Xenophon, Cyropaedia, Κύρου Παιδείασ Ζ, chapter 3

(크세노폰, Cyropaedia, Κύρου Παιδείασ Ζ, chapter 3)

καὶ τότε μὲν οὕτωσ ἐκοιμήθησαν. τῇ δ’ ὑστεραίᾳ καλέσασ ὁ Κῦροσ τοὺσ φίλουσ καὶ τοὺσ ἡγεμόνασ τοῦ στρατεύματοσ, τοὺσ μὲν αὐτῶν ἔταξε τοὺσ θησαυροὺσ παραλαμβάνειν, τοὺσ δ’ ἐκέλευσεν ὁπόσα παραδοίη Κροῖσοσ χρήματα, πρῶτον μὲν τοῖσ θεοῖσ ἐξελεῖν ὁποῖ’ ἂν οἱ μάγοι ἐξηγῶνται, ἔπειτα τἆλλα χρήματα παραδεχομένουσ ἐν ζυγάστροισ στήσαντασ ἐφ’ ἁμαξῶν ἐπισκευάσαι καὶ διαλαχόντασ τὰσ ἁμάξασ κομίζειν ὅποιπερ ἂν αὐτοὶ πορεύωνται, ἵνα ὅπου καιρὸσ εἰή διαλαμβάνοιεν ἕκαστοι τὰ ἄξια. οἱ μὲν δὴ ταῦτ’ ἐποίουν.

ὁ δὲ Κῦροσ καλέσασ τινὰσ τῶν παρόντων ὑπηρετῶν, εἴπατέ μοι, ἔφη, ἑώρακέ τισ ὑμῶν Ἀβραδάταν;

θαυμάζω γάρ, ἔφη, ὅτι πρόσθεν θαμίζων ἐφ’ ἡμᾶσ νῦν οὐδαμοῦ φαίνεται. τῶν οὖν ὑπηρετῶν τισ ἀπεκρίνατο ὅτι ὦ δέσποτα, οὐ ζῇ, ἀλλ’ ἐν τῇ μάχῃ ἀπέθανεν ἐμβαλὼν τὸ ἁρ́μα εἰσ τοὺσ Αἰγυπτίουσ·

οἱ δ’ ἄλλοι πλὴν τῶν ἑταίρων αὐτοῦ ἐξέκλιναν, ὥσ φασιν, ἐπεὶ τὸ στῖφοσ εἶδον τὸ τῶν Αἰγυπτίων. καὶ νῦν γε, ἔφη, λέγεται αὐτοῦ ἡ γυνὴ ἀνελομένη τὸν νεκρὸν καὶ ἐνθεμένη εἰσ τὴν ἁρμάμαξαν, ἐν ᾗπερ αὐτὴ ὠχεῖτο, προσκεκομικέναι αὐτὸν ἐνθάδε ποι πρὸσ τὸν Πακτωλὸν ποταμόν.

καὶ τοὺσ μὲν εὐνούχουσ καὶ τοὺσ θεράποντασ αὐτοῦ ὀρύττειν φασὶν ἐπὶ λόφου τινὸσ θήκην τῷ τελευτήσαντι·

τὴν δὲ γυναῖκα λέγουσιν ὡσ κάθηται χαμαὶ κεκοσμηκυῖα οἷσ εἶχε τὸν ἄνδρα, τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ ἔχουσα ἐπὶ τοῖσ γόνασι. ταῦτα ἀκούσασ ὁ Κῦροσ ἐπαίσατο ἄρα τὸν μηρὸν καὶ εὐθὺσ ἀναπηδήσασ ἐπὶ τὸν ἵππον λαβὼν χιλίουσ ἱππέασ ἤλαυνεν ἐπὶ τὸ πάθοσ.

Γαδάταν δὲ καὶ Γωβρύαν ἐκέλευσεν ὅ τι δύναιντο λαβόντασ καλὸν κόσμημα ἀνδρὶ φίλῳ καὶ ἀγαθῷ τετελευτηκότι μεταδιώκειν·

καὶ ὅστισ εἶχε τὰσ ἑπομένασ ἀγέλασ, καὶ βοῦσ καὶ ἵππουσ εἶπε τούτῳ καὶ ἅμα πρόβατα πολλὰ ἐλαύνειν ὅποι ἂν αὐτὸν πυνθάνηται ὄντα, ὡσ ἐπισφαγείη τῷ Ἀβραδάτᾳ. ἐπεὶ δὲ εἶδε τὴν γυναῖκα χαμαὶ καθημένην καὶ τὸν νεκρὸν κείμενον, ἐδάκρυσέ τε ἐπὶ τῷ πάθει καὶ εἶπε·

φεῦ, ὦ ἀγαθὴ καὶ πιστὴ ψυχή, οἴχῃ δὴ ἀπολιπὼν ἡμᾶσ; καὶ ἅμα ἐδεξιοῦτο αὐτὸν καὶ ἡ χεὶρ τοῦ νεκροῦ ἐπηκολούθησεν· ἀπεκέκοπτο γὰρ κοπίδι ὑπὸ τῶν Αἰγυπτίων. ὁ δὲ ἰδὼν πολὺ ἔτι μᾶλλον ἤλγησε·

καὶ ἡ γυνὴ δὲ ἀνωδύρατο καὶ δεξαμένη δὴ παρὰ τοῦ Κύρου ἐφίλησέ τε τὴν χεῖρα καὶ πάλιν ὡσ οἱο͂́ν τ’ ἦν προσήρμοσε, καὶ εἶπε· καὶ τἆλλά τοι, ὦ Κῦρε, οὕτωσ ἔχει·

ἀλλὰ τί δεῖ σε ὁρᾶν; καὶ ταῦτα, ἔφη, οἶδ’ ὅτι δι’ ἐμὲ οὐχ ἥκιστα ἔπαθεν, ἴσωσ δὲ καὶ διὰ σέ, ὦ Κῦρε, οὐδὲν ἧττον. ἐγώ τε γὰρ ἡ μώρα πολλὰ διεκελευόμην αὐτῷ οὕτω ποιεῖν, ὅπωσ σοι φίλοσ ἄξιοσ γενήσοιτο· αὐτόσ τε οἶδ’ ὅτι οὗτοσ οὐ τοῦτο ἐνενόει ὅ τι πείσοιτο, ἀλλὰ τί ἄν σοι ποιήσασ χαρίσαιτο. καὶ γὰρ οὖν, ἔφη, αὐτὸσ μὲν ἀμέμπτωσ τετελεύτηκεν, ἐγὼ δ’ ἡ παρακελευομένη ζῶσα παρακάθημαι. καὶ ὁ Κῦροσ χρόνον μέν τινα σιωπῇ κατεδάκρυσεν, ἔπειτα δὲ ἐφθέγξατο·

ἀλλ’ οὗτοσ μὲν δή, ὦ γύναι, ἔχει τὸ κάλλιστον τέλοσ· νικῶν γὰρ τετελεύτηκε· σὺ δὲ λαβοῦσα τοῖσδε ἐπικόσμει αὐτὸν τοῖσ παρ’ ἐμοῦ· παρῆν δὲ ὁ Γωβρύασ καὶ ὁ Γαδάτασ πολὺν καὶ καλὸν κόσμον φέροντεσ· ἔπειτα δ’, ἔφη, ἴσθι ὅτι οὐδὲ τὰ ἄλλα ἄτιμοσ ἔσται, ἀλλὰ καὶ τὸ μνῆμα πολλοὶ χώσουσιν ἀξίωσ ἡμῶν καὶ ἐπισφαγήσεται αὐτῷ ὅσα εἰκὸσ ἀνδρὶ ἀγαθῷ. καὶ σὺ δ’, ἔφη, οὐκ ἔρημοσ ἔσῃ, ἀλλ’ ἐγώ σε καὶ σωφροσύνησ ἕνεκα καὶ πάσησ ἀρετῆσ καὶ τἆλλα τιμήσω καὶ συστήσω ὅστισ ἀποκομιεῖ σε ὅποι ἂν αὐτὴ ἐθέλῃσ·

μόνον, ἔφη, δήλωσον πρὸσ ἐμὲ πρὸσ ὅντινα χρῄζεισ κομισθῆναι. καὶ ἡ Πάνθεια εἶπεν·

ἀλλὰ θάρρει, ἔφη, ὦ Κῦρε, οὐ μή σε κρύψω πρὸσ ὅντινα βούλομαι ἀφικέσθαι. ὁ μὲν δὴ ταῦτ’ εἰπὼν ἀπῄει, κατοικτίρων τήν τε γυναῖκα οἱού ἀνδρὸσ στέροιτο καὶ τὸν ἄνδρα οἱάν γυναῖκα καταλιπὼν οὐκέτ’ ὄψοιτο.

ἡ δὲ γυνὴ τοὺσ μὲν εὐνούχουσ ἐκέλευσεν ἀποστῆναι, ἑώσ ἄν, ἔφη, τόνδ’ ἐγὼ ὀδύρωμαι ὡσ βούλομαι· τῇ δὲ τροφῷ εἶπε παραμένειν, καὶ ἐπέταξεν αὐτῇ, ἐπειδὰν ἀποθάνῃ, περικαλύψαι αὐτήν τε καὶ τὸν ἄνδρα ἑνὶ ἱματίῳ. ἡ δὲ τροφὸσ πολλὰ ἱκετεύουσα μὴ ποιεῖν τοῦτο, ἐπεὶ οὐδὲν ἥνυτε καὶ χαλεπαίνουσαν ἑώρα, ἐκάθητο κλαίουσα. ἡ δὲ ἀκινάκην πάλαι παρεσκευασμένον σπασαμένη σφάττει ἑαυτὴν καὶ ἐπιθεῖσα ἐπὶ τὰ στέρνα τοῦ ἀνδρὸσ τὴν ἑαυτῆσ κεφαλὴν ἀπέθνῃσκεν. ἡ δὲ τροφὸσ ἀνωλοφύρατό τε καὶ περιεκάλυπτεν ἄμφω ὥσπερ ἡ Πάνθεια ἐπέστειλεν. ὁ δὲ Κῦροσ ὡσ ᾔσθετο τὸ ἔργον τῆσ γυναικόσ, ἐκπλαγεὶσ ἱέται, εἴ τι δύναιτο βοηθῆσαι.

οἱ δὲ εὐνοῦχοι ἰδόντεσ τὸ γεγενημένον, τρεῖσ ὄντεσ σπασάμενοι κἀκεῖνοι τοὺσ ἀκινάκασ ἀποσφάττονται οὗπερ ἔταξεν αὐτοὺσ ἑστηκότεσ. καὶ νῦν τὸ μνῆμα μέχρι τοῦ νῦν τῶν εὐνούχων κεχῶσθαι λέγεται· καὶ ἐπὶ μὲν τῇ ἄνω στήλῃ τοῦ ἀνδρὸσ καὶ τῆσ γυναικὸσ ἐπιγεγράφθαι φασὶ τὰ ὀνόματα, Σύρια γράμματα, κάτω δὲ εἶναι τρεῖσ λέγουσι στήλασ καὶ ἐπιγεγράφθαι σκηπτούχων. ὁ δὲ Κῦροσ ὡσ ἐπλησίασε τῷ πάθει ἀγασθείσ τε τὴν γυναῖκα καὶ κατολοφυράμενοσ ἀπῄει·

καὶ τούτων μὲν ᾗ εἰκὸσ ἐπεμελήθη ὡσ τύχοιεν πάντων τῶν καλῶν, καὶ τὸ μνῆμα ὑπερμέγεθεσ ἐχώσθη, ὥσ φασιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION