헬라어 문장 검색 - ΧενοπήΞψροπαέ2́3́

(크세노폰, Cyropaedia, Κύρου Παιδείασ Β, chapter 3)

τοιαῦτα μὲν δὴ καὶ γελοῖα καὶ σπουδαῖα καὶ ἐλέγετο καὶ ἐπράττετο ἐν τῇ σκηνῇ. τέλοσ δὲ τὰσ τρίτασ σπονδὰσ ποιήσαντεσ καὶ εὐξάμενοι τοῖσ θεοῖσ τἀγαθὰ τὴν σκηνὴν εἰσ κοίτην διέλυον. τῇ δ’ ὑστεραίᾳ ὁ Κῦροσ συνέλεξε πάντασ τοὺσ στρατιώτασ καὶ ἔλεξε τοιάδε. ἄνδρεσ φίλοι, ὁ μὲν ἀγὼν ἐγγὺσ ἡμῖν·

προσέρχονται γὰρ οἱ πολέμιοι. τὰ δ’ ἆθλα τῆσ νίκησ, ἢν μὲν ἡμεῖσ νικῶμεν τοῦτο γὰρ ἀεὶ καὶ λέγειν καὶ ποιεῖν δεῖ, δῆλον ὅτι οἵ τε πολέμιοι ἡμέτεροι καὶ τὰ τῶν πολεμίων ἀγαθὰ πάντα· ἢν δὲ ἡμεῖσ αὖ νικώμεθα ‐ καὶ οὕτω τὰ τῶν νικωμένων πάντα τοῖσ νικῶσιν ἀεὶ ἆθλα πρόκειται. οὕτω δή, ἔφη, δεῖ ὑμᾶσ γιγνώσκειν ὡσ ὅταν μὲν ἄνθρωποι κοινωνοὶ πολέμου γενόμενοι ἐν ἑαυτοῖσ ἕκαστοι ἔχωσιν, ὡσ, εἰ μὴ αὐτόσ τισ προθυμήσεται, οὐδὲν ἐσόμενον τῶν δεόντων, ταχὺ πολλὰ καὶ καλὰ διαπράττονται·

οὐδὲν γὰρ αὐτοῖσ ἀργεῖται τῶν πράττεσθαι δεομένων· ὅταν δ’ ἕκαστοσ διανοηθῇ ὡσ ἄλλοσ ἔσται ὁ πράττων καὶ μαχόμενοσ, κἂν αὐτὸσ μαλακίζηται, τούτοισ, ἔφη, εὖ ἴστε ὅτι πᾶσιν ἅμα πάντα ἥκει τὰ χαλεπὰ φερόμενα. καὶ ὁ θεὸσ οὕτω πωσ ἐποίησε·

τοῖσ μὴ θέλουσιν ἑαυτοῖσ προστάττειν ἐκπονεῖν τἀγαθὰ ἄλλουσ αὐτοῖσ ἐπιτακτῆρασ δίδωσι. νῦν οὖν τισ, ἔφη, λεγέτω ἐνθάδε ἀναστὰσ περὶ αὐτοῦ τούτου ποτέρωσ ἂν τὴν ἀρετὴν μᾶλλον οἰέται ἀσκεῖσθαι παρ’ ἡμῖν, εἰ μέλλοι ὁ πλεῖστα καὶ πονεῖν καὶ κινδυνεύειν ἐθέλων πλείστησ καὶ τιμῆσ τεύξεσθαι, ἢ ἂν εἰδῶμεν ὅτι οὐδὲν διαφέρει κακὸν εἶναι· ὁμοίωσ γὰρ πάντεσ τῶν ἴσων τευξόμεθα. ἐνταῦθα δὴ ἀναστὰσ Χρυσάντασ, εἷσ τῶν ὁμοτίμων, ἀνὴρ οὔτε μέγασ οὔτε ἰσχυρὸσ ἰδεῖν, φρονήσει δὲ διαφέρων, ἔλεξεν·

ἀλλ’ οἶμαι μέν, ἔφη, ὦ Κῦρε, οὐδὲ διανοούμενόν σε ὡσ δεῖ ἴσον ἔχειν τοὺσ κακοὺσ τοῖσ ἀγαθοῖσ ἐμβαλεῖν τοῦτον τὸν λόγον, ἀλλ’ ἀποπειρώμενον εἴ τισ ἄρα ἔσται ἀνὴρ ὅστισ ἐθελήσει ἐπιδεῖξαι ἑαυτὸν ὡσ διανοεῖται μηδὲν καλὸν κἀγαθὸν ποιῶν, ἃ ἂν ἄλλοι τῇ ἀρετῇ καταπράξωσι, τούτων ἰσομοιρεῖν. ἐγὼ δ’, ἔφη, οὔτε ποσίν εἰμι ταχὺσ οὔτε χερσὶν ἰσχυρόσ, γιγνώσκω τε ὅτι ἐξ ὧν ἂν ἐγὼ τῷ ἐμῷ σώματι ποιήσω, οὐ κριθείην οὔτε ἂν πρῶτοσ οὔτε ἂν δεύτεροσ, οἶμαι δ’ οὐδ’ ἂν χιλιοστόσ, ἴσωσ δ’ οὐδ’ ἂν μυριοστόσ·

ἀλλὰ καὶ ἐκεῖνο, ἔφη, σαφῶσ ἐπίσταμαι ὅτι εἰ μὲν οἱ δυνατοὶ ἐρρωμένωσ ἀντιλήψονται τῶν πραγμάτων, ἀγαθοῦ τινόσ μοι μετέσται τοσοῦτον μέροσ ὅσον ἂν δίκαιον ᾖ· εἰ δ’ οἱ μὲν κακοὶ μηδὲν ποιήσουσιν, οἱ δ’ ἀγαθοὶ καὶ δυνατοὶ ἀθύμωσ ἕξουσι, δέδοικα, ἔφη, μὴ ἄλλου τινὸσ μᾶλλον ἢ τοῦ ἀγαθοῦ μεθέξω πλέον μέροσ ἢ ἐγὼ βούλομαι. Χρυσάντασ μὲν δὴ οὕτωσ εἶπεν.

ἀνέστη δ’ ἐπ’ αὐτῷ Φεραύλασ Πέρσησ τῶν δημοτῶν, Κύρῳ πωσ ἔτι οἴκοθεν συνήθησ καὶ ἀρεστὸσ ἀνήρ, καὶ τὸ σῶμα καὶ τὴν ψυχὴν οὐκ ἀγεννεῖ ἀνδρὶ ἐοικώσ, καὶ ἔλεξε τοιάδε. ἐγώ, ἔφη, ὦ Κῦρε καὶ πάντεσ οἱ παρόντεσ Πέρσαι, ἡγοῦμαι μὲν ἡμᾶσ πάντασ ἐκ τοῦ ἴσου νῦν ὁρμᾶσθαι εἰσ τὸ ἀγωνίζεσθαι περὶ ἀρετῆσ·

ὁρῶ γὰρ ὁμοίᾳ μὲν τροφῇ πάντασ ἡμᾶσ τὸ σῶμα ἀσκοῦντασ, ὁμοίασ δὲ συνουσίασ πάντασ ἀξιουμένουσ, ταὐτὰ δὲ πᾶσιν ἡμῖν πρόκειται. τό τε γὰρ τοῖσ ἄρχουσι πείθεσθαι πᾶσιν ἐν κοινῷ κεῖται, καὶ ὃσ ἂν φανῇ τοῦτο ἀπροφασίστωσ ποιῶν, τοῦτον ὁρῶ παρὰ Κύρου τιμῆσ τυγχάνοντα· τό τε πρὸσ τοὺσ πολεμίουσ ἄλκιμον εἶναι οὐ τῷ μὲν προσῆκον τῷ δ’ οὔ, ἀλλὰ πᾶσι καὶ τοῦτο προκέκριται κάλλιστον εἶναι. νῦν δ’, ἔφη, ἡμῖν καὶ δείκνυται μάχη, ἣν ἐγὼ ὁρῶ πάντασ ἀνθρώπουσ φύσει ἐπισταμένουσ, ὥσπερ γε καὶ τἆλλα ζῷα ἐπίστανταί τινα μάχην ἕκαστα οὐδὲ παρ’ ἑνὸσ ἄλλου μαθόντα ἢ παρὰ τῆσ φύσεωσ, οἱο͂ν ὁ βοῦσ κέρατι παίειν, ὁ ἵπποσ ὁπλῇ, ὁ κύων στόματι, ὁ κάπροσ ὀδόντι.

καὶ φυλάττεσθαί γ’, ἔφη, ἅπαντα ταῦτα ἐπίστανται ἀφ’ ὧν μάλιστα δεῖ, καὶ ταῦτα εἰσ οὐδενὸσ διδασκάλου πώποτε φοιτήσαντα. καὶ ἐγώ, ἔφη, ἐκ παιδίου εὐθὺσ προβάλλεσθαι ἠπιστάμην πρὸ τούτων ὅ τι ᾤμην πληγήσεσθαι·

εἰ δὲ μὴ ἄλλο μηδὲν ἔχοιμι, τὼ χεῖρε προέχων ἐνεπόδιζον ὅ τι ἐδυνάμην τὸν παίοντα· καὶ τοῦτο ἐποίουν οὐ διδασκόμενοσ, ἀλλὰ καὶ ἐπ’ αὐτῷ τούτῳ παιόμενοσ, εἰ προβαλοίμην. μάχαιράν γε μὴν εὐθὺσ παιδίον ὢν ἡρ́παζον ὅπου ἴδοιμι, οὐδὲ παρ’ ἑνὸσ οὐδὲ τοῦτο μαθὼν ὅπωσ δεῖ λαμβάνειν ἢ παρὰ τῆσ φύσεωσ, ὡσ ἐγώ φημι. ἐποίουν γοῦν καὶ τοῦτο κωλυόμενοσ, οὐ διδασκόμενοσ· ὥσπερ καὶ ἄλλα ἔστιν ἃ εἰργόμενοσ καὶ ὑπὸ μητρὸσ καὶ ὑπὸ πατρὸσ ὑπὸ τῆσ φύσεωσ πράττειν ἠναγκαζόμην. καὶ ναὶ μὰ Δία ἔπαιόν γε τῇ μαχαίρᾳ πᾶν ὅ τι δυναίμην λανθάνειν. οὐ γὰρ μόνον φύσει ἦν, ὥσπερ τὸ βαδίζειν καὶ τρέχειν, ἀλλὰ καὶ ἡδὺ πρὸσ τῷ πεφυκέναι τοῦτο ἐδόκει μοι εἶναι. ἐπεὶ δ’ οὖν, ἔφη, αὕτη ἡ μάχη καταλείπεται, ἐν ᾗ προθυμίασ μᾶλλον ἢ τέχνησ ἔργον ἐστί, πῶσ ἡμῖν οὐχ ἡδέωσ πρὸσ τούσδε τοὺσ ὁμοτίμουσ ἀγωνιστέον;

ὅπου γε τὰ μὲν ἆθλα τῆσ ἀρετῆσ ἴσα πρόκειται, παραβαλλόμενοι δὲ οὐκ ἴσα εἰσ τὸν κίνδυνον ἴμεν, ἀλλ’ οὗτοι μὲν ἔντιμον, ὅσπερ μόνοσ ἥδιστοσ, βίον, ἡμεῖσ δὲ ἐπίπονον μέν, ἄτιμον δέ, ὅσπερ οἶμαι χαλεπώτατοσ. μάλιστα δέ, ὦ ἄνδρεσ, τοῦτό με εὐθύμωσ εἰσ τὸν ἀγῶνα τὸν πρὸσ τούσδε παρορμᾷ ὅτι Κῦροσ ὁ κρίνων ἔσται, ὃσ οὐ φθόνῳ κρίνει, ἀλλὰ σὺν θεῶν ὁρ́κῳ λέγω ἦ μὴν ἐμοὶ δοκεῖ Κῦροσ οὕστινασ ἂν ὁρᾷ ἀγαθοὺσ φιλεῖν οὐδὲν ἧττον ἑαυτοῦ·

τούτοισ γοῦν ὁρῶ αὐτὸν ὅ τι ἂν ἔχῃ ἥδιον διδόντα μᾶλλον ἢ αὐτὸν ἔχοντα. καίτοι, ἔφη, οἶδα ὅτι οὗτοι μέγα φρονοῦσιν ὅτι πεπαίδευνται δὴ καὶ πρὸσ λιμὸν καὶ δίψαν καὶ πρὸσ ῥῖγοσ καρτερεῖν, κακῶσ εἰδότεσ ὅτι καὶ ταῦτα ἡμεῖσ ὑπὸ κρείττονοσ διδασκάλου πεπαιδεύμεθα ἢ οὗτοι.

οὐ γὰρ ἔστι διδάσκαλοσ οὐδεὶσ τούτων κρείττων τῆσ ἀνάγκησ, ἣ ἡμᾶσ καὶ λίαν ταῦτ’ ἀκριβοῦν ἐδίδαξε. καὶ πονεῖν οὗτοι μὲν τὰ ὅπλα φέροντεσ ἐμελέτων, ἅ ἐστιν ἅπασιν ἀνθρώποισ ηὑρημένα ὡσ ἂν εὐφορώτατα εἰή, ἡμεῖσ δέ γ’, ἔφη, ἐν μεγάλοισ φορτίοισ καὶ βαδίζειν καὶ τρέχειν ἠναγκαζόμεθα, ὥστε νῦν ἐμοὶ δοκεῖν τὸ τῶν ὅπλων φόρημα πτεροῖσ μᾶλλον ἐοικέναι ἢ φορτίῳ.

ὡσ οὖν ἐμοῦ γε καὶ ἀγωνιουμένου καὶ ὁποῖοσ ἄν τισ ὦ κατὰ τὴν ἀξίαν με τιμᾶν ἀξιώσοντοσ, οὕτωσ, ἔφη, ὦ Κῦρε, γίγνωσκε.

καὶ ὑμῖν γ’, ἔφη, ὦ ἄνδρεσ δημόται, παραινῶ εἰσ ἔριν ὁρμᾶσθαι ταύτησ τῆσ μάχησ πρὸσ τοὺσ πεπαιδευμένουσ τούσδε· νῦν γὰρ ἅνδρεσ εἰλημμένοι εἰσὶν ἐν δημοτικῇ ἀγωνίᾳ. Φεραύλασ μὲν δὴ οὕτωσ εἶπεν.

ἀνίσταντο δὲ καὶ ἄλλοι πολλοὶ ἑκατέρων συναγορεύοντεσ. ἔδοξε κατὰ τὴν ἀξίαν τιμᾶσθαι ἕκαστον, Κῦρον δὲ τὸν κρίνοντα εἶναι. ταῦτα μὲν δὴ οὕτω προυκεχωρήκεσαν. ἐκάλεσε δ’ ἐπὶ δεῖπνον ὁ Κῦροσ καὶ ὅλην ποτὲ τάξιν σὺν τῷ ταξιάρχῳ, ἰδὼν αὐτὸν τοὺσ μὲν ἡμίσεισ τῶν ἀνδρῶν τῆσ τάξεωσ ἀντιτάξαντα ἑκατέρωθεν εἰσ ἐμβολήν, θώρακασ μὲν ἀμφοτέρουσ ἔχοντασ καὶ γέρρα ἐν ταῖσ ἀριστεραῖσ, εἰσ δὲ τὰσ δεξιὰσ νάρθηκασ παχεῖσ τοῖσ ἡμίσεσιν ἔδωκε, τοῖσ δ’ ἑτέροισ εἶπεν ὅτι βάλλειν δεήσοι ἀναιρουμένουσ ταῖσ βώλοισ.

ἐπεὶ δὲ παρεσκευασμένοι οὕτωσ ἔστησαν, ἐσήμηνεν αὐτοῖσ μάχεσθαι.

ἐνταῦθα δὴ οἱ μὲν ἔβαλλον ταῖσ βώλοισ καὶ ἔστιν οἳ ἐτύγχανον καὶ θωράκων καὶ γέρρων, οἱ δὲ καὶ μηροῦ καὶ κνημῖδοσ. ἐπεὶ δὲ ὁμοῦ ἐγένοντο, οἱ τοὺσ νάρθηκασ ἔχοντεσ ἔπαιον τῶν μὲν μηρούσ, τῶν δὲ χεῖρασ, τῶν δὲ κνήμασ, τῶν δὲ καὶ ἐπικυπτόντων ἐπὶ βώλουσ ἔπαιον τοὺσ τραχήλουσ καὶ τὰ νῶτα. τέλοσ δὲ τρεψάμενοι ἐδίωκον οἱ ναρθηκοφόροι παίοντεσ σὺν πολλῷ γέλωτι καὶ παιδιᾷ. ἐν μέρει γε μὴν οἱ ἕτεροι λαβόντεσ πάλιν τοὺσ νάρθηκασ ταὐτὰ ἐποίησαν τοὺσ ταῖσ βώλοισ βάλλοντασ· ταῦτα δ’ ἀγασθεὶσ ὁ Κῦροσ, τοῦ μὲν ταξιάρχου τὴν ἐπίνοιαν, τῶν δὲ τὴν πειθώ, ὅτι ἅμα μὲν ἐγυμνάζοντο, ἅμα δ’ ηὐθυμοῦντο, ἅμα δ’ ἐνίκων οἱ εἰκασθέντεσ τῇ τῶν Περσῶν ὁπλίσει, τούτοισ δὴ ἡσθεὶσ ἐκάλεσέ τε ἐπὶ δεῖπνον αὐτοὺσ καὶ ἐν τῇ σκηνῇ ἰδών τινασ αὐτῶν ἐπιδεδεμένουσ, τὸν μέν τινα ἀντικνήμιον, τὸν δὲ χεῖρα, ἠρώτα τί πάθοιεν.

οἱ δ’ ἔλεγον ὅτι πληγεῖεν ταῖσ βώλοισ.

ὁ δὲ πάλιν ἐπηρώτα πότερον ἐπεὶ ὁμοῦ ἐγένοντο ἢ ὅτε πρόσω ἦσαν. οἱ δ’ ἔλεγον ὅτε πρόσω ἦσαν. ἐπεὶ δὲ ὁμοῦ ἐγένοντο, παιδιὰν ἔφασαν εἶναι καλλίστην οἱ ναρθηκοφόροι· οἱ δὲ συγκεκομμένοι τοῖσ νάρθηξιν ἀνέκραγον ὅτι οὐ σφίσι δοκοίη παιδιὰ εἶναι τὸ ὁμόθεν παίεσθαι· ἅμα δὲ ἐπεδείκνυσαν τῶν ναρθήκων τὰσ πληγὰσ καὶ ἐν χερσὶ καὶ ἐν τραχήλοισ, ἔνιοι δὲ καὶ ἐν προσώποισ. καὶ τότε μὲν ὥσπερ εἰκὸσ ἐγέλων ἐπ’ ἀλλήλοισ. τῇ δ’ ὑστεραίᾳ μεστὸν ἦν τὸ πεδίον πᾶν τῶν τούτουσ μιμουμένων· καὶ εἰ μὴ ἄλλο τι σπουδαιότερον πράττοιεν, ταύτῃ τῇ παιδιᾷ ἐχρῶντο. ἄλλον δέ ποτε ἰδὼν ταξίαρχον ἄγοντα τὴν τάξιν ἀπὸ τοῦ ποταμοῦ ἐπὶ τὸ ἀριστερὸν ἐφ’ ἑνόσ, καὶ ὁπότε δοκοίη αὐτῷ καιρὸσ εἶναι, παραγγέλλοντα τὸν ὕστερον λόχον παράγειν, καὶ τὸν τρίτον καὶ τὸν τέταρτον, εἰσ μέτωπον, ἐπεὶ δ’ ἐν μετώπῳ οἱ λοχαγοὶ ἐγένοντο, παρηγγύησεν εἰσ δύο ἄγειν τὸν λόχον·

ἐκ τούτου δὴ παρῆγον οἱ δεκάδαρχοι εἰσ μέτωπον· ὁπότε δ’ αὖ ἐδόκει αὐτῷ καιρὸσ εἶναι, παρήγγειλεν εἰσ τέτταρασ τὸν λόχον· οὕτω δὴ οἱ πεμπάδαρχοι αὖ παρῆγον εἰσ τέτταρασ· ἐπεὶ δ’ ἐπὶ θύραισ τῆσ σκηνῆσ ἐγένοντο, παραγγείλασ αὖ εἰσ ἕνα ἰόντων εἰσῆγε τὸν πρῶτον λόχον, καὶ τὸν δεύτερον τούτου κατ’ οὐρὰν ἐκέλευσεν ἕπεσθαι, καὶ τὸν τρίτον καὶ τὸν τέταρτον ὡσαύτωσ παραγγείλασ ἡγεῖτο ἔσω· οὕτω δ’ εἰσαγαγὼν κατέκλινεν ἐπὶ τὸ δεῖπνον ὥσπερ εἰσεπορεύοντο· τοῦτον οὖν ὁ Κῦροσ ἀγασθεὶσ τῆσ τε πρᾳότητοσ τῆσ διδασκαλίασ καὶ τῆσ ἐπιμελείασ ἐκάλεσε ταύτην τὴν τάξιν ἐπὶ τὸ δεῖπνον σὺν τῷ ταξιάρχῳ. παρὼν δέ τισ ἐπὶ τῷ δείπνῳ κεκλημένοσ ἄλλοσ ταξίαρχοσ, τὴν δ’ ἐμήν, ἔφη, τάξιν, ὦ Κῦρε, οὐ καλεῖσ εἰσ τὴν σκηνήν;

καὶ μὴν ὅταν γε παρίῃ ἐπὶ τὸ δεῖπνον, πάντα ταὐτὰ ποιεῖ· καὶ ὅταν τέλοσ ἡ σκηνὴ ἔχῃ, ἐξάγει μὲν ὁ οὐραγόσ, ἔφη, ὁ τοῦ τελευταίου λόχου τὸν λόχον, ὑστάτουσ ἔχων τοὺσ πρώτουσ τεταγμένουσ εἰσ μάχην· ἔπειτα ὁ δεύτεροσ τοὺσ τοῦ ἑτέρου λόχου ἐπὶ τούτοισ, καὶ ὁ τρίτοσ καὶ ὁ τέταρτοσ ὡσαύτωσ, ὅπωσ, ἔφη, καὶ ὅταν ἀπάγειν δέῃ ἀπὸ πολεμίων, ἐπίστωνται ὡσ δεῖ ἀπιέναι. ἐπειδὰν δέ, ἔφη, καταστῶμεν ἐπὶ τὸν δρόμον ἔνθα περιπατοῦμεν, ὅταν μὲν πρὸσ ἑώ ἰώμεν, ἐγὼ μὲν ἡγοῦμαι, καὶ ὁ πρῶτοσ λόχοσ πρῶτοσ, καὶ ὁ δεύτεροσ ὡσ δεῖ, καὶ ὁ τρίτοσ καὶ ὁ τέταρτοσ, καὶ αἱ τῶν λόχων δεκάδεσ καὶ πεμπάδεσ, ἑώσ ἂν παραγγέλλω ἐγώ· ὅταν δ’, ἔφη, πρὸσ ἑσπέραν ἰώμεν, ὁ οὐραγόσ τε καὶ οἱ τελευταῖοι πρῶτοι ἀφηγοῦνται· ἐμοὶ μέντοι οὕτω πείθονται ὑστέρῳ ἰόντι, ἵνα ἐθίζωνται καὶ ἕπεσθαι καὶ ἡγεῖσθαι ὁμοίωσ πειθόμενοι. καὶ ὁ Κῦροσ ἔφη·

ἦ καὶ ἀεὶ τοῦτο ποιεῖτε; ὁποσάκισ γε, ἔφη, καὶ δειπνοποιούμεθα νὴ Δία. καλῶ τοίνυν, ἔφη, ὑμᾶσ, ἅμα μὲν ὅτι τὰσ τάξεισ μελετᾶτε καὶ προσιόντεσ καὶ ἀπιόντεσ, ἅμα δ’ ὅτι καὶ ἡμέρασ καὶ νυκτόσ, ἅμα δ’ ὅτι τά τε σώματα περιπατοῦντεσ ἀσκεῖτε καὶ τὰσ ψυχὰσ ὠφελεῖτε διδάσκοντεσ. ἐπεὶ οὖν πάντα διπλᾶ ποιεῖτε, διπλῆν ὑμῖν δίκαιον καὶ τὴν εὐωχίαν παρέχειν. μὰ Δί’, ἔφη ὁ ταξίαρχοσ, μήτοι γ’ ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ, εἰ μὴ καὶ διπλᾶσ ἡμῖν τὰσ γαστέρασ παρέξεισ.

καὶ τότε μὲν δὴ οὕτω τὸ τέλοσ τῆσ σκηνῆσ ἐποιήσαντο. τῇ δ’ ὑστεραίᾳ ὁ Κῦροσ ἐκάλεσεν ἐκείνην τὴν τάξιν, ὥσπερ ἔφη, καὶ τῇ ἄλλῃ. αἰσθόμενοι δὲ ταῦτα καὶ οἱ ἄλλοι τὸ λοιπὸν πάντεσ αὐτοὺσ ἐμιμοῦντο.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Xenophon, Cyropaedia, Κύρου Παιδείασ Β, chapter 3

(크세노폰, Cyropaedia, Κύρου Παιδείασ Β, chapter 3)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION