헬라어 문장 검색 - ΣτραβόΓεογραπ́14́01́

(스트라본, 지리학, Book 14, chapter 1)

λοιπὸν δ’ ἐστὶν εἰπεῖν περὶ Ιὤνων καὶ Καρῶν καὶ τῆσ ἔξω τοῦ Ταύρου παραλίασ, ἣν ἔχουσι Λύκιοί τε καὶ Πάμφυλοι καὶ Κίλικεσ· οὕτω γὰρ ἂν ἔχοι τέλοσ ἡ πᾶσα τῆσ χερρονήσου περιήγησισ, ἧσ ἰσθμὸν ἔφαμεν τὴν ὑπέρβασιν τὴν ἐκ τῆσ Ποντικῆσ θαλάττησ ἐπὶ τὴν Ἰσσικήν. ἔστι δὲ τῆσ Ιὠνίασ ὁ μὲν περίπλουσ ὁ παρὰ γῆν σταδίων που τρισχιλίων τετρακοσίων τριάκοντα διὰ τοὺσ κόλπουσ καὶ διὰ τὸ χερρονησίζειν ἐπὶ πλεῖον τὴν χώραν, τὸ δ’ ἐπ’ εὐθείασ μῆκοσ οὐ πολύ.

αὐτὸ οὖν τὸ ἐξ Ἐφέσου μέχρι Σμύρνησ ὁδὸσ μέν ἐστιν ἐπ’ εὐθείασ τριακόσιοι εἴκοσι στάδιοι· εἰσ γὰρ Μητρόπολιν ἑκατὸν καὶ εἴκοσι στάδιοι, οἱ λοιποὶ δὲ εἰσ Σμύρναν· περίπλουσ δὲ μικρὸν ἀπολείπων τῶν δισχιλίων καὶ διακοσίων. ἔστι δ’ οὖν ἀπὸ τοῦ Ποσειδίου τοῦ Μιλησίων καὶ τῶν Καρικῶν ὁρ́ων μέχρι Φωκαίασ καὶ τοῦ Ἕρμου τὸ πέρασ τῆσ Ιὠνικῆσ παραλίασ. ταύτησ δέ φησι Φερεκύδησ Μίλητον μὲν καὶ Μυοῦντα καὶ τὰ περὶ Μυκάλην καὶ Ἔφεσον Κᾶρασ ἔχειν πρότερον, τὴν δ’ ἑξῆσ παραλίαν μέχρι Φωκαίασ καὶ Χίον καὶ Σάμον, ἧσ Ἀγκαῖοσ ἦρχε, Λέλεγασ·

ἐκβληθῆναι δ’ ἀμφοτέρουσ ὑπὸ τῶν Ιὤνων καὶ εἰσ τὰ λοιπὰ μέρη τῆσ Καρίασ ἐκπεσεῖν. ἄρξαι δέ φησιν Ἄνδροκλον τῆσ τῶν Ιὤνων ἀποικίασ, ὕστερον τῆσ Αἰολικῆσ, υἱὸν γνήσιον Κόδρου τοῦ Ἀθηνῶν βασιλέωσ, γενέσθαι δὲ τοῦτον Ἐφέσου κτίστην. διόπερ τὸ βασίλειον τῶν Ιὤνων ἐκεῖ συστῆναί φασι, καὶ ἔτι νῦν οἱ ἐκ τοῦ γένουσ ὀνομάζονται βασιλεῖσ ἔχοντέσ τινασ τιμάσ, προεδρίαν τε ἐν ἀγῶσι καὶ πορφύραν ἐπίσημον τοῦ βασιλικοῦ γένουσ, σκίπωνα ἀντὶ σκήπτρου, καὶ τὰ ἱερὰ τῆσ Ἐλευσινίασ Δήμητροσ. καὶ Μίλητον δ’ ἔκτισεν Νηλεὺσ ἐκ Πύλου τὸ γένοσ ὤν· οἵ τε Μεσσήνιοι καὶ οἱ Πύλιοι συγγένειάν τινα προσποιοῦνται, καθ’ ἣν καὶ Μεσσήνιον τὸν Νέστορα οἱ νεώτεροί φασι ποιηταί, καὶ τοῖσ περὶ Μέλανθον τὸν Κόδρου πατέρα πολλοὺσ καὶ τῶν Πυλίων συνεξᾶραί φασιν εἰσ τὰσ Ἀθήνασ· τοῦτον δὴ πάντα τὸν λαὸν μετὰ τῶν Ιὤνων κοινῇ στεῖλαι τὴν ἀποικίαν· τοῦ δὲ Νηλέωσ ἐπὶ τῷ Ποσειδίῳ βωμὸσ ἵδρυμα δείκνυται. Κυδρῆλοσ δὲ νόθοσ υἱὸσ Κόδρου Μυοῦντα κτίζει· Ἀνδρόπομποσ δὲ Λέβεδον καταλαβόμενοσ τόπον τινὰ Ἄρτιν· Κολοφῶνα δ’ Ἀνδραίμων Πύλιοσ, ὥσ φησι καὶ Μίμνερμοσ ἐν Ναννοῖ· Πριήνην δ’ Αἴπυτοσ ὁ Νηλέωσ, εἶθ’ ὕστερον Φιλωτᾶσ ἐκ Θηβῶν λαὸν ἀγαγών· Τέω δὲ Ἀθάμασ μὲν πρότερον, διόπερ Ἀθαμαντίδα καλεῖ αὐτὴν Ἀνακρέων, κατὰ δὲ τὴν Ιὠνικὴν ἀποικίαν Ναῦκλοσ υἱὸσ Κόδρου νόθοσ, καὶ μετὰ τοῦτον Ἄποικοσ καὶ Δάμασοσ Ἀθηναῖοι καὶ Γέρησ ἐκ Βοιωτῶν· Ἐρυθρὰσ δὲ Κνῶποσ, καὶ οὗτοσ υἱὸσ Κόδρου νόθοσ· Φώκαιαν δ’ οἱ μετὰ Φιλογένουσ Ἀθηναῖοι· Κλαζομενὰσ δὲ Πάραλοσ· Χίον δὲ Ἐγέρτιοσ, σύμμικτον ἐπαγαγόμενοσ πλῆθοσ· Σάμον δὲ Τεμβρίων, εἶθ’ ὕστερον Προκλῆσ. αὗται μὲν δώδεκα Ιὠνικαὶ πόλεισ, προσελήφθη δὲ χρόνοισ ὕστερον καὶ Σμύρνα εἰσ τὸ Ιὠνικὸν ἐναγαγόντων Ἐφεσίων·

ἦσαν γὰρ αὐτοῖσ σύνοικοι τὸ παλαιόν, ἡνίκα καὶ Σμύρνα ἐκαλεῖτο ἡ Ἔφεσοσ· καὶ Καλλῖνόσ που οὕτωσ ὠνόμακεν αὐτήν, Σμυρναίουσ τοὺσ Ἐφεσίουσ καλῶν ἐν τῷ πρὸσ τὸν Δία λόγῳ Σμυρναίουσ δ’ ἐλέησον καὶ πάλιν μνῆσαι δ’ εἴκοτέ τοι μηρία καλὰ βοῶν Σμυρναῖοι κατέκηαν. Σμύρνα δ’ ἦν Ἀμαζὼν ἡ κατασχοῦσα τὴν Ἔφεσον, ἀφ’ ἧσ τοὔνομα καὶ τοῖσ ἀνθρώποισ καὶ τῇ πόλει, ὡσ καὶ ἀπὸ Σισύρβησ Σισυρβῖται τινὲσ τῶν Ἐφεσίων ἐλέγοντο· καὶ τόποσ δέ τισ τῆσ Ἐφέσου Σμύρνα ἐκαλεῖτο, ὡσ δηλοῖ Ἱππῶναξ ᾤκει δ’ ὄπισθε τῆσ πόλιοσ ἐνὶ Σμύρνῃ μεταξὺ Τρηχείησ τε καὶ Λεπρῆσ ἀκτῆσ. ἐκαλεῖτο γὰρ Λεπρὴ μὲν ἀκτὴ ὁ πρηὼν ὁ ὑπερκείμενοσ τῆσ νῦν πόλεωσ, ἔχων μέροσ τοῦ τείχουσ αὐτῆσ· τὰ γοῦν ὄπισθεν τοῦ πρηῶνοσ κτήματα ἔτι νυνὶ λέγεται ἐν τῇ Ὀπισθολεπρίᾳ· Τραχεῖα δ’ ἐκαλεῖτο ἡ περὶ τὸν Κορησσὸν Παρώρειοσ. ἡ δὲ πόλισ ἦν τὸ παλαιὸν περὶ τὸ Ἀθήναιον τὸ νῦν ἔξω τῆσ πόλεωσ ὂν κατὰ τὴν καλουμένην Ὑπέλαιον, ὥστε ἡ Σμύρνα ἦν κατὰ τὸ νῦν γυμνάσιον ὄπισθεν μὲν τῆσ τότε πόλεωσ, μεταξὺ δὲ Τρηχείησ τε καὶ Λεπρῆσ ἀκτῆσ. ἀπελθόντεσ δὲ παρὰ τῶν Ἐφεσίων οἱ Σμυρναῖοι στρατεύουσιν ἐπὶ τὸν τόπον, ἐν ᾧ νῦν ἔστιν ἡ Σμύρνα, Λελέγων κατεχόντων· ἐκβαλόντεσ δ’ αὐτοὺσ ἔκτισαν τὴν παλαιὰν Σμύρναν διέχουσαν τῆσ νῦν περὶ εἴκοσι σταδίουσ. ὕστερον δὲ ὑπὸ Αἰολέων ἐκπεσόντεσ κατέφυγον εἰσ Κολοφῶνα, καὶ μετὰ τῶν ἐνθένδε ἐπιόντεσ τὴν σφετέραν ἀπέλαβον· καθάπερ καὶ Μίμνερμοσ ἐν τῇ Ναννοῖ φράζει μνησθεὶσ τῆσ Σμύρνησ ὅτι περιμάχητοσ ἀεί ἡμεῖσ δηὖτε Πύλον Νηλήιον ἄστυ λιπόντεσ ἱμερτὴν Ἀσίην νηυσὶν ἀφικόμεθα· ἐσ δ’ ἐρατὴν Κολοφῶνα βίην ὑπέροπλον ἔχοντεσ ἑζόμεθ’ ἀργαλέησ ὕβριοσ ἡγεμόνεσ. κεῖθεν δ’ ἀστήεντοσ ἀπορνύμενοι ποταμοῖο θεῶν βουλῇ Σμύρνην εἵλομεν Αἰολίδα. ταῦτα μὲν περὶ τούτων· ἐφοδευτέον δὲ πάλιν τὰ καθ’ ἕκαστα, τὴν ἀρχὴν ἀπὸ τῶν ἡγεμονικωτέρων τόπων ποιησαμένουσ, ἐφ’ ὧνπερ καὶ πρῶτον αἱ κτίσεισ ἐγένοντο, λέγω δὲ τῶν περὶ Μίλητον καὶ Ἔφεσον· αὗται γὰρ ἄρισται πόλεισ καὶ ἐνδοξόταται. μετὰ δὲ τὸ Ποσείδιον τὸ Μιλησίων ἑξῆσ ἐστι τὸ μαντεῖον τοῦ Διδυμέωσ Ἀπόλλωνοσ τὸ ἐν Βραγχίδαισ ἀναβάντι ὅσον ὀκτωκαίδεκα σταδίουσ·

ἐνεπρήσθη δ’ ὑπὸ Ξέρξου, καθάπερ καὶ τὰ ἄλλα ἱερὰ πλὴν τοῦ ἐν Ἐφέσῳ· οἱ δὲ Βραγχίδαι τοὺσ θησαυροὺσ τοῦ θεοῦ παραδόντεσ τῷ Πέρσῃ φεύγοντι συναπῆραν τοῦ μὴ τῖσαι δίκασ τῆσ ἱεροσυλίασ καὶ τῆσ προδοσίασ. ὕστερον δ’ οἱ Μιλήσιοι μέγιστον νεὼν τῶν πάντων κατεσκεύασαν, διέμεινε δὲ χωρὶσ ὀροφῆσ διὰ τὸ μέγεθοσ· κώμησ γοῦν κατοικίαν ὁ τοῦ σηκοῦ περίβολοσ δέδεκται καὶ ἄλσοσ ἐντόσ τε καὶ ἐκτὸσ πολυτελέσ· ἄλλοι δὲ σηκοὶ τὸ μαντεῖον καὶ τὰ ἱερὰ συνέχουσιν· ἐνταῦθα δὲ μυθεύεται τὰ περὶ τὸν Βράγχον καὶ τὸν ἔρωτα τοῦ Ἀπόλλωνοσ· κεκόσμηται δ’ ἀναθήμασι τῶν ἀρχαίων τεχνῶν πολυτελέστατα· ἐντεῦθεν δ’ ἐπὶ τὴν πόλιν οὐ πολλὴ ὁδόσ ἐστιν οὐδὲ πλοῦσ. φησὶ δ’ Ἔφοροσ τὸ πρῶτον κτίσμα εἶναι Κρητικόν, ὑπὲρ τῆσ θαλάττησ τετειχισμένον, ὅπου νῦν ἡ πάλαι Μίλητοσ ἔστι, Σαρπηδόνοσ ἐκ Μιλήτου τῆσ Κρητικῆσ ἀγαγόντοσ οἰκήτορασ καὶ θεμένου τοὔνομα τῇ πόλει τῆσ ἐκεῖ πόλεωσ ἐπώνυμον, κατεχόντων πρότερον Λελέγων τὸν τόπον·

τοὺσ δὲ περὶ Νηλέα ὕστερον τὴν νῦν τειχίσαι πόλιν. ἔχει δὲ τέτταρασ λιμένασ ἡ νῦν, ὧν ἕνα καὶ στόλῳ ἱκανόν. πολλὰ δὲ τῆσ πόλεωσ ἔργα ταύτησ, μέγιστον δὲ τὸ πλῆθοσ τῶν ἀποικιῶν· ὅ τε γὰρ Εὔξεινοσ πόντοσ ὑπὸ τούτων συνῴκισται πᾶσ καὶ ἡ Προποντὶσ καὶ ἄλλοι πλείουσ τόποι. Ἀναξιμένησ γοῦν ὁ Λαμψακηνὸσ οὕτω φησὶν ὅτι καὶ Ἴκαρον τὴν νῆσον καὶ Λέρον Μιλήσιοι συνῴκισαν καὶ περὶ Ἑλλήσποντον ἐν μὲν τῇ Χερρονήσῳ Λίμνασ, ἐν δὲ τῇ Ἀσίᾳ Ἄβυδον Ἄρισβαν Παισόν, ἐν δὲ τῇ Κυζικηνῶν νήσῳ Ἀρτάκην Κύζικον, ἐν δὲ τῇ μεσογαίᾳ τῆσ Τρῳάδοσ Σκῆψιν· ἡμεῖσ δ’ ἐν τοῖσ καθ’ ἕκαστα λέγομεν καὶ τὰσ ἄλλασ τὰσ ὑπὸ τούτου παραλελειμμένασ. Οὔλιον δ’ Ἀπόλλωνα καλοῦσί τινα καὶ Μιλήσιοι καὶ Δήλιοι, οἱο͂ν ὑγιαστικὸν καὶ παιωνικόν· τὸ γὰρ οὔλειν ὑγιαίνειν, ἀφ’ οὗ καὶ τὸ οὐλὴ καὶ τό "οὖλέ τε "καὶ μέγα χαῖρε. " ἰατικὸσ γὰρ ὁ Ἀπόλλων· καὶ ἡ Ἄρτεμισ ἀπὸ τοῦ ἀρτεμέασ ποιεῖν· καὶ ὁ Ἥλιοσ δὲ καὶ ἡ Σελήνη συνοικειοῦνται τούτοισ, ὅτι τῆσ περὶ τοὺσ ἀέρασ εὐκρασίασ αἴτιοι· καὶ τὰ λοιμικὰ δὲ πάθη καὶ τοὺσ αὐτομάτουσ θανάτουσ τούτοισ ἀνάπτουσι τοῖσ θεοῖσ. ἄνδρεσ δ’ ἄξιοι μνήμησ ἐγένοντο ἐν τῇ Μιλήτῳ Θαλῆσ τε εἷσ τῶν ἑπτὰ σοφῶν, ὁ πρῶτοσ φυσιολογίασ ἄρξασ ἐν τοῖσ Ἕλλησι καὶ μαθηματικῆσ, καὶ ὁ τούτου μαθητὴσ Ἀναξίμανδροσ καὶ ὁ τούτου πάλιν Ἀναξιμένησ, ἔτι δ’ Ἑκαταῖοσ ὁ τὴν ἱστορίαν συντάξασ, καθ’ ἡμᾶσ δὲ Αἰσχίνησ ὁ ῥήτωρ, ὃσ ἐν φυγῇ διετέλεσε, παρρησιασάμενοσ πέρα τοῦ μετρίου πρὸσ Πομπήιον Μάγνον.

ἠτύχησε δ’ ἡ πόλισ ἀποκλείσασα Ἀλέξανδρον καὶ βίᾳ ληφθεῖσα, καθάπερ καὶ Ἁλικαρνασόσ· ἔτι δὲ πρότερον ὑπὸ Περσῶν· καί φησί γε Καλλισθένησ ὑπ’ Ἀθηναίων χιλίαισ δραχμαῖσ ζημιωθῆναι Φρύνιχον τὸν τραγικόν, διότι δρᾶμα ἐποίησε Μιλήτου ἅλωσιν ὑπὸ Δαρείου. Πρόκειται δ’ ἡ Λάδη νῆσοσ πλησίον καὶ τὰ περὶ τὰσ Τραγαίασ νησία ὑφόρμουσ ἔχοντα λῃσταῖσ. ἑξῆσ δ’ ἐστὶν ὁ Λατμικὸσ κόλποσ, ἐν ᾧ Ἡράκλεια ἡ ὑπὸ Λάτμῳ λεγομένη, πολίχνιον ὕφορμον ἔχον·

ἐκαλεῖτο δὲ πρότερον Λάτμοσ ὁμωνύμωσ τῷ ὑπερκειμένῳ ὄρει, ὅπερ Ἑκαταῖοσ μὲν ἐμφαίνει τὸ αὐτὸ εἶναι νομίζων τῷ ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ Φθειρῶν ὄρει λεγομένῳ ὑπὲρ γὰρ τῆσ Λάτμου φησὶ τὸ Φθειρῶν ὄροσ κεῖσθαι, τινὲσ δὲ τὸ Γρίον φασίν, ὡσ ἂν παράλληλον τῷ Λάτμῳ ἀνῆκον ἀπὸ τῆσ Μιλησίασ πρὸσ ἑώ διὰ τῆσ Καρίασ μέχρι Εὐρώμου καὶ Χαλκητόρων· ὑπέρκειται δὲ ταύτησ ἐν ὄψει. μικρὸν δ’ ἄπωθεν διαβάντι ποταμίσκον πρὸσ τῷ Λάτμῳ δείκνυται τάφοσ Ἐνδυμίωνοσ ἔν τινι σπηλαίῳ· εἶτα ἀφ’ Ἡρακλείασ ἐπὶ Πύρραν πολίχνην πλοῦσ ἑκατόν που σταδίων. μικρὸν δὲ πλέον τὸ ἀπὸ Μιλήτου εἰσ Ἡράκλειαν ἐγκολπίζοντι, εὐθυπλοίᾳ δ’ εἰσ Πύρραν ἐκ Μιλήτου τριάκοντα·

τοσαύτην ἔχει μακροπορίαν ὁ παρὰ γῆν πλοῦσ. ἀνάγκη δ’ ἐπὶ τῶν ἐνδόξων τόπων ὑπομένειν τὸ περισκελὲσ τῆσ τοιαύτησ γεωγραφίασ. ἐκ δὲ Πύρρασ ἐπὶ τὴν ἐκβολὴν τοῦ Μαιάνδρου πεντήκοντα·

τεναγώδησ δ’ ὁ τόποσ καὶ ἑλώδησ· ἀναπλεύσαντι δ’ ὑπηρετικοῖσ σκάφεσι τριάκοντα σταδίουσ πόλισ Μυοῦσ, μία τῶν Ιἄδων τῶν δώδεκα, ἣ νῦν δι’ ὀλιγανδρίαν Μιλησίοισ συμπεπόλισται. ταύτην ὄψον λέγεται Θεμιστοκλεῖ δοῦναι Ξέρξησ, ἄρτον δὲ Μαγνησίαν, οἶνον δὲ Λάμψακον. ἔνθεν ἐν σταδίοισ τέτταρσι κώμη Καρικὴ Θυμβρία, παρ’ ἣν ἀόρνόν ἐστι σπήλαιον ἱερόν, Χαρώνιον λεγόμενον, ὀλεθρίουσ ἔχον ἀποφοράσ.

ὑπέρκειται δὲ Μαγνησία ἡ πρὸσ Μαιάνδρῳ, Μαγνήτων ἀποικία τῶν ἐν Θετταλίᾳ καὶ Κρητῶν, περὶ ἧσ αὐτίκα ἐροῦμεν. μετὰ δὲ τὰσ ἐκβολὰσ τοῦ Μαιάνδρου ὁ κατὰ Πριήνην ἐστὶν αἰγιαλόσ·

ὑπὲρ αὐτοῦ δ’ ἡ Πριήνη καὶ Μυκάλη τὸ ὄροσ εὔθηρον καὶ εὔδενδρον. ἐπίκειται δὲ τῇ Σαμίᾳ καὶ ποιεῖ πρὸσ αὐτὴν ἐπέκεινα τῆσ Τρωγιλίου καλουμένησ ἄκρασ ὅσον ἑπταστάδιον πορθμόν. λέγεται δ’ ὑπό τινων ἡ Πριήνη Κάδμη, ἐπειδὴ Φιλωτᾶσ ὁ ἐπικτίσασ αὐτὴν Βοιώτιοσ ὑπῆρχεν· ἐκ Πριήνησ δ’ ἦν Βίασ εἷσ τῶν ἑπτὰ σοφῶν, περὶ οὗ φησιν οὕτωσ Ἱππῶναξ καὶ δικάσσασθαι Βίαντοσ τοῦ Πριηνέωσ κρέσσον. τῆσ δὲ Τρωγιλίου πρόκειται νησίον ὁμώνυμον·

ἐντεῦθεν δὲ τὸ ἐγγυτάτω δίαρμά ἐστιν ἐπὶ Σούνιον σταδίων χιλίων ἑξακοσίων, κατ’ ἀρχὰσ μὲν Σάμον ἐν δεξιᾷ ἔχοντι καὶ Ἰκαρίαν καὶ Κορσίασ, τοὺσ δὲ Μελαντίουσ σκοπέλουσ ἐξ εὐωνύμων, τὸ λοιπὸν δὲ διὰ μέσων τῶν Κυκλάδων νήσων. καὶ αὐτὴ δ’ ἡ Τρωγίλιοσ ἄκρα πρόπουσ τισ τῆσ Μυκάλησ ἐστί. τῇ Μυκάλῃ δ’ ὄροσ ἄλλο πρόσκειται τῆσ Ἐφεσίασ Πακτύησ· καὶ ἡ Μεσωγὶσ δὲ εἰσ αὐτὴν καταστρέφει. ἀπὸ δὲ τῆσ Τρωγιλίου στάδιοι τετταράκοντα εἰσ τὴν Σάμον·

βλέπει δὲ πρὸσ νότον καὶ αὐτὴ καὶ ὁ λιμὴν ἔχων ναύσταθμον. ἔστι δ’ αὐτῆσ ἐν ἐπιπέδῳ τὸ πλέον ὑπὸ τῆσ θαλάττησ κλυζόμενον, μέροσ δέ τι καὶ εἰσ τὸ ὄροσ ἀνέχει τὸ ὑπερκείμενον. ἐν δεξιᾷ μὲν οὖν προσπλέουσι πρὸσ τὴν πόλιν ἔστι τὸ Ποσείδιον ἄκρα ἡ ποιοῦσα πρὸσ τὴν Μυκάλην τὸν ἑπταστάδιον πορθμόν, ἔχει δὲ νεὼν Ποσειδῶνοσ· πρόκειται δ’ αὐτοῦ νησίδιον ἡ Ναρθηκίσ· ἐπ’ ἀριστερᾷ δὲ τὸ προάστειον τὸ πρὸσ τῷ Ἡραίῳ καὶ ὁ Ἴμβρασοσ ποταμὸσ καὶ τὸ Ἡραῖον, ἀρχαῖον ἱερὸν καὶ νεὼσ μέγασ, ὃσ νῦν πινακοθήκη ἐστί· χωρὶσ δὲ τοῦ πλήθουσ τῶν ἐνταῦθα κειμένων πινάκων ἄλλαι πινακοθῆκαι καὶ ναί̈σκοι τινέσ εἰσι πλήρεισ τῶν ἀρχαίων τεχνῶν· τό τε ὕπαιθρον ὁμοίωσ μεστὸν ἀνδριάντων ἐστὶ τῶν ἀρίστων· ὧν τρία Μύρωνοσ ἔργα κολοσσικὰ ἱδρυμένα ἐπὶ μιᾶσ βάσεωσ, ἃ ἦρε μὲν Ἀντώνιοσ ἀνέθηκε δὲ πάλιν ὁ Σεβαστὸσ Καῖσαρ εἰσ τὴν αὐτὴν βάσιν τὰ δύο, τὴν Ἀθηνᾶν καὶ τὸν Ἡρακλέα, τὸν δὲ Δία εἰσ τὸ Καπετώλιον μετήνεγκε κατασκευάσασ αὐτῷ ναί̈σκον. περίπλουσ δ’ ἐστὶ τῆσ Σαμίων νήσου σταδίων ἑξακοσίων.

ἐκαλεῖτο δὲ Παρθενία πρότερον οἰκούντων Καρῶν, εἶτα Ἀνθεμοῦσ, εἶτα Μελάμφυλλοσ, εἶτα Σάμοσ, εἴτ’ ἀπό τινοσ ἐπιχωρίου ἡρ́ωοσ εἴτ’ ἐξ Ἰθάκησ καὶ Κεφαλληνίασ ἀποικήσαντοσ. καλεῖται μὲν οὖν καὶ ἄκρα τισ Ἄμπελοσ βλέπουσά πωσ πρὸσ τὸ τῆσ Ἰκαρίασ Δρέπανον, ἀλλὰ καὶ τὸ ὄροσ ἅπαν ὃ ποιεῖ τὴν ὅλην νῆσον ὀρεινὴν ὁμωνύμωσ λέγεται· ἔστι δ’ οὐκ εὐοίνοσ, καίπερ εὐοινουσῶν τῶν κύκλῳ νήσων, καὶ τῆσ ἠπείρου σχεδόν τι τῆσ προσεχοῦσ πάσησ τοὺσ ἀρίστουσ ἐκφερούσησ οἴνουσ, οἱο͂ν Χίου καὶ Λέσβου καὶ Κῶ· καὶ μὴν καὶ ὁ Ἐφέσιοσ καὶ Μητροπολίτησ ἀγαθοί, ἥ τε Μεσωγὶσ καὶ ὁ Τμῶλοσ καὶ ἡ Κατακεκαυμένη καὶ Κνίδοσ καὶ Σμύρνα καὶ ἄλλοι ἀσημότεροι τόποι διαφόρωσ χρηστοινοῦσιν ἢ πρὸσ ἀπόλαυσιν ἢ πρὸσ διαίτασ ἰατρικάσ. περὶ μὲν οὖν οἴνουσ οὐ πάνυ εὐτυχεῖ Σάμοσ, τὰ δ’ ἄλλα εὐδαίμων, ὡσ δῆλον ἔκ τε τοῦ περιμάχητον γενέσθαι καὶ ἐκ τοῦ τοὺσ ἐπαινοῦντασ μὴ ὀκνεῖν ἐφαρμόττειν αὐτῇ τὴν λέγουσαν παροιμίαν ὅτι φέρει καὶ ὀρνίθων γάλα, καθάπερ που καὶ Μένανδροσ ἔφη. τοῦτο δὲ καὶ τῶν τυραννίδων αἴτιον αὐτῇ κατέστη καὶ τῆσ πρὸσ Ἀθηναίουσ ἔχθρασ. αἱ μὲν οὖν τυραννίδεσ ἤκμασαν κατὰ Πολυκράτη μάλιστα καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ Συλοσῶντα·

ἦν δ’ ὁ μὲν καὶ τύχῃ καὶ δυνάμει λαμπρὸσ ὥστε καὶ θαλαττοκρατῆσαι· τῆσ δ’ εὐτυχίασ αὐτοῦ σημεῖον τιθέασιν ὅτι ῥίψαντοσ εἰσ τὴν θάλατταν ἐπίτηδεσ τὸν δακτύλιον λίθου καὶ γλύμματοσ πολυτελοῦσ, ἀνήνεγκε μικρὸν ὕστερον τῶν ἁλιέων τισ τὸν καταπιόντα ἰχθὺν αὐτόν· ἀνατμηθέντοσ δ’ εὑρέθη ὁ δακτύλιοσ· πυθόμενον δὲ τοῦτο τὸν Αἰγυπτίων βασιλέα φασὶ μαντικῶσ πωσ ἀποφθέγξασθαι ὡσ ἐν βραχεῖ καταστρέψει τὸν βίον εἰσ οὐκ εὐτυχὲσ τέλοσ ὁ τοσοῦτον ἐξηρμένοσ ταῖσ εὐπραγίαισ· καὶ δὴ καὶ συμβῆναι τοῦτο· ληφθέντα γὰρ ἐξ ἀπάτησ ὑπὸ τοῦ σατράπου τῶν Περσῶν κρεμασθῆναι. τούτῳ συνεβίωσεν Ἀνακρέων ὁ μελοποιόσ· καὶ δὴ καὶ πᾶσα ἡ ποίησισ πλήρησ ἐστὶ τῆσ περὶ αὐτοῦ μνήμησ. ἐπὶ τούτου δὲ καὶ Πυθαγόραν ἱστοροῦσιν ἰδόντα φυομένην τὴν τυραννίδα ἐκλιπεῖν τὴν πόλιν καὶ ἀπελθεῖν εἰσ Αἴγυπτον καὶ Βαβυλῶνα φιλομαθείασ χάριν· ἐπανιόντα δ’ ἐκεῖθεν, ὁρῶντα ἔτι συμμένουσαν τὴν τυραννίδα, πλεύσαντα εἰσ Ἰταλίαν ἐκεῖ διατελέσαι τὸν βίον. περὶ Πολυκράτουσ μὲν ταῦτα. Συλοσῶν δ’ ἀπελείφθη μὲν ἰδιώτησ ὑπὸ τοῦ ἀδελφοῦ, Δαρείῳ δὲ τῷ Ὑστάσπεω χαρισάμενοσ ἐσθῆτα, ἧσ ἐπεθύμησεν ἐκεῖνοσ φοροῦντα ἰδών, οὔπω δ’ ἐβασίλευε τότε, βασιλεύσαντοσ ἀντέλαβε δῶρον τὴν τυραννίδα.

πικρῶσ δ’ ἦρξεν, ὥστε καὶ ἐλειπάνδρησεν ἡ πόλισ· κἀκεῖθεν ἐκπεσεῖν συνέβη τὴν παροιμίαν ἕκητι Συλοσῶντοσ εὐρυχωρίη. Ἀθηναῖοι δὲ πρότερον μὲν πέμψαντεσ στρατηγὸν Περικλέα καὶ σὺν αὐτῷ Σοφοκλέα τὸν ποιητὴν πολιορκίᾳ κακῶσ διέθηκαν ἀπειθοῦντασ τοὺσ Σαμίουσ, ὕστερον δὲ καὶ κληρούχουσ ἔπεμψαν δισχιλίουσ ἐξ ἑαυτῶν, ὧν ἦν καὶ Νεοκλῆσ ὁ Ἐπικούρου τοῦ φιλοσόφου πατήρ, γραμματοδιδάσκαλοσ, ὥσ φασι·

καὶ δὴ καὶ τραφῆναί φασιν ἐνθάδε καὶ ἐν Τέῳ καὶ ἐφηβεῦσαι Ἀθήνησι· γενέσθαι δ’ αὐτῷ συνέφηβον Μένανδρον τὸν κωμικόν· Σάμιοσ δ’ ἦν καὶ Κρεώφυλοσ, ὅν φασι δεξάμενον ξενίᾳ ποτὲ Ὅμηρον λαβεῖν δῶρον τὴν ἐπιγραφὴν τοῦ ποιήματοσ ὃ καλοῦσιν Οἰχαλίασ ἅλωσιν. Καλλίμαχοσ δὲ τοὐναντίον ἐμφαίνει δι’ ἐπιγράμματόσ τινοσ, ὡσ ἐκείνου μὲν ποιήσαντοσ λεγομένου δ’ Ὁμήρου διὰ τὴν λεγομένην ξενίαν τοῦ Σαμίου πόνοσ εἰμί, δόμῳ ποτὲ θεῖον Ὅμηρον δεξαμένου· κλείω δ’ Εὔρυτον ὅσσ’ ἔπαθεν, καὶ ξανθὴν Ιὄλειαν· Ὁμήρειον δὲ καλεῦμαι γράμμα· Κρεωφύλῳ, Ζεῦ φίλε, τοῦτο μέγα. τινὲσ δὲ διδάσκαλον Ὁμήρου τοῦτόν φασιν, οἱ δ’ οὐ τοῦτον ἀλλ’ Ἀριστέαν τὸν Προκοννήσιον. παράκειται δὲ τῇ Σάμῳ νῆσοσ Ἰκαρία ἀφ’ ἧσ τὸ Ἰκάριον πέλαγοσ.

αὕτη δ’ ἐπώνυμόσ ἐστιν Ἰκάρου παιδὸσ τοῦ Δαιδάλου, ὅν φασι τῷ πατρὶ κοινωνήσαντα τῆσ φυγῆσ, ἡνίκα ἀμφότεροι πτερωθέντεσ ἀπῆραν ἐκ Κρήτησ, πεσεῖν ἐνθάδε μὴ κρατήσαντα τοῦ δρόμου· μετεωρισθέντι γὰρ πρὸσ τὸν ἥλιον ἐπὶ πλέον περιρρυῆναι τὰ πτερὰ τακέντοσ τοῦ κηροῦ. τριακοσίων δ’ ἐστὶ τὴν περίμετρον σταδίων ἡ νῆσοσ ἅπασα καὶ ἀλίμενοσ πλὴν ὑφόρμων, ὧν ὁ κάλλιστοσ Ἱστοὶ λέγονται· ἄκρα δ’ ἐστὶν ἀνατείνουσα πρὸσ ζέφυρον. ἔστι δὲ καὶ Ἀρτέμιδοσ ἱερὸν καλούμενον Ταυροπόλιον ἐν τῇ νήσῳ καὶ πολισμάτιον Οἰνόη, καὶ ἄλλο Δράκανον ὁμώνυμον τῇ ἄκρᾳ ἐφ’ ᾗ ἵδρυται, πρόσορμον ἔχον· ἡ δὲ ἄκρα διέχει τῆσ Σαμίων ἄκρασ τῆσ Κανθαρίου καλουμένησ ὀγδοήκοντα σταδίουσ, ὅπερ ἐστὶν ἐλάχιστον δίαρμα τὸ μεταξύ. νυνὶ μέντοι λιπανδροῦσαν Σάμιοι νέμονται τὰ πολλὰ βοσκημάτων χάριν. μετὰ δὲ τὸν Σάμιον πορθμὸν τὸν πρὸσ Μυκάλῃ πλέουσιν εἰσ Ἔφεσον ἐν δεξιᾷ ἐστιν ἡ Ἐφεσίων παραλία·

μέροσ δέ τι ἔχουσιν αὐτῆσ καὶ οἱ Σάμιοι. πρῶτον δ’ ἐστὶν ἐν τῇ παραλίᾳ τὸ Πανιώνιον τρισὶ σταδίοισ ὑπερκείμενον τῆσ θαλάττησ, ὅπου τὰ Πανιώνια, κοινὴ πανήγυρισ τῶν Ιὤνων, συντελεῖται τῷ Ἑλικωνίῳ Ποσειδῶνι καὶ θυσία· ἱερῶνται δὲ Πριηνεῖσ· εἴρηται δὲ περὶ αὐτῶν ἐν τοῖσ Πελοποννησιακοῖσ. εἶτα Νεάπολισ, ἣ πρότερον μὲν ἦν Ἐφεσίων νῦν δὲ Σαμίων διαλλαξαμένων πρὸσ τὸ Μαραθήσιον, τὸ ἐγγυτέρω πρὸσ τὸ ἀπωτέρω· εἶτα Πύγελα πολίχνιον, ἱερὸν ἔχον Ἀρτέμιδοσ Μουνυχίασ, ἵδρυμα Ἀγαμέμνονοσ, οἰκούμενον ὑπὸ μέρουσ τῶν ἐκείνου λαῶν· πυγαλγίασ γάρ τινασ καὶ γενέσθαι καὶ κληθῆναι, κάμνοντασ δ’ ὑπὸ τοῦ πάθουσ καταμεῖναι, καὶ τυχεῖν οἰκείου τοῦδε τοῦ ὀνόματοσ τὸν τόπον. εἶτα λιμὴν Πάνορμοσ καλούμενοσ ἔχων ἱερὸν τῆσ Ἐφεσίασ Ἀρτέμιδοσ· εἶθ’ ἡ πόλισ. ἐν δὲ τῇ αὐτῇ παραλίᾳ μικρὸν ὑπὲρ τῆσ θαλάττησ ἐστὶ καὶ ἡ Ὀρτυγία, διαπρεπὲσ ἄλσοσ παντοδαπῆσ ὕλησ, κυπαρίττου δὲ τῆσ πλείστησ. διαρρεῖ δὲ ὁ Κέγχριοσ ποταμόσ, οὗ φασι νίψασθαι τὴν Λητὼ μετὰ τὰσ ὠδῖνασ. ἐνταῦθα γὰρ μυθεύουσι τὴν λοχείαν καὶ τὴν τροφὸν τὴν Ὀρτυγίαν καὶ τὸ ἄδυτον ἐν ᾧ ἡ λοχεία, καὶ τὴν πλησίον ἐλαίαν, ᾗ πρῶτον ἐπαναπαύσασθαί φασι τὴν θεὸν ἀπολυθεῖσαν τῶν ὠδίνων. ὑπέρκειται δὲ τοῦ ἄλσουσ ὄροσ ὁ Σολμισσόσ, ὅπου στάντασ φασὶ τοὺσ Κουρῆτασ τῷ ψόφῳ τῶν ὅπλων ἐκπλῆξαι τὴν Ἥραν ζηλοτύπωσ ἐφεδρεύουσαν, καὶ λαθεῖν συμπράξαντασ τὴν λοχείαν τῇ Λητοῖ. ὄντων δ’ ἐν τῷ τόπῳ πλειόνων ναῶν, τῶν μὲν ἀρχαίων τῶν δ’ ὕστερον γενομένων, ἐν μὲν τοῖσ ἀρχαίοισ ἀρχαῖά ἐστι ξόανα, ἐν δὲ τοῖσ ὕστερον Σκόπα ἔργα· ἡ μὲν Λητὼ σκῆπτρον ἔχουσα, ἡ δ’ Ὀρτυγία παρέστηκεν ἑκατέρᾳ τῇ χειρὶ παιδίον ἔχουσα. πανήγυρισ δ’ ἐνταῦθα συντελεῖται κατ’ ἔτοσ, ἔθει δέ τινι οἱ νέοι φιλοκαλοῦσι μάλιστα περὶ τὰσ ἐνταῦθα εὐωχίασ λαμπρυνόμενοι· τότε δὲ καὶ τῶν Κουρήτων ἀρχεῖον συνάγει συμπόσια καί τινασ μυστικὰσ θυσίασ ἐπιτελεῖ. τὴν δὲ πόλιν ᾤκουν μὲν Κᾶρέσ τε καὶ Λέλεγεσ, ἐκβαλὼν δ’ ὁ Ἄνδροκλοσ τοὺσ πλείστουσ ᾤκισεν ἐκ τῶν συνελθόντων αὐτῷ περὶ τὸ Ἀθήναιον καὶ τὴν Ὑπέλαιον, προσπεριλαβὼν καὶ τῆσ περὶ τὸν Κορησσὸν παρωρείασ.

μέχρι μὲν δὴ τῶν κατὰ Κροῖσον οὕτωσ ᾠκεῖτο, ὕστερον δ’ ἀπὸ τῆσ Παρωρείου καταβάντεσ περὶ τὸ νῦν ἱερὸν ᾤκησαν μέχρι Ἀλεξάνδρου. Λυσίμαχοσ δὲ τὴν νῦν πόλιν τειχίσασ, ἀηδῶσ τῶν ἀνθρώπων μεθισταμένων, τηρήσασ καταρράκτην ὄμβρον συνήργησε καὶ αὐτὸσ καὶ τοὺσ ῥινούχουσ ἐνέφραξεν ὥστε κατακλύσαι τὴν πόλιν· οἱ δὲ μετέστησαν ἄσμενοι. ἐκάλεσε δ’ Ἀρσινόην ἀπὸ τῆσ γυναικὸσ τὴν πόλιν, ἐπεκράτησε μέντοι τὸ ἀρχαῖον ὄνομα. ἦν δὲ γερουσία καταγραφομένη, τούτοισ δὲ συνῄεσαν οἱ ἐπίκλητοι καλούμενοι καὶ διῴκουν πάντα. τὸν δὲ νεὼν τῆσ Ἀρτέμιδοσ πρῶτοσ μὲν Χερσίφρων ἠρχιτεκτόνησεν, εἶτ’ ἄλλοσ ἐποίησε μείζω·

ὡσ δὲ τοῦτον Ἡρόστρατόσ τισ ἐνέπρησεν, ἄλλον ἀμείνω κατεσκεύασαν συνενέγκαντεσ τὸν τῶν γυναικῶν κόσμον καὶ τὰσ ἰδίασ οὐσίασ, διαθέμενοι δὲ καὶ τοὺσ προτέρουσ κίονασ· τούτων δὲ μαρτύριά ἐστι τὰ γενηθέντα τότε ψηφίσματα, ἅπερ ἀγνοοῦντά φησιν ὁ Ἀρτεμίδωροσ τὸν Ταυρομενίτην Τίμαιον καὶ ἄλλωσ βάσκανον ὄντα καὶ συκοφάντην διὸ καὶ Ἐπιτίμαιον κληθῆναι λέγειν ὡσ ἐκ τῶν Περσικῶν παρακαταθηκῶν ἐποιήσαντο τοῦ ἱεροῦ τὴν ἐπισκευήν· οὔτε δὲ ὑπάρξαι παρακαταθήκασ τότε, εἴ τε ὑπῆρξαν, συνεμπεπρῆσθαι τῷ ναῷ· μετὰ δὲ τὴν ἔμπρησιν τῆσ ὀροφῆσ ἠφανισμένησ, ἐν ὑπαίθρῳ τῷ σηκῷ τίνα ἂν ἐθελῆσαι παρακαταθήκην κειμένην ἔχειν; Ἀλέξανδρον δὴ τοῖσ Ἐφεσίοισ ὑποσχέσθαι τὰ γεγονότα καὶ τὰ μέλλοντα ἀναλώματα, ἐφ’ ᾧ τε τὴν ἐπιγραφὴν αὐτὸν ἔχειν, τοὺσ δὲ μὴ ἐθελῆσαι, πολὺ μᾶλλον οὐκ ἂν ἐθελήσαντασ ἐξ ἱεροσυλίασ καὶ ἀποστερήσεωσ φιλοδοξεῖν· ἐπαινεῖ τε τὸν εἰπόντα τῶν Ἐφεσίων πρὸσ τὸν βασιλέα, ὡσ οὐ πρέποι θεῷ θεοῖσ ἀναθήματα κατασκευάζειν. μετὰ δὲ τὴν τοῦ νεὼ συντέλειαν, ὅν φησιν εἶναι Δεινοκράτουσ ἔργον τοῦ δ’ αὐτοῦ καὶ τὴν Ἀλεξανδρείασ κτίσιν·

τὸν δ’ αὐτὸν ὑποσχέσθαι Ἀλεξάνδρῳ τὸν Ἄθω διασκευάσειν εἰσ αὐτόν, ὡσανεὶ ἐκ πρόχου τινὸσ εἰσ φιάλην καταχέοντα σπονδήν, ποιήσοντα πόλεισ δύο, τὴν μὲν ἐκ δεξιῶν τοῦ ὄρουσ τὴν δ’ ἐν ἀριστερᾷ, ἀπὸ δὲ τῆσ ἑτέρασ εἰσ τὴν ἑτέραν ῥέοντα ποταμόν, μετὰ δ’ οὖν τὸν νεὼν τὸ τῶν ἄλλων ἀναθημάτων πλῆθοσ εὑρέσθαι τῇ ἐκτιμήσει τῶν δημιουργῶν, τὸν δὲ δὴ βωμὸν εἶναι τῶν Πραξιτέλουσ ἔργων ἅπαντα σχεδόν τι πλήρη. ἡμῖν δ’ ἐδείκνυτο καὶ τῶν Θράσωνόσ τινα, οὗπερ καὶ τὸ Ἑκατήσιόν ἐστι καὶ ἡ κηρίνη Πηνελόπη καὶ ἡ πρεσβῦτισ ἡ Εὐρύκλεια. ἱερέασ δ’ εὐνούχουσ εἶχον οὓσ ἐκάλουν Μεγαβύζουσ, καὶ ἀλλαχόθεν μετιόντεσ ἀεί τινασ ἀξίουσ τῆσ τοιαύτησ προστασίασ, καὶ ἦγον ἐν τιμῇ μεγάλῃ· συνιερᾶσθαι δὲ τούτοισ ἐχρῆν παρθένουσ. νυνὶ δὲ τὰ μὲν φυλάττεται τῶν νομίμων τὰ δ’ ἧττον, ἄσυλον δὲ μένει τὸ ἱερὸν καὶ νῦν καὶ πρότερον· τῆσ δ’ ἀσυλίασ τοὺσ ὁρ́ουσ ἀλλαγῆναι συνέβη πολλάκισ, Ἀλεξάνδρου μὲν ἐπὶ στάδιον ἐκτείναντοσ, Μιθριδάτου δὲ τόξευμα ἀφέντοσ ἀπὸ τῆσ γωνίασ τοῦ κεράμου καὶ δόξαντοσ ὑπερβαλέσθαι μικρὰ τὸ στάδιον, Ἀντωνίου δὲ διπλασιάσαντοσ τοῦτο καὶ συμπεριλαβόντοσ τῇ ἀσυλίᾳ μέροσ τι τῆσ πόλεωσ· ἐφάνη δὲ τοῦτο βλαβερὸν καὶ ἐπὶ τοῖσ κακούργοισ ποιοῦν τὴν πόλιν, ὥστ’ ἠκύρωσεν ὁ Σεβαστὸσ Καῖσαρ. ἔχει δ’ ἡ πόλισ καὶ νεώρια καὶ λιμένα·

βραχύστομον δ’ ἐποίησαν οἱ ἀρχιτέκτονεσ, συνεξαπατηθέντεσ τῷ κελεύσαντι βασιλεῖ. οὗτοσ δ’ ἦν Ἄτταλοσ ὁ φιλάδελφοσ· οἰηθεὶσ γὰρ οὗτοσ βαθὺν τὸν εἴσπλουν ὁλκάσι μεγάλαισ ἔσεσθαι καὶ αὐτὸν τὸν λιμένα τεναγώδη ὄντα πρότερον διὰ τὰσ ἐκ τοῦ Καύ̈στρου προχώσεισ, ἐὰν παραβληθῇ χῶμα τῷ στόματι πλατεῖ τελέωσ ὄντι, ἐκέλευσε γενέσθαι τὸ χῶμα. συνέβη δὲ τοὐναντίον· ἐντὸσ γὰρ ἡ χοῦσ εἰργομένη τεναγίζειν μᾶλλον ἐποίησε τὸν λιμένα σύμπαντα μέχρι τοῦ στόματοσ· πρότερον δ’ ἱκανῶσ αἱ πλημμυρίδεσ καὶ ἡ παλίρροια τοῦ πελάγουσ ἀφῄρει τὴν χοῦν καὶ ἀνέσπα πρὸσ τὸ ἐκτόσ. ὁ μὲν οὖν λιμὴν τοιοῦτοσ· ἡ δὲ πόλισ τῇ πρὸσ τὰ ἄλλα εὐκαιρίᾳ τῶν τόπων αὔξεται καθ’ ἑκάστην ἡμέραν, ἐμπόριον οὖσα μέγιστον τῶν κατὰ τὴν Ἀσίαν τὴν ἐντὸσ τοῦ Ταύρου. ἄνδρεσ δ’ ἀξιόλογοι γεγόνασιν ἐν αὐτῇ τῶν μὲν παλαιῶν Ἡράκλειτόσ τε ὁ σκοτεινὸσ καλούμενοσ καὶ Ἑρμόδωροσ, περὶ οὗ ὁ αὐτὸσ οὗτόσ φησιν ἄξιον Ἐφεσίοισ ἡβηδὸν ἀπάγξασθαι, οἵτινεσ Ἑρμόδωρον ἄνδρα ἑωυτῶν ὀνήιστον ἐξέβαλον, φάντεσ ἡμέων μηδὲ εἷσ ὀνήιστοσ ἔστω, εἰ δὲ μή, ἄλλῃ τε καὶ μετ’ ἄλλων.

δοκεῖ δ’ οὗτοσ ὁ ἀνὴρ νόμουσ τινὰσ Ῥωμαίοισ συγγράψαι. καὶ Ἱππῶναξ δ’ ἐστὶν ὁ ποιητὴσ ἐξ Ἐφέσου καὶ Παρράσιοσ ὁ ζωγράφοσ καὶ Ἀπελλῆσ, τῶν δὲ νεωτέρων Ἀρτεμίδωροσ καὶ Ἀλέξανδροσ ῥήτωρ ὁ Λύχνοσ προσαγορευθείσ, ὃσ καὶ ἐπολιτεύσατο καὶ συνέγραψεν ἱστορίαν καὶ ἔπη κατέλιπεν, ἐν οἷσ τά τε οὐράνια διατίθεται καὶ τὰσ ἠπείρουσ γεωγραφεῖ, καθ’ ἑκάστην ἐκδοὺσ ποίημα. μετὰ δὲ τὴν ἐκβολὴν τοῦ Καύ̈στρου λίμνη ἐστὶν ἐκ τοῦ πελάγουσ ἀναχεομένη καλεῖται δὲ Σελινουσία καὶ ἐφεξῆσ ἄλλη σύρρουσ αὐτῇ μεγάλασ ἔχουσαι προσόδουσ, ἃσ οἱ βασιλεῖσ μὲν ἱερὰσ οὔσασ ἀφείλοντο τὴν θεόν, Ῥωμαῖοι δ’ ἀπέδοσαν·

πάλιν δ’ οἱ δημοσιῶναι βιασάμενοι περιέστησαν εἰσ ἑαυτοὺσ τὰ τέλη, πρεσβεύσασ δὲ ὁ Ἀρτεμίδωροσ, ὥσ φησι, τάσ τε λίμνασ ἀπέλαβε τῇ θεῷ καὶ τὴν Ἡρακλεῶτιν ἀφισταμένην ἐξενίκησε κριθεὶσ ἐν Ῥώμῃ· ἀντὶ δὲ τούτων εἰκόνα χρυσῆν ἀνέστησεν ἡ πόλισ ἐν τῷ ἱερῷ. τῆσ δὲ λίμνησ ἐν τῷ κοιλοτάτῳ βασιλέωσ ἐστὶν ἱερόν· φασὶ δ’ Ἀγαμέμνονοσ ἵδρυμα. εἶτα τὸ Γαλλήσιον ὄροσ καὶ ἡ Κολοφὼν πόλισ Ιὠνικὴ καὶ τὸ πρὸ αὐτῆσ ἄλσοσ τοῦ Κλαρίου Ἀπόλλωνοσ, ἐν ᾧ καὶ μαντεῖόν ἐστι παλαιόν.

λέγεται δὲ Κάλχασ ὁ μάντισ μετ’ Ἀμφιλόχου τοῦ Ἀμφιαράου κατὰ τὴν ἐκ Τροίασ ἐπάνοδον πεζῇ δεῦρο ἀφικέσθαι, περιτυχὼν δ’ ἑαυτοῦ κρείττονι μάντει κατὰ τὴν Κλάρον, Μόψῳ τῷ Μαντοῦσ τῆσ Τειρεσίου θυγατρόσ, διὰ λύπην ἀποθανεῖν. Ἡσίοδοσ μὲν οὖν οὕτω πωσ διασκευάζει τὸν μῦθον· προτεῖναι γάρ τι τοιοῦτο τῷ Μόψῳ τὸν Κάλχαντα θαῦμά μ’ ἔχει κατὰ θυμόν, ὅσουσ ἐρινειὸσ ὀλύνθουσ οὗτοσ ἔχει μικρόσ περ ἐών· εἴποισ ἂν ἀριθμόν; τὸν δ’ ἀποκρίνασθαι μύριοί εἰσιν ἀριθμόν, ἀτὰρ μέτρον γε μέδιμνοσ· εἷσ δὲ περισσεύει, τὸν ἐπενθέμεν οὔ κε δύναιο. ὣσ φάτο· καί σφιν ἀριθμὸσ ἐτήτυμοσ εἴδετο μέτρου. καὶ τότε δὴ Κάλχανθ’ ὕπνοσ θανάτοιο κάλυψε. Φερεκύδησ δέ φησιν ὗν προβαλεῖν ἔγκυον τὸν Κάλχαντα πόσουσ ἔχει χοίρουσ, τὸν δ’ εἰπεῖν ὅτι τρεῖσ, ὧν ἕνα θῆλυν· ἀληθεύσαντοσ δ’ ἀποθανεῖν ὑπὸ λύπησ. οἱ δὲ τὸν μὲν Κάλχαντα προβαλεῖν τὴν ὗν φασι τὸν δὲ ἐρινεόν, καὶ τὸν μὲν εἰπεῖν τἀληθὲσ τὸν δὲ μή, ἀποθανεῖν δὲ ὑπὸ λύπησ καὶ κατά τι λόγιον. λέγει δ’ αὐτὸ Σοφοκλῆσ ἐν Ἑλένησ ἀπαιτήσει ὡσ εἱμαρμένον εἰή ἀποθανεῖν, ὅταν κρείττονι ἑαυτοῦ μάντει περιτύχῃ· οὗτοσ δὲ καὶ εἰσ Κιλικίαν μεταφέρει τὴν ἔριν καὶ τὸν θάνατον τοῦ Κάλχαντοσ. τὰ μὲν παλαιὰ τοιαῦτα. ἐκτήσαντο δέ ποτε καὶ ναυτικὴν ἀξιόλογον δύναμιν Κολοφώνιοι καὶ ἱππικήν, ἐν ᾗ τοσοῦτον διέφερον τῶν ἄλλων ὥσθ’, ὅπου ποτὲ ἐν τοῖσ δυσκαταλύτοισ πολέμοισ τὸ ἱππικὸν τῶν Κολοφωνίων ἐπικουρήσειε, λύεσθαι τὸν πόλεμον·

ἀφ’ οὗ καὶ τὴν παροιμίαν ἐκδοθῆναι τὴν λέγουσαν "τὸν Κολοφῶνα ἐπέθηκεν" ὅταν τέλοσ ἐπιτεθῇ βέβαιον τῷ πράγματι. ἄνδρεσ δ’ ἐγένοντο Κολοφώνιοι τῶν μνημονευομένων Μίμνερμοσ αὐλητὴσ ἅμα καὶ ποιητὴσ ἐλεγείασ, καὶ Ξενοφάνησ ὁ φυσικόσ, ὁ τοὺσ σίλλουσ ποιήσασ διὰ ποιημάτων· λέγει δὲ Πίνδαροσ καὶ Πολύμναστόν τινα τῶν περὶ τὴν μουσικὴν ἐλλογίμων φθέγμα μὲν πάγκοινον ἔγνωκασ ; Πολυμνάστου Κολοφωνίου ἀνδρόσ. καὶ Ὅμηρον δέ τινεσ ἐντεῦθεν εἶναί φασιν. Εὐθυπλοίᾳ μὲν οὖν ἑβδομήκοντα στάδιοί εἰσιν ἐξ Ἐφέσου, ἐγκολπίζοντι δὲ ἑκατὸν καὶ εἴκοσι. μετὰ δὲ Κολοφῶνα ὄροσ Κοράκιον καὶ νησίον ἱερὸν Ἀρτέμιδοσ, εἰσ ὃ διανηχομένασ τίκτειν τὰσ ἐλάφουσ πεπιστεύκασιν.

εἶτα Λέβεδοσ διέχουσα Κολοφῶνοσ ἑκατὸν καὶ εἴκοσιν· ἐνταῦθα τῶν περὶ τὸν Διόνυσον τεχνιτῶν ἡ σύνοδοσ καὶ κατοικία τῶν ἐν Ιὠνίᾳ μέχρι Ἑλλησπόντου, ἐν ᾗ πανήγυρίσ τε καὶ ἀγῶνεσ κατ’ ἔτοσ συντελοῦνται τῷ Διονύσῳ. ἐν Τέῳ δὲ ᾤκουν πρότερον τῇ ἐφεξῆσ πόλει τῶν Ιὤνων, ἐμπεσούσησ δὲ στάσεωσ εἰσ Ἔφεσον κατέφυγον· Ἀττάλου δ’ εἰσ Μυόννησον αὐτοὺσ καταστήσαντοσ μεταξὺ Τέω καὶ Λεβέδου, πρεσβεύονται Τήιοι δεόμενοι Ῥωμαίων μὴ περιιδεῖν ἐπιτειχιζομένην σφίσι τὴν Μυόννησον, οἱ δὲ μετέστησαν εἰσ Λέβεδον δεξαμένων τῶν Λεβεδίων ἀσμένωσ διὰ τὴν κατέχουσαν αὐτοὺσ ὀλιγανδρίαν. καὶ Τέωσ δὲ Λεβέδου διέχει ἑκατὸν εἴκοσι, μεταξὺ δὲ νῆσοσ Ἀσπίσ, οἱ δ’ Ἀρκόνησον καλοῦσι· καὶ ἡ Μυόννησοσ δὲ ἐφ’ ὕψουσ χερρονησίζοντοσ κατοικεῖται. καὶ ἡ Τέωσ δὲ ἐπὶ χερρονήσῳ ἵδρυται λιμένα ἔχουσα·

ἐνθένδ’ ἐστὶν Ἀνακρέων ὁ μελοποιόσ, ἐφ’ οὗ Τήιοι τὴν πόλιν ἐκλιπόντεσ εἰσ Ἄβδηρα ἀπῴκησαν Θρᾳκίαν πόλιν, οὐ φέροντεσ τὴν τῶν Περσῶν ὕβριν, ἀφ’ οὗ καὶ τοῦτ’ εἴρηται Ἄβδηρα καλὴ Τηίων ἀποικίη. πάλιν δ’ ἐπανῆλθόν τινεσ αὐτῶν χρόνῳ ὕστερον· εἴρηται δὲ καὶ περὶ Ἀπελλικῶντοσ ὅτι Τήιοσ ἦν κἀκεῖνοσ· γέγονε δὲ καὶ συγγραφεὺσ Ἑκαταῖοσ ἐκ τῆσ αὐτῆσ πόλεωσ. ἔστι καὶ ἄλλοσ λιμὴν ὁ πρόσβορροσ ἀπὸ τριάκοντα σταδίων τῆσ πόλεωσ Γερραιίδαι. εἶτα Χαλκιδεῖσ καὶ ὁ τῆσ χερρονήσου ἰσθμὸσ τῆσ Τηίων καὶ Ἐρυθραίων·

ἐντὸσ μὲν οὖν τοῦ ἰσθμοῦ οἰκοῦσιν οὗτοι, ἐπ’ αὐτῷ δὲ τῷ ἰσθμῷ Τήιοι καὶ Κλαζομένιοι· τὸ μὲν γὰρ νότιον τοῦ ἰσθμοῦ πλευρὸν ἔχουσι Τήιοι τοὺσ Χαλκιδέασ, τὸ δὲ πρόσβορρον Κλαζομένιοι, καθ’ ὃ συνάπτουσι τῇ Ἐρυθραίᾳ. κεῖται δ’ Ὑπόκρημνοσ ὁ τόποσ ἐπὶ τῇ ἀρχῇ τοῦ ἰσθμοῦ, ἐντὸσ μὲν ἀπολαμβάνων τὴν Ἐρυθραίαν ἐκτὸσ δὲ τὴν τῶν Κλαζομενίων. ὑπέρκειται δὲ τῶν Χαλκιδέων ἄλσοσ καθιερωμένον Ἀλεξάνδρῳ τῷ Φιλίππου, καὶ ἀγὼν ὑπὸ τοῦ κοινοῦ τῶν Ιὤνων Ἀλεξάνδρεια καταγγέλλεται, συντελούμενοσ ἐνταῦθα. ἡ δ’ ὑπέρβασισ τοῦ ἰσθμοῦ τοῦ ἀπὸ τοῦ Ἀλεξανδρείου καὶ τῶν Χαλκιδέων μέχρι τοῦ Ὑποκρήμνου πεντήκοντά εἰσι στάδιοι, ὁ δὲ περίπλουσ πλείουσ ἢ χίλιοι. κατὰ μέσον δέ που τὸν περίπλουν αἱ Ἐρυθραί, πόλισ Ιὠνικὴ λιμένα ἔχουσα καὶ νησῖδασ προκειμένασ τέτταρασ Ἵππουσ καλουμένασ. πρὶν δ’ ἐλθεῖν ἐπὶ τὰσ Ἐρυθράσ, πρῶτον μὲν Ἔραι πολίχνιόν ἐστι Τηίων·

εἶτα Κώρυκοσ ὄροσ ὑψηλὸν καὶ λιμὴν ὑπ’ αὐτῷ Κασύστησ καὶ ἄλλοσ Ἐρυθρᾶσ λιμὴν καλούμενοσ καὶ ἐφεξῆσ πλείουσ ἕτεροι. φασὶ δὲ τὸν παράπλουν τοῦ Κωρύκου πάντα λῃστήριον ὑπάρξαι τῶν Κωρυκαίων καλουμένων, εὑρομένων τρόπον καινὸν τῆσ ἐπιβουλῆσ τῶν πλοϊζομένων· κατεσπαρμένουσ γὰρ ἐν τοῖσ λιμέσι τοῖσ καθορμιζομένοισ ἐμπόροισ προσφοιτᾶν καὶ ὠτακουστεῖν τί φέροιεν καὶ ποῦ πλέοιεν, εἶτα συνελθόντασ ἀναχθεῖσι τοῖσ ἀνθρώποισ ἐπιτίθεσθαι καὶ καθαρπάζειν· ἀφ’ οὗ δὴ πάντα τὸν πολυπράγμονα καὶ κατακούειν ἐπιχειροῦντα τῶν λάθρα καὶ ἐν ἀπορρήτῳ διαλεγομένων Κωρυκαῖον καλοῦμεν, καὶ ἐν παροιμίᾳ φαμέν τοῦ δ’ ἆρ’ ὁ Κωρυκαῖοσ ἠκροάζετο, ὅταν δοκῇ τισ πράττειν δι’ ἀπορρήτων ἢ λαλεῖν, μὴ λανθάνῃ δὲ διὰ τοὺσ κατασκοποῦντασ καὶ φιλοπευστοῦντασ τὰ μὴ προσήκοντα. μετὰ δὲ Κώρυκον Ἁλόννησοσ νησίον·

εἶτα τὸ Ἄργεννον, ἄκρα τῆσ Ἐρυθραίασ πλησιάζουσα μάλιστα τῷ Χίων Ποσειδίῳ ποιοῦντι πορθμὸν ὅσον ἑξήκοντα σταδίων. μεταξὺ δὲ τῶν Ἐρυθρῶν καὶ τοῦ Ὑποκρήμνου Μίμασ ἐστὶν ὄροσ ὑψηλὸν εὔθηρον πολύδενδρον· εἶτα κώμη Κυβέλεια καὶ ἄκρα Μέλαινα καλουμένη μύλων ἔχουσα λατόμιον. ἐκ δ’ Ἐρυθρῶν Σίβυλλά ἐστιν, ἔνθουσ καὶ μαντικὴ γυνὴ τῶν ἀρχαίων τισ·

κατ’ Ἀλέξανδρον δὲ ἄλλη ἦν τὸν αὐτὸν τρόπον μαντική, καλουμένη Ἀθηναί̈σ, ἐκ τῆσ αὐτῆσ πόλεωσ· καὶ καθ’ ἡμᾶσ Ἡρακλείδησ Ἡροφίλειοσ ἰατρὸσ συσχολαστὴσ Ἀπολλωνίου τοῦ Μυόσ. ἡ δὲ Χίοσ τὸν μὲν περίπλουν ἐστὶ σταδίων ἐνακοσίων παρὰ γῆν φερομένῳ, πόλιν δ’ ἔχει εὐλίμενον καὶ ναύσταθμον ναυσὶν ὀγδοήκοντα.

ἐν δὲ τῷ περίπλῳ δεξιὰν τὴν νῆσον ἔχοντι ἀπὸ τῆσ πόλεωσ πρῶτον μέν ἐστι τὸ Ποσείδιον, εἶτα Φάναι λιμὴν βαθύσ, καὶ νεὼσ Ἀπόλλωνοσ καὶ ἄλσοσ φοινίκων· εἶτα Νότιον ὕφορμοσ αἰγιαλόσ· εἶτα Λαί̈ουσ, καὶ οὗτοσ ὕφορμοσ αἰγιαλόσ, ὅθεν εἰσ τὴν πόλιν ἑξήκοντα σταδίων ἰσθμόσ· περίπλουσ δὲ τριακοσίων ἑξήκοντα ὃν ἐπήλθομεν. εἶτα Μέλαινα ἄκρα, καθ’ ἣν τὰ Ψύρα νῆσοσ ἀπὸ πεντήκοντα σταδίων τῆσ ἄκρασ, ὑψηλή, πόλιν ὁμώνυμον ἔχουσα· κύκλοσ δὲ τῆσ νήσου τετταράκοντα στάδιοι. εἶθ’ ἡ Ἀριουσία χώρα τραχεῖα καὶ ἀλίμενοσ σταδίων ὅσον τριάκοντα, οἶνον ἄριστον φέρουσα τῶν Ἑλληνικῶν. εἶτα τὸ Πελιναῖον ὄροσ ὑψηλότατον τῶν ἐν τῇ νήσῳ. ἔχει δ’ ἡ νῆσοσ καὶ λατόμιον μαρμάρου λίθου. ἄνδρεσ δὲ Χῖοι γεγόνασιν ἐλλόγιμοι Ιὤν τε ὁ τραγικὸσ καὶ Θεόπομποσ ὁ συγγραφεὺσ καὶ Θεόκριτοσ ὁ σοφιστήσ· οὗτοι δὲ καὶ ἀντεπολιτεύσαντο ἀλλήλοισ. ἀμφισβητοῦσι δὲ καὶ Ὁμήρου Χῖοι, μαρτύριον μέγα τοὺσ Ὁμηρίδασ καλουμένουσ ἀπὸ τοῦ ἐκείνου γένουσ προχειριζόμενοι, ὧν καὶ Πίνδαροσ μέμνηται ὅθεν περ καὶ Ὁμηρίδαι ῥαπτῶν ἐπέων τὰ πόλλ’ ἀοιδοί ἐκέκτηντο δὲ καὶ ναυτικόν ποτε Χῖοι, καὶ ἀνθήπτοντο τῆσ κατὰ θάλατταν ἀρχῆσ καὶ ἐλευθερίασ. ἐκ Χίου δ’ εἰσ Λέσβον νότῳ τετρακόσιοί που στάδιοι. ἐκ δὲ τοῦ Ὑποκρήμνου Χύτριόν ἐστι τόποσ, ὅπου πρότερον ἵδρυντο Κλαζομεναί·

εἶθ’ ἡ νῦν πόλισ νησία ἔχουσα προκείμενα ὀκτὼ γεωργούμενα· Κλαζομένιοσ δ’ ἦν ἀνὴρ ἐπιφανὴσ Ἀναξαγόρασ ὁ φυσικόσ, Ἀναξιμένουσ ὁμιλητὴσ τοῦ Μιλησίου· διήκουσαν δὲ τούτου Ἀρχέλαοσ ὁ φυσικὸσ καὶ Εὐριπίδησ ὁ ποιητήσ. εἶθ’ ἱερὸν Ἀπόλλωνοσ καὶ θερμὰ ὕδατα καὶ ὁ Σμυρναίων κόλποσ καὶ ἡ πόλισ. ἑξῆσ δὲ ἄλλοσ κόλποσ, ἐν ᾧ ἡ παλαιὰ Σμύρνα ἀπὸ εἴκοσι σταδίων τῆσ νῦν.

ἐνταῦθα Δολοβέλλασ Τρεβώνιον ἐκπολιορκήσασ ἀνεῖλεν, ἕνα τῶν δολοφονησάντων Καίσαρα τὸν θεόν, καὶ τῆσ πόλεωσ παρέλυσε πολλὰ μέρη. Λυδῶν δὲ κατασπασάντων τὴν Σμύρναν περὶ τετρακόσια ἔτη διετέλεσεν οἰκουμένη κωμηδόν· εἶτα ἀνήγειρεν αὐτὴν Ἀντίγονοσ, καὶ μετὰ ταῦτα Λυσίμαχοσ, καὶ νῦν ἐστι καλλίστη τῶν πασῶν, μέροσ μέν τι ἔχουσα ἐπ’ ὄρει τετειχισμένον, τὸ δὲ πλέον ἐν πεδίῳ πρὸσ τῷ λιμένι καὶ πρὸσ τῷ μητρῴῳ καὶ πρὸσ γυμνασίῳ. ἔστι δ’ ἡ ῥυμοτομία διάφοροσ ἐπ’ εὐθειῶν εἰσ δύναμιν καὶ αἱ ὁδοὶ λιθόστρωτοι στοαί τε μεγάλαι τετράγωνοι, ἐπίπεδοί τε καὶ ὑπερῷοι· ἔστι δὲ καὶ βιβλιοθήκη καὶ τὸ Ὁμήρειον, στοὰ τετράγωνοσ, ἔχουσα νεὼν Ὁμήρου καὶ ξόανον· μεταποιοῦνται γὰρ καὶ οὗτοι διαφερόντωσ τοῦ ποιητοῦ, καὶ δὴ καὶ νόμισμά τι χαλκοῦν παρ’ αὐτοῖσ Ὁμήρειον λέγεται. ῥεῖ δὲ πλησίον τοῦ τείχουσ ὁ Μέλησ ποταμόσ. ἔστι δὲ πρὸσ τῇ ἄλλῃ κατασκευῇ τῆσ πόλεωσ καὶ λιμὴν κλειστόσ. ἓν δ’ ἐλάττωμα τῶν ἀρχιτεκτόνων οὐ μικρόν, ὅτι τὰσ ὁδοὺσ στορνύντεσ ὑπορρύσεισ οὐκ ἔδωκαν αὐταῖσ, ἀλλ’ ἐπιπολάζει τὰ σκύβαλα καὶ μάλιστα ἐν τοῖσ ὄμβροισ ἐπαφιεμένων τῶν ἀποσκευῶν. μετὰ δὲ Σμύρναν αἱ Λεῦκαι πολίχνιον, ὃ ἀπέστησεν Ἀριστόνικοσ μετὰ τὴν Ἀττάλου τοῦ φιλομήτοροσ τελευτήν, δοκῶν τοῦ γένουσ εἶναι τοῦ τῶν βασιλέων καὶ διανοούμενοσ εἰσ ἑαυτὸν ποιεῖσθαι τὴν ἀρχήν·

ἐντεῦθεν μὲν οὖν ἐξέπεσεν ἡττηθεὶσ ναυμαχίᾳ περὶ τὴν Κυμαίαν ὑπὸ Ἐφεσίων, εἰσ δὲ τὴν μεσόγαιαν ἀνιὼν ἤθροισε διὰ ταχέων πλῆθοσ ἀπόρων τε ἀνθρώπων καὶ δούλων ἐπ’ ἐλευθερίᾳ κατακεκλημένων, οὓσ Ἡλιοπολίτασ ἐκάλεσε. πρῶτον μὲν οὖν παρεισέπεσεν εἰσ Θυάτειρα, εἶτ’ Ἀπολλωνίδα ἔσχεν, εἶτ’ ἄλλων ἐφίετο φρουρίων· οὐ πολὺν δὲ διεγένετο χρόνον, ἀλλ’ εὐθὺσ αἵ τε πόλεισ ἔπεμψαν πλῆθοσ, καὶ Νικομήδησ ὁ Βιθυνὸσ ἐπεκούρησε καὶ οἱ τῶν Καππαδόκων βασιλεῖσ. ἔπειτα πρέσβεισ Ῥωμαίων πέντε ἧκον, καὶ μετὰ ταῦτα στρατιὰ καὶ ὕπατοσ Πόπλιοσ Κράσσοσ, καὶ μετὰ ταῦτα Μάρκοσ Περπέρνασ, ὃσ καὶ κατέλυσε τὸν πόλεμον ζωγρίᾳ λαβὼν τὸν Ἀριστόνικον καὶ ἀναπέμψασ εἰσ Ῥώμην. ἐκεῖνοσ μὲν οὖν ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ κατέστρεψε τὸν βίον, Περπέρναν δὲ νόσοσ διέφθειρε, Κράσσοσ δὲ περὶ Λεύκασ ἐπιθεμένων τινῶν ἔπεσεν ἐν μάχῃ. Μάνιοσ δ’ Ἀκύλλιοσ ἐπελθὼν ὕπατοσ μετὰ δέκα πρεσβευτῶν διέταξε τὴν ἐπαρχίαν εἰσ τὸ νῦν ἔτι συμμένον τῆσ πολιτείασ σχῆμα. Μετὰ δὲ Λεύκασ Φώκαια ἐν κόλπῳ· περὶ δὲ ταύτησ εἰρήκαμεν ἐν τῷ περὶ Μασσαλίασ λόγῳ. εἶθ’ οἱ ὁρ́οι τῶν Ιὤνων καὶ τῶν Αἰολέων· εἴρηται δὲ καὶ περὶ τούτων. ἐν δὲ τῇ μεσογαίᾳ τῆσ Ιὠνικῆσ παραλίασ λοιπά ἐστι τὰ περὶ τὴν ὁδὸν τὴν ἐξ Ἐφέσου μέχρι Ἀντιοχείασ καὶ τοῦ Μαιάνδρου. ἔστι δὲ καὶ τὰ χωρία ταῦτα Λυδοῖσ καὶ Καρσὶν ἐπίμικτα καὶ τοῖσ Ἕλλησι. πρώτη δ’ ἐστὶν ἐξ Ἐφέσου Μαγνησία πόλισ Αἰολίσ, λεγομένη δὲ ἐπὶ Μαιάνδρῳ·

πλησίον γὰρ αὐτοῦ ἵδρυται· πολὺ δὲ πλησιαίτερον ὁ Ληθαῖοσ ἐμβάλλων εἰσ τὸν Μαίανδρον, τὴν δ’ ἀρχὴν ἔχων ἀπὸ Πακτύου τοῦ τῶν Ἐφεσίων ὄρουσ· ἕτεροσ δ’ ἐστὶ Ληθαῖοσ ὁ ἐν Γορτύνῃ καὶ ὁ περὶ Τρίκκην, ἐφ’ ᾧ ὁ Ἀσκληπιὸσ γεννηθῆναι λέγεται, καὶ ἔτι ἐν τοῖσ Ἑσπερίταισ Λίβυσι. κεῖται δ’ ἐν πεδίῳ πρὸσ ὄρει καλουμένῳ Θώρακι ἡ πόλισ, ἐφ’ ᾧ σταυρωθῆναί φασι Δαφίταν τὸν γραμματικὸν λοιδορήσαντα τοὺσ βασιλέασ διὰ διστίχου πορφύρεοι μώλωπεσ, ἀπορρινήματα γάζησ Λυσιμάχου, Λυδῶν ἄρχετε καὶ Φρυγίησ. καὶ λόγιον δ’ ἐκπεσεῖν αὐτῷ λέγεται φυλάττεσθαι τὸν Θώρακα. δοκοῦσι δ’ εἶναι Μάγνητεσ Δελφῶν ἀπόγονοι τῶν ἐποικησάντων τὰ Δίδυμα ὄρη ἐν Θετταλίᾳ, περὶ ὧν φησιν Ἡσίοδοσ ἢ οἱή Διδύμουσ ἱεροὺσ ναίουσα κολωνούσ, Δωτίῳ ἐν πεδίῳ πολυβότρυοσ ἄντ’ Ἀμύροιο, νίψατο Βοιβιάδοσ λίμνησ πόδα παρθένοσ ἀδμήσ.

ἄλλησ δέ τινοσ ἐφόδου τῶν Κιμμερίων μέμνηται πρεσβυτέρασ ὁ Καλλῖνοσ ἐπὰν φῇ νῦν δ’ ἐπὶ Κιμμερίων στρατὸσ ἔρχεται ὀβριμοεργῶν, ἐν ᾗ τὴν Σάρδεων ἅλωσιν δηλοῖ. Ἐνταῦθα δ’ ἦν καὶ τὸ τῆσ Δινδυμήνησ ἱερὸν μητρὸσ θεῶν· ἱεράσασθαι δ’ αὐτοῦ τὴν Θεμιστοκλέουσ γυναῖκα, οἱ δὲ θυγατέρα παραδιδόασι· νῦν δ’ οὐκ ἔστι τὸ ἱερὸν διὰ τὸ τὴν πόλιν εἰσ ἄλλον μετῳκίσθαι τόπον· ἐν δὲ τῇ νῦν πόλει τὸ τῆσ Λευκοφρυήνησ ἱερὸν ἔστιν Ἀρτέμιδοσ, ὃ τῷ μὲν μεγέθει τοῦ ναοῦ καὶ τῷ πλήθει τῶν ἀναθημάτων λείπεται τοῦ ἐν Ἐφέσῳ, τῇ δ’ εὐρυθμίᾳ καὶ τῇ τέχνῃ τῇ περὶ τὴν κατασκευὴν τοῦ σηκοῦ πολὺ διαφέρει· καὶ τῷ μεγέθει ὑπεραίρει πάντασ τοὺσ ἐν Ἀσίᾳ πλὴν δυεῖν, τοῦ ἐν Ἐφέσῳ καὶ τοῦ ἐν Διδύμοισ. καὶ τὸ παλαιὸν δὲ συνέβη τοῖσ Μάγνησιν ὑπὸ Τρηρῶν ἄρδην ἀναιρεθῆναι, Κιμμερικοῦ ἔθνουσ, εὐτυχήσαντασ πολὺν χρόνον, τὸ δ’ ἑξῆσ τοὺσ Ἐφεσίουσ κατασχεῖν τὸν τόπον. Καλλῖνοσ μὲν οὖν ὡσ εὐτυχούντων ἔτι τῶν Μαγνήτων μέμνηται καὶ κατορθούντων ἐν τῷ πρὸσ τοὺσ Ἐφεσίουσ πολέμῳ, Ἀρχίλοχοσ δὲ ἤδη φαίνεται γνωρίζων τὴν γενομένην αὐτοῖσ συμφοράν κλαίειν τὰ Θασίων, οὗ τὰ Μαγνήτων κακά. ἐξ οὗ καὶ αὐτὸν νεώτερον εἶναι τοῦ Καλλίνου τεκμαίρεσθαι πάρεστιν. ἄνδρεσ δ’ ἐγένοντο γνώριμοι Μάγνητεσ Ἡγησίασ τε ὁ ῥήτωρ, ὃσ ἦρξε μάλιστα τοῦ Ἀσιανοῦ λεγομένου ζήλου παραφθείρασ τὸ καθεστὼσ ἔθοσ τὸ Ἀττικόν, καὶ Σῖμοσ ὁ μελοποιὸσ παραφθείρασ καὶ αὐτὸσ τὴν τῶν προτέρων μελοποιῶν ἀγωγὴν καὶ τὴν σιμῳδίαν εἰσαγαγών καθάπερ ἔτι μᾶλλον λυσιῳδοὶ καὶ μαγῳδοί, καὶ Κλεόμαχοσ ὁ πύκτησ, ὃσ εἰσ ἔρωτα ἐμπεσὼν κιναίδου τινὸσ καὶ παιδίσκησ ὑπὸ τῷ κιναίδῳ τρεφομένησ ἀπεμιμήσατο τὴν ἀγωγὴν τῶν παρὰ τοῖσ κιναίδοισ διαλέκτων καὶ τῆσ ἠθοποιίασ·

ἦρξε δὲ Σωτάδησ μὲν πρῶτοσ τοῦ κιναιδολογεῖν, ἔπειτα Ἀλέξανδροσ ὁ Αἰτωλόσ· ἀλλ’ οὗτοι μὲν ἐν ψιλῷ λόγῳ, μετὰ μέλουσ δὲ Λῦσισ, καὶ ἔτι πρότεροσ τούτου ὁ Σῖμοσ. Ἀναξήνορα δὲ τὸν κιθαρῳδὸν ἐξῆρε μὲν καὶ τὰ θέατρα, ἀλλ’ ὅτι μάλιστα Ἀντώνιοσ, ὅσ γε καὶ τεττάρων πόλεων ἀπέδειξε φορολόγον στρατιώτασ αὐτῷ συστήσασ. καὶ ἡ πατρὶσ δ’ ἱκανῶσ αὐτὸν ηὔξησε πορφύραν ἐνδύσασα ἱερωμένον τοῦ σωσιπόλιδοσ Διόσ, καθάπερ καὶ ἡ γραπτὴ εἰκὼν ἐμφανίζει ἡ ἐν τῇ ἀγορᾷ. ἔστι δὲ καὶ χαλκῆ εἰκὼν ἐν τῷ θεάτρῳ ἐπιγραφὴν ἔχουσα ἤτοι μὲν τόδε καλὸν ἀκουέμεν ἐστὶν ἀοιδοῦ τοιοῦδ’, οἱο͂σ ὅδ’ ἐστί, θεοῖσ ἐναλίγκιοσ αὐδῇ. οὐ στοχασάμενοσ δὲ ὁ ἐπιγράψασ τὸ τελευταῖον γράμμα τοῦ δευτέρου ἔπουσ παρέλιπε τοῦ πλάτουσ τῆσ βάσεωσ μὴ συνεξαρκοῦντοσ, ὥστε τῆσ πόλεωσ ἀμαθίαν καταγινώσκειν παρέσχε διὰ τὴν ἀμφιβολίαν τὴν περὶ τὴν γραφήν, εἴτε τὴν ὀνομαστικὴν δέχοιτο πτῶσιν τῆσ ἐσχάτησ προσηγορίασ εἴτε τὴν δοτικήν· πολλοὶ γὰρ χωρὶσ τοῦ ι γράφουσι τὰσ δοτικάσ, καὶ ἐκβάλλουσι δὲ τὸ ἔθοσ φυσικὴν αἰτίαν οὐκ ἔχον. μετὰ δὲ Μαγνησίαν ἡ ἐπὶ Τράλλεισ ἐστὶν ὁδὸσ ἐν ἀριστερᾷ μὲν τὴν Μεσωγίδα ἔχουσιν, ἐν αὐτῇ δὲ τῇ ὁδῷ καὶ ἐν δεξιᾷ τὸ Μαιάνδρου πεδίον, Λυδῶν ἅμα καὶ Καρῶν νεμομένων καὶ Ιὤνων Μιλησίων τε καὶ Μυησίων, ἔτι δὲ Αἰολέων τῶν ἐν Μαγνησίᾳ·

ὁ δ’ αὐτὸσ τρόποσ τῆσ τοποθεσίασ καὶ μέχρι Νύσησ καὶ Ἀντιοχείασ. ἵδρυται δ’ ἡ μὲν τῶν Τραλλιανῶν πόλισ ἐπὶ τραπεζίου τινὸσ ἄκραν ἔχοντοσ ἐρυμνήν· καὶ τὰ κύκλῳ δ’ ἱκανῶσ εὐερκῆ· συνοικεῖται δὲ καλῶσ εἴ τισ ἄλλη τῶν κατὰ τὴν Ἀσίαν ὑπὸ εὐπόρων ἀνθρώπων, καὶ ἀεί τινεσ ἐξ αὐτῆσ εἰσιν οἱ πρωτεύοντεσ κατὰ τὴν ἐπαρχίαν, οὓσ Ἀσιάρχασ καλοῦσιν· ὧν Πυθόδωρόσ τε ἦν, ἀνὴρ Νυσαεὺσ τὸ ἐξ ἀρχῆσ, ἐκεῖσε δὲ μεταβεβηκὼσ διὰ τὴν ἐπιφάνειαν καὶ ἐν τῇ πρὸσ Πομπήιον φιλίᾳ διαπρέπων μετ’ ὀλίγων· περιεβέβλητο δὲ καὶ οὐσίαν βασιλικὴν πλειόνων ἢ δισχιλίων ταλάντων, ἣν ὑπὸ Καίσαροσ τοῦ θεοῦ πραθεῖσαν διὰ τὴν πρὸσ Πομπήιον φιλίαν ἐξωνησάμενοσ οὐχ ἥττω τοῖσ παισὶ κατέλιπε· τούτου δ’ ἐστὶ θυγάτηρ Πυθοδωρὶσ ἡ νῦν βασιλεύουσα ἐν τῷ Πόντῳ, περὶ ἧσ εἰρήκαμεν. οὗτόσ τε δὴ καθ’ ἡμᾶσ ἤκμασε καὶ Μηνόδωροσ, ἀνὴρ λόγιοσ καὶ ἄλλωσ σεμνὸσ καὶ βαρύσ, ἔχων τὴν ἱερωσύνην τοῦ Διὸσ τοῦ Λαρισαίου· κατεστασιάσθη δ’ ὑπὸ τῶν Δομετίου τοῦ Αἠνοβάρβου φίλων, καὶ ἀνεῖλεν αὐτὸν ἐκεῖνοσ ὡσ ἀφιστάντα τὸ ναυτικόν, πιστεύσασ τοῖσ ἐνδειξαμένοισ. ἐγένοντο δὲ καὶ ῥήτορεσ ἐπιφανεῖσ Διονυσοκλῆσ τε καὶ μετὰ ταῦτα Δάμασοσ ὁ σκόμβροσ. κτίσμα δέ φασιν εἶναι τὰσ Τράλλεισ Ἀργείων καί τινων Θρᾳκῶν Τραλλίων, ἀφ’ ὧν τοὔνομα. τυραννηθῆναι δ’ ὀλίγον συνέπεσε χρόνον τὴν πόλιν ὑπὸ τῶν Κρατίππου παίδων κατὰ τὰ Μιθριδατικά. Νῦσα δ’ ἵδρυται πρὸσ τῇ Μεσωγίδι τὸ πλέον τῷ ὄρει προσανακεκλιμένη, ἔστι δ’ ὥσπερ δίπολισ·

διαιρεῖ γὰρ αὐτὴν χαράδρα τισ ποιοῦσα φάραγγα, ἧσ τὸ μὲν γέφυραν ἐπικειμένην ἔχει συνάπτουσαν τὰσ δύο πόλεισ, τὸ δ’ ἀμφιθεάτρῳ κεκόσμηται κρυπτὴν ἔχοντι τὴν ὑπόρρυσιν τῶν χαραδρωδῶν ὑδάτων· τῷ δὲ θεάτρῳ δύο ἄκραι, ὧν τῇ μὲν ὑπόκειται τὸ γυμνάσιον τῶν νέων, τῇ δ’ ἀγορὰ καὶ τὸ γεροντικόν· πρὸσ δὲ νότον ὑποπέπτωκε τῇ πόλει τὸ πεδίον, καθάπερ καὶ ταῖσ Τράλλεσιν. ἐν δὲ τῇ ὁδῷ τῇ μεταξὺ τῶν Τράλλεων καὶ τῆσ Νύσησ κώμη τῶν Νυσαέων ἐστὶν οὐκ ἄπωθεν τῆσ πόλεωσ Ἀχάρακα, ἐν ᾗ τὸ Πλουτώνιον ἔχον καὶ ἄλσοσ πολυτελὲσ καὶ νεὼν Πλούτωνόσ τε καὶ Κόρησ, καὶ τὸ Χαρώνιον ἄντρον ὑπερκείμενον τοῦ ἄλσουσ θαυμαστὸν τῇ φύσει·

λέγουσι γὰρ δὴ τοὺσ νοσώδεισ καὶ προσέχοντασ ταῖσ τῶν θεῶν τούτων θεραπείαισ φοιτᾶν ἐκεῖσε καὶ διαιτᾶσθαι ἐν τῇ κώμῃ πλησίον τοῦ ἄντρου παρὰ τοῖσ ἐμπείροισ τῶν ἱερέων, οἳ ἐγκοιμῶνταί τε ὑπὲρ αὐτῶν καὶ διατάττουσιν ἐκ τῶν ὀνείρων τὰσ θεραπείασ. οὗτοι δ’ εἰσὶ καὶ οἱ ἐπικαλοῦντεσ τὴν τῶν θεῶν ἰατρείαν· ἄγουσι δὲ πολλάκισ εἰσ τὸ ἄντρον καὶ ἱδρύουσι μένοντασ καθ’ ἡσυχίαν ἐκεῖ καθάπερ ἐν φωλεῷ σιτίων χωρὶσ ἐπὶ πλείουσ ἡμέρασ. ἔστι δ’ ὅτε καὶ ἰδίοισ ἐνυπνίοισ οἱ νοσηλευόμενοι προσέχουσι, μυσταγωγοῖσ δ’ ὅμωσ καὶ συμβούλοισ ἐκείνοισ χρῶνται ὡσ ἂν ἱερεῦσι· τοῖσ δ’ ἄλλοισ ἄδυτόσ ἐστιν ὁ τόποσ καὶ ὀλέθριοσ. πανήγυρισ δ’ ἐν τοῖσ Ἀχαράκοισ συντελεῖται κατ’ ἔτοσ, καὶ τότε μάλιστα ὁρᾶν ἔστι καὶ ἀκούειν περὶ τῶν νοσούντων τοὺσ πανηγυρίζοντασ· τότε δὲ καὶ περὶ τὴν μεσημβρίαν ὑπολαβόντεσ ταῦρον οἱ ἐκ τοῦ γυμνασίου νέοι καὶ ἔφηβοι γυμνοὶ λίπ’ ἀληλιμμένοι μετὰ σπουδῆσ ἀνακομίζουσιν εἰσ τὸ ἄντρον· ἀφεθεὶσ δὲ μικρὸν προελθὼν πίπτει καὶ ἔκπνουσ γίνεται. ἀπὸ δὲ τριάκοντα σταδίων τῆσ Νύσησ ὑπερβᾶσι Τμῶλον καὶ τὸ ὄροσ τὴν Μεσωγίδα ἐπὶ τὰ πρὸσ νότον μέρη καλεῖται τόποσ Λειμών, εἰσ ὃν ἐξοδεύουσι πανηγυριοῦντεσ Νυσαεῖσ τε καὶ οἱ κύκλῳ πάντεσ·

οὐ πόρρω δὲ τούτου στόμιόν ἐστιν ἱερὸν τῶν αὐτῶν θεῶν, ὅ φασι καθήκειν μέχρι τῶν Ἀχαράκων. τοῦτον δὲ τὸν λειμῶνα ὀνομάζειν τὸν ποιητήν φασιν ὅταν φῇ "Ἀσίω ἐν λειμῶνι," δεικνύντεσ Καϋστρίου καὶ Ἀσίου τινὸσ ἡρῷον καὶ τὸν Κάυστρον πλησίον ἀπορρέοντα. ἱστοροῦσι δὲ τρεῖσ ἀδελφούσ, Ἄθυμβρόν τε καὶ Ἀθύμβραδον καὶ Ὕδρηλον, ἐλθόντασ ἐκ Λακεδαίμονοσ τὰσ ἐπωνύμουσ ἑαυτῶν κτίσαι πόλεισ, λιπανδρῆσαι δ’ ὕστερον, ἐξ ἐκείνων δὲ συνοικισθῆναι τὴν Νῦσαν·

καὶ νῦν Ἄθυμβρον ἀρχηγέτην νομίζουσιν οἱ Νυσαεῖσ. περίκεινται δὲ ἀξιόλογοι κατοικίαι πέραν τοῦ Μαιάνδρου, Κοσκίνια καὶ Ὀρθωσία·

ἐντὸσ δὲ Βρίουλα Μάσταυρα Ἀχάρακα καὶ ὑπὲρ τῆσ πόλεωσ ἐν τῷ ὄρει τὰ Ἄρομα, συστέλλοντεσ τὸ ῥῶ γράμμα· ὅθεν ἄριστοσ Μεσωγίτησ οἶνοσ ὁ Ἀρομεύσ. ἄνδρεσ δὲ γεγόνασιν ἔνδοξοι Νυσαεῖσ Ἀπολλώνιόσ τε ὁ στωικὸσ φιλόσοφοσ τῶν Παναιτίου γνωρίμων ἄριστοσ, καὶ Μενεκράτησ Ἀριστάρχου μαθητήσ, καὶ Ἀριστόδημοσ ἐκείνου υἱόσ, οὗ διηκούσαμεν ἡμεῖσ ἐσχατόγηρω νέοι παντελῶσ ἐν τῇ Νύσῃ·

καὶ Σώστρατοσ δὲ ὁ ἀδελφὸσ τοῦ Ἀριστοδήμου καὶ ἄλλοσ Ἀριστόδημοσ ἀνεψιὸσ αὐτοῦ ὁ παιδεύσασ Μάγνον Πομπήιον ἀξιόλογοι γεγόνασι γραμματικοί· ὁ δ’ ἡμέτεροσ καὶ ἐρρητόρευε καὶ ἐν τῇ Ῥόδῳ καὶ ἐν τῇ πατρίδι δύο σχολὰσ συνεῖχε, πρωὶ μὲν τὴν ῥητορικὴν δείλησ δὲ τὴν γραμματικὴν σχολήν· ἐν δὲ τῇ Ῥώμῃ τῶν Μάγνου παίδων ἐπιστατῶν ἠρκεῖτο τῇ γραμματικῇ σχολῇ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Strabo, Geography, Book 14, chapter 1

(스트라본, 지리학, Book 14, chapter 1)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION