헬라어 문장 검색 - ΣτραβόΓεογραπ́14́03́

(스트라본, 지리학, Book 14, chapter 3)

μετὰ δὲ τὴν Ῥοδίων περαίαν ἧσ ὁρ́ιον τὰ Δαίδαλα ἐφεξῆσ πλέουσι πρὸσ ἀνίσχοντα ἥλιον ἡ Λυκία κεῖται μέχρι Παμφυλίασ, εἶθ’ ἡ Παμφυλία μέχρι Κιλίκων τῶν τραχέων, εἶθ’ ἡ τούτων μέχρι τῶν ἄλλων Κιλίκων τῶν περὶ τὸν Ἰσσικὸν κόλπον· ταῦτα δ’ ἐστὶ μέρη μὲν τῆσ χερρονήσου, ἧσ τὸν ἰσθμὸν ἔφαμεν τὴν ἀπὸ Ἰσσοῦ ὁδὸν μέχρι Ἀμισοῦ ἢ Σινώπησ, ὥσ τινεσ, ἐκτὸσ δὲ τοῦ Ταύρου ἐν στενῇ παραλίᾳ τῇ ἀπὸ Λυκίασ μέχρι τῶν περὶ Σόλουσ τόπων, τὴν νῦν Πομπηιόπολιν· ἔπειτα ἤδη εἰσ πεδία ἀναπέπταται ἡ κατὰ τὸν Ἰσσικὸν κόλπον παραλία ἀπὸ Σόλων καὶ Ταρσοῦ ἀρξαμένη. ταύτην οὖν ἐπελθοῦσιν ὁ πᾶσ περὶ τῆσ χερρονήσου λόγοσ ἔσται περιωδευμένοσ· εἶτα μεταβησόμεθα ἐπὶ τὰ ἄλλα μέρη τῆσ Ἀσίασ τὰ ἐκτὸσ τοῦ Ταύρου. τελευταῖα δ’ ἐκθήσομεν τὰ περὶ τὴν Λιβύην. μετὰ τοίνυν Δαίδαλα τὰ τῶν Ῥοδίων ὄροσ ἐστὶ τῆσ Λυκίασ ὁμώνυμον αὐτοῖσ Δαίδαλα, ἀφ’ οὗ λαμβάνει τὴν ἀρχὴν ὁ παράπλουσ ἅπασ ὁ Λυκιακόσ, σταδίων μὲν ὢν χιλίων ἑπτακοσίων εἴκοσι, τραχὺσ δὲ καὶ χαλεπόσ, ἀλλ’ εὐλίμενοσ σφόδρα καὶ ὑπὸ ἀνθρώπων συνοικούμενοσ σωφρόνων·

ἐπεὶ ἥ γε τῆσ χώρασ φύσισ παραπλησία καὶ τοῖσ Παμφύλοισ ἐστὶ καὶ τοῖσ Τραχειώταισ Κίλιξιν· ἀλλ’ ἐκεῖνοι μὲν ὁρμητηρίοισ ἐχρήσαντο τοῖσ τόποισ πρὸσ τὰ λῃστήρια, αὐτοὶ πειρατεύοντεσ ἢ τοῖσ πειραταῖσ λαφυροπώλια καὶ ναύσταθμα παρέχοντεσ· ἐν Σίδῃ γοῦν πόλει τῆσ Παμφυλίασ τὰ ναυπήγια συνίστατο τοῖσ Κίλιξιν, ὑπὸ κήρυκά τε ἐπώλουν ἐκεῖ τοὺσ ἁλόντασ ἐλευθέρουσ ὁμολογοῦντεσ· Λύκιοι δ’ οὕτω πολιτικῶσ καὶ σωφρόνωσ ζῶντεσ διετέλεσαν ὥστ’ ἐκείνων διὰ τὰσ εὐτυχίασ θαλαττοκρατησάντων μέχρι τῆσ Ἰταλίασ ὅμωσ ὑπ’ οὐδενὸσ ἐξήρθησαν αἰσχροῦ κέρδουσ, ἀλλ’ ἔμειναν ἐν τῇ πατρίῳ διοικήσει τοῦ Λυκιακοῦ συστήματοσ. εἰσὶ δὲ τρεῖσ καὶ εἴκοσι πόλεισ αἱ τῆσ ψήφου μετέχουσαι·

συνέρχονται δὲ ἐξ ἑκάστησ πόλεωσ εἰσ κοινὸν συνέδριον, ἣν ἂν δοκιμάσωσι πόλιν ἑλόμενοι· τῶν δὲ πόλεων αἱ μέγισται μὲν τριῶν ψήφων ἐστὶν ἑκάστη κυρία, αἱ δὲ μέσαι δυεῖν, αἱ δ’ ἄλλαι μιᾶσ· ἀνὰ λόγον δὲ καὶ τὰσ εἰσφορὰσ εἰσφέρουσι καὶ τὰσ ἄλλασ λειτουργίασ. ἓξ δὲ τὰσ μεγίστασ ἔφη ὁ Ἀρτεμίδωροσ, Ξάνθον Πάταρα Πίναρα Ὄλυμπον Μύρα Τλῶν κατὰ τὴν ὑπέρθεσιν τὴν εἰσ Κιβύραν κειμένην. ἐν δὲ τῷ συνεδρίῳ πρῶτον μὲν Λυκιάρχησ αἱρεῖται, εἶτ’ ἄλλαι ἀρχαὶ αἱ τοῦ συστήματοσ· δικαστήριά τε ἀποδείκνυται κοινῇ· καὶ περὶ πολέμου δὲ καὶ εἰρήνησ καὶ συμμαχίασ ἐβουλεύοντο πρότερον, νῦν δ’ οὐκ εἰκόσ, ἀλλ’ ἐπὶ τοῖσ Ῥωμαίοισ ταῦτ’ ἀνάγκη κεῖσθαι, πλὴν εἰ ἐκείνων ἐπιτρεψάντων, ἢ ὑπὲρ αὐτῶν εἰή χρήσιμον· ὁμοίωσ δὲ καὶ δικασταὶ καὶ ἄρχοντεσ ἀνὰ λόγον ταῖσ ψήφοισ ἐξ ἑκάστησ προχειρίζονται πόλεωσ. οὕτω δ’ εὐνομουμένοισ αὐτοῖσ συνέβη παρὰ Ῥωμαίοισ ἐλευθέροισ διατελέσαι τὰ πάτρια νέμουσι, τοὺσ δὲ λῃστὰσ ἐπιδεῖν ἄρδην ἠφανισμένουσ, πρότερον μὲν ὑπὸ Σερουιλίου τοῦ Ἰσαυρικοῦ, καθ’ ὃν χρόνον καὶ τὰ Ἴσαυρα ἐκεῖνοσ καθεῖλεν, ὕστερον δὲ Πομπηίου τοῦ Μάγνου, πλείω τῶν χιλίων καὶ τριακοσίων σκαφῶν ἐμπρήσαντοσ τὰσ δὲ κατοικίασ ἐκκόψαντοσ, τῶν δὲ περιγενομένων ἀνθρώπων ἐν ταῖσ μάχαισ τοὺσ μὲν καταγαγόντοσ εἰσ Σόλουσ, ἣν ἐκεῖνοσ Πομπηιόπολιν ὠνόμασε, τοὺσ δ’ εἰσ Δύμην λιπανδρήσασαν, ἣν νυνὶ Ῥωμαίων ἀποικία νέμεται. οἱ ποιηταὶ δὲ μάλιστα οἱ τραγικοὶ συγχέοντεσ τὰ ἔθνη, καθάπερ τοὺσ Τρῶασ καὶ τοὺσ Μυσοὺσ καὶ τοὺσ Λυδοὺσ Φρύγασ προσαγορεύουσιν, οὕτω καὶ τοὺσ Λυκίουσ Κᾶρασ. μετὰ δ’ οὖν τὰ Δαίδαλα τὸ τῶν Λυκίων ὄροσ πλησίον ἐστὶ Τελεμησσὸσ πολίχνη Λυκίων, καὶ Τελεμησσὶσ ἄκρα λιμένα ἔχουσα.

ἔλαβε δὲ τὸ χωρίον τοῦτο παρὰ Ῥωμαίων Εὐμένησ ἐν τῷ Ἀντιοχικῷ πολέμῳ, καταλυθείσησ δὲ τῆσ βασιλείασ ἀπέλαβον πάλιν οἱ Λύκιοι. εἶθ’ ἑξῆσ ὁ Ἀντίκραγοσ, ὄρθιον ὄροσ, ἐφ’ ᾧ Καρμυλησσὸσ χωρίον ἐν φάραγγι ᾠκημένον, καὶ μετὰ τοῦτον ὁ Κράγοσ, ἔχων ἄκρασ ὀκτὼ καὶ πόλιν ὁμώνυμον.

περὶ ταῦτα μυθεύεται τὰ ὄρη τὰ περὶ τῆσ Χιμαίρασ· ἔστι δ’ οὐκ ἄπωθεν καὶ ἡ Χίμαιρα φάραγξ τισ ἀπὸ τοῦ αἰγιαλοῦ ἀνατείνουσα. ὑπόκειται δὲ τῷ Κράγῳ Πίναρα ἐν μεσογαίᾳ, τῶν μεγίστων οὖσα πόλεων ἐν τῇ Λυκίᾳ. ἐνταῦθα δὲ Πάνδαροσ τιμᾶται, τυχὸν ἴσωσ ὁμώνυμοσ τῷ Τρωικῷ· ὡσ καὶ Πανδαρέου κούρη χλωρηὶσ ἀηδών· καὶ γὰρ τοῦτον ἐκ Λυκίασ φασίν. εἶθ’ ὁ Ξάνθοσ ποταμόσ, ὃν Σίρβιν ἐκάλουν τὸ πρότερον·

ἀναπλεύσαντι δ’ ὑπηρετικοῖσ δέκα σταδίουσ τὸ Λητῷον ἔστιν· ὑπὲρ δὲ τοῦ ἱεροῦ προελθόντι ἑξήκοντα ἡ πόλισ ἡ τῶν Ξανθίων ἐστὶ μεγίστη τῶν ἐν Λυκίᾳ. μετὰ δὲ τὴν Ξάνθον Πάταρα, καὶ αὕτη μεγάλη πόλισ λιμένα ἔχουσα καὶ ἱερὰ Ἀπόλλωνοσ, κτίσμα Πατάρου. Πτολεμαῖοσ δ’ ὁ φιλάδελφοσ ἐπισκευάσασ Ἀρσινόην ἐκάλεσε τὴν ἐν Λυκίᾳ, ἐπεκράτησε δὲ τὸ ἐξ ἀρχῆσ ὄνομα. εἶτα Μύρα ἐν εἴκοσι σταδίοισ ὑπὲρ τῆσ θαλάττησ ἐπὶ μετεώρου λόφου.

εἶθ’ ἡ ἐκβολὴ τοῦ Λιμύρου ποταμοῦ καὶ ἀνιόντι πεζῇ σταδίουσ εἴκοσι τὰ Λίμυρα πολίχνη. μεταξὺ δ’ ἐν τῷ λεχθέντι παράπλῳ νησία πολλὰ καὶ λιμένεσ, ὧν καὶ Μεγίστη νῆσοσ καὶ πόλισ ὁμώνυμοσ, καὶ ἡ Κισθήνη. ἐν δὲ τῇ μεσογαίᾳ χωρία Φελλὸσ καὶ Ἀντίφελλοσ καὶ ἡ Χίμαιρα, ἧσ ἐμνήσθημεν ἐπάνω. εἶθ’ Ιἑρὰ ἄκρα καὶ αἱ Χελιδόνιαι τρεῖσ νῆσοι τραχεῖαι, πάρισοι τὸ μέγεθοσ, ὅσον πέντε σταδίοισ ἀλλήλων διέχουσαι·

εἶτα Κώρυκοσ ὁ αἰγιαλόσ. τῆσ δὲ γῆσ ἀφεστᾶσιν ἑξαστάδιον· μία δ’ αὐτῶν καὶ πρόσορμον ἔχει. ἐντεῦθεν νομίζουσιν οἱ πολλοὶ τὴν ἀρχὴν λαμβάνειν τὸν Ταῦρον διά τε τὴν ἄκραν ὑψηλὴν οὖσαν καὶ καθήκουσαν ἀπὸ τῶν Πισιδικῶν ὀρῶν τῶν ὑπερκειμένων τῆσ Παμφυλίασ καὶ διὰ τὰσ προκειμένασ νήσουσ ἐχούσασ ἐπιφανέσ τι σημεῖον ἐν τῇ θαλάττῃ κρασπέδου δίκην. τὸ δ’ ἀληθὲσ ἀπὸ τῆσ Ῥοδίων περαίασ ἐπὶ τὰ πρὸσ Πισιδίαν μέρη συνεχήσ ἐστιν ἡ ὀρεινή, καλεῖται δὲ καὶ αὕτη Ταῦροσ. δοκοῦσι δὲ αἱ Χελιδόνιαι κατὰ Κάνωβόν πωσ πίπτειν· τὸ δὲ δίαρμα λέγεται τετρακισχιλίων σταδίων. ἀπὸ δὲ τῆσ Ιἑρᾶσ ἄκρασ ἐπὶ τὴν Ὀλβίαν λείπονται στάδιοι τριακόσιοι ἑξήκοντα ἑπτά· ἐν τούτοισ δ’ ἐστὶν ἥ τε Κράμβουσα καὶ Ὄλυμποσ πόλισ μεγάλη καὶ ὄροσ ὁμώνυμον, ὃ καὶ Φοινικοῦσ καλεῖται· εἶτα Φάσηλισ τρεῖσ ἔχουσα λιμένασ, πόλισ ἀξιόλογοσ καὶ λίμνη.

ὑπέρκειται δ’ αὐτῆσ τὰ Σόλυμα ὄροσ καὶ Τερμησσὸσ Πισιδικὴ πόλισ, ἐπικειμένη τοῖσ στενοῖσ δι’ ὧν ὑπέρβασίσ ἐστιν εἰσ τὴν Μιλυάδα. καὶ ὁ Ἀλέξανδροσ διὰ τοῦτο ἐξεῖλεν αὐτὴν ἀνοῖξαι βουλόμενοσ τὰ στενά. περὶ Φασήλιδα δ’ ἐστὶ τὰ κατὰ θάλατταν στενά, δι’ ὧν Ἀλέξανδροσ παρήγαγε τὴν στρατιάν. ἔστι δ’ ὄροσ Κλῖμαξ καλούμενον, ἐπίκειται δὲ τῷ Παμφυλίῳ πελάγει, στενὴν ἀπολεῖπον πάροδον ἐπὶ τῷ αἰγιαλῷ ταῖσ μὲν νηνεμίαισ γυμνουμένην ὥστε εἶναι βάσιμον τοῖσ ὁδεύουσι, πλημμύροντοσ δὲ τοῦ πελάγουσ ὑπὸ τῶν κυμάτων καλυπτομένην ἐπὶ πολύ· ἡ μὲν οὖν διὰ τοῦ ὄρουσ ὑπέρβασισ περίοδον ἔχει καὶ προσάντησ ἐστί, τῷ δ’ αἰγιαλῷ χρῶνται κατὰ τὰσ εὐδίασ. ὁ δὲ Ἀλέξανδροσ εἰσ χειμέριον ἐμπεσὼν καιρὸν καὶ τὸ πλέον ἐπιτρέπων τῇ τύχῃ πρὶν ἀνεῖναι τὸ κῦμα ὡρ́μησε, καὶ ὅλην τὴν ἡμέραν ἐν ὕδατι γενέσθαι τὴν πορείαν συνέβη μέχρι ὀμφαλοῦ βαπτιζομένων. ἔστι μὲν οὖν καὶ αὕτη ἡ πόλισ Λυκιακὴ ἐπὶ τῶν ὁρ́ων ἱδρυμένη τῶν πρὸσ Παμφυλίαν, τοῦ δὲ κοινοῦ τῶν Λυκίων οὐ μετέχει, καθ’ αὑτὴν δὲ συνέστηκεν. ὁ μὲν οὖν ποιητὴσ ἑτέρουσ τῶν Λυκίων ποιεῖ τοὺσ Σολύμουσ·

ὑπὸ γὰρ τοῦ τῶν Λυκίων βασιλέωσ πεμφθεὶσ ὁ Βελλεροφόντησ ἐπὶ δεύτερον τοῦτον ἆθλον Σολύμοισι μαχέσσατο κυδαλίμοισιν. οἱ δὲ τοὺσ Λυκίουσ πρότερον καλεῖσθαι Σολύμουσ φάσκοντεσ, ὕστερον δὲ Τερμίλασ ἀπὸ τῶν ἐκ Κρήτησ συγκατελθόντων τῷ Σαρπηδόνι, μετὰ δὲ ταῦτα Λυκίουσ ἀπὸ Λύκου τοῦ Πανδίονοσ, ὃν ἐκπεσόντα τῆσ οἰκείασ ἐδέξατο Σαρπηδὼν ἐπὶ μέρει τῆσ ἀρχῆσ, οὐχ ὁμολογούμενα λέγουσιν Ὁμήρῳ· βελτίουσ δ’ οἱ φάσκοντεσ λέγεσθαι Σολύμουσ ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ τοὺσ νῦν Μιλύασ προσαγορευομένουσ, περὶ ὧν εἰρήκαμεν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Strabo, Geography, Book 14, chapter 3

(스트라본, 지리학, Book 14, chapter 3)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION