헬라어 문장 검색 - ΧενοπήΑναβασί2́3́

(크세노폰, Anabasis, Κύρου Ἀναβάσεωσ Β, chapter 3)

ὃ δὲ δὴ ἔγραψα ὅτι βασιλεὺσ ἐξεπλάγη τῇ ἐφόδῳ, τῷδε δῆλον ἦν. τῇ μὲν γὰρ πρόσθεν ἡμέρᾳ πέμπων τὰ ὅπλα παραδιδόναι ἐκέλευε, τότε δὲ ἅμα ἡλίῳ ἀνατέλλοντι κήρυκασ ἔπεμψε περὶ σπονδῶν. οἱ δ’ ἐπεὶ ἦλθον πρὸσ τοὺσ προφύλακασ, ἐζήτουν τοὺσ ἄρχοντασ.

ἐπειδὴ δὲ ἀπήγγελλον οἱ προφύλακεσ, Κλέαρχοσ τυχὼν τότε τὰσ τάξεισ ἐπισκοπῶν εἶπε τοῖσ προφύλαξι κελεύειν τοὺσ κήρυκασ περιμένειν ἄχρι ἂν σχολάσῃ. ἐπεὶ δὲ κατέστησε τὸ στράτευμα ὡσ καλῶσ ἔχειν ὁρᾶσθαι πάντῃ φάλαγγα πυκνήν, ἐκ τῶν ὅπλων δὲ μηδένα καταφανῆ εἶναι, ἐκάλεσε τοὺσ ἀγγέλουσ, καὶ αὐτόσ τε προῆλθε τούσ τε εὐοπλοτάτουσ ἔχων καὶ εὐειδεστάτουσ τῶν αὑτοῦ στρατιωτῶν καὶ τοῖσ ἄλλοισ στρατηγοῖσ ταὐτὰ ἔφρασεν.

ἐπεὶ δὲ ἦν πρὸσ τοῖσ ἀγγέλοισ, ἀνηρώτα πρῶτα τί βούλοιντο.

οἱ δ’ ἔλεγον ὅτι περὶ σπονδῶν ἥκοιεν ἄνδρεσ οἵτινεσ ἱκανοὶ ἔσονται τά τε παρὰ βασιλέωσ τοῖσ Ἕλλησιν ἀπαγγεῖλαι καὶ τὰ παρὰ τῶν Ἑλλήνων βασιλεῖ. ὁ δὲ ἀπεκρίνατο·

ἀπαγγέλλετε τοίνυν αὐτῷ ὅτι μάχησ δεῖ πρῶτον· ἄριστον γὰρ οὐκ ἔστιν οὐδ’ ὁ τολμήσων περὶ σπονδῶν λέγειν τοῖσ Ἕλλησι μὴ πορίσασ ἄριστον. ταῦτα ἀκούσαντεσ οἱ ἄγγελοι ἀπήλαυνον, καὶ ἧκον ταχύ·

ᾧ καὶ δῆλον ἦν ὅτι ἐγγύσ που βασιλεὺσ ἦν ἢ ἄλλοσ τισ ᾧ ἐπετέτακτο ταῦτα πράττειν· ἔλεγον δὲ ὅτι εἰκότα δοκοῖεν λέγειν βασιλεῖ, καὶ ἥκοιεν ἡγεμόνασ ἔχοντεσ οἳ αὐτούσ, ἐὰν σπονδαὶ γένωνται, ἄξουσιν ἔνθεν ἕξουσι τὰ ἐπιτήδεια. ὁ δὲ ἠρώτα εἰ αὐτοῖσ τοῖσ ἀνδράσι σπένδοιτο τοῖσ ἰοῦσι καὶ ἀπιοῦσιν, ἢ καὶ τοῖσ ἄλλοισ ἔσοιντο σπονδαί.

οἱ δέ, ἅπασιν, ἔφασαν, μέχρι ἂν βασιλεῖ τὰ παρ’ ὑμῶν διαγγελθῇ. ἐπεὶ δὲ ταῦτα εἶπον, μεταστησάμενοσ αὐτοὺσ ὁ Κλέαρχοσ ἐβουλεύετο·

καὶ ἐδόκει ταχὺ τὰσ σπονδὰσ ποιεῖσθαι καὶ καθ’ ἡσυχίαν ἐλθεῖν τε ἐπὶ τὰ ἐπιτήδεια καὶ λαβεῖν. ὁ δὲ Κλέαρχοσ εἶπε·

δοκεῖ μὲν κἀμοὶ ταῦτα· οὐ μέντοι ταχύ γε ἀπαγγελῶ, ἀλλὰ διατρίψω ἔστ’ ἂν ὀκνήσωσιν οἱ ἄγγελοι μὴ ἀποδόξῃ ἡμῖν τὰσ σπονδὰσ ποιήσασθαι· οἶμαί γε μέντοι, ἔφη, καὶ τοῖσ ἡμετέροισ στρατιώταισ τὸν αὐτὸν φόβον παρέσεσθαι. ἐπεὶ δὲ ἐδόκει καιρὸσ εἶναι, ἀπήγγελλεν ὅτι σπένδοιτο, καὶ εὐθὺσ ἡγεῖσθαι ἐκέλευε πρὸσ τἀπιτήδεια. καὶ οἱ μὲν ἡγοῦντο, Κλέαρχοσ μέντοι ἐπορεύετο τὰσ μὲν σπονδὰσ ποιησάμενοσ, τὸ δὲ στράτευμα ἔχων ἐν τάξει, καὶ αὐτὸσ ὠπισθοφυλάκει.

καὶ ἐνετύγχανον τάφροισ καὶ αὐλῶσιν ὕδατοσ πλήρεσιν, ὡσ μὴ δύνασθαι διαβαίνειν ἄνευ γεφυρῶν· ἀλλ’ ἐποιοῦντο διαβάσεισ ἐκ τῶν φοινίκων οἳ ἦσαν ἐκπεπτωκότεσ, τοὺσ δὲ καὶ ἐξέκοπτον. καὶ ἐνταῦθα ἦν Κλέαρχον καταμαθεῖν ὡσ ἐπεστάτει, ἐν μὲν τῇ ἀριστερᾷ χειρὶ τὸ δόρυ ἔχων, ἐν δὲ τῇ δεξιᾷ βακτηρίαν·

καὶ εἴ τισ αὐτῷ δοκοίη τῶν πρὸσ τοῦτο τεταγμένων βλακεύειν, ἐκλεγόμενοσ τὸν ἐπιτήδειον ἔπαισεν ἄν, καὶ ἅμα αὐτὸσ προσελάμβανεν εἰσ τὸν πηλὸν ἐμβαίνων· ὥστε πᾶσιν αἰσχύνην εἶναι μὴ οὐ συσπουδάζειν. καὶ ἐτάχθησαν πρὸσ αὐτὸ οἱ <εἰσ> τριάκοντα ἔτη γεγονότεσ·

ἐπεὶ δὲ Κλέαρχον ἑώρων σπουδάζοντα, προσελάμβανον καὶ οἱ πρεσβύτεροι. πολὺ δὲ μᾶλλον ὁ Κλέαρχοσ ἔσπευδεν, ὑποπτεύων μὴ αἰεὶ οὕτω πλήρεισ εἶναι τὰσ τάφρουσ ὕδατοσ οὐ γὰρ ἦν ὡρ́α οἱά τὸ πεδίον ἄρδειν, ἀλλ’ ἵνα ἤδη πολλὰ προφαίνοιτο τοῖσ Ἕλλησι δεινὰ εἰσ τὴν πορείαν, τούτου ἕνεκα βασιλέα ὑπώπτευεν ἐπὶ τὸ πεδίον τὸ ὕδωρ ἀφεικέναι.

πορευόμενοι δὲ ἀφίκοντο εἰσ κώμασ ὅθεν ἀπέδειξαν οἱ ἡγεμόνεσ λαμβάνειν τὰ ἐπιτήδεια.

ἐνῆν δὲ σῖτοσ πολὺσ καὶ οἶνοσ φοινίκων καὶ ὄξοσ ἑψητὸν ἀπὸ τῶν αὐτῶν. αὐταὶ δὲ αἱ βάλανοι τῶν φοινίκων οἱάσ μὲν ἐν τοῖσ Ἕλλησιν ἔστιν ἰδεῖν τοῖσ οἰκέταισ ἀπέκειντο, αἱ δὲ τοῖσ δεσπόταισ ἀποκείμεναι ἦσαν ἀπόλεκτοι, θαυμάσιαι τοῦ κάλλουσ καὶ μεγέθουσ, ἡ δὲ ὄψισ ἠλέκτρου οὐδὲν διέφερεν·

τὰσ δέ τινασ ξηραίνοντεσ τραγήματα ἀπετίθεσαν. καὶ ἦν καὶ παρὰ πότον ἡδὺ μέν, κεφαλαλγὲσ δέ. ἐνταῦθα καὶ τὸν ἐγκέφαλον τοῦ φοίνικοσ πρῶτον ἔφαγον οἱ στρατιῶται, καὶ οἱ πολλοὶ ἐθαύμασαν τό τε εἶδοσ καὶ τὴν ἰδιότητα τῆσ ἡδονῆσ.

ἦν δὲ σφόδρα καὶ τοῦτο κεφαλαλγέσ. ὁ δὲ φοῖνιξ ὅθεν ἐξαιρεθείη ὁ ἐγκέφαλοσ ὅλοσ ηὐαίνετο. ἐνταῦθα ἔμειναν ἡμέρασ τρεῖσ·

καὶ παρὰ μεγάλου βασιλέωσ ἧκε Τισσαφέρνησ καὶ ὁ τῆσ βασιλέωσ γυναικὸσ ἀδελφὸσ καὶ ἄλλοι Πέρσαι τρεῖσ· δοῦλοι δὲ πολλοὶ εἵποντο. ἐπεὶ δὲ ἀπήντησαν αὐτοῖσ οἱ τῶν Ἑλλήνων στρατηγοί, ἔλεγε πρῶτοσ Τισσαφέρνησ δι’ ἑρμηνέωσ τοιάδε. ἐγώ, ὦ ἄνδρεσ Ἕλληνεσ, γείτων οἰκῶ τῇ Ἑλλάδι, καὶ ἐπεὶ ὑμᾶσ εἶδον εἰσ πολλὰ καὶ ἀμήχανα πεπτωκότασ, εὑρ́ημα ἐποιησάμην εἴ πωσ δυναίμην παρὰ βασιλέωσ αἰτήσασθαι δοῦναι ἐμοὶ ἀποσῶσαι ὑμᾶσ εἰσ τὴν Ἑλλάδα.

οἶμαι γὰρ ἂν οὐκ ἀχαρίστωσ μοι ἔχειν οὔτε πρὸσ ὑμῶν οὔτε πρὸσ τῆσ πάσησ Ἑλλάδοσ. ταῦτα δὲ γνοὺσ ᾐτούμην βασιλέα, λέγων αὐτῷ ὅτι δικαίωσ ἄν μοι χαρίζοιτο, ὅτι αὐτῷ Κῦρόν τε ἐπιστρατεύοντα πρῶτοσ ἤγγειλα καὶ βοήθειαν ἔχων ἅμα τῇ ἀγγελίᾳ ἀφικόμην, καὶ μόνοσ τῶν κατὰ τοὺσ Ἕλληνασ τεταγμένων οὐκ ἔφυγον, ἀλλὰ διήλασα καὶ συνέμειξα βασιλεῖ ἐν τῷ ὑμετέρῳ στρατοπέδῳ ἔνθα βασιλεὺσ ἀφίκετο, ἐπεὶ Κῦρον ἀπέκτεινε καὶ τοὺσ ξὺν Κύρῳ βαρβάρουσ ἐδίωξε σὺν τοῖσδε τοῖσ παροῦσι νῦν μετ’ ἐμοῦ, οἵπερ αὐτῷ εἰσι πιστότατοι.

καὶ περὶ μὲν τούτων ὑπέσχετό μοι βουλεύσεσθαι· ἐρέσθαι δέ με ὑμᾶσ ἐκέλευεν ἐλθόντα τίνοσ ἕνεκεν ἐστρατεύσατε ἐπ’ αὐτόν.

καὶ συμβουλεύω ὑμῖν μετρίωσ ἀποκρίνασθαι, ἵνα μοι εὐπρακτότερον ᾖ ἐάν τι δύνωμαι ἀγαθὸν ὑμῖν παρ’ αὐτοῦ διαπράξασθαι. πρὸσ ταῦτα μεταστάντεσ οἱ Ἕλληνεσ ἐβουλεύοντο·

καὶ ἀπεκρίναντο, Κλέαρχοσ δ’ ἔλεγεν· ἡμεῖσ οὔτε συνήλθομεν ὡσ βασιλεῖ πολεμήσοντεσ οὔτε ἐπορευόμεθα ἐπὶ βασιλέα, ἀλλὰ πολλὰσ προφάσεισ Κῦροσ ηὑρ́ισκεν, ὡσ καὶ σὺ εὖ οἶσθα, ἵνα ὑμᾶσ τε ἀπαρασκεύουσ λάβοι καὶ ἡμᾶσ ἐνθάδε ἀγάγοι. ἐπεὶ μέντοι ἤδη αὐτὸν ἑωρῶμεν ἐν δεινῷ ὄντα, ᾐσχύνθημεν καὶ θεοὺσ καὶ ἀνθρώπουσ προδοῦναι αὐτόν, ἐν τῷ πρόσθεν χρόνῳ παρέχοντεσ ἡμᾶσ αὐτοὺσ εὖ ποιεῖν.

ἐπεὶ δὲ Κῦροσ τέθνηκεν, οὔτε βασιλεῖ ἀντιποιούμεθα τῆσ ἀρχῆσ οὔτ’ ἔστιν ὅτου ἕνεκα βουλοίμεθα ἂν τὴν βασιλέωσ χώραν κακῶσ ποιεῖν, οὐδ’ αὐτὸν ἀποκτεῖναι ἂν ἐθέλοιμεν, πορευοίμεθα δ’ ἂν οἴκαδε, εἴ τισ ἡμᾶσ μὴ λυποίη·

ἀδικοῦντα μέντοι πειρασόμεθα σὺν τοῖσ θεοῖσ ἀμύνασθαι· ἐὰν μέντοι τισ ἡμᾶσ καὶ εὖ ποιῶν ὑπάρχῃ, καὶ τούτου εἴσ γε δύναμιν οὐχ ἡττησόμεθα εὖ ποιοῦντεσ. ὁ μὲν οὕτωσ εἶπεν·

ἀκούσασ δὲ ὁ Τισσαφέρνησ, ταῦτα, ἔφη, ἐγὼ ἀπαγγελῶ βασιλεῖ καὶ ὑμῖν πάλιν τὰ παρ’ ἐκείνου· μέχρι δ’ ἂν ἐγὼ ἥκω αἱ σπονδαὶ μενόντων· ἀγορὰν δὲ ἡμεῖσ παρέξομεν. καὶ εἰσ μὲν τὴν ὑστεραίαν οὐχ ἧκεν·

ὥσθ’ οἱ Ἕλληνεσ ἐφρόντιζον· τῇ δὲ τρίτῃ ἥκων ἔλεγεν ὅτι διαπεπραγμένοσ ἥκοι παρὰ βασιλέωσ δοθῆναι αὐτῷ σῴζειν τοὺσ Ἕλληνασ, καίπερ πάνυ πολλῶν ἀντιλεγόντων ὡσ οὐκ ἄξιον εἰή βασιλεῖ ἀφεῖναι τοὺσ ἐφ’ ἑαυτὸν στρατευσαμένουσ. τέλοσ δὲ εἶπε·

καὶ νῦν ἔξεστιν ὑμῖν πιστὰ λαβεῖν παρ’ ἡμῶν ἦ μὴν φιλίαν παρέξειν ὑμῖν τὴν χώραν καὶ ἀδόλωσ ἀπάξειν εἰσ τὴν Ἑλλάδα ἀγορὰν παρέχοντασ· ὅπου δ’ ἂν μὴ ᾖ πρίασθαι, λαμβάνειν ὑμᾶσ ἐκ τῆσ χώρασ ἐάσομεν τὰ ἐπιτήδεια. ὑμᾶσ δὲ αὖ ἡμῖν δεήσει ὀμόσαι ἦ μὴν πορεύσεσθαι ὡσ διὰ φιλίασ ἀσινῶσ σῖτα καὶ ποτὰ λαμβάνοντασ ὁπόταν μὴ ἀγορὰν παρέχωμεν, ἐὰν δὲ παρέχωμεν ἀγοράν, ὠνουμένουσ ἕξειν τὰ ἐπιτήδεια.

ταῦτα ἔδοξε, καὶ ὤμοσαν καὶ δεξιὰσ ἔδοσαν Τισσαφέρνησ καὶ ὁ τῆσ βασιλέωσ γυναικὸσ ἀδελφὸσ τοῖσ τῶν Ἑλλήνων στρατηγοῖσ καὶ λοχαγοῖσ καὶ ἔλαβον παρὰ τῶν Ἑλλήνων.

μετὰ δὲ ταῦτα Τισσαφέρνησ εἶπε·

νῦν μὲν δὴ ἄπειμι ὡσ βασιλέα· ἐπειδὰν δὲ διαπράξωμαι ἃ δέομαι, ἥξω συσκευασάμενοσ ὡσ ἀπάξων ὑμᾶσ εἰσ τὴν Ἑλλάδα καὶ αὐτὸσ ἀπιὼν ἐπὶ τὴν ἐμαυτοῦ ἀρχήν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Xenophon, Anabasis, Κύρου Ἀναβάσεωσ Β, chapter 3

(크세노폰, Anabasis, Κύρου Ἀναβάσεωσ Β, chapter 3)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION