헬라어 문장 검색 - ΧενοπήΑναβασί6́1́

(크세노폰, Anabasis, Κύρου Ἀναβάσεως, chapter 1)

ἐκ τούτου δὲ ἐν τῇ διατριβῇ οἱ μὲν ἀπὸ τῆσ ἀγορᾶσ ἔζων, οἱ δὲ καὶ λῃζόμενοι ἐκ τῆσ Παφλαγονίασ. ἐκλώπευον δὲ καὶ οἱ Παφλαγόνεσ εὖ μάλα τοὺσ ἀποσκεδαννυμένουσ, καὶ τῆσ νυκτὸσ τοὺσ πρόσω σκηνοῦντασ ἐπειρῶντο κακουργεῖν· καὶ πολεμικώτατα πρὸσ ἀλλήλουσ εἶχον ἐκ τούτων. ὁ δὲ Κορύλασ, ὃσ ἐτύγχανε τότε Παφλαγονίασ ἄρχων, πέμπει παρὰ τοὺσ Ἕλληνασ πρέσβεισ ἔχοντασ ἵππουσ καὶ στολὰσ καλάσ, λέγοντασ ὅτι Κορύλασ ἕτοιμοσ εἰή τοὺσ Ἕλληνασ μήτε ἀδικεῖν μήτε ἀδικεῖσθαι.

οἱ δὲ στρατηγοὶ ἀπεκρίναντο ὅτι περὶ μὲν τούτων σὺν τῇ στρατιᾷ βουλεύσοιντο, ἐπὶ ξένια δὲ ἐδέχοντο αὐτούσ·

παρεκάλεσαν δὲ καὶ τῶν ἄλλων ἀνδρῶν οὓσ ἐδόκουν δικαιοτάτουσ εἶναι. θύσαντεσ δὲ βοῦσ τῶν αἰχμαλώτων καὶ ἄλλα ἱερεῖα εὐωχίαν μὲν ἀρκοῦσαν παρεῖχον, κατακείμενοι δὲ ἐν σκίμποσιν ἐδείπνουν, καὶ ἔπινον ἐκ κερατίνων ποτηρίων, οἷσ ἐνετύγχανον ἐν τῇ χώρᾳ.

ἐπεὶ δὲ σπονδαί τε ἐγένοντο καὶ ἐπαιάνισαν, ἀνέστησαν πρῶτον μὲν Θρᾷκεσ καὶ πρὸσ αὐλὸν ὠρχήσαντο σὺν τοῖσ ὅπλοισ καὶ ἥλλοντο ὑψηλά τε καὶ κούφωσ καὶ ταῖσ μαχαίραισ ἐχρῶντο·

τέλοσ δὲ ὁ ἕτεροσ τὸν ἕτερον παίει, ὡσ πᾶσιν ἐδόκει πεπληγέναι τὸν ἄνδρα· ὁ δ’ ἔπεσε τεχνικῶσ πωσ. καὶ ἀνέκραγον οἱ Παφλαγόνεσ.

καὶ ὁ μὲν σκυλεύσασ τὰ ὅπλα τοῦ ἑτέρου ἐξῄει ᾄδων τὸν Σιτάλκαν· ἄλλοι δὲ τῶν Θρᾳκῶν τὸν ἕτερον ἐξέφερον ὡσ τεθνηκότα· ἦν δὲ οὐδὲν πεπονθώσ. μετὰ τοῦτο Αἰνιᾶνεσ καὶ Μάγνητεσ ἀνέστησαν, οἳ ὠρχοῦντο τὴν καρπαίαν καλουμένην ἐν τοῖσ ὅπλοισ.

ὁ δὲ τρόποσ τῆσ ὀρχήσεωσ ἦν, ὁ μὲν παραθέμενοσ τὰ ὅπλα σπείρει καὶ ζευγηλατεῖ, πυκνὰ δὲ στρεφόμενοσ ὡσ φοβούμενοσ, λῃστὴσ δὲ προσέρχεται·

ὁ δ’ ἐπειδὰν προί̈δηται, ἀπαντᾷ ἁρπάσασ τὰ ὅπλα καὶ μάχεται πρὸ τοῦ ζεύγουσ· καὶ οὗτοι ταῦτ’ ἐποίουν ἐν ῥυθμῷ πρὸσ τὸν αὐλόν· καὶ τέλοσ ὁ λῃστὴσ δήσασ τὸν ἄνδρα καὶ τὸ ζεῦγοσ ἀπάγει· ἐνίοτε δὲ καὶ ὁ ζευγηλάτησ τὸν λῃστήν·

εἶτα παρὰ τοὺσ βοῦσ ζεύξασ ὀπίσω τὼ χεῖρε δεδεμένον ἐλαύνει. μετὰ τοῦτο Μυσὸσ εἰσῆλθεν ἐν ἑκατέρᾳ τῇ χειρὶ ἔχων πέλτην, καὶ τοτὲ μὲν ὡσ δύο ἀντιταττομένων μιμούμενοσ ὠρχεῖτο, τοτὲ δὲ ὡσ πρὸσ ἕνα ἐχρῆτο ταῖσ πέλταισ, τοτὲ δ’ ἐδινεῖτο καὶ ἐξεκυβίστα ἔχων τὰσ πέλτασ, ὥστε ὄψιν καλὴν φαίνεσθαι. τέλοσ δὲ τὸ περσικὸν ὠρχεῖτο κρούων τὰσ πέλτασ καὶ ὤκλαζε καὶ ἐξανίστατο·

καὶ ταῦτα πάντα ἐν ῥυθμῷ ἐποίει πρὸσ τὸν αὐλόν. ἐπὶ δὲ τούτῳ ἐπιόντεσ οἱ Μαντινεῖσ καὶ ἄλλοι τινὲσ τῶν Ἀρκάδων ἀναστάντεσ ἐξοπλισάμενοι ὡσ ἐδύναντο κάλλιστα ᾖσάν τε ἐν ῥυθμῷ πρὸσ τὸν ἐνόπλιον ῥυθμὸν αὐλούμενοι καὶ ἐπαιάνισαν καὶ ὠρχήσαντο ὥσπερ ἐν ταῖσ πρὸσ τοὺσ θεοὺσ προσόδοισ.

ὁρῶντεσ δὲ οἱ Παφλαγόνεσ δεινὰ ἐποιοῦντο πάσασ τὰσ ὀρχήσεισ ἐν ὅπλοισ εἶναι. ἐπὶ τούτοισ ὁρῶν ὁ Μυσὸσ ἐκπεπληγμένουσ αὐτούσ, πείσασ τῶν Ἀρκάδων τινὰ πεπαμένον ὀρχηστρίδα εἰσάγει σκευάσασ ὡσ ἐδύνατο κάλλιστα καὶ ἀσπίδα δοὺσ κούφην αὐτῇ.

ἡ δὲ ὠρχήσατο πυρρίχην ἐλαφρῶσ. ἐνταῦθα κρότοσ ἦν πολύσ, καὶ οἱ Παφλαγόνεσ ἤροντο εἰ καὶ γυναῖκεσ συνεμάχοντο αὐτοῖσ.

οἱ δ’ ἔλεγον ὅτι αὗται καὶ αἱ τρεψάμεναι εἰε͂ν βασιλέα ἐκ τοῦ στρατοπέδου. τῇ μὲν νυκτὶ ταύτῃ τοῦτο τὸ τέλοσ ἐγένετο. τῇ δὲ ὑστεραίᾳ προσῆγον αὐτοὺσ εἰσ τὸ στράτευμα·

καὶ ἔδοξε τοῖσ στρατιώταισ μήτε ἀδικεῖν Παφλαγόνασ μήτε ἀδικεῖσθαι. μετὰ τοῦτο οἱ μὲν πρέσβεισ ᾤχοντο· οἱ δὲ Ἕλληνεσ, ἐπειδὴ πλοῖα ἱκανὰ ἐδόκει παρεῖναι, ἀναβάντεσ ἔπλεον ἡμέραν καὶ νύκτα πνεύματι καλῷ ἐν ἀριστερᾷ ἔχοντεσ τὴν Παφλαγονίαν. τῇ δ’ ἄλλῃ ἀφικνοῦνται εἰσ Σινώπην καὶ ὡρμίσαντο εἰσ Ἁρμήνην τῆσ Σινώπησ.

Σινωπεῖσ δὲ οἰκοῦσι μὲν ἐν τῇ Παφλαγονικῇ, Μιλησίων δὲ ἄποικοί εἰσιν. οὗτοι δὲ ξένια πέμπουσι τοῖσ Ἕλλησιν ἀλφίτων μεδίμνουσ τρισχιλίουσ, οἴνου δὲ κεράμια χίλια καὶ πεντακόσια. καὶ Χειρίσοφοσ ἐνταῦθα ἦλθε τριήρη ἔχων. καὶ οἱ μὲν στρατιῶται προσεδόκων ἄγοντά τι σφίσιν ἥκειν·

ὁ δ’ ἦγε μὲν οὐδέν, ἀπήγγελλε δὲ ὅτι ἐπαινοίη αὐτοὺσ καὶ Ἀναξίβιοσ ὁ ναύαρχοσ καὶ οἱ ἄλλοι, καὶ ὅτι ὑπισχνεῖτο Ἀναξίβιοσ, εἰ ἀφίκοιντο ἔξω τοῦ Πόντου, μισθοφορὰν αὐτοῖσ ἔσεσθαι. καὶ ἐν ταύτῃ τῇ Ἁρμήνῃ ἔμειναν οἱ στρατιῶται ἡμέρασ πέντε.

ὡσ δὲ τῆσ Ἑλλάδοσ ἐδόκουν ἐγγὺσ γίγνεσθαι, ἤδη μᾶλλον ἢ πρόσθεν εἰσῄει αὐτοὺσ ὅπωσ ἂν καὶ ἔχοντέσ τι οἴκαδε ἀφίκωνται. ἡγήσαντο οὖν, εἰ ἕνα ἕλοιντο ἄρχοντα, μᾶλλον ἂν ἢ πολυαρχίασ οὔσησ δύνασθαι τὸν ἕνα χρῆσθαι τῷ στρατεύματι καὶ νυκτὸσ καὶ ἡμέρασ, καὶ εἴ τι δέοι λανθάνειν, μᾶλλον ἂν κρύπτεσθαι, καὶ εἴ τι αὖ δέοι φθάνειν, ἧττον ἂν ὑστερίζειν·

οὐ γὰρ ἂν λόγων δεῖν πρὸσ ἀλλήλουσ, ἀλλὰ τὸ δόξαν τῷ ἑνὶ περαίνεσθαι ἄν· τὸν δ’ ἔμπροσθεν χρόνον ἐκ τῆσ νικώσησ ἔπραττον πάντα οἱ στρατηγοί. ὡσ δὲ ταῦτα διενοοῦντο, ἐτράποντο ἐπὶ τὸν Ξενοφῶντα·

καὶ οἱ λοχαγοὶ ἔλεγον προσιόντεσ αὐτῷ ὅτι ἡ στρατιὰ οὕτω γιγνώσκει, καὶ εὔνοιαν ἐνδεικνύμενοσ ἕκαστοσ ἔπειθεν αὐτὸν ὑποστῆναι τὴν ἀρχήν. ὁ δὲ Ξενοφῶν τῇ μὲν ἐβούλετο ταῦτα, νομίζων καὶ τὴν τιμὴν μείζω οὕτωσ ἑαυτῷ γίγνεσθαι πρὸσ τοὺσ φίλουσ καὶ εἰσ τὴν πόλιν τοὔνομα μεῖζον ἀφίξεσθαι αὑτοῦ, τυχὸν δὲ καὶ ἀγαθοῦ τινοσ ἂν αἴτιοσ τῇ στρατιᾷ γενέσθαι.

τὰ μὲν δὴ τοιαῦτα ἐνθυμήματα ἐπῇρεν αὐτὸν ἐπιθυμεῖν αὐτοκράτορα γενέσθαι ἄρχοντα.

ὁπότε δ’ αὖ ἐνθυμοῖτο ὅτι ἄδηλον μὲν παντὶ ἀνθρώπῳ ὅπῃ τὸ μέλλον ἕξει, διὰ τοῦτο δὲ καὶ κίνδυνοσ εἰή καὶ τὴν προειργασμένην δόξαν ἀποβαλεῖν, ἠπορεῖτο. διαπορουμένῳ δὲ αὐτῷ διακρῖναι ἔδοξε κράτιστον εἶναι τοῖσ θεοῖσ ἀνακοινῶσαι·

καὶ παραστησάμενοσ δύο ἱερεῖα ἐθύετο τῷ Διὶ τῷ βασιλεῖ, ὅσπερ αὐτῷ μαντευτὸσ ἦν ἐκ Δελφῶν· καὶ τὸ ὄναρ δὴ ἀπὸ τούτου τοῦ θεοῦ ἐνόμιζεν ἑορακέναι ὃ εἶδεν ὅτε ἤρχετο ἐπὶ τὸ συνεπιμελεῖσθαι τῆσ στρατιᾶσ καθίστασθαι. καὶ ὅτε ἐξ Ἐφέσου ὡρμᾶτο Κύρῳ συσταθησόμενοσ, αἰετὸν ἀνεμιμνῄσκετο ἑαυτῷ δεξιὸν φθεγγόμενον, καθήμενον μέντοι, ὅνπερ ὁ μάντισ προπέμπων αὐτὸν ἔλεγεν ὅτι μέγασ μὲν οἰωνὸσ εἰή καὶ οὐκ ἰδιωτικόσ, καὶ ἔνδοξοσ, ἐπίπονοσ μέντοι·

τὰ γὰρ ὄρνεα μάλιστα ἐπιτίθεσθαι τῷ αἰετῷ καθημένῳ· οὐ μέντοι χρηματιστικὸν εἶναι τὸν οἰωνόν· τὸν γὰρ αἰετὸν πετόμενον μᾶλλον λαμβάνειν τὰ ἐπιτήδεια. οὕτω δὴ θυομένῳ αὐτῷ διαφανῶσ ὁ θεὸσ σημαίνει μήτε προσδεῖσθαι τῆσ ἀρχῆσ μήτε εἰ αἱροῖντο ἀποδέχεσθαι.

τοῦτο μὲν δὴ οὕτωσ ἐγένετο. ἡ δὲ στρατιὰ συνῆλθε, καὶ πάντεσ ἔλεγον ἕνα αἱρεῖσθαι·

καὶ ἐπεὶ τοῦτο ἔδοξε, προυβάλλοντο αὐτόν. ἐπεὶ δὲ ἐδόκει δῆλον εἶναι ὅτι αἱρήσονται αὐτόν, εἴ τισ ἐπιψηφίζοι, ἀνέστη καὶ ἔλεξε τάδε. ἐγώ, ὦ ἄνδρεσ, ἥδομαι μὲν ὑφ’ ὑμῶν τιμώμενοσ, εἴπερ ἄνθρωπόσ εἰμι, καὶ χάριν ἔχω καὶ εὔχομαι δοῦναί μοι τοὺσ θεοὺσ αἴτιόν τινοσ ὑμῖν ἀγαθοῦ γενέσθαι·

τὸ μέντοι ἐμὲ προκριθῆναι ὑφ’ ὑμῶν ἄρχοντα Λακεδαιμονίου ἀνδρὸσ παρόντοσ οὔτε ὑμῖν μοι δοκεῖ συμφέρον εἶναι, ἀλλ’ ἧττον ἂν διὰ τοῦτο τυγχάνειν, εἴ τι δέοισθε παρ’ αὐτῶν· ἐμοί τε αὖ οὐ πάνυ τι νομίζω ἀσφαλὲσ εἶναι τοῦτο. ὁρῶ γὰρ ὅτι καὶ τῇ πατρίδι μου οὐ πρόσθεν ἐπαύσαντο πολεμοῦντεσ πρὶν ἐποίησαν πᾶσαν τὴν πόλιν ὁμολογεῖν Λακεδαιμονίουσ καὶ αὐτῶν ἡγεμόνασ εἶναι.

ἐπεὶ δὲ τοῦτο ὡμολόγησαν, εὐθὺσ ἐπαύσαντο πολεμοῦντεσ καὶ οὐκέτι πέρα ἐπολιόρκησαν τὴν πόλιν.

εἰ οὖν ταῦτα ὁρῶν ἐγὼ δοκοίην ὅπου δυναίμην ἐνταῦθ’ ἄκυρον ποιεῖν τὸ ἐκείνων ἀξίωμα, ἐκεῖνο ἐννοῶ μὴ λίαν ἂν ταχὺ σωφρονισθείην. ὃ δὲ ὑμεῖσ ἐννοεῖτε, ὅτι ἧττον ἂν στάσισ εἰή ἑνὸσ ἄρχοντοσ ἢ πολλῶν, εὖ ἴστε ὅτι ἄλλον μὲν ἑλόμενοι οὐχ εὑρήσετε ἐμὲ στασιάζοντα·

νομίζω γὰρ ὅστισ ἐν πολέμῳ ὢν στασιάζει πρὸσ ἄρχοντα, τοῦτον πρὸσ τὴν ἑαυτοῦ σωτηρίαν στασιάζειν· ἐὰν δὲ ἐμὲ ἕλησθε, οὐκ ἂν θαυμάσαιμι εἴ τινα εὑρ́οιτε καὶ ὑμῖν καὶ ἐμοὶ ἀχθόμενον. ἐπεὶ ταῦτα εἶπε, πολὺ πλείονεσ ἀνίσταντο λέγοντεσ ὡσ δέοι αὐτὸν ἄρχειν.

Ἀγασίασ δὲ Στυμφάλιοσ εἶπεν ὅτι γελοῖον εἰή, εἰ οὕτωσ ἔχοι· <ἢ> ὀργιοῦνται Λακεδαιμόνιοι καὶ ἐὰν σύνδειπνοι συνελθόντεσ μὴ Λακεδαιμόνιον συμποσίαρχον αἱρῶνται; ἐπεὶ εἰ οὕτω γε τοῦτο ἔχει, ἔφη, οὐδὲ λοχαγεῖν ἡμῖν ἔξεστιν, ὡσ ἐοίκεν, ὅτι Ἀρκάδεσ ἐσμέν. ἐνταῦθα δὴ ὡσ εὖ εἰπόντοσ τοῦ Ἀγασίου ἀνεθορύβησαν. καὶ ὁ Ξενοφῶν ἐπεὶ ἑώρα πλείονοσ ἐνδέον, παρελθὼν εἶπεν·

ἀλλ’, ὦ ἄνδρεσ, ἔφη, ὡσ πάνυ εἰδῆτε, ὀμνύω ὑμῖν θεοὺσ πάντασ καὶ πάσασ, ἦ μὴν ἐγώ, ἐπεὶ τὴν ὑμετέραν γνώμην ᾐσθανόμην, ἐθυόμην εἰ βέλτιον εἰή ὑμῖν τε ἐμοὶ ἐπιτρέψαι ταύτην τὴν ἀρχὴν καὶ ἐμοὶ ὑποστῆναι· καί μοι οἱ θεοὶ οὕτωσ ἐν τοῖσ ἱεροῖσ ἐσήμηναν ὥστε καὶ ἰδιώτην ἂν γνῶναι ὅτι τῆσ μοναρχίασ ἀπέχεσθαί με δεῖ. οὕτω δὴ Χειρίσοφον αἱροῦνται.

Χειρίσοφοσ δ’ ἐπεὶ ᾑρέθη, παρελθὼν εἶπεν· ἀλλ’, ὦ ἄνδρεσ, τοῦτο μὲν ἴστε, ὅτι οὐδ’ ἂν ἔγωγε ἐστασίαζον, εἰ ἄλλον εἵλεσθε· Ξενοφῶντα μέντοι, ἔφη, ὠνήσατε οὐχ ἑλόμενοι· ὡσ καὶ νῦν Δέξιπποσ ἤδη διέβαλλεν αὐτὸν πρὸσ Ἀναξίβιον ὅ τι ἐδύνατο καὶ μάλα ἐμοῦ αὐτὸν σιγάζοντοσ. ὁ δ’ ἔφη νομίζειν αὐτὸν Τιμασίωνι μᾶλλον ἄρχειν συνεθελῆσαι Δαρδανεῖ ὄντι τοῦ Κλεάρχου στρατεύματοσ ἢ ἑαυτῷ Λάκωνι ὄντι. ἐπεὶ μέντοι ἐμὲ εἵλεσθε, ἔφη, καὶ ἐγὼ πειράσομαι ὅ τι ἂν δύνωμαι ὑμᾶσ ἀγαθὸν ποιεῖν.

καὶ ὑμεῖσ οὕτω παρασκευάζεσθε ὡσ αὔριον, ἐὰν πλοῦσ ᾖ, ἀναξόμενοι· ὁ δὲ πλοῦσ ἔσται εἰσ Ἡράκλειαν· ἅπαντασ οὖν δεῖ ἐκεῖσε πειρᾶσθαι κατασχεῖν· τὰ δ’ ἄλλα, ἐπειδὰν ἐκεῖσε ἔλθωμεν, βουλευσόμεθα.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Xenophon, Anabasis, Κύρου Ἀναβάσεως, chapter 1

(크세노폰, Anabasis, Κύρου Ἀναβάσεως, chapter 1)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION