헬라어 문장 검색 - ΧενοπήΑναβασί6́5́

(크세노폰, Anabasis, Κύρου Ἀναβάσεως, chapter 5)

τὴν μὲν νύκτα οὕτω διήγαγον· ἅμα δὲ τῇ ἡμέρᾳ οἱ στρατηγοὶ εἰσ τὸ ἐρυμνὸν χωρίον ἡγοῦντο· οἱ δὲ εἵποντο ἀναλαβόντεσ τὰ ὅπλα καὶ τὰ σκεύη. πρὶν δὲ ἀρίστου ὡρ́αν εἶναι ἀπετάφρευον ᾗ ἡ εἴσοδοσ ἦν εἰσ τὸ χωρίον, καὶ ἀπεσταύρωσαν ἅπαν, καταλιπόντεσ τρεῖσ πύλασ. καὶ πλοῖον ἐξ Ἡρακλείασ ἧκεν ἄλφιτα ἄγον καὶ ἱερεῖα καὶ οἶνον. πρῲ δ’ ἀναστὰσ Ξενοφῶν ἐθύετο ἐπ’ ἐξόδῳ, καὶ γίγνεται τὰ ἱερὰ ἐπὶ τοῦ πρώτου ἱερείου.

καὶ ἤδη τέλοσ ἐχόντων τῶν ἱερῶν ὁρᾷ αἰετὸν αἴσιον ὁ μάντισ Ἀρηξίων Παρράσιοσ, καὶ ἡγεῖσθαι κελεύει τὸν Ξενοφῶντα. καὶ διαβάντεσ τὴν τάφρον τὰ ὅπλα τίθενται, καὶ ἐκήρυξαν ἀριστήσαντασ ἐξιέναι τοὺσ στρατιώτασ σὺν τοῖσ ὅπλοισ, τὸν δὲ ὄχλον καὶ τὰ ἀνδράποδα αὐτοῦ καταλιπεῖν.

οἱ μὲν δὴ ἄλλοι πάντεσ ἐξῇσαν, Νέων δὲ οὔ·

ἐδόκει γὰρ κάλλιστον εἶναι τοῦτον φύλακα καταλιπεῖν τῶν ἐπὶ στρατοπέδου. ἐπεὶ δ’ οἱ λοχαγοὶ καὶ οἱ στρατιῶται ἀπέλειπον αὐτόν, αἰσχυνόμενοι μὴ ἐφέπεσθαι τῶν ἄλλων ἐξιόντων, κατέλιπον αὐτοῦ τοὺσ ὑπὲρ πέντε καὶ τετταράκοντα ἔτη. καὶ οὗτοι μὲν ἔμενον, οἱ δ’ ἄλλοι ἐπορεύοντο. πρὶν δὲ πεντεκαίδεκα στάδια διεληλυθέναι ἐνέτυχον ἤδη νεκροῖσ·

καὶ τὴν οὐρὰν τοῦ κέρατοσ ποιησάμενοι κατὰ τοὺσ πρώτουσ φανέντασ νεκροὺσ ἔθαπτον πάντασ ὁπόσουσ ἐπελάμβανε τὸ κέρασ. ἐπεὶ δὲ τοὺσ πρώτουσ ἔθαψαν, προαγαγόντεσ καὶ τὴν οὐρὰν αὖθισ ποιησάμενοι κατὰ τοὺσ πρώτουσ τῶν ἀτάφων ἔθαπτον τὸν αὐτὸν τρόπον ὁπόσουσ ἐπελάμβανεν ἡ στρατιά.

ἐπεὶ δὲ εἰσ τὴν ὁδὸν ἧκον τὴν ἐκ τῶν κωμῶν, ἔνθα ἔκειντο ἁθρόοι, συνενεγκόντεσ αὐτοὺσ ἔθαψαν. ἤδη δὲ πέρα μεσούσησ τῆσ ἡμέρασ προάγοντεσ τὸ στράτευμα ἔξω τῶν κωμῶν ἐλάμβανον τὰ ἐπιτήδεια ὅ τι τισ ὁρῴη ἐντὸσ τῆσ φάλαγγοσ, καὶ ἐξαίφνησ ὁρῶσι τοὺσ πολεμίουσ ὑπερβάλλοντασ κατὰ λόφουσ τινὰσ ἐκ τοῦ ἐναντίου, τεταγμένουσ ἐπὶ φάλαγγοσ ἱππέασ τε πολλοὺσ καὶ πεζούσ·

καὶ γὰρ Σπιθριδάτησ καὶ Ῥαθίνησ ἧκον παρὰ Φαρναβάζου ἔχοντεσ τὴν δύναμιν. ἐπεὶ δὲ κατεῖδον τοὺσ Ἕλληνασ οἱ πολέμιοι, ἔστησαν ἀπέχοντεσ αὐτῶν ὅσον πεντεκαίδεκα σταδίουσ.

ἐκ τούτου εὐθὺσ ὁ Ἀρηξίων ὁ μάντισ τῶν Ἑλλήνων σφαγιάζεται, καὶ ἐγένετο ἐπὶ τοῦ πρώτου καλὰ τὰ σφάγια. ἔνθα δὴ Ξενοφῶν λέγει·

δοκεῖ μοι, ὦ ἄνδρεσ στρατηγοί, ἐπιτάξασθαι τῇ φάλαγγι λόχουσ φύλακασ ἵν’ ἄν που δέῃ ὦσιν οἱ ἐπιβοηθήσοντεσ τῇ φάλαγγι καὶ οἱ πολέμιοι τεταραγμένοι ἐμπίπτωσιν εἰσ τεταγμένουσ καὶ ἀκεραίουσ. συνεδόκει ταῦτα πᾶσιν. ὑμεῖσ μὲν τοίνυν, ἔφη, προηγεῖσθε τὴν πρὸσ τοὺσ ἐναντίουσ, ὡσ μὴ ἑστήκωμεν, ἐπεὶ ὤφθημεν καὶ εἴδομεν τοὺσ πολεμίουσ·

ἐγὼ δὲ ἥξω τοὺσ τελευταίουσ λόχουσ καταχωρίσασ ᾗπερ ὑμῖν δοκεῖ. ἐκ τούτου οἱ μὲν ἥσυχοι προῆγον, ὁ δὲ τρεῖσ ἀφελὼν τὰσ τελευταίασ τάξεισ ἀνὰ διακοσίουσ ἄνδρασ τὴν μὲν ἐπὶ τὸ δεξιὸν ἐπέτρεψεν ἐφέπεσθαι ἀπολιπόντασ ὡσ πλέθρον·

Σαμόλασ Ἀχαιὸσ ταύτησ ἦρχε τῆσ τάξεωσ· τὴν δ’ ἐπὶ τῷ μέσῳ ἐχώρισεν ἕπεσθαι· Πυρρίασ Ἀρκὰσ ταύτησ ἦρχε· τὴν δὲ μίαν ἐπὶ τῷ εὐωνύμῳ· Φρασίασ Ἀθηναῖοσ ταύτῃ ἐφειστήκει. προϊόντεσ δέ, ἐπεὶ ἐγένοντο οἱ ἡγούμενοι ἐπὶ νάπει μεγάλῳ καὶ δυσπόρῳ, ἔστησαν ἀγνοοῦντεσ εἰ διαβατέον εἰή τὸ νάποσ.

καὶ παρεγγυῶσι στρατηγοὺσ καὶ λοχαγοὺσ παριέναι ἐπὶ τὸ ἡγούμενον. καὶ ὁ Ξενοφῶν θαυμάσασ ὅ τι τὸ ἴσχον εἰή τὴν πορείαν καὶ ταχὺ ἀκούων τὴν παρεγγύην, ἐλαύνει ᾗ τάχιστα.

ἐπεὶ δὲ συνῆλθον, λέγει Σοφαίνετοσ πρεσβύτατοσ ὢν τῶν στρατηγῶν ὅτι βουλῆσ οὐκ ἄξιον εἰή εἰ διαβατέον ἐστὶ τοιοῦτον νάποσ. καὶ ὁ Ξενοφῶν σπουδῇ ὑπολαβὼν ἔλεξεν·

ἀλλ’ ἴστε μέν με, ὦ ἄνδρεσ, οὐδένα πω κίνδυνον προξενήσαντα ὑμῖν ἐθελούσιον· οὐ γὰρ δόξησ ὁρῶ δεομένουσ ὑμᾶσ εἰσ ἀνδρειότητα, ἀλλὰ σωτηρίασ. νῦν δὲ οὕτωσ ἔχει·

ἀμαχεὶ μὲν ἐνθένδε οὐκ ἔστιν ἀπελθεῖν· ἢν γὰρ μὴ ἡμεῖσ ἰώμεν ἐπὶ τοὺσ πολεμίουσ, οὗτοι ἡμῖν ὁπόταν ἀπίωμεν ἕψονται καὶ ἐπιπεσοῦνται. ὁρᾶτε δὴ πότερον κρεῖττον ἰέναι ἐπὶ τοὺσ ἄνδρασ προβαλλομένουσ τὰ ὅπλα ἢ μεταβαλλομένουσ ὄπισθεν ἡμῶν ἐπιόντασ τοὺσ πολεμίουσ θεᾶσθαι.

ἴστε μέντοι ὅτι τὸ μὲν ἀπιέναι ἀπὸ πολεμίων οὐδενὶ καλῷ ἐοίκε, τὸ δὲ ἐφέπεσθαι καὶ τοῖσ κακίοσι θάρροσ ἐμποιεῖ.

ἐγὼ γοῦν ἥδιον ἂν σὺν ἡμίσεσιν ἐπιοίην ἢ σὺν διπλασίοισ ἀποχωροίην. καὶ τούτουσ οἶδ’ ὅτι ἐπιόντων μὲν ἡμῶν οὐδ’ ὑμεῖσ ἐλπίζετε δέξεσθαι ἡμᾶσ, ἀπιόντων δὲ πάντεσ ἐπιστάμεθα ὅτι τολμήσουσιν ἐφέπεσθαι. τὸ δὲ διαβάντασ ὄπισθεν νάποσ χαλεπὸν ποιήσασθαι μέλλοντασ μάχεσθαι ἆρ’ οὐχὶ καὶ ἁρπάσαι ἄξιον;

τοῖσ μὲν γὰρ πολεμίοισ ἐγὼ βουλοίμην ἂν εὔπορα πάντα φαίνεσθαι ὥστε ἀποχωρεῖν· ἡμᾶσ δὲ καὶ ἀπὸ τοῦ χωρίου δεῖ διδάσκεσθαι ὅτι οὐκ ἔστι μὴ νικῶσι σωτηρία. θαυμάζω δ’ ἔγωγε καὶ τὸ νάποσ τοῦτο εἴ τισ μᾶλλον φοβερὸν νομίζει εἶναι τῶν ἄλλων ὧν διαπεπορεύμεθα χωρίων.

πῶσ γὰρ διαβατὸν τὸ πεδίον, εἰ μὴ νικήσομεν τοὺσ ἱππέασ; πῶσ δὲ ἃ διεληλύθαμεν ὄρη, ἢν πελτασταὶ τοσοίδε ἐφέπωνται; ἢν δὲ δὴ καὶ σωθῶμεν ἐπὶ θάλατταν, πόσον τι νάποσ ὁ Πόντοσ;

ἔνθα οὔτε πλοῖα ἔστι τὰ ἀπάξοντα οὔτε σῖτοσ ᾧ θρεψόμεθα μένοντεσ, δεήσει δέ, ἢν θᾶττον ἐκεῖ γενώμεθα, θᾶττον πάλιν ἐξιέναι ἐπὶ τὰ ἐπιτήδεια. οὐκοῦν νῦν κρεῖττον ἠριστηκότασ μάχεσθαι ἢ αὔριον ἀναρίστουσ.

ἄνδρεσ, τά τε ἱερὰ ἡμῖν καλὰ οἵ τε οἰωνοὶ αἴσιοι τά τε σφάγια κάλλιστα· ἰώμεν ἐπὶ τοὺσ ἄνδρασ. οὐ δεῖ ἔτι τούτουσ, ἐπεὶ ἡμᾶσ πάντωσ εἶδον, ἡδέωσ δειπνῆσαι οὐδ’ ὅπου ἂν θέλωσι σκηνῆσαι. ἐντεῦθεν οἱ λοχαγοὶ ἡγεῖσθαι ἐκέλευον, καὶ οὐδεὶσ ἀντέλεγε.

καὶ ὃσ ἡγεῖτο, παραγγείλασ διαβαίνειν ᾗ ἕκαστοσ ἐτύγχανε τοῦ νάπουσ ὤν· θᾶττον γὰρ ἁθρόον ἐδόκει ἂν οὕτω πέραν γενέσθαι τὸ στράτευμα ἢ εἰ κατὰ τὴν γέφυραν ἣ ἐπὶ τῷ νάπει ἦν ἐξεμηρύοντο. ἐπεὶ δὲ διέβησαν, παριὼν παρὰ τὴν φάλαγγα ἔλεγεν·

ἄνδρεσ, ἀναμιμνῄσκεσθε ὅσασ δὴ μάχασ σὺν τοῖσ θεοῖσ ὁμόσε ἰόντεσ νενικήκατε καὶ οἱᾶ πάσχουσιν οἱ πολεμίουσ φεύγοντεσ, καὶ τοῦτο ἐννοήσατε ὅτι ἐπὶ ταῖσ θύραισ τῆσ Ἑλλάδοσ ἐσμέν. ἀλλ’ ἕπεσθε ἡγεμόνι τῷ Ἡρακλεῖ καὶ ἀλλήλουσ παρακαλεῖτε ὀνομαστί.

ἡδύ τοι ἀνδρεῖόν τι καὶ καλὸν νῦν εἰπόντα καὶ ποιήσαντα μνήμην ἐν οἷσ ἐθέλει παρέχειν ἑαυτοῦ. ταῦτα παρελαύνων ἔλεγε καὶ ἅμα ὑφηγεῖτο ἐπὶ φάλαγγοσ, καὶ τοὺσ πελταστὰσ ἑκατέρωθεν ποιησάμενοι ἐπορεύοντο ἐπὶ τοὺσ πολεμίουσ.

παρήγγελτο δὲ τὰ μὲν δόρατα ἐπὶ τὸν δεξιὸν ὦμον ἔχειν, ἑώσ σημαίνοι τῇ σάλπιγγι· ἔπειτα δὲ εἰσ προσβολὴν καθέντασ ἕπεσθαι βάδην καὶ μηδένα δρόμῳ διώκειν. ἐκ τούτου σύνθημα παρῄει Ζεὺσ σωτήρ, Ἡρακλῆσ ἡγεμών. οἱ δὲ πολέμιοι ὑπέμενον, νομίζοντεσ καλὸν ἔχειν τὸ χωρίον. ἐπεὶ δ’ ἐπλησίαζον, ἀλαλάξαντεσ οἱ Ἕλληνεσ πελτασταὶ ἔθεον ἐπὶ τοὺσ πολεμίουσ πρίν τινα κελεύειν·

οἱ δὲ πολέμιοι ἀντίοι ὡρ́μησαν, οἵ θ’ ἱππεῖσ καὶ τὸ στῖφοσ τῶν Βιθυνῶν· καὶ τρέπονται τοὺσ πελταστάσ. ἀλλ’ ἐπεὶ ὑπηντίαζεν ἡ φάλαγξ τῶν ὁπλιτῶν ταχὺ πορευομένη καὶ ἅμα ἡ σάλπιγξ ἐφθέγξατο καὶ ἐπαιάνιζον καὶ μετὰ ταῦτα ἠλάλαζον καὶ ἅμα τὰ δόρατα καθίεσαν, ἐνταῦθα οὐκέτι ἐδέξαντο οἱ πολέμιοι, ἀλλὰ ἔφευγον.

καὶ Τιμασίων μὲν ἔχων τοὺσ ἱππέασ ἐφείπετο, καὶ ἀπεκτίννυσαν ὅσουσπερ ἐδύναντο ὡσ ὀλίγοι ὄντεσ.

τῶν δὲ πολεμίων τὸ μὲν εὐώνυμον εὐθὺσ διεσπάρη, καθ’ ὃ οἱ Ἕλληνεσ ἱππεῖσ ἦσαν, τὸ δὲ δεξιὸν ἅτε οὐ σφόδρα διωκόμενον ἐπὶ λόφου συνέστη. ἐπεὶ δὲ εἶδον οἱ Ἕλληνεσ ὑπομένοντασ αὐτούσ, ἐδόκει ῥᾷστόν τε καὶ ἀκινδυνότατον εἶναι ἰέναι ἤδη ἐπ’ αὐτούσ.

παιανίσαντεσ οὖν εὐθὺσ ἐπέκειντο· οἱ δ’ οὐχ ὑπέμειναν. καὶ ἐνταῦθα οἱ πελτασταὶ ἐδίωκον μέχρι τὸ δεξιὸν διεσπάρη· ἀπέθανον δὲ ὀλίγοι· τὸ γὰρ ἱππικὸν φόβον παρεῖχε τὸ τῶν πολεμίων πολὺ ὄν. ἐπεὶ δὲ εἶδον οἱ Ἕλληνεσ τό τε Φαρναβάζου ἱππικὸν ἔτι συνεστηκὸσ καὶ τοὺσ Βιθυνοὺσ ἱππέασ πρὸσ τοῦτο συναθροιζομένουσ καὶ ἀπὸ λόφου τινὸσ καταθεωμένουσ τὰ γιγνόμενα, ἀπειρήκεσαν μέν, ὅμωσ δὲ ἐδόκει καὶ ἐπὶ τούτουσ ἰτέον εἶναι οὕτωσ ὅπωσ δύναιντο, ὡσ μὴ τεθαρρηκότεσ ἀναπαύσαιντο.

συνταξάμενοι δὴ πορεύονται.

ἐντεῦθεν οἱ πολέμιοι ἱππεῖσ φεύγουσι κατὰ τοῦ πρανοῦσ ὁμοίωσ ὥσπερ ὑπὸ ἱππέων διωκόμενοι· νάποσ γὰρ αὐτοὺσ ὑπεδέχετο, ὃ οὐκ ᾔδεσαν οἱ Ἕλληνεσ, ἀλλὰ προαπετράποντο διώκοντεσ· ὀψὲ γὰρ ἦν. ἐπανελθόντεσ δὲ ἔνθα ἡ πρώτη συμβολὴ ἐγένετο, στησάμενοι τρόπαιον ἀπῇσαν ἐπὶ θάλατταν περὶ ἡλίου δυσμάσ·

στάδιοι δ’ ἦσαν ὡσ ἑξήκοντα ἐπὶ τὸ στρατόπεδον.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Xenophon, Anabasis, Κύρου Ἀναβάσεως, chapter 5

(크세노폰, Anabasis, Κύρου Ἀναβάσεως, chapter 5)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION