헬라어 문장 검색 - ΧενοπήΜεμοραβ́1́01́

(크세노폰, Memorabilia, Ἀπομνημονευμάτων Α, chapter 1)

πολλάκισ ἐθαύμασα τίσι ποτὲ λόγοισ Ἀθηναίουσ ἔπεισαν οἱ γραψάμενοι Σωκράτην ὡσ ἄξιοσ εἰή θανάτου τῇ πόλει. ἡ μὲν γὰρ γραφὴ κατ’ αὐτοῦ τοιάδε τισ ἦν· ἀδικεῖ Σωκράτησ οὓσ μὲν ἡ πόλισ νομίζει θεοὺσ οὐ νομίζων, ἕτερα δὲ καινὰ δαιμόνια εἰσφέρων· ἀδικεῖ δὲ καὶ τοὺσ νέουσ διαφθείρων. πρῶτον μὲν οὖν, ὡσ οὐκ ἐνόμιζεν οὓσ ἡ πόλισ νομίζει θεούσ, ποίῳ ποτ’ ἐχρήσαντο τεκμηρίῳ;

θύων τε γὰρ φανερὸσ ἦν πολλάκισ μὲν οἴκοι, πολλάκισ δὲ ἐπὶ τῶν κοινῶν τῆσ πόλεωσ βωμῶν, καὶ μαντικῇ χρώμενοσ οὐκ ἀφανὴσ ἦν. διετεθρύλητο γὰρ ὡσ φαίη Σωκράτησ τὸ δαιμόνιον ἑαυτῷ σημαίνειν· ὅθεν δὴ καὶ μάλιστά μοι δοκοῦσιν αὐτὸν αἰτιάσασθαι καινὰ δαιμόνια εἰσφέρειν. ὁ δ’ οὐδὲν καινότερον εἰσέφερε τῶν ἄλλων, ὅσοι μαντικὴν νομίζοντεσ οἰωνοῖσ τε χρῶνται καὶ φήμαισ καὶ συμβόλοισ καὶ θυσίαισ.

οὗτοί τε γὰρ ὑπολαμβάνουσιν οὐ τοὺσ ὄρνιθασ οὐδὲ τοὺσ ἀπαντῶντασ εἰδέναι τὰ συμφέροντα τοῖσ μαντευομένοισ, ἀλλὰ τοὺσ θεοὺσ διὰ τούτων αὐτὰ σημαίνειν, κἀκεῖνοσ δὲ οὕτωσ ἐνόμιζεν. ἀλλ’ οἱ μὲν πλεῖστοί φασιν ὑπό τε τῶν ὀρνίθων καὶ τῶν ἀπαντώντων ἀποτρέπεσθαί τε καὶ προτρέπεσθαι·

Σωκράτησ δ’ ὥσπερ ἐγίγνωσκεν, οὕτωσ ἔλεγε· τὸ δαιμόνιον γὰρ ἔφη σημαίνειν. καὶ πολλοῖσ τῶν συνόντων προηγόρευε τὰ μὲν ποιεῖν, τὰ δὲ μὴ ποιεῖν, ὡσ τοῦ δαιμονίου προσημαίνοντοσ· καὶ τοῖσ μὲν πειθομένοισ αὐτῷ συνέφερε, τοῖσ δὲ μὴ πειθομένοισ μετέμελε. καίτοι τίσ οὐκ ἂν ὁμολογήσειεν αὐτὸν βούλεσθαι μήτ’ ἠλίθιον μήτ’ ἀλαζόνα φαίνεσθαι τοῖσ συνοῦσιν;

ἐδόκει δ’ ἂν ἀμφότερα ταῦτα, εἰ προαγορεύων ὡσ ὑπὸ θεοῦ φαινόμενα καὶ ψευδόμενοσ ἐφαίνετο. δῆλον οὖν ὅτι οὐκ ἂν προέλεγεν, εἰ μὴ ἐπίστευεν ἀληθεύσειν. ταῦτα δὲ τίσ ἂν ἄλλῳ πιστεύσειεν ἢ θεῷ; πιστεύων δὲ θεοῖσ πῶσ οὐκ εἶναι θεοὺσ ἐνόμιζεν; ἀλλὰ μὴν ἐποίει καὶ τάδε πρὸσ τοὺσ ἐπιτηδείουσ. τὰ μὲν γὰρ ἀναγκαῖα συνεβούλευε καὶ πράττειν ὡσ ἐνόμιζεν ἄριστ’ ἂν πραχθῆναι·

περὶ δὲ τῶν ἀδήλων ὅπωσ ἀποβήσοιτο μαντευσομένουσ ἔπεμπεν, εἰ ποιητέα. καὶ τοὺσ μέλλοντασ οἴκουσ τε καὶ πόλεισ καλῶσ οἰκήσειν μαντικῆσ ἔφη προσδεῖσθαι·

τεκτονικὸν μὲν γὰρ ἢ χαλκευτικὸν ἢ γεωργικὸν ἢ ἀνθρώπων ἀρχικὸν ἢ τῶν τοιούτων ἔργων ἐξεταστικὸν ἢ λογιστικὸν ἢ οἰκονομικὸν ἢ στρατηγικὸν γενέσθαι, πάντα τὰ τοιαῦτα μαθήματα καὶ ἀνθρώπου γνώμῃ αἱρετὰ ἐνόμιζεν εἶναι· τὰ δὲ μέγιστα τῶν ἐν τούτοισ ἔφη τοὺσ θεοὺσ ἑαυτοῖσ καταλείπεσθαι, ὧν οὐδὲν δῆλον εἶναι τοῖσ ἀνθρώποισ.

οὔτε γὰρ τῷ καλῶσ ἀγρὸν φυτευσαμένῳ δῆλον ὅστισ καρπώσεται, οὔτε τῷ καλῶσ οἰκίαν οἰκοδομησαμένῳ δῆλον ὅστισ ἐνοικήσει, οὔτε τῷ στρατηγικῷ δῆλον εἰ συμφέρει στρατηγεῖν, οὔτε τῷ πολιτικῷ δῆλον εἰ συμφέρει τῆσ πόλεωσ προστατεῖν, οὔτε τῷ καλὴν γήμαντι, ἵν’ εὐφραίνηται, δῆλον εἰ διὰ ταύτην ἀνιάσεται, οὔτε τῷ δυνατοὺσ ἐν τῇ πόλει κηδεστὰσ λαβόντι δῆλον εἰ διὰ τούτουσ στερήσεται τῆσ πόλεωσ. τοὺσ δὲ μηδὲν τῶν τοιούτων οἰομένουσ εἶναι δαιμόνιον, ἀλλὰ πάντα τῆσ ἀνθρωπίνησ γνώμησ, δαιμονᾶν ἔφη·

δαιμονᾶν δὲ καὶ τοὺσ μαντευομένουσ ἃ τοῖσ ἀνθρώποισ ἔδωκαν οἱ θεοὶ μαθοῦσι διακρίνειν οἱο͂ν εἴ τισ ἐπερωτῴη πότερον ἐπιστάμενον ἡνιοχεῖν ἐπὶ ζεῦγοσ λαβεῖν κρεῖττον ἢ μὴ ἐπιστάμενον, ἢ πότερον ἐπιστάμενον κυβερνᾶν ἐπὶ τὴν ναῦν κρεῖττον λαβεῖν ἢ μὴ ἐπιστάμενον, ἢ ἃ ἔξεστιν ἀριθμήσαντασ ἢ μετρήσαντασ ἢ στήσαντασ εἰδέναι· τοὺσ τὰ τοιαῦτα παρὰ τῶν θεῶν πυνθανομένουσ ἀθέμιτα ποιεῖν ἡγεῖτο. ἔφη δὲ δεῖν, ἃ μὲν μαθόντασ ποιεῖν ἔδωκαν οἱ θεοί, μανθάνειν, ἃ δὲ μὴ δῆλα τοῖσ ἀνθρώποισ ἐστί, πειρᾶσθαι διὰ μαντικῆσ παρὰ τῶν θεῶν πυνθάνεσθαι· τοὺσ θεοὺσ γὰρ οἷσ ἂν ὦσιν ἵλεῳ σημαίνειν. ἀλλὰ μὴν ἐκεῖνόσ γε ἀεὶ μὲν ἦν ἐν τῷ φανερῷ·

πρῴ τε γὰρ εἰσ τοὺσ περιπάτουσ καὶ τὰ γυμνάσια ᾔει καὶ πληθούσησ ἀγορᾶσ ἐκεῖ φανερὸσ ἦν, καὶ τὸ λοιπὸν ἀεὶ τῆσ ἡμέρασ ἦν ὅπου πλείστοισ μέλλοι συνέσεσθαι· καὶ ἔλεγε μὲν ὡσ τὸ πολύ, τοῖσ δὲ βουλομένοισ ἐξῆν ἀκούειν. οὐδεὶσ δὲ πώποτε Σωκράτουσ οὐδὲν ἀσεβὲσ οὐδὲ ἀνόσιον οὔτε πράττοντοσ εἶδεν οὔτε λέγοντοσ ἤκουσεν.

οὐδὲ γὰρ περὶ τῆσ τῶν πάντων φύσεωσ, ᾗπερ τῶν ἄλλων οἱ πλεῖστοι, διελέγετο σκοπῶν ὅπωσ ὁ καλούμενοσ ὑπὸ τῶν σοφιστῶν κόσμοσ ἔχει καὶ τίσιν ἀνάγκαισ ἕκαστα γίγνεται τῶν οὐρανίων, ἀλλὰ καὶ τοὺσ φροντίζοντασ τὰ τοιαῦτα μωραίνοντασ ἀπεδείκνυε. καὶ πρῶτον μὲν αὐτῶν ἐσκόπει πότερά ποτε νομίσαντεσ ἱκανῶσ ἤδη τἀνθρώπινα εἰδέναι ἔρχονται ἐπὶ τὸ περὶ τῶν τοιούτων φροντίζειν, ἢ τὰ μὲν ἀνθρώπινα παρέντεσ, τὰ δαιμόνια δὲ σκοποῦντεσ ἡγοῦνται τὰ προσήκοντα πράττειν.

ἐθαύμαζε δ’ εἰ μὴ φανερὸν αὐτοῖσ ἐστιν, ὅτι ταῦτα οὐ δυνατόν ἐστιν ἀνθρώποισ εὑρεῖν·

ἐπεὶ καὶ τοὺσ μέγιστον φρονοῦντασ ἐπὶ τῷ περὶ τούτων λέγειν οὐ ταὐτὰ δοξάζειν ἀλλήλοισ, ἀλλὰ τοῖσ μαινομένοισ ὁμοίωσ διακεῖσθαι πρὸσ ἀλλήλουσ. τῶν τε γὰρ μαινομένων τοὺσ μὲν οὐδὲ τὰ δεινὰ δεδιέναι, τοὺσ δὲ καὶ τὰ μὴ φοβερὰ φοβεῖσθαι, καὶ τοῖσ μὲν οὐδ’ ἐν ὄχλῳ δοκεῖν αἰσχρὸν εἶναι λέγειν ἢ ποιεῖν ὁτιοῦν, τοῖσ δὲ οὐδ’ ἐξιτητέον εἰσ ἀνθρώπουσ εἶναι δοκεῖν, καὶ τοὺσ μὲν οὔθ’ ἱερὸν οὔτε βωμὸν οὔτ’ ἄλλο τῶν θείων οὐδὲν τιμᾶν, τοὺσ δὲ καὶ λίθουσ καὶ ξύλα τὰ τυχόντα καὶ θηρία σέβεσθαι·

τῶν τε περὶ τῆσ τῶν πάντων φύσεωσ μεριμνώντων τοῖσ μὲν δοκεῖν ἓν μόνον τὸ ὂν εἶναι, τοῖσ δ’ ἄπειρα τὸ πλῆθοσ, καὶ τοῖσ μὲν ἀεὶ πάντα κινεῖσθαι, τοῖσ δ’ οὐδὲν ἄν ποτε κινηθῆναι, καὶ τοῖσ μὲν πάντα γίγνεσθαί τε καὶ ἀπόλλυσθαι, τοῖσ δὲ οὔτ’ ἂν γενέσθαι ποτὲ οὐδὲν οὔτε ἀπολεῖσθαι. ἐσκόπει δὲ περὶ αὐτῶν καὶ τάδε, ἆρ’, ὥσπερ οἱ τἀνθρώπεια μανθάνοντεσ ἡγοῦνται τοῦθ’ ὅ τι ἂν μάθωσιν ἑαυτοῖσ τε καὶ τῶν ἄλλων ὅτῳ ἂν βούλωνται ποιήσειν, οὕτω καὶ οἱ τὰ θεῖα ζητοῦντεσ νομίζουσιν, ἐπειδὰν γνῶσιν αἷσ ἀνάγκαισ ἕκαστα γίγνεται, ποιήσειν, ὅταν βούλωνται, καὶ ἀνέμουσ καὶ ὕδατα καὶ ὡρ́ασ καὶ ὅτου ἂν ἄλλου δέωνται τῶν τοιούτων, ἢ τοιοῦτον μὲν οὐδὲν οὐδ’ ἐλπίζουσιν, ἀρκεῖ δ’ αὐτοῖσ γνῶναι μόνον ᾗ τῶν τοιούτων ἕκαστα γίγνεται.

περὶ μὲν οὖν τῶν ταῦτα πραγματευομένων τοιαῦτα ἔλεγεν·

αὐτὸσ δὲ περὶ τῶν ἀνθρωπείων ἀεὶ διελέγετο σκοπῶν τί εὐσεβέσ, τί ἀσεβέσ, τί καλόν, τί αἰσχρόν, τί δίκαιον, τί ἄδικον, τί σωφροσύνη, τί μανία, τί ἀνδρεία, τί δειλία, τί πόλισ, τί πολιτικόσ, τί ἀρχὴ ἀνθρώπων, τί ἀρχικὸσ ἀνθρώπων, καὶ περὶ τῶν ἄλλων, ἃ τοὺσ μὲν εἰδότασ ἡγεῖτο καλοὺσ κἀγαθοὺσ εἶναι, τοὺσ δ’ ἀγνοοῦντασ ἀνδραποδώδεισ ἂν δικαίωσ κεκλῆσθαι. ὅσα μὲν οὖν μὴ φανερὸσ ἦν ὅπωσ ἐγίγνωσκεν, οὐδὲν θαυμαστὸν ὑπὲρ τούτων περὶ αὐτοῦ παραγνῶναι τοὺσ δικαστάσ·

ὅσα δὲ πάντεσ ᾔδεσαν, οὐ θαυμαστὸν εἰ μὴ τούτων ἐνεθυμήθησαν; βουλεύσασ γάρ ποτε καὶ τὸν βουλευτικὸν ὁρ́κον ὀμόσασ, ἐν ᾧ ἦν κατὰ τοὺσ νόμουσ βουλεύσειν, ἐπιστάτησ ἐν τῷ δήμῳ γενόμενοσ, ἐπιθυμήσαντοσ τοῦ δήμου παρὰ τοὺσ νόμουσ ἐννέα στρατηγοὺσ μιᾷ ψήφῳ τοὺσ ἀμφὶ Θράσυλλον καὶ Ἐρασινίδην ἀποκτεῖναι πάντασ, οὐκ ἠθέλησεν ἐπιψηφίσαι, ὀργιζομένου μὲν αὐτῷ τοῦ δήμου, πολλῶν δὲ καὶ δυνατῶν ἀπειλούντων·

ἀλλὰ περὶ πλείονοσ ἐποιήσατο εὐορκεῖν ἢ χαρίσασθαι τῷ δήμῳ παρὰ τὸ δίκαιον καὶ φυλάξασθαι τοὺσ ἀπειλοῦντασ. καὶ γὰρ ἐπιμελεῖσθαι θεοὺσ ἐνόμιζεν ἀνθρώπων οὐχ ὃν τρόπον οἱ πολλοὶ νομίζουσιν·

οὗτοι μὲν γὰρ οἰόνται τοὺσ θεοὺσ τὰ μὲν εἰδέναι, τὰ δ’ οὐκ εἰδέναι· Σωκράτησ δὲ πάντα μὲν ἡγεῖτο θεοὺσ εἰδέναι, τά τε λεγόμενα καὶ πραττόμενα καὶ τὰ σιγῇ βουλευόμενα, πανταχοῦ δὲ παρεῖναι καὶ σημαίνειν τοῖσ ἀνθρώποισ περὶ τῶν ἀνθρωπείων πάντων. θαυμάζω οὖν ὅπωσ ποτὲ ἐπείσθησαν Ἀθηναῖοι Σωκράτην περὶ θεοὺσ μὴ σωφρονεῖν, τὸν ἀσεβὲσ μὲν οὐδέν ποτε περὶ τοὺσ θεοὺσ οὔτ’ εἰπόντα οὔτε πράξαντα, τοιαῦτα δὲ καὶ λέγοντα καὶ πράττοντα περὶ θεῶν οἱᾶ́ τισ ἂν καὶ λέγων καὶ πράττων εἰή τε καὶ νομίζοιτο εὐσεβέστατοσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Xenophon, Memorabilia, Ἀπομνημονευμάτων Α, chapter 1

(크세노폰, Memorabilia, Ἀπομνημονευμάτων Α, chapter 1)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION