν πολεμίων εἱστήκει αὐτῷ. Μαύσωλόσ γε μὴν κατὰ θάλατταν ἑκατὸν ναυσὶ πολιορκῶν ἀμφότερα τὰ χωρία ταῦτα οὐκέτι δείσασ ἀλλὰ πεισθεὶσ ἀπέπλευσεν οἴκαδε. κἀνταῦθα οὖν ἄξια θαύματοσ διεπράξατο·

οἵ τε γὰρ εὖ πεπονθέναι νομίζοντεσ ὑπ’ αὐτοῦ καὶ οἱ φεύγοντεσ αὐτὸν χρήματα ἀμφότεροι ἔδοσαν. Ταχώσ γε μὴν καὶ Μαύσωλοσ, διὰ τὴν πρόσθεν Ἀγησιλάου ξενίαν συμβαλόμενοσ καὶ οὗτοσ χρήματα τῇ Λακεδαίμονι, ἀπέπεμψαν αὐτὸν οἴκαδε προπομπὴν δόντεσ μεγαλοπρεπῆ. ἐκ δὲ τούτου ἤδη μὲν ἔτη ἐγεγόνει ἀμφὶ τὰ ὀγδοήκοντα·

κατανενοηκὼσ δὲ τὸν Αἰγυπτίων βασιλέα ἐπιθυμοῦντα τῷ Πέρσῃ πολεμεῖν, καὶ πολλοὺσ μὲν πεζούσ, πολλοὺσ δὲ ἱππέασ, πολλὰ δὲ χρήματα ἔχοντα, ἅσμενοσ ἤκουσεν ὅτι μετεπέμπετο αὐτόν, καὶ ταῦτα ἡγεμονίαν ὑπισχνούμενοσ. ἐνόμιζε γὰρ τῇ αὐτῇ ὁρμῇ τῷ μὲν Αἰγυπτίῳ χάριν ἀποδώσειν ἀνθ’ ὧν εὐεργετήκει τὴν Λακεδαίμονα, τοὺσ δ’ ἐν τῇ Ἀσίᾳ Ἕλληνασ πάλιν ἐλευθερώσειν, τῷ δὲ Πέρσῃ δίκην ἐπιθήσειν καὶ τῶν πρόσθεν καὶ ὅτι νῦν σύμμαχοσ εἶναι φάσκων ἐπέταττε Μεσσήνην ἀφιέναι.

ἐπεὶ μέντοι ὁ μεταπεμψάμενοσ οὐκ ἀπεδίδου τὴν ἡγεμονίαν αὐτῷ, ὁ μὲν Ἀγησίλαοσ ὡσ τὸ μέγιστον ἐξηπατημένοσ ἐφρόντιζε τί δεῖ ποιεῖν.

ἐκ τούτου δὲ πρῶτον μὲν οἱ δίχα στρατευόμενοι τῶν Αἰγυπτίων ἀφίστανται τοῦ βασιλέωσ, ἔπειτα δὲ καὶ οἱ ἄλλοι πάντεσ ἀπέλιπον αὐτόν. καὶ αὐτὸσ μὲν δείσασ ἀπεχώρησε φυγῇ εἰσ Σιδῶνα τῆσ Φοινίκησ, οἱ δ’ Αἰγύπτιοι στασιάζοντεσ διττοὺσ βασιλέασ αἱροῦνται. ἐνταῦθα δὴ Ἀγησίλαοσ γνοὺσ ὅτι, εἰ μὲν μηδετέρῳ συλλήψοιτο, μισθὸν οὐδέτεροσ λύσει τοῖσ Ἕλλησιν, ἀγορὰν δὲ οὐδέτεροσ παρέξει, ὁπότερόσ τ’ ἂν κρατήσῃ, οὗτοσ ἐχθρὸσ ἔσται, εἰ δὲ τῷ ἑτέρῳ συλλήψοιτο, οὗτόσ γε εὖ παθὼν ὡσ τὸ εἰκὸσ φίλοσ ἔσοιτο, οὕτω δὴ κρίνασ ὁπότεροσ φιλέλλην μᾶλλον ἐδόκει εἶναι, στρατευσάμενοσ μετὰ τούτου τὸν μὲν μισέλληνα μάχῃ νικήσασ χειροῦται, τὸν δ’ ἕτερον συγκαθίστησι·

καὶ φίλον ποιήσασ τῇ Λακεδαίμονι καὶ χρήματα πολλὰ προσλαβὼν οὕτωσ ἀποπλεῖ οἴκαδε καίπερ μέσου χειμῶνοσ ὄντοσ, σπεύδων ὡσ μὴ ἀργὸσ ἡ πόλισ εἰσ τὸ ἐπιὸν θέροσ πρὸσ τοὺσ πολεμίουσ γένοιτο.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Xenophon, Minor Works, Ἀγησίλαος, chapter 2

(크세노폰, Minor Works, Ἀγησίλαος, chapter 2)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION