Xenophon, Cyropaedia, Κύρου Παιδείασ Β, chapter 3

(크세노폰, Cyropaedia, Κύρου Παιδείασ Β, chapter 3)

τοιαῦτα μὲν δὴ καὶ γελοῖα καὶ σπουδαῖα καὶ ἐλέγετο καὶ ἐπράττετο ἐν τῇ σκηνῇ. τέλοσ δὲ τὰσ τρίτασ σπονδὰσ ποιήσαντεσ καὶ εὐξάμενοι τοῖσ θεοῖσ τἀγαθὰ τὴν σκηνὴν εἰσ κοίτην διέλυον. τῇ δ’ ὑστεραίᾳ ὁ Κῦροσ συνέλεξε πάντασ τοὺσ στρατιώτασ καὶ ἔλεξε τοιάδε. ἄνδρεσ φίλοι, ὁ μὲν ἀγὼν ἐγγὺσ ἡμῖν·

προσέρχονται γὰρ οἱ πολέμιοι. τὰ δ’ ἆθλα τῆσ νίκησ, ἢν μὲν ἡμεῖσ νικῶμεν τοῦτο γὰρ ἀεὶ καὶ λέγειν καὶ ποιεῖν δεῖ, δῆλον ὅτι οἵ τε πολέμιοι ἡμέτεροι καὶ τὰ τῶν πολεμίων ἀγαθὰ πάντα· ἢν δὲ ἡμεῖσ αὖ νικώμεθα ‐ καὶ οὕτω τὰ τῶν νικωμένων πάντα τοῖσ νικῶσιν ἀεὶ ἆθλα πρόκειται. οὕτω δή, ἔφη, δεῖ ὑμᾶσ γιγνώσκειν ὡσ ὅταν μὲν ἄνθρωποι κοινωνοὶ πολέμου γενόμενοι ἐν ἑαυτοῖσ ἕκαστοι ἔχωσιν, ὡσ, εἰ μὴ αὐτόσ τισ προθυμήσεται, οὐδὲν ἐσόμενον τῶν δεόντων, ταχὺ πολλὰ καὶ καλὰ διαπράττονται·

οὐδὲν γὰρ αὐτοῖσ ἀργεῖται τῶν πράττεσθαι δεομένων· ὅταν δ’ ἕκαστοσ διανοηθῇ ὡσ ἄλλοσ ἔσται ὁ πράττων καὶ μαχόμενοσ, κἂν αὐτὸσ μαλακίζηται, τούτοισ, ἔφη, εὖ ἴστε ὅτι πᾶσιν ἅμα πάντα ἥκει τὰ χαλεπὰ φερόμενα. καὶ ὁ θεὸσ οὕτω πωσ ἐποίησε·

τοῖσ μὴ θέλουσιν ἑαυτοῖσ προστάττειν ἐκπονεῖν τἀγαθὰ ἄλλουσ αὐτοῖσ ἐπιτακτῆρασ δίδωσι. νῦν οὖν τισ, ἔφη, λεγέτω ἐνθάδε ἀναστὰσ περὶ αὐτοῦ τούτου ποτέρωσ ἂν τὴν ἀρετὴν μᾶλλον οἰέται ἀσκεῖσθαι παρ’ ἡμῖν, εἰ μέλλοι ὁ πλεῖστα καὶ πονεῖν καὶ κινδυνεύειν ἐθέλων πλείστησ καὶ τιμῆσ τεύξεσθαι, ἢ ἂν εἰδῶμεν ὅτι οὐδὲν διαφέρει κακὸν εἶναι· ὁμοίωσ γὰρ πάντεσ τῶν ἴσων τευξόμεθα. ἐνταῦθα δὴ ἀναστὰσ Χρυσάντασ, εἷσ τῶν ὁμοτίμων, ἀνὴρ οὔτε μέγασ οὔτε ἰσχυρὸσ ἰδεῖν, φρονήσει δὲ διαφέρων, ἔλεξεν·

ἀλλ’ οἶμαι μέν, ἔφη, ὦ Κῦρε, οὐδὲ διανοούμενόν σε ὡσ δεῖ ἴσον ἔχειν τοὺσ κακοὺσ τοῖσ ἀγαθοῖσ ἐμβαλεῖν τοῦτον τὸν λόγον, ἀλλ’ ἀποπειρώμενον εἴ τισ ἄρα ἔσται ἀνὴρ ὅστισ ἐθελήσει ἐπιδεῖξαι ἑαυτὸν ὡσ διανοεῖται μηδὲν καλὸν κἀγαθὸν ποιῶν, ἃ ἂν ἄλλοι τῇ ἀρετῇ καταπράξωσι, τούτων ἰσομοιρεῖν. ἐγὼ δ’, ἔφη, οὔτε ποσίν εἰμι ταχὺσ οὔτε χερσὶν ἰσχυρόσ, γιγνώσκω τε ὅτι ἐξ ὧν ἂν ἐγὼ τῷ ἐμῷ σώματι ποιήσω, οὐ κριθείην οὔτε ἂν πρῶτοσ οὔτε ἂν δεύτεροσ, οἶμαι δ’ οὐδ’ ἂν χιλιοστόσ, ἴσωσ δ’ οὐδ’ ἂν μυριοστόσ·

ἀλλὰ καὶ ἐκεῖνο, ἔφη, σαφῶσ ἐπίσταμαι ὅτι εἰ μὲν οἱ δυνατοὶ ἐρρωμένωσ ἀντιλήψονται τῶν πραγμάτων, ἀγαθοῦ τινόσ μοι μετέσται τοσοῦτον μέροσ ὅσον ἂν δίκαιον ᾖ· εἰ δ’ οἱ μὲν κακοὶ μηδὲν ποιήσουσιν, οἱ δ’ ἀγαθοὶ καὶ δυνατοὶ ἀθύμωσ ἕξουσι, δέδοικα, ἔφη, μὴ ἄλλου τινὸσ μᾶλλον ἢ τοῦ ἀγαθοῦ μεθέξω πλέον μέροσ ἢ ἐγὼ βούλομαι. Χρυσάντασ μὲν δὴ οὕτωσ εἶπεν.

ἀνέστη δ’ ἐπ’ αὐτῷ Φεραύλασ Πέρσησ τῶν δημοτῶν, Κύρῳ πωσ ἔτι οἴκοθεν συνήθησ καὶ ἀρεστὸσ ἀνήρ, καὶ τὸ σῶμα καὶ τὴν ψυχὴν οὐκ ἀγεννεῖ ἀνδρὶ ἐοικώσ, καὶ ἔλεξε τοιάδε. ἐγώ, ἔφη, ὦ Κῦρε καὶ πάντεσ οἱ παρόντεσ Πέρσαι, ἡγοῦμαι μὲν ἡμᾶσ πάντασ ἐκ τοῦ ἴσου νῦν ὁρμᾶσθαι εἰσ τὸ ἀγωνίζεσθαι περὶ ἀρετῆσ·

ὁρῶ γὰρ ὁμοίᾳ μὲν τροφῇ πάντασ ἡμᾶσ τὸ σῶμα ἀσκοῦντασ, ὁμοίασ δὲ συνουσίασ πάντασ ἀξιουμένουσ, ταὐτὰ δὲ πᾶσιν ἡμῖν πρόκειται. τό τε γὰρ τοῖσ ἄρχουσι πείθεσθαι πᾶσιν ἐν κοινῷ κεῖται, καὶ ὃσ ἂν φανῇ τοῦτο ἀπροφασίστωσ ποιῶν, τοῦτον ὁρῶ παρὰ Κύρου τιμῆσ τυγχάνοντα· τό τε πρὸσ τοὺσ πολεμίουσ ἄλκιμον εἶναι οὐ τῷ μὲν προσῆκον τῷ δ’ οὔ, ἀλλὰ πᾶσι καὶ τοῦτο προκέκριται κάλλιστον εἶναι. νῦν δ’, ἔφη, ἡμῖν καὶ δείκνυται μάχη, ἣν ἐγὼ ὁρῶ πάντασ ἀνθρώπουσ φύσει ἐπισταμένουσ, ὥσπερ γε καὶ τἆλλα ζῷα ἐπίστανταί τινα μάχην ἕκαστα οὐδὲ παρ’ ἑνὸσ ἄλλου μαθόντα ἢ παρὰ τῆσ φύσεωσ, οἱο͂ν ὁ βοῦσ κέρατι παίειν, ὁ ἵπποσ ὁπλῇ, ὁ κύων στόματι, ὁ κάπροσ ὀδόντι.

καὶ φυλάττεσθαί γ’, ἔφη, ἅπαντα ταῦτα ἐπίστανται ἀφ’ ὧν μάλιστα δεῖ, καὶ ταῦτα εἰσ οὐδενὸσ διδασκάλου πώποτε φοιτήσαντα. καὶ ἐγώ, ἔφη, ἐκ παιδίου εὐθὺσ προβάλλεσθαι ἠπιστάμην πρὸ τούτων ὅ τι ᾤμην πληγήσεσθαι·

εἰ δὲ μὴ ἄλλο μηδὲν ἔχοιμι, τὼ χεῖρε προέχων ἐνεπόδιζον ὅ τι ἐδυνάμην τὸν παίοντα· καὶ τοῦτο ἐποίουν οὐ διδασκόμενοσ, ἀλλὰ καὶ ἐπ’ αὐτῷ τούτῳ παιόμενοσ, εἰ προβαλοίμην. μάχαιράν γε μὴν εὐθὺσ παιδίον ὢν ἡρ́παζον ὅπου ἴδοιμι, οὐδὲ παρ’ ἑνὸσ οὐδὲ τοῦτο μαθὼν ὅπωσ δεῖ λαμβάνειν ἢ παρὰ τῆσ φύσεωσ, ὡσ ἐγώ φημι. ἐποίουν γοῦν καὶ τοῦτο κωλυόμενοσ, οὐ διδασκόμενοσ· ὥσπερ καὶ ἄλλα ἔστιν ἃ εἰργόμενοσ καὶ ὑπὸ μητρὸσ καὶ ὑπὸ πατρὸσ ὑπὸ τῆσ φύσεωσ πράττειν ἠναγκαζόμην. καὶ ναὶ μὰ Δία ἔπαιόν γε τῇ μαχαίρᾳ πᾶν ὅ τι δυναίμην λανθάνειν. οὐ γὰρ μόνον φύσει ἦν, ὥσπερ τὸ βαδίζειν καὶ τρέχειν, ἀλλὰ καὶ ἡδὺ πρὸσ τῷ πεφυκέναι τοῦτο ἐδόκει μοι εἶναι. ἐπεὶ δ’ οὖν, ἔφη, αὕτη ἡ μάχη καταλείπεται, ἐν ᾗ προθυμίασ μᾶλλον ἢ τέχνησ ἔργον ἐστί, πῶσ ἡμῖν οὐχ ἡδέωσ πρὸσ τούσδε τοὺσ ὁμοτίμουσ ἀγωνιστέον;

ὅπου γε τὰ μὲν ἆθλα τῆσ ἀρετῆσ ἴσα πρόκειται, παραβαλλόμενοι δὲ οὐκ ἴσα εἰσ τὸν κίνδυνον ἴμεν, ἀλλ’ οὗτοι μὲν ἔντιμον, ὅσπερ μόνοσ ἥδιστοσ, βίον, ἡμεῖσ δὲ ἐπίπονον μέν, ἄτιμον δέ, ὅσπερ οἶμαι χαλεπώτατοσ. μάλιστα δέ, ὦ ἄνδρεσ, τοῦτό με εὐθύμωσ εἰσ τὸν ἀγῶνα τὸν πρὸσ τούσδε παρορμᾷ ὅτι Κῦροσ ὁ κρίνων ἔσται, ὃσ οὐ φθόνῳ κρίνει, ἀλλὰ σὺν θεῶν ὁρ́κῳ λέγω ἦ μὴν ἐμοὶ δοκεῖ Κῦροσ οὕστινασ ἂν ὁρᾷ ἀγαθοὺσ φιλεῖν οὐδὲν ἧττον ἑαυτοῦ·

τούτοισ γοῦν ὁρῶ αὐτὸν ὅ τι ἂν ἔχῃ ἥδιον διδόντα μᾶλλον ἢ αὐτὸν ἔχοντα. καίτοι, ἔφη, οἶδα ὅτι οὗτοι μέγα φρονοῦσιν ὅτι πεπαίδευνται δὴ καὶ πρὸσ λιμὸν καὶ δίψαν καὶ πρὸσ ῥῖγοσ καρτερεῖν, κακῶσ εἰδότεσ ὅτι καὶ ταῦτα ἡμεῖσ ὑπὸ κρείττονοσ διδασκάλου πεπαιδεύμεθα ἢ οὗτοι.

οὐ γὰρ ἔστι διδάσκαλοσ οὐδεὶσ τούτων κρείττων τῆσ ἀνάγκησ, ἣ ἡμᾶσ καὶ λίαν ταῦτ’ ἀκριβοῦν ἐδίδαξε. καὶ πονεῖν οὗτοι μὲν τὰ ὅπλα φέροντεσ ἐμελέτων, ἅ ἐστιν ἅπασιν ἀνθρώποισ ηὑρημένα ὡσ ἂν εὐφορώτατα εἰή, ἡμεῖσ δέ γ’, ἔφη, ἐν μεγάλοισ φορτίοισ καὶ βαδίζειν καὶ τρέχειν ἠναγκαζόμεθα, ὥστε νῦν ἐμοὶ δοκεῖν τὸ τῶν ὅπλων φόρημα πτεροῖσ μᾶλλον ἐοικέναι ἢ φορτίῳ.

ὡσ οὖν ἐμοῦ γε καὶ ἀγωνιουμένου καὶ ὁποῖοσ ἄν τισ ὦ κατὰ τὴν ἀξίαν με τιμᾶν ἀξιώσοντοσ, οὕτωσ, ἔφη, ὦ Κῦρε, γίγνωσκε.

καὶ ὑμῖν γ’, ἔφη, ὦ ἄνδρεσ δημόται, παραινῶ εἰσ ἔριν ὁρμᾶσθαι ταύτησ τῆσ μάχησ πρὸσ τοὺσ πεπαιδευμένουσ τούσδε· νῦν γὰρ ἅνδρεσ εἰλημμένοι εἰσὶν ἐν δημοτικῇ ἀγωνίᾳ. Φεραύλασ μὲν δὴ οὕτωσ εἶπεν.

ἀνίσταντο δὲ καὶ ἄλλοι πολλοὶ ἑκατέρων συναγορεύοντεσ. ἔδοξε κατὰ τὴν ἀξίαν τιμᾶσθαι ἕκαστον, Κῦρον δὲ τὸν κρίνοντα εἶναι. ταῦτα μὲν δὴ οὕτω προυκεχωρήκεσαν. ἐκάλεσε δ’ ἐπὶ δεῖπνον ὁ Κῦροσ καὶ ὅλην ποτὲ τάξιν σὺν τῷ ταξιάρχῳ, ἰδὼν αὐτὸν τοὺσ μὲν ἡμίσεισ τῶν ἀνδρῶν τῆσ τάξεωσ ἀντιτάξαντα ἑκατέρωθεν εἰσ ἐμβολήν, θώρακασ μὲν ἀμφοτέρουσ ἔχοντασ καὶ γέρρα ἐν ταῖσ ἀριστεραῖσ, εἰσ δὲ τὰσ δεξιὰσ νάρθηκασ παχεῖσ τοῖσ ἡμίσεσιν ἔδωκε, τοῖσ δ’ ἑτέροισ εἶπεν ὅτι βάλλειν δεήσοι ἀναιρουμένουσ ταῖσ βώλοισ.

ἐπεὶ δὲ παρεσκευασμένοι οὕτωσ ἔστησαν, ἐσήμηνεν αὐτοῖσ μάχεσθαι.

ἐνταῦθα δὴ οἱ μὲν ἔβαλλον ταῖσ βώλοισ καὶ ἔστιν οἳ ἐτύγχανον καὶ θωράκων καὶ γέρρων, οἱ δὲ καὶ μηροῦ καὶ κνημῖδοσ. ἐπεὶ δὲ ὁμοῦ ἐγένοντο, οἱ τοὺσ νάρθηκασ ἔχοντεσ ἔπαιον τῶν μὲν μηρούσ, τῶν δὲ χεῖρασ, τῶν δὲ κνήμασ, τῶν δὲ καὶ ἐπικυπτόντων ἐπὶ βώλουσ ἔπαιον τοὺσ τραχήλουσ καὶ τὰ νῶτα. τέλοσ δὲ τρεψάμενοι ἐδίωκον οἱ ναρθηκοφόροι παίοντεσ σὺν πολλῷ γέλωτι καὶ παιδιᾷ. ἐν μέρει γε μὴν οἱ ἕτεροι λαβόντεσ πάλιν τοὺσ νάρθηκασ ταὐτὰ ἐποίησαν τοὺσ ταῖσ βώλοισ βάλλοντασ· ταῦτα δ’ ἀγασθεὶσ ὁ Κῦροσ, τοῦ μὲν ταξιάρχου τὴν ἐπίνοιαν, τῶν δὲ τὴν πειθώ, ὅτι ἅμα μὲν ἐγυμνάζοντο, ἅμα δ’ ηὐθυμοῦντο, ἅμα δ’ ἐνίκων οἱ εἰκασθέντεσ τῇ τῶν Περσῶν ὁπλίσει, τούτοισ δὴ ἡσθεὶσ ἐκάλεσέ τε ἐπὶ δεῖπνον αὐτοὺσ καὶ ἐν τῇ σκηνῇ ἰδών τινασ αὐτῶν ἐπιδεδεμένουσ, τὸν μέν τινα ἀντικνήμιον, τὸν δὲ χεῖρα, ἠρώτα τί πάθοιεν.

οἱ δ’ ἔλεγον ὅτι πληγεῖεν ταῖσ βώλοισ.

ὁ δὲ πάλιν ἐπηρώτα πότερον ἐπεὶ ὁμοῦ ἐγένοντο ἢ ὅτε πρόσω ἦσαν. οἱ δ’ ἔλεγον ὅτε πρόσω ἦσαν. ἐπεὶ δὲ ὁμοῦ ἐγένοντο, παιδιὰν ἔφασαν εἶναι καλλίστην οἱ ναρθηκοφόροι· οἱ δὲ συγκεκομμένοι τοῖσ νάρθηξιν ἀνέκραγον ὅτι οὐ σφίσι δοκοίη παιδιὰ εἶναι τὸ ὁμόθεν παίεσθαι· ἅμα δὲ ἐπεδείκνυσαν τῶν ναρθήκων τὰσ πληγὰσ καὶ ἐν χερσὶ καὶ ἐν τραχήλοισ, ἔνιοι δὲ καὶ ἐν προσώποισ. καὶ τότε μὲν ὥσπερ εἰκὸσ ἐγέλων ἐπ’ ἀλλήλοισ. τῇ δ’ ὑστεραίᾳ μεστὸν ἦν τὸ πεδίον πᾶν τῶν τούτουσ μιμουμένων· καὶ εἰ μὴ ἄλλο τι σπουδαιότερον πράττοιεν, ταύτῃ τῇ παιδιᾷ ἐχρῶντο. ἄλλον δέ ποτε ἰδὼν ταξίαρχον ἄγοντα τὴν τάξιν ἀπὸ τοῦ ποταμοῦ ἐπὶ τὸ ἀριστερὸν ἐφ’ ἑνόσ, καὶ ὁπότε δοκοίη αὐτῷ καιρὸσ εἶναι, παραγγέλλοντα τὸν ὕστερον λόχον παράγειν, καὶ τὸν τρίτον καὶ τὸν τέταρτον, εἰσ μέτωπον, ἐπεὶ δ’ ἐν μετώπῳ οἱ λοχαγοὶ ἐγένοντο, παρηγγύησεν εἰσ δύο ἄγειν τὸν λόχον·

ἐκ τούτου δὴ παρῆγον οἱ δεκάδαρχοι εἰσ μέτωπον· ὁπότε δ’ αὖ ἐδόκει αὐτῷ καιρὸσ εἶναι, παρήγγειλεν εἰσ τέτταρασ τὸν λόχον· οὕτω δὴ οἱ πεμπάδαρχοι αὖ παρῆγον εἰσ τέτταρασ· ἐπεὶ δ’ ἐπὶ θύραισ τῆσ σκηνῆσ ἐγένοντο, παραγγείλασ αὖ εἰσ ἕνα ἰόντων εἰσῆγε τὸν πρῶτον λόχον, καὶ τὸν δεύτερον τούτου κατ’ οὐρὰν ἐκέλευσεν ἕπεσθαι, καὶ τὸν τρίτον καὶ τὸν τέταρτον ὡσαύτωσ παραγγείλασ ἡγεῖτο ἔσω· οὕτω δ’ εἰσαγαγὼν κατέκλινεν ἐπὶ τὸ δεῖπνον ὥσπερ εἰσεπορεύοντο· τοῦτον οὖν ὁ Κῦροσ ἀγασθεὶσ τῆσ τε πρᾳότητοσ τῆσ διδασκαλίασ καὶ τῆσ ἐπιμελείασ ἐκάλεσε ταύτην τὴν τάξιν ἐπὶ τὸ δεῖπνον σὺν τῷ ταξιάρχῳ. παρὼν δέ τισ ἐπὶ τῷ δείπνῳ κεκλημένοσ ἄλλοσ ταξίαρχοσ, τὴν δ’ ἐμήν, ἔφη, τάξιν, ὦ Κῦρε, οὐ καλεῖσ εἰσ τὴν σκηνήν;

καὶ μὴν ὅταν γε παρίῃ ἐπὶ τὸ δεῖπνον, πάντα ταὐτὰ ποιεῖ· καὶ ὅταν τέλοσ ἡ σκηνὴ ἔχῃ, ἐξάγει μὲν ὁ οὐραγόσ, ἔφη, ὁ τοῦ τελευταίου λόχου τὸν λόχον, ὑστάτουσ ἔχων τοὺσ πρώτουσ τεταγμένουσ εἰσ μάχην· ἔπειτα ὁ δεύτεροσ τοὺσ τοῦ ἑτέρου λόχου ἐπὶ τούτοισ, καὶ ὁ τρίτοσ καὶ ὁ τέταρτοσ ὡσαύτωσ, ὅπωσ, ἔφη, καὶ ὅταν ἀπάγειν δέῃ ἀπὸ πολεμίων, ἐπίστωνται ὡσ δεῖ ἀπιέναι. ἐπειδὰν δέ, ἔφη, καταστῶμεν ἐπὶ τὸν δρόμον ἔνθα περιπατοῦμεν, ὅταν μὲν πρὸσ ἑώ ἰώμεν, ἐγὼ μὲν ἡγοῦμαι, καὶ ὁ πρῶτοσ λόχοσ πρῶτοσ, καὶ ὁ δεύτεροσ ὡσ δεῖ, καὶ ὁ τρίτοσ καὶ ὁ τέταρτοσ, καὶ αἱ τῶν λόχων δεκάδεσ καὶ πεμπάδεσ, ἑώσ ἂν παραγγέλλω ἐγώ· ὅταν δ’, ἔφη, πρὸσ ἑσπέραν ἰώμεν, ὁ οὐραγόσ τε καὶ οἱ τελευταῖοι πρῶτοι ἀφηγοῦνται· ἐμοὶ μέντοι οὕτω πείθονται ὑστέρῳ ἰόντι, ἵνα ἐθίζωνται καὶ ἕπεσθαι καὶ ἡγεῖσθαι ὁμοίωσ πειθόμενοι. καὶ ὁ Κῦροσ ἔφη·

ἦ καὶ ἀεὶ τοῦτο ποιεῖτε; ὁποσάκισ γε, ἔφη, καὶ δειπνοποιούμεθα νὴ Δία. καλῶ τοίνυν, ἔφη, ὑμᾶσ, ἅμα μὲν ὅτι τὰσ τάξεισ μελετᾶτε καὶ προσιόντεσ καὶ ἀπιόντεσ, ἅμα δ’ ὅτι καὶ ἡμέρασ καὶ νυκτόσ, ἅμα δ’ ὅτι τά τε σώματα περιπατοῦντεσ ἀσκεῖτε καὶ τὰσ ψυχὰσ ὠφελεῖτε διδάσκοντεσ. ἐπεὶ οὖν πάντα διπλᾶ ποιεῖτε, διπλῆν ὑμῖν δίκαιον καὶ τὴν εὐωχίαν παρέχειν. μὰ Δί’, ἔφη ὁ ταξίαρχοσ, μήτοι γ’ ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ, εἰ μὴ καὶ διπλᾶσ ἡμῖν τὰσ γαστέρασ παρέξεισ.

καὶ τότε μὲν δὴ οὕτω τὸ τέλοσ τῆσ σκηνῆσ ἐποιήσαντο. τῇ δ’ ὑστεραίᾳ ὁ Κῦροσ ἐκάλεσεν ἐκείνην τὴν τάξιν, ὥσπερ ἔφη, καὶ τῇ ἄλλῃ. αἰσθόμενοι δὲ ταῦτα καὶ οἱ ἄλλοι τὸ λοιπὸν πάντεσ αὐτοὺσ ἐμιμοῦντο.

상위

Cyropaedia

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION