Xenophon, Hellenica, Ἑλληνικῶν Α, chapter 3

(크세노폰, Hellenica, Ἑλληνικῶν Α, chapter 3)

τοῦ δ’ ἐπιόντοσ ἔτουσ ὁ ἐν Φωκαίᾳ νεὼσ τῆσ Ἀθηνᾶσ ἐνεπρήσθη πρηστῆροσ ἐμπεσόντοσ. ἐπεὶ δ’ ὁ χειμὼν ἔληγε, Παντακλέουσ μὲν ἐφορεύοντοσ, ἄρχοντοσ δ’ Ἀντιγένουσ, ἐάροσ ἀρχομένου, δυοῖν καὶ εἴκοσιν ἐτῶν τῷ πολέμῳ παρεληλυθότων, οἱ Ἀθηναῖοι ἔπλευσαν εἰσ Προκόννησον παντὶ τῷ στρατοπέδῳ. ἐκεῖθεν δ’ ἐπὶ Καλχηδόνα καὶ Βυζάντιον ὁρμήσαντεσ ἐστρατοπεδεύσαντο πρὸσ Καλχηδόνι.

οἱ δὲ Καλχηδόνιοι προσιόντασ αἰσθόμενοι τοὺσ Ἀθηναίουσ, τὴν λείαν ἅπασαν κατέθεντο εἰσ τοὺσ Βιθυνοὺσ Θρᾷκασ, ἀστυγείτονασ ὄντασ. Ἀλκιβιάδησ δὲ λαβὼν τῶν τε ὁπλιτῶν ὀλίγουσ καὶ τοὺσ ἱππέασ, καὶ τὰσ ναῦσ παραπλεῖν κελεύσασ, ἐλθὼν εἰσ τοὺσ Βιθυνοὺσ ἀπῄτει τὰ τῶν Καλχηδονίων χρήματα·

εἰ δὲ μή, πολεμήσειν ἔφη αὐτοῖσ. οἱ δὲ ἀπέδοσαν. Ἀλκιβιάδησ δ’ ἐπεὶ ἧκεν εἰσ τὸ στρατόπεδον τήν τε λείαν ἔχων καὶ πίστεισ πεποιημένοσ, ἀπετείχιζε τὴν Καλχηδόνα παντὶ τῷ στρατοπέδῳ ἀπὸ θαλάττησ εἰσ θάλατταν καὶ τοῦ ποταμοῦ ὅσον οἱο͂́ν τ’ ἦν ξυλίνῳ τείχει.

ἐνταῦθα Ἱπποκράτησ μὲν ὁ Λακεδαιμόνιοσ ἁρμοστὴσ ἐκ τῆσ πόλεωσ ἐξήγαγε τοὺσ στρατιώτασ, ὡσ μαχούμενοσ·

οἱ δὲ Ἀθηναῖοι ἀντιπαρετάξαντο αὐτῷ, Φαρνάβαζοσ δὲ ἔξωθεν τῶν περιτειχισμάτων ἐβοήθει στρατιᾷ τε καὶ ἵπποισ πολλοῖσ. Ἱπποκράτησ μὲν οὖν καὶ Θράσυλλοσ ἐμάχοντο ἑκάτεροσ τοῖσ ὁπλίταισ χρόνον πολύν, μέχρι Ἀλκιβιάδησ ἔχων ὁπλίτασ τέ τινασ καὶ τοὺσ ἱππέασ ἐβοήθησε.

καὶ Ἱπποκράτησ μὲν ἀπέθανεν, οἱ δὲ μετ’ αὐτοῦ ὄντεσ ἔφυγον εἰσ τὴν πόλιν. ἅμα δὲ καὶ Φαρνάβαζοσ, οὐ δυνάμενοσ συμμεῖξαι πρὸσ τὸν Ἱπποκράτην διὰ τὴν στενοπορίαν, τοῦ ποταμοῦ καὶ τῶν ἀποτειχισμάτων ἐγγὺσ ὄντων, ἀπεχώρησεν εἰσ τὸ Ἡράκλειον τὸ τῶν Καλχηδονίων, οὗ ἦν αὐτῷ τὸ στρατόπεδον.

ἐκ τούτου δὲ Ἀλκιβιάδησ μὲν ᾤχετο εἰσ τὸν Ἑλλήσποντον καὶ εἰσ Χερρόνησον χρήματα πράξων·

καὶ ὁρ́κουσ ἔδοσαν καὶ ἔλαβον παρὰ Φαρναβάζου ὑποτελεῖν τὸν φόρον Καλχηδονίουσ Ἀθηναίοισ ὅσονπερ εἰώθεσαν καὶ τὰ ὀφειλόμενα χρήματα ἀποδοῦναι, Ἀθηναίουσ δὲ μὴ πολεμεῖν Καλχηδονίοισ, ἑώσ ἂν οἱ παρὰ βασιλέωσ πρέσβεισ ἔλθωσιν.

Ἀλκιβιάδησ δὲ τοῖσ ὁρ́κοισ οὐκ ἐτύγχανε παρών, ἀλλὰ περὶ Σηλυμβρίαν ἦν·

ἐκείνην δ’ ἑλὼν πρὸσ τὸ Βυζάντιον ἧκεν, ἔχων Χερρονησίτασ τε πανδημεὶ καὶ ἀπὸ Θρᾴκησ στρατιώτασ καὶ ἱππέασ πλείουσ τριακοσίων. Φαρνάβαζοσ δὲ ἀξιῶν δεῖν κἀκεῖνον ὀμνύναι, περιέμενεν ἐν Καλχηδόνι, μέχρι ἔλθοι ἐκ τοῦ Βυζαντίου·

ἐπειδὴ δὲ ἧκεν, οὐκ ἔφη ὀμεῖσθαι, εἰ μὴ κἀκεῖνοσ αὐτῷ ὀμεῖται. μετὰ ταῦτα ὤμοσεν ὁ μὲν ἐν Χρυσοπόλει οἷσ Φαρνάβαζοσ ἔπεμψε Μιτροβάτει καὶ Ἀρνάπει, ὁ δ’ ἐν Καλχηδόνι τοῖσ παρ’ Ἀλκιβιάδου Εὐρυπτολέμῳ καὶ Διοτίμῳ τόν τε κοινὸν ὁρ́κον καὶ ἰδίᾳ ἀλλήλοισ πίστεισ ἐποιήσαντο.

Φαρνάβαζοσ μὲν οὖν εὐθὺσ ἀπῄει, καὶ τοὺσ παρὰ βασιλέα πορευομένουσ πρέσβεισ ἀπαντᾶν ἐκέλευσεν εἰσ Κύζικον.

ἐπέμφθησαν δὲ Ἀθηναίων μὲν Δωρόθεοσ, Φιλοκύδησ, Θεογένησ, Εὐρυπτόλεμοσ, Μαντίθεοσ, σὺν δὲ τούτοισ Ἀργεῖοι Κλεόστρατοσ, Πυρρόλοχοσ· ἐπορεύοντο δὲ καὶ Λακεδαιμονίων πρέσβεισ Πασιππίδασ καὶ ἕτεροι, μετὰ δὲ τούτων καὶ Ἑρμοκράτησ, ἤδη φεύγων ἐκ Συρακουσῶν, καὶ ὁ ἀδελφὸσ αὐτοῦ Πρόξενοσ. καὶ Φαρνάβαζοσ μὲν τούτουσ ἦγεν·

οἱ δὲ Ἀθηναῖοι τὸ Βυζάντιον ἐπολιόρκουν περιτειχίσαντεσ, καὶ πρὸσ τὸ τεῖχοσ ἀκροβολισμοὺσ καὶ προσβολὰσ ἐποιοῦντο. ἐν δὲ τῷ Βυζαντίῳ ἦν Κλέαρχοσ Λακεδαιμόνιοσ ἁρμοστὴσ καὶ σὺν αὐτῷ τῶν περιοίκων τινὲσ καὶ τῶν νεοδαμώδων οὐ πολλοὶ καὶ Μεγαρεῖσ καὶ ἄρχων αὐτῶν Ἕλιξοσ Μεγαρεὺσ καὶ Βοιωτοὶ καὶ τούτων ἄρχων Κοιρατάδασ.

οἱ δ’ Ἀθηναῖοι ὡσ οὐδὲν ἐδύναντο διαπράξασθαι κατ’ ἰσχύν, ἔπεισάν τινασ τῶν Βυζαντίων προδοῦναι τὴν πόλιν.

Κλέαρχοσ δὲ ὁ ἁρμοστὴσ οἰόμενοσ οὐδένα ἂν τοῦτο ποιῆσαι, καταστήσασ δὲ ἅπαντα ὡσ ἐδύνατο κάλλιστα καὶ ἐπιτρέψασ τὰ ἐν τῇ πόλει Κοιρατάδᾳ καὶ Ἑλίξῳ, διέβη παρὰ τὸν Φαρνάβαζον εἰσ τὸ πέραν, μισθόν τε τοῖσ στρατιώταισ παρ’ αὐτοῦ ληψόμενοσ καὶ ναῦσ συλλέξων, αἳ ἦσαν ἐν τῷ Ἑλλησπόντῳ ἄλλαι καταλελειμμέναι φρουρίδεσ ὑπὸ Πασιππίδου καὶ ἐν Ἀντάνδρῳ καὶ ἃσ Ἀγησανδρίδασ εἶχεν ἐπὶ Θρᾴκησ, ἐπιβάτησ ὢν Μινδάρου, καὶ ὅπωσ ἄλλαι ναυπηγηθείησαν, ἁθρόαι δὲ γενόμεναι πᾶσαι κακῶσ τοὺσ συμμάχουσ τῶν Ἀθηναίων ποιοῦσαι ἀποσπάσειαν τὸ στρατόπεδον ἀπὸ τοῦ Βυζαντίου.

ἐπεὶ δ’ ἐξέπλευσεν ὁ Κλέαρχοσ, οἱ προδιδόντεσ τὴν πόλιν τῶν Βυζαντίων, Κύδων καὶ Ἀρίστων καὶ Ἀναξικράτησ καὶ Λυκοῦργοσ καὶ Ἀναξίλαοσ ὃσ ἐπαγόμενοσ θανάτου ὕστερον ἐν Λακεδαίμονι διὰ τὴν προδοσίαν ἀπέφυγεν, ἀπολογούμενοσ ὅτι οὐ προδιδοίη τὴν πόλιν, ἀλλὰ σώσαι, παῖδασ ὁρῶν καὶ γυναῖκασ λιμῷ ἀπολλυμένουσ, Βυζάντιοσ ὢν καὶ οὐ Λακεδαιμόνιοσ·

τὸν γὰρ ἐνόντα σῖτον Κλέαρχον τοῖσ Λακεδαιμονίων στρατιώταισ διδόναι·

διὰ ταῦτ’ οὖν τοὺσ πολεμίουσ ἔφη εἰσέσθαι, οὐκ ἀργυρίου ἕνεκα οὐδὲ διὰ τὸ μισεῖν Λακεδαιμονίουσ· ἐπεὶ δὲ αὐτοῖσ παρεσκεύαστο, νυκτὸσ ἀνοίξαντεσ τὰσ πύλασ τὰσ ἐπὶ τὸ Θρᾴκιον καλουμένασ εἰσήγαγον τὸ στράτευμα καὶ τὸν Ἀλκιβιάδην.

ὁ δὲ Ἕλιξοσ καὶ ὁ Κοιρατάδασ οὐδὲν τούτων εἰδότεσ ἐβοήθουν μετὰ πάντων εἰσ τὴν ἀγοράν·

ἐπεὶ δὲ πάντῃ οἱ πολέμιοι κατεῖχον, οὐδὲν ἔχοντεσ ὅ τι ποιήσαιεν, παρέδοσαν σφᾶσ αὐτούσ. καὶ οὗτοι μὲν ἀπεπέμφθησαν εἰσ Ἀθήνασ, καὶ ὁ Κοιρατάδασ ἐν τῷ ὄχλῳ ἀποβαινόντων ἐν Πειραιεῖ ἔλαθεν ἀποδρὰσ καὶ ἀπεσώθη εἰσ Δεκέλειαν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION