헬라어 문장 검색 - ΧενοπήΞψροπαέ2́4́

(크세노폰, Cyropaedia, Κύρου Παιδείασ Β, chapter 4)

ἐξέτασιν δέ ποτε πάντων τοῦ Κύρου ποιουμένου ἐν τοῖσ ὅπλοισ καὶ σύνταξιν ἦλθε παρὰ Κυαξάρου ἄγγελοσ λέγων ὅτι Ἰνδῶν παρείη πρεσβεία· κελεύει οὖν σε ἐλθεῖν ὡσ τάχιστα. φέρω δέ σοι, ἔφη ὁ ἄγγελοσ, καὶ στολὴν τὴν καλλίστην παρὰ Κυαξάρου· ἐβούλετο γάρ σε ὡσ λαμπρότατα καὶ εὐκοσμότατα προσάγειν, ὡσ ὀψομένων τῶν Ἰνδῶν ὅπωσ ἂν προσίῃσ. ἀκούσασ δὲ ταῦτα ὁ Κῦροσ παρήγγειλε τῷ πρώτῳ τεταγμένῳ ταξιάρχῳ εἰσ μέτωπον στῆναι, ἐφ’ ἑνὸσ ἄγοντα τὴν τάξιν, ἐν δεξιᾷ ἔχοντα ἑαυτόν, καὶ τῷ δευτέρῳ ἐκέλευσε ταὐτὸ τοῦτο παραγγεῖλαι, καὶ διὰ πάντων οὕτω παραδιδόναι ἐκέλευσεν.

οἱ δὲ πειθόμενοι ταχὺ μὲν παρήγγελλον, ταχὺ δὲ τὰ παραγγελλόμενα ἐποίουν, ἐν ὀλίγῳ δὲ χρόνῳ ἐγένοντο τὸ μὲν μέτωπον ἐπὶ τριακοσίων τοσοῦτοι γὰρ ἦσαν οἱ ταξίαρχοι, τὸ δὲ βάθοσ ἐφ’ ἑκατόν. ἐπεὶ δὲ κατέστησαν, ἕπεσθαι ἐκέλευσεν ὡσ ἂν αὐτὸσ ἡγῆται·

καὶ εὐθὺσ τροχάζων ἡγεῖτο. ἐπεὶ δὲ κατενόησε τὴν ἀγυιὰν τὴν πρὸσ τὸ βασίλειον φέρουσαν στενοτέραν οὖσαν ἢ ὡσ ἐπὶ μετώπου πάντασ διιέναι, παραγγείλασ τὴν πρώτην χιλιοστὺν ἕπεσθαι κατὰ χώραν, τὴν δὲ δευτέραν κατ’ οὐρὰν ταύτησ ἀκολουθεῖν, καὶ διὰ παντὸσ οὕτωσ, αὐτὸσ μὲν ἡγεῖτο οὐκ ἀναπαυόμενοσ, αἱ δ’ ἄλλαι χιλιοστύεσ κατ’ οὐρὰν ἑκάστη τῆσ ἔμπροσθεν εἵποντο. ἔπεμψε δὲ καὶ ὑπηρέτασ δύο ἐπὶ τὸ στόμα τῆσ ἀγυιᾶσ, ὅπωσ εἴ τισ ἀγνοοίη, σημαίνοιεν τὸ δέον ποιεῖν.

ὡσ δ’ ἀφίκοντο ἐπὶ τὰσ Κυαξάρου θύρασ, παρήγγειλε τῷ πρώτῳ ταξιάρχῳ τὴν τάξιν εἰσ δώδεκα τάττειν βάθοσ, τοὺσ δὲ δωδεκάρχουσ ἐν μετώπῳ καθιστάναι περὶ τὸ βασίλειον, καὶ τῷ δευτέρῳ ταὐτὰ ἐκέλευσε παραγγεῖλαι, καὶ διὰ παντὸσ οὕτωσ. οἱ μὲν δὴ ταῦτ’ ἐποίουν·

ὁ δ’ εἰσῄει πρὸσ τὸν Κυαξάρην ἐν τῇ Περσικῇ στολῇ οὐδέν τι ὑβρισμένῃ. ἰδὼν δὲ αὐτὸν ὁ Κυαξάρησ τῷ μὲν τάχει ἥσθη, τῇ δὲ φαυλότητι τῆσ στολῆσ ἠχθέσθη, καὶ εἶπε· τί τοῦτο, ὦ Κῦρε; οἱο͂ν πεποίηκασ οὕτω φανεὶσ τοῖσ Ἰνδοῖσ; ἐγὼ δ’, ἔφη, ἐβουλόμην σε ὡσ λαμπρότατον φανῆναι· καὶ γὰρ ἐμοὶ ἂν κόσμοσ ἦν τοῦτο, ἐμῆσ ὄντα ἀδελφῆσ υἱὸν ὅτι μεγαλοπρεπέστατον φαίνεσθαι. καὶ ὁ Κῦροσ πρὸσ ταῦτα εἶπε·

καὶ ποτέρωσ ἄν, ὦ Κυαξάρη, μᾶλλόν σε ἐκόσμουν, εἴπερ πορφυρίδα ἐνδὺσ καὶ ψέλια λαβὼν καὶ στρεπτὸν περιθέμενοσ σχολῇ κελεύοντι ὑπήκουόν σοι, ἢ νῦν ὅτε σὺν τοιαύτῃ καὶ τοσαύτῃ δυνάμει οὕτω σοι ὀξέωσ ὑπακούω διὰ τὸ σὲ τιμᾶν ἱδρῶτι καὶ σπουδῇ καὶ αὐτὸσ κεκοσμημένοσ καὶ τοὺσ ἄλλουσ ἐπιδεικνύσ σοι οὕτω πειθομένουσ; Κῦροσ μὲν οὖν ταῦτα εἶπεν. ὁ δὲ Κυαξάρησ νομίσασ αὐτὸν ὀρθῶσ λέγειν ἐκάλεσε τοὺσ Ἰνδούσ. οἱ δὲ Ἰνδοὶ εἰσελθόντεσ ἔλεξαν ὅτι πέμψειε σφᾶσ ὁ Ἰνδῶν βασιλεὺσ κελεύων ἐρωτᾶν ἐξ ὅτου ὁ πόλεμοσ εἰή Μήδοισ τε καὶ τῷ Ἀσσυρίῳ·

ἐπεὶ δὲ σοῦ ἀκούσαιμεν, ἐκέλευσεν ἐλθόντασ αὖ πρὸσ τὸν Ἀσσύριον κἀκείνου ταὐτὰ πυθέσθαι· τέλοσ δ’ ἀμφοτέροισ εἰπεῖν ὑμῖν ὅτι ὁ Ἰνδῶν βασιλεύσ, τὸ δίκαιον σκεψάμενοσ, φαίη μετὰ τοῦ ἠδικημένου ἔσεσθαι. πρὸσ ταῦτα ὁ Κυαξάρησ εἶπεν·

ἐμοῦ μὲν τοίνυν ἀκούετε ὅτι οὐκ ἀδικοῦμεν τὸν Ἀσσύριον οὐδέν· ἐκείνου δ’, εἰ δεῖσθε, ἐλθόντεσ νῦν πύθεσθε ὅ τι λέγει. παρὼν δὲ ὁ Κῦροσ ἤρετο τὸν Κυαξάρην, ἦ καὶ ἐγώ, ἔφη, εἴπω ὅ τι γιγνώσκω; καὶ ὁ Κυαξάρησ ἐκέλευσεν. ὑμεῖσ τοίνυν, ἔφη, ἀπαγγείλατε τῷ Ἰνδῶν βασιλεῖ τάδε, εἰ μή τι ἄλλο Κυαξάρῃ δοκεῖ, ὅτι φαμὲν ἡμεῖσ, εἴ τί φησιν ὑφ’ ἡμῶν ἀδικεῖσθαι ὁ Ἀσσύριοσ, αἱρεῖσθαι αὐτὸν τὸν Ἰνδῶν βασιλέα δικαστήν. οἱ μὲν δὴ ταῦτα ἀκούσαντεσ ᾤχοντο. ἐπεὶ δὲ ἐξῆλθον οἱ Ἰνδοί, ὁ Κῦροσ πρὸσ τὸν Κυαξάρην ἤρξατο λόγου τοιοῦδε.

ὦ Κυαξάρη, ἐγὼ μὲν ἦλθον οὐδέν τι πολλὰ ἔχων ἴδια χρήματα οἴκοθεν·

ὁπόσα δ’ ἦν, τούτων πάνυ ὀλίγα λοιπὰ ἔχω· ἀνήλωκα δέ, ἔφη, εἰσ τοὺσ στρατιώτασ· καὶ τοῦτο ἴσωσ, ἔφη, θαυμάζεισ σὺ πῶσ ἐγὼ ἀνήλωκα σοῦ αὐτοὺσ τρέφοντοσ· εὖ δ’ ἴσθι, ἔφη, ὅτι οὐδὲν ἄλλο ποιῶν ἢ τιμῶν καὶ χαριζόμενοσ, ὅταν τινὶ ἀγασθῶ τῶν στρατιωτῶν. δοκεῖ γάρ μοι, ἔφη, πάντασ μὲν οὓσ ἄν τισ βούληται ἀγαθοὺσ συνεργοὺσ ποιεῖσθαι ὁποίου τινὸσ οὖν πράγματοσ, ἥδιον εἶναι εὖ τε λέγοντα καὶ εὖ ποιοῦντα παρορμᾶν μᾶλλον ἢ λυποῦντα καὶ ἀναγκάζοντα·

οὓσ δὲ δὴ τῶν εἰσ τὸν πόλεμον ἔργων ποιήσασθαί τισ βούλοιτο συνεργοὺσ προθύμουσ, τούτουσ παντάπασιν ἔμοιγε δοκεῖ ἀγαθοῖσ θηρατέον εἶναι καὶ λόγοισ καὶ ἔργοισ. φίλουσ γάρ, οὐκ ἐχθρούσ, δεῖ εἶναι τοὺσ μέλλοντασ ἀπροφασίστουσ συμμάχουσ ἔσεσθαι καὶ μήτε τοῖσ ἀγαθοῖσ τοῦ ἄρχοντοσ φθονήσοντασ μήτ’ ἐν τοῖσ κακοῖσ προδώσοντασ. ταῦτ’ οὖν ἐγὼ οὕτω προγιγνώσκων χρημάτων δοκῶ προσδεῖσθαι.

πρὸσ μὲν οὖν σὲ πάντασ ὁρᾶν ὃν αἰσθάνομαι πολλὰ δαπανῶντα ἄτοπόν μοι δοκεῖ εἶναι· σκοπεῖν δ’ ἀξιῶ κοινῇ καὶ σὲ καὶ ἐμὲ ὅπωσ σὲ μὴ ἐπιλείψει χρήματα. ἐὰν γὰρ σὺ ἄφθονα ἔχῃσ, οἶδα ὅτι καὶ ἐμοὶ ἂν εἰή λαμβάνειν ὁπότε δεοίμην, ἄλλωσ τε καὶ εἰ εἰσ τοιοῦτόν τι λαμβάνοιμι ὃ μέλλοι καὶ σοὶ δαπανηθὲν βέλτιον εἶναι. ἔναγχοσ οὖν ποτέ σου μέμνημαι ἀκούσασ ὡσ ὁ Ἀρμένιοσ καταφρονοίη σου νῦν, ὅτι ἀκούει τοὺσ πολεμίουσ προσιόντασ ἡμῖν, καὶ οὔτε <τὸ> στράτευμα πέμποι οὔτε τὸν δασμὸν ὃν ἔδει ἀπάγοι.

ποιεῖ γὰρ ταῦτα, ἔφη, ὦ Κῦρε, ἐκεῖνοσ· ὥστε ἔγωγε ἀπορῶ πότερόν μοι κρεῖττον στρατεύεσθαι καὶ πειρᾶσθαι ἀνάγκην αὐτῷ προσθεῖναι ἢ ἐᾶσαι ἐν τῷ παρόντι, μὴ καὶ τοῦτον πολέμιον πρὸσ τοῖσ ἄλλοισ προσθώμεθα. καὶ ὁ Κῦροσ ἐπήρετο·

αἱ δ’ οἰκήσεισ αὐτῷ πότερον ἐν ἐχυροῖσ χωρίοισ εἰσὶν ἢ καί που ἐν εὐεφόδοισ; καὶ ὁ Κυαξάρησ εἶπεν· αἱ μὲν οἰκήσεισ οὐ πάνυ ἐν ἐχυροῖσ· ἐγὼ γὰρ τούτου οὐκ ἠμέλουν· ὄρη μέντοι ἔστιν ἔνθα δύναιτ’ ἂν ἀπελθὼν ἐν τῷ παραχρῆμα ἐν ἀσφαλεῖ εἶναι τοῦ μὴ αὐτόσ γε ὑποχείριοσ γενέσθαι, μηδὲ ὅσα ἐνταῦθα δύναιτο ὑπεκκομίσασθαι, εἰ μή τισ πολιορκοίη προσκαθήμενοσ, ὥσπερ καὶ ὁ ἐμὸσ πατήρ ποτε ἐποίησεν. ἐκ τούτου δὴ ὁ Κῦροσ λέγει τάδε·

ἀλλ’ εἰ θέλοισ, ἔφη, ἐμὲ πέμψαι, ἱππέασ μοι προσθεὶσ ὁπόσοι δοκοῦσι μέτριοι εἶναι, οἶμαι ἂν σὺν τοῖσ θεοῖσ ποιῆσαι αὐτὸν καὶ τὸ στράτευμα πέμψαι καὶ ἀποδοῦναι τὸν δασμόν σοι· ἔτι δ’ ἐλπίζω καὶ φίλον αὐτὸν μᾶλλον ἡμῖν γενήσεσθαι ἢ νῦν ἐστι. καὶ ὁ Κυαξάρησ εἶπε·

καὶ ἐγώ, ἔφη, ἐλπίζω ἐκείνουσ ἐλθεῖν ἂν πρὸσ σὲ μᾶλλον ἢ πρὸσ ἐμέ· ἀκούω γὰρ καὶ συνθηρευτάσ τινασ τῶν παίδων σοι γενέσθαι αὐτοῦ· ὥστ’ ἴσωσ ἂν καὶ πάλιν ἔλθοιεν πρὸσ σέ· ὑποχειρίων δὲ γενομένων αὐτῶν πάντα πραχθείη ἂν ᾗ ἡμεῖσ βουλόμεθα. οὐκοῦν σοι δοκεῖ, ἔφη ὁ Κῦροσ, σύμφορον εἶναι τὸ λεληθέναι ἡμᾶσ ταῦτα βουλεύοντασ; μᾶλλον γὰρ ἄν, ἔφη ὁ Κυαξάρησ, καὶ ἔλθοι τισ αὐτῶν εἰσ χεῖρασ, καὶ εἴ τισ ὁρμῷτο ἐπ’ αὐτούσ, ἀπαρασκεύαστοι ἂν λαμβάνοιντο. ἄκουε τοίνυν, ἔφη ὁ Κῦροσ, ἤν τί σοι δόξω λέγειν.

ἐγὼ πολλάκισ δὴ σὺν πᾶσι τοῖσ μετ’ ἐμοῦ τεθήρακα ἀμφὶ τὰ ὁρ́ια τῆσ τε σῆσ χώρασ καὶ τῆσ τῶν Ἀρμενίων, καὶ ἱππέασ τινὰσ ἤδη προσλαβὼν τῶν ἐνθένδε ἑταίρων ἀφικόμην. τὰ μὲν τοίνυν ὅμοια ποιῶν, ἔφη ὁ Κυαξάρησ, οὐκ ἂν ὑποπτεύοιο· εἰ δὲ πολὺ πλείων ἡ δύναμισ φαίνοιτο ἧσ ἔχων εἰώθασ θηρᾶν, τοῦτο ἤδη ὕποπτον ἂν γένοιτο. ἀλλ’ ἔστιν, ἔφη ὁ Κῦροσ, καὶ πρόφασιν κατασκευάσαι καὶ ἐνθάδε οὐκ ἄπιστον, καὶ ἤν τισ ἐκεῖσε ἐξαγγείλῃ, ὡσ ἐγὼ βουλοίμην μεγάλην θήραν ποιῆσαι·

καὶ ἱππέασ, ἔφη, αἰτοίην ἄν σε ἐκ τοῦ φανεροῦ. κάλλιστα λέγεισ, ἔφη ὁ Κυαξάρησ· ἐγὼ δέ σοι οὐκ ἐθελήσω διδόναι πλὴν μετρίουσ τινάσ, ὡσ βουλόμενοσ πρὸσ τὰ φρούρια ἐλθεῖν τὰ πρὸσ τῇ Ἀσσυρίᾳ. καὶ γὰρ τῷ ὄντι, ἔφη, βούλομαι ἐλθὼν κατασκευάσαι αὐτὰ ὡσ ἐχυρώτατα. ὁπότε δὲ σὺ προεληλυθοίησ σὺν ᾗ ἔχοισ δυνάμει καὶ θηρῴησ καὶ δὴ δύο ἡμέρασ, πέμψαιμι ἄν σοι ἱκανοὺσ ἱππέασ καὶ πεζοὺσ τῶν παρ’ ἐμοὶ ἡθροισμένων, οὓσ σὺ λαβὼν εὐθὺσ ἂν ἰοίσ, καὶ αὐτὸσ δ’ ἂν ἔχων τὴν ἄλλην δύναμιν πειρῴμην μὴ πρόσω ὑμῶν εἶναι, ἵνα, εἴ που καιρὸσ εἰή, ἐπιφανείην. οὕτω δὴ ὁ μὲν Κυαξάρησ εὐθέωσ πρὸσ τὰ φρούρια ἥθροιζεν ἱππέασ καὶ πεζούσ, καὶ ἁμάξασ δὲ σίτου προέπεμπε τὴν ἐπὶ τὰ φρούρια ὁδόν.

ὁ δὲ Κῦροσ ἐθύετο ἐπὶ τῇ πορείᾳ, καὶ ἅμα πέμπων ἐπὶ τὸν Κυαξάρην ᾔτει τῶν νεωτέρων ἱππέων. ὁ δὲ πάνυ πολλῶν βουλομένων ἕπεσθαι οὐ πολλοὺσ ἔδωκεν αὐτῷ. προεληλυθότοσ δ’ ἤδη τοῦ Κυαξάρου σὺν δυνάμει πεζῇ καὶ ἱππικῇ τὴν πρὸσ τὰ φρούρια ὁδὸν γίγνεται τῷ Κύρῳ τὰ ἱερὰ ἐπὶ τὸν Ἀρμένιον ἰέναι καλά· καὶ οὕτωσ ἐξάγει δὴ ὡσ εἰσ θήραν παρεσκευασμένοσ. πορευομένῳ δ’ αὐτῷ εὐθὺσ ἐν τῷ πρώτῳ χωρίῳ ὑπανίσταται λαγῶσ·

ἀετὸσ δ’ ἐπιπτόμενοσ αἴσιοσ, κατιδὼν τὸν λαγῶ φεύγοντα, ἐπιφερόμενοσ ἔπαισέ τε αὐτὸν καὶ συναρπάσασ ἐξῆρε, κἀπενεγκὼν ἐπὶ λόφον τινὰ οὐ πρόσω ἐχρῆτο τῇ ἄγρᾳ ὅ τι ἤθελεν. ἰδὼν οὖν ὁ Κῦροσ τὸ σημεῖον ἥσθη τε καὶ προσεκύνησε Δία βασιλέα, καὶ εἶπε πρὸσ τοὺσ παρόντασ· ἡ μὲν θήρα καλὴ ἔσται, ὦ ἄνδρεσ, ἢν ὁ θεὸσ θελήσῃ.

ὡσ δὲ πρὸσ τοῖσ ὁρίοισ ἐγένετο, εὐθὺσ ὥσπερ εἰώθει ἐθήρα· καὶ τὸ μὲν πλῆθοσ τῶν πεζῶν καὶ τῶν ἱππέων ὤγμευον αὐτῷ, ὡσ ἐπιόντεσ τὰ θηρία ἐξανισταῖεν· οἱ δὲ ἄριστοι καὶ πεζοὶ καὶ ἱππεῖσ διέστασαν καὶ τἀνιστάμενα ὑπεδέχοντο καὶ ἐδίωκον· καὶ ᾕρουν πολλοὺσ καὶ σῦσ καὶ ἐλάφουσ καὶ δορκάδασ καὶ ὄνουσ ἀγρίουσ· πολλοὶ γὰρ ἐν τούτοισ τοῖσ τόποισ ὄνοι καὶ νῦν ἔτι γίγνονται. ἐπεὶ δ’ ἔληξε τῆσ θήρασ, προσμείξασ πρὸσ τὰ ὁρ́ια τῶν Ἀρμενίων ἐδειπνοποιήσατο·

καὶ τῇ ὑστεραίᾳ αὖθισ ἐθήρα προσελθὼν πρὸσ τὰ ὄρη ὧν ὠρέγετο. ἐπεὶ δ’ αὖ ἔληξεν, ἐδειπνοποιεῖτο. τὸ δὲ παρὰ Κυαξάρου στράτευμα ὡσ ᾔσθετο προσιόν, ὑποπέμψασ πρὸσ αὐτοὺσ εἶπεν ἀπέχοντασ αὐτοῦ δειπνοποιεῖσθαι ὡσ δύο παρασάγγασ, τοῦτο προϊδὼν ὡσ συμβαλεῖται πρὸσ τὸ λανθάνειν· ἐπεὶ δὲ δειπνήσαιεν, εἶπε τῷ ἄρχοντι αὐτῶν παρεῖναι πρὸσ αὐτόν. μετὰ δὲ τὸ δεῖπνον τοὺσ ταξιάρχουσ παρεκάλει· ἐπεὶ δὲ παρῆσαν, ἔλεξεν ὧδε. ἄνδρεσ φίλοι, ὁ Ἀρμένιοσ πρόσθεν μὲν καὶ σύμμαχοσ ἦν καὶ ὑπήκοοσ Κυαξάρῃ·

νῦν δὲ ὡσ ᾔσθετο τοὺσ πολεμίουσ ἐπιόντασ, καταφρονεῖ καὶ οὔτε τὸ στράτευμα πέμπει ἡμῖν οὔτε τὸν δασμὸν ἀποδίδωσι. νῦν οὖν τοῦτον θηρᾶσαι, ἢν δυνώμεθα, ἤλθομεν. ὧδε οὖν, ἔφη, δοκεῖ ποιεῖν. σὺ μέν, ὦ Χρυσάντα, ἐπειδὰν ἀποκοιμηθῇσ ὅσον μέτριον, λαβὼν τοὺσ ἡμίσεισ Περσῶν τῶν σὺν ἡμῖν ἴθι τὴν ὀρεινὴν καὶ κατάλαβε τὰ ὄρη, εἰσ ἅ φασιν αὐτόν, ὅταν τι φοβηθῇ, καταφεύγειν· ἡγεμόνασ δέ σοι ἐγὼ δώσω.

φασὶ μὲν οὖν καὶ δασέα τὰ ὄρη ταῦτα εἶναι, ὥστ’ ἐλπὶσ ὑμᾶσ μὴ ὀφθῆναι· ὅμωσ δὲ εἰ προπέμποισ πρὸ τοῦ στρατεύματοσ εὐζώνουσ ἄνδρασ λῃσταῖσ ἐοικότασ καὶ τὸ πλῆθοσ καὶ τὰσ στολάσ, οὗτοι ἄν σοι, εἴ τινι ἐντυγχάνοιεν τῶν Ἀρμενίων, τοὺσ μὲν ἂν συλλαμβάνοντεσ αὐτῶν κωλύοιεν τῶν ἐξαγγελιῶν, οὓσ δὲ μὴ δύναιντο λαμβάνειν, ἀποσοβοῦντεσ ἂν ἐμποδὼν γίγνοιντο τοῦ μὴ ὁρᾶν αὐτοὺσ τὸ ὅλον στράτευμά σου, ἀλλ’ ὡσ περὶ κλωπῶν βουλεύεσθαι. καὶ σὺ μέν, ἔφη, οὕτω ποίει·

ἐγὼ δὲ ἅμα τῇ ἡμέρᾳ τοὺσ ἡμίσεισ μὲν τῶν πεζῶν ἔχων, πάντασ δὲ τοὺσ ἱππέασ, πορεύσομαι διὰ τοῦ πεδίου εὐθὺσ πρὸσ τὰ βασίλεια. καὶ ἢν μὲν ἀνθιστῆται, δῆλον ὅτι μάχεσθαι δεήσει· ἢν δ’ αὖ ὑποχωρῇ τοῦ πεδίου, δῆλον ὅτι μεταθεῖν δεήσει· ἢν δ’ εἰσ τὰ ὄρη φεύγῃ, ἐνταῦθα δή, ἔφη, σὸν ἔργον μηδένα ἀφιέναι τῶν πρὸσ σὲ ἀφικνουμένων. νόμιζε δὲ ὥσπερ ἐν θήρᾳ ἡμᾶσ μὲν τοὺσ ἐπιζητοῦντασ ἔσεσθαι, σὲ δὲ τὸν ἐπὶ ταῖσ ἄρκυσι·

μέμνησο οὖν ἐκεῖνο ὅτι φθάνειν δεῖ πεφραγμένουσ τοὺσ πόρουσ πρὶν κινεῖσθαι τὴν θήραν. καὶ λεληθέναι δὲ δεῖ τοὺσ ἐπὶ τοῖσ στόμασιν, εἰ μέλλουσι μὴ ἀποτρέψειν τὰ προσφερόμενα. μὴ μέντοι, ἔφη, ὦ Χρυσάντα, οὕτωσ αὖ ποίει ὥσπερ ἐνίοτε διὰ τὴν φιλοθηρίαν·

πολλάκισ γὰρ ὅλην τὴν νύκτα ἀύπνοσ πραγματεύῃ· ἀλλὰ νῦν ἐᾶσαι χρὴ τοὺσ ἄνδρασ τὸ μέτριον ἀποκοιμηθῆναι, ὡσ ἂν δύνωνται ὑπνομαχεῖν· μηδέ γε, ὅτι οὐχ ἡγεμόνασ ἔχων ἀνθρώπουσ πλανᾷ ἀνὰ τὰ ὄρη, ἀλλ’ ὅπῃ ἂν τὰ θηρία ὑφηγῆται, ταύτῃ μεταθεῖσ, μήτι καὶ νῦν οὕτω τὰ δύσβατα πορεύου, ἀλλὰ κέλευέ σοι τοὺσ ἡγεμόνασ, ἐὰν μὴ πολὺ μάσσων ἡ ὁδὸσ ᾖ, τὴν ῥᾴστην ἡγεῖσθαι·

στρατιᾷ γὰρ ἡ ῥᾴστη ταχίστη.

μηδέ γε, ὅτι σὺ εἴθισαι τρέχειν ἀνὰ τὰ ὄρη, μήτι δρόμῳ ἡγήσῃ, ἀλλ’ ὡσ ἂν δύνηταί σοι ὁ στρατὸσ ἕπεσθαι, τῷ μέσῳ τῆσ σπουδῆσ ἡγοῦ. ἀγαθὸν δὲ καὶ τῶν δυνατωτάτων καὶ προθύμων ὑπομένοντάσ τινασ ἐνίοτε παρακελεύεσθαι·

ἐπειδὰν δὲ παρέλθῃ τὸ κέρασ, παροξυντικὸν εἰσ τὸ σπεύδειν πάντασ παρὰ τοὺσ βαδίζοντασ τρέχοντασ ὁρᾶσθαι. Χρυσάντασ μὲν δὴ ταῦτα ἀκούσασ καὶ ἐπιγαυρωθεὶσ τῇ ἐντολῇ τῇ Κύρου, λαβὼν τοὺσ ἡγεμόνασ, ἀπελθὼν καὶ παραγγείλασ ἃ ἔδει τοῖσ ἅμα αὐτῷ μέλλουσι πορεύεσθαι, ἀνεπαύετο.

ἐπεὶ δὲ ἀπεκοιμήθησαν ὅσον ἐδόκει μέτριον εἶναι, ἐπορεύετο ἐπὶ τὰ ὄρη. Κῦροσ δέ, ἐπειδὴ ἡμέρα ἐγένετο, ἄγγελον μὲν προέπεμπε πρὸσ τὸν Ἀρμένιον, εἰπὼν αὐτῷ λέγειν ὧδε·

Κῦροσ, ὦ Ἀρμένιε, κελεύει οὕτω ποιεῖν σε ὅπωσ ὡσ τάχιστα ἔχων ἀπίῃ καὶ τὸν δασμὸν καὶ τὸ στράτευμα. ἢν δ’ ἐρωτᾷ ὅπου εἰμί, λέγε τἀληθῆ ὅτι ἐπὶ τοῖσ ὁρίοισ. ἢν δ’ ἐρωτᾷ εἰ καὶ αὐτὸσ ἔρχομαι, λέγε κἀνταῦθα τἀληθῆ ὅτι οὐκ οἶσθα. ἐὰν δ’ ὁπόσοι ἐσμὲν πυνθάνηται, συμπέμπειν τινὰ κέλευε καὶ μαθεῖν. τὸν μὲν δὴ ἄγγελον ἐπιστείλασ ταῦτα ἔπεμψε, νομίζων φιλικώτερον οὕτωσ εἶναι ἢ μὴ προειπόντα πορεύεσθαι.

αὐτὸσ δὲ συνταξάμενοσ ᾗ ἄριστον καὶ πρὸσ τὸ ἁνύτειν τὴν ὁδὸν καὶ πρὸσ τὸ μάχεσθαι, εἴ τι δέοι, ἐπορεύετο. προεῖπε δὲ τοῖσ στρατιώταισ μηδένα ἀδικεῖν, καὶ εἴ τισ Ἀρμενίων τῳ ἐντυγχάνοι, θαρρεῖν τε παραγγέλλειν καὶ ἀγορὰν τὸν θέλοντα ἄγειν ὅπου ἂν ὦσιν, εἴτε σῖτα εἴτε ποτὰ τυγχάνοι πωλεῖν βουλόμενοσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Xenophon, Cyropaedia, Κύρου Παιδείασ Β, chapter 4

(크세노폰, Cyropaedia, Κύρου Παιδείασ Β, chapter 4)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION