Strabo, Geography, Book 14, chapter 2

(스트라본, 지리학, Book 14, chapter 2)

τὰ δὲ πέραν ἤδη τοῦ Μαιάνδρου τὰ λειπόμενα τῆσ περιοδείασ πάντ’ ἐστὶ Καρικά, οὐκέτι τοῖσ Λυδοῖσ ἐπιμεμιγμένων ἐνταῦθα τῶν Καρῶν ἀλλ’ ἤδη καθ’ αὑτοὺσ ὄντων, πλὴν εἴ τι Μιλήσιοι καὶ Μυούσιοι τῆσ παραλίασ ἀποτέτμηνται. ἀρχὴ μὲν οὖν τῆσ Καρίασ ἐστὶν ἡ τῶν Ῥοδίων περαία πρὸσ θαλάττησ, τέλοσ δὲ τὸ Ποσείδιον τῶν Μιλησίων, ἐν δὲ τῇ μεσογαίᾳ τὰ ἄκρα τοῦ Ταύρου μέχρι Μαιάνδρου. λέγουσι γὰρ ἀρχὴν εἶναι τοῦ Ταύρου τὰ ὑπερκείμενα ὄρη τῶν Χελιδονίων καλουμένων νήσων, αἵπερ ἐν μεθορίῳ τῆσ Παμφυλίασ καὶ τῆσ Λυκίασ πρόκεινται· ἐντεῦθεν γὰρ ἐξαίρεται πρὸσ ὕψοσ ὁ Ταῦροσ· τὸ δ’ ἀληθὲσ καὶ τὴν Λυκίαν ἅπασαν ὀρεινὴ ῥάχισ τοῦ Ταύρου διείργει πρὸσ τὰ ἐκτὸσ καὶ τὸ νότιον μέροσ ἀπὸ τῶν Κιβυρατικῶν μέχρι τῆσ περαίασ τῶν Ῥοδίων. κἀνταῦθα δ’ ἐστὶ συνεχὴσ ὀρεινή, πολὺ μέντοι ταπεινοτέρα καὶ οὐκέτι τοῦ Ταύρου νομίζεται, οὐδὲ τὰ μὲν ἐκτὸσ αὐτοῦ τὰ δ’ ἐντόσ, διὰ τὸ σποράδασ εἶναι τὰσ ἐξοχὰσ καὶ τὰσ εἰσοχὰσ ἐπίσησ εἴσ τε πλάτοσ καὶ μῆκοσ τῆσ χώρασ ἁπάσησ καὶ μηδὲν ἔχειν ὅμοιον διατειχίσματι. ἔστι δ’ ἅπασ μὲν ὁ περίπλουσ κατακολπίζοντι σταδίων τετρακισχιλίων ἐνακοσίων, αὐτὸσ δὲ ὁ τῆσ περαίασ τῶν Ῥοδίων ἐγγὺσ χιλίων καὶ πεντακοσίων. ἀρχὴ δὲ τὰ Δαίδαλα τῆσ Ῥοδίασ χωρίον, πέρασ δὲ τὸ καλούμενον ὄροσ Φοίνιξ, καὶ τοῦτο τῆσ Ῥοδίασ.

πρόκειται δ’ Ἐλαιοῦσσα νῆσοσ διέχουσα τῆσ Ῥόδου σταδίουσ ἑκατὸν εἴκοσι. μεταξὺ δὲ πρῶτον μὲν ἀπὸ Δαιδάλων πλέουσιν ἐπὶ τὴν δύσιν ἐπ’ εὐθείασ τῇ ἐκ Κιλικίασ καὶ Παμφυλίασ καὶ Λυκίασ παραλίᾳ κόλποσ ἐστὶν εὐλίμενοσ Γλαῦκοσ καλούμενοσ, εἶτα τὸ Ἀρτεμίσιον ἄκρα καὶ ἱερόν, εἶτα τὸ Λητῷον ἄλσοσ· ὑπὲρ αὐτοῦ δὲ καὶ τῆσ θαλάττησ ἐν ἑξήκοντα σταδίοισ Κάλυνδα πόλισ· εἶτα Καῦνοσ καὶ ποταμὸσ πλησίον Κάλβισ βαθὺσ ἔχων εἰσαγωγήν, καὶ μεταξὺ Πίσιλισ. ἔχει δ’ ἡ πόλισ νεώρια καὶ λιμένα κλειστόν·

ὑπέρκειται δὲ τῆσ πόλεωσ ἐν ὕψει φρούριον Ἴμβροσ. τῆσ δὲ χώρασ εὐδαίμονοσ οὔσησ ἡ πόλισ τοῦ θέρουσ ὁμολογεῖται παρὰ πάντων εἶναι δυσάεροσ καὶ τοῦ μετοπώρου . . . διὰ τὰ καύματα καὶ τὴν ἀφθονίαν τῶν ὡραίων· καὶ δὴ καὶ τὰ τοιαῦτα διηγημάτια θρυλεῖται, ὅτι Στρατόνικοσ ὁ κιθαριστὴσ ἰδὼν ἐπιμελῶσ χλωροὺσ τοὺσ Καυνίουσ, τοῦτ’ εἶναι ἔφη τὸ τοῦ ποιητοῦ οἱή περ φύλλων γενεή, τοιήδε καὶ ἀνδρῶν. μεμφομένων δὲ ὡσ σκώπτοιτο αὐτῷ ἡ πόλισ ὡσ νοσερά "ἐγώ" ἔφη "ταύτην θαρρήσαιμ’ ἂν λέγειν νοσεράν, ὅπου καὶ οἱ νεκροὶ περιπατοῦσιν; ἀπέστησαν δέ ποτε Καύνιοι τῶν Ῥοδίων· κριθέντεσ δ’ ἐπὶ τῶν Ῥωμαίων ἀπελήφθησαν πάλιν· καὶ ἔστι λόγοσ Μόλωνοσ κατὰ Καυνίων. φασὶ δ’ αὐτοὺσ ὁμογλώττουσ μὲν εἶναι τοῖσ Καρσίν, ἀφῖχθαι δ’ ἐκ Κρήτησ καὶ χρῆσθαι νόμοισ ἰδίοισ. ἑξῆσ δὲ Φύσκοσ πολίχνη λιμένα ἔχουσα καὶ ἄλσοσ Λητῷον·

εἶτα Λώρυμα παραλία τραχεῖα, καὶ ὄροσ ὑψηλότατον τῶν ταύτῃ ἐπ’ ἄκρῳ δὲ φρούριον ὁμώνυμον τῷ ὄρει Φοῖνιξ· πρόκειται δ’ ἡ Ἐλαιοῦσσα νῆσοσ ἐν τέτταρσι σταδίοισ κύκλον ἔχουσα ὅσον ὀκτωστάδιον. ἡ δὲ τῶν Ῥοδίων πόλισ κεῖται μὲν ἐπὶ τοῦ ἑωθινοῦ ἀκρωτηρίου, λιμέσι δὲ καὶ ὁδοῖσ καὶ τείχεσι καὶ τῇ ἄλλῃ κατασκευῇ τοσοῦτον διαφέρει τῶν ἄλλων ὥστ’ οὐκ ἔχομεν εἰπεῖν ἑτέραν ἀλλ’ οὐδὲ πάρισον, μή τί γε κρείττω ταύτησ τῆσ πόλεωσ.

θαυμαστὴ δὲ καὶ ἡ εὐνομία καὶ ἡ ἐπιμέλεια πρόσ τε τὴν ἄλλην πολιτείαν καὶ τὴν περὶ τὰ ναυτικά, ἀφ’ ἧσ ἐθαλαττοκράτησε πολὺν χρόνον καὶ τὰ λῃστήρια καθεῖλε καὶ Ῥωμαίοισ ἐγένετο φίλη καὶ τῶν βασιλέων τοῖσ φιλορωμαίοισ τε καὶ φιλέλλησιν· ἀφ’ ὧν αὐτόνομόσ τε διετέλεσε καὶ πολλοῖσ ἀναθήμασιν ἐκοσμήθη, ἃ κεῖται τὰ μὲν πλεῖστα ἐν τῷ Διονυσίῳ καὶ τῷ γυμνασίῳ, ἄλλα δ’ ἐν ἄλλοισ τόποισ. ἄριστα δὲ ὅ τε τοῦ Ἡλίου κολοσσόσ, ὅν φησιν ὁ ποιήσασ τὸ ἰαμβεῖον ὅτι ἑπτάκισ δέκα Χάρησ ἐποίει πηχέων ὁ Λίνδιοσ. κεῖται δὲ νῦν ὑπὸ σεισμοῦ πεσὼν περικλασθεὶσ ἀπὸ τῶν γονάτων· οὐκ ἀνέστησαν δ’ αὐτὸν κατά τι λόγιον. τοῦτό τε δὴ τῶν ἀναθημάτων κράτιστον τῶν γοῦν ἑπτὰ θεαμάτων ὁμολογεῖται καὶ αἱ τοῦ Πρωτογένουσ γραφαί, ὅ τε Ιἄλυσοσ καὶ ὁ Σάτυροσ παρεστὼσ στύλῳ, ἐπὶ δὲ τῷ στύλῳ πέρδιξ ἐφειστήκει, πρὸσ ὃν οὕτωσ ἐκεχήνεσαν ὡσ ἐοίκεν οἱ ἄνθρωποι νεωστὶ ἀνακειμένου τοῦ πίνακοσ, ὥστ’ ἐκεῖνον ἐθαύμαζον, ὁ δὲ Σάτυροσ παρεωρᾶτο καίτοι σφόδρα κατωρθωμένοσ· ἐξέπληττον δ’ ἔτι μᾶλλον οἱ περδικοτρόφοι κομίζοντεσ τοὺσ τιθασοὺσ καὶ τιθέντεσ καταντικρύ· ἐφθέγγοντο γὰρ πρὸσ τὴν γραφὴν οἱ πέρδικεσ καὶ ὠχλαγώγουν. ὁρῶν δὲ ὁ Πρωτογένησ τὸ ἔργον πάρεργον γεγονὸσ ἐδεήθη τῶν τοῦ τεμένουσ προεστώτων ἐπιτρέψαι παρελθόντα ἐξαλεῖψαι τὸν ὄρνιν καὶ ἐποίησε. δημοκηδεῖσ δ’ εἰσὶν οἱ Ῥόδιοι καίπερ οὐ δημοκρατούμενοι, συνέχειν δ’ ὅμωσ βουλόμενοι τὸ τῶν πενήτων πλῆθοσ. σιταρχεῖται δὴ ὁ δῆμοσ καὶ οἱ εὔποροι τοὺσ ἐνδεεῖσ ὑπολαμβάνουσιν ἔθει τινὶ πατρίῳ, λειτουργίαι τέ τινέσ εἰσιν ὀψωνιζόμεναι, ὥσθ’ ἅμα τόν τε πένητα ἔχειν τὴν διατροφὴν καὶ τὴν πόλιν τῶν χρειῶν μὴ καθυστερεῖν καὶ μάλιστα πρὸσ τὰσ ναυστολίασ. τῶν δὲ ναυστάθμων τινὰ καὶ κρυπτὰ ἦν καὶ ἀπόρρητα τοῖσ πολλοῖσ, τῷ δὲ κατοπτεύσαντι ἢ παρελθόντι εἴσω θάνατοσ ὡρ́ιστο ἡ ζημία. κἀνταῦθα δὲ ὥσπερ ἐν Μασσαλίᾳ καὶ Κυζίκῳ τὰ περὶ τοὺσ ἀρχιτέκτονασ καὶ τὰσ ὀργανοποιίασ καὶ θησαυροὺσ ὅπλων τε καὶ τῶν ἄλλων ἐσπούδασται διαφερόντωσ, καὶ ἔτι γε τῶν παρ’ ἄλλοισ μᾶλλον. Δωριεῖσ δ’ εἰσὶν ὥσπερ καὶ Ἁλικαρνασεῖσ καὶ Κνίδιοι καὶ Κῷοι.

οἱ γὰρ Δωριεῖσ οἱ τὰ Μέγαρα κτίσαντεσ μετὰ τὴν Κόδρου τελευτὴν οἱ μὲν ἔμειναν αὐτόθι, οἱ δὲ σὺν Ἀλθαιμένει τῷ Ἀργείῳ τῆσ εἰσ Κρήτην ἀποικίασ ἐκοινώνησαν, οἱ δ’ εἰσ τὴν Ῥόδον καὶ τὰσ λεχθείσασ ἀρτίωσ πόλεισ ἐμερίσθησαν. ταῦτα δὲ νεώτερα τῶν ὑφ’ Ὁμήρου λεγομένων ἐστί· Κνίδοσ μὲν γὰρ καὶ Ἁλικαρνασὸσ οὐδ’ ἦν πω, Ῥόδοσ δ’ ἦν καὶ Κῶσ, ἀλλ’ ᾠκεῖτο ὑφ’ Ἡρακλειδῶν. Τληπόλεμοσ μὲν οὖν ἀνδρωθεὶσ αὐτίκα πατρὸσ ἑοῖο φίλον μήτρωα κατέκτα ἤδη γηράσκοντα, Λικύμνιον. αἶψα δὲ νῆασ ἔπηξε, πολὺν δ’ ὅγε λαὸν ἀγείρασ βῆ φεύγων. εἶτά φησιν εἰσ Ῥόδον ἷξεν ἀλώμενοσ, τριχθὰ δὲ ᾤκηθεν καταφυλαδόν. καὶ τὰσ πόλεισ ὀνομάζει τὰσ τότε Λίνδον Ιἠλυσόν τε καὶ ἀργινόεντα Κάμειρον, τῆσ Ῥοδίων πόλεωσ οὔπω συνῳκισμένησ. οὐδαμοῦ δὴ ἐνταῦθα Δωριέασ ὀνομάζει, ἀλλ’ εἰ ἄρα Αἰολέασ ἐμφαίνει καὶ Βοιωτούσ, εἴπερ ἐκεῖ ἡ κατοικία τοῦ Ἡρακλέουσ καὶ τοῦ Λικυμνίου· εἰ δ’ ὥσπερ καὶ ἄλλοι φασίν, ἐξ Ἄργουσ καὶ Τίρυνθοσ ἀπῆρεν ὁ Τληπόλεμοσ, οὐδ’ οὕτω Δωρικὴ γίνεται ἡ ἐκεῖθεν ἀποικία· πρὸ γὰρ τῆσ Ἡρακλειδῶν καθόδου γεγένηται. καὶ τῶν Κῴων δὲ Φείδιππόσ τε καὶ Ἄντιφοσ ἡγησάσθην, Θεσσαλοῦ υἱε͂ δύω Ἡρακλείδαο ἄνακτοσ, καὶ οὗτοι τὸ Αἰολικὸν μᾶλλον ἢ τὸ Δωρικὸν γένοσ ἐμφαίνοντεσ. ἐκαλεῖτο δ’ ἡ Ῥόδοσ πρότερον Ὀφιοῦσσα καὶ Σταδία, εἶτα Τελχινὶσ ἀπὸ τῶν οἰκησάντων Τελχίνων τὴν νῆσον, οὓσ οἱ μὲν βασκάνουσ φασὶ καὶ γόητασ θείῳ καταρραίνοντασ τὸ τῆσ Στυγὸσ ὕδωρ ζώων τε καὶ φυτῶν ὀλέθρου χάριν, οἱ δὲ τέχναισ διαφέροντασ τοὐναντίον ὑπὸ τῶν ἀντιτέχνων βασκανθῆναι καὶ τῆσ δυσφημίασ τυχεῖν ταύτησ, ἐλθεῖν δ’ ἐκ Κρήτησ εἰσ Κύπρον πρῶτον, εἶτ’ εἰσ Ῥόδον, πρώτουσ δ’ ἐργάσασθαι σίδηρόν τε καὶ χαλκόν, καὶ δὴ καὶ τὴν ἁρ́πην τῷ Κρόνῳ δημιουργῆσαι.

εἴρηται μὲν οὖν καὶ πρότερον περὶ αὐτῶν, ἀλλὰ ποιεῖ τὸ πολύμυθον ἀναλαμβάνειν πάλιν ἀναπληροῦντασ εἴ τι παρελίπομεν. μετὰ δὲ τοὺσ Τελχῖνασ οἱ Ἡλιάδαι μυθεύονται κατασχεῖν τὴν νῆσον, ὧν ἑνὸσ Κερκάφου καὶ Κυδίππησ γενέσθαι παῖδασ τοὺσ τὰσ πόλεισ κτίσαντασ ἐπωνύμουσ αὑτῶν Λίνδον Ιἠλυσόν τε καὶ ἀργινόεντα Κάμειρον.

ἔνιοι δὲ τὸν Τληπόλεμον κτίσαι φασί, θέσθαι δὲ τὰ ὀνόματα ὁμωνύμωσ τῶν Δαναοῦ θυγατέρων τισίν. ἡ δὲ νῦν πόλισ ἐκτίσθη κατὰ τὰ Πελοποννησιακὰ ὑπὸ τοῦ αὐτοῦ ἀρχιτέκτονοσ, ὥσ φασιν, ὑφ’ οὗ καὶ ὁ Πειραιεύσ·

οὐ συμμένει δ’ ὁ Πειραιεύσ, κακωθεὶσ ὑπό τε Λακεδαιμονίων πρότερον τῶν τὰ σκέλη καθελόντων καὶ ὑπὸ Σύλλα τοῦ Ῥωμαίων ἡγεμόνοσ. ἱστοροῦσι δὲ καὶ ταῦτα περὶ τῶν Ῥοδίων, ὅτι οὐ μόνον ἀφ’ οὗ χρόνου συνῴκισαν τὴν νῦν πόλιν εὐτύχουν κατὰ θάλατταν, ἀλλὰ καὶ πρὸ τῆσ Ὀλυμπικῆσ θέσεωσ συχνοῖσ ἔτεσιν ἔπλεον πόρρω τῆσ οἰκείασ ἐπὶ σωτηρίᾳ τῶν ἀνθρώπων·

ἀφ’ οὗ καὶ μέχρι Ἰβηρίασ ἔπλευσαν, κἀκεῖ μὲν τὴν Ῥόδην ἔκτισαν ἣν ὕστερον Μασσαλιῶται κατέσχον, ἐν δὲ τοῖσ Ὀπικοῖσ τὴν Παρθενόπην, ἐν δὲ Δαυνίοισ μετὰ Κῴων Ἐλπίασ. τινὲσ δὲ μετὰ τὴν ἐκ Τροίασ ἄφοδον τὰσ Γυμνησίασ νήσουσ ὑπ’ αὐτῶν κτισθῆναι λέγουσιν, ὧν τὴν μείζω φησὶ Τίμαιοσ μεγίστην εἶναι μετὰ τὰσ ἑπτά, Σαρδὼ Σικελίαν Κύπρον Κρήτην Εὔβοιαν Κύρνον Λέσβον, οὐ τἀληθῆ λέγων· πολὺ γὰρ ἄλλαι μείζουσ. φασὶ δὲ τοὺσ γυμνήτασ ὑπὸ Φοινίκων βαλεαρίδασ λέγεσθαι, διότι τὰσ Γυμνησίασ Βαλεαρίδασ λεχθῆναι. τινὲσ δὲ τῶν Ῥοδίων καὶ περὶ Σύβαριν ᾤκησαν κατὰ τὴν Χωνίαν. ἐοίκε δὲ καὶ ὁ ποιητὴσ μαρτυρεῖν τὴν ἐκ παλαιοῦ παροῦσαν τοῖσ Ῥοδίοισ εὐδαιμονίαν εὐθὺσ ἀπὸ τῆσ πρώτησ κτίσεωσ τῶν τριῶν πόλεων τριχθὰ δὲ ᾤκηθεν καταφυλαδόν, ἠδ’ ἐφίληθεν ἐκ Διόσ, ὅστε θεοῖσι καὶ ἀνθρώποισιν ἀνάσσει, καί σφιν θεσπέσιον πλοῦτον κατέχευε Κρονίων. οἱ δ’ εἰσ μῦθον ἀνήγαγον τὸ ἔποσ καὶ χρυσὸν ὑσθῆναί φασιν ἐν τῇ νήσῳ κατὰ τὴν Ἀθηνᾶσ γένεσιν ἐκ τῆσ κεφαλῆσ τοῦ Διόσ, ὡσ εἴρηκε Πίνδαροσ. ἡ δὲ νῆσοσ κύκλον ἔχει σταδίων ἐνακοσίων εἴκοσιν. ἔστι δὲ πρώτη μὲν Λίνδοσ ἀπὸ τῆσ πόλεωσ πλέουσιν ἐν δεξιᾷ ἔχουσι τὴν νῆσον, πόλισ ἐπὶ ὄρουσ ἱδρυμένη, πολὺ πρὸσ μεσημβρίαν ἀνατείνουσα καὶ πρὸσ Ἀλεξάνδρειαν μάλιστα·

ἱερὸν δέ ἐστιν Ἀθηνᾶσ Λινδίασ αὐτόθι ἐπιφανὲσ τῶν Δαναί̈δων ἵδρυμα. πρότερον μὲν οὖν καθ’ αὑτοὺσ ἐπολιτεύοντο οἱ Λίνδιοι, καθάπερ καὶ Καμειρεῖσ καὶ Ιἀλύσιοι, μετὰ ταῦτα δὲ συνῆλθον ἅπαντεσ εἰσ τὴν Ῥόδον. ἐντεῦθεν δ’ ἐστὶν εἷσ τῶν ἑπτὰ σοφῶν Κλεόβουλοσ. μετὰ δὲ Λίνδον Ἰξία χωρίον καὶ Μνασύριον·

εἶθ’ ὁ Ἀτάβυρισ, ὄροσ τῶν ἐνταῦθα ὑψηλότατον, ἱερὸν Διὸσ Ἀταβυρίου· εἶτα Κάμειροσ· εἶτ’ Ιἀλυσὸσ κώμη, καὶ ὑπὲρ αὐτὴν ἀκρόπολίσ ἐστιν Ὀχύρωμα καλουμένη· εἶθ’ ἡ τῶν Ῥοδίων πόλισ ἐν ὀγδοήκοντά που σταδίοισ. μεταξὺ δ’ ἐστὶ τὸ Θοάντειον ἀκτή τισ, ἧσ μάλιστα πρόκεινται αἱ Σποράδεσ αἱ περὶ τὴν Χαλκίαν, ὧν ἐμνήσθημεν πρότερον. ἄνδρεσ δ’ ἐγένοντο μνήμησ ἄξιοι πολλοὶ στρατηλάται τε καὶ ἀθληταί, ὧν εἰσι καὶ οἱ Παναιτίου τοῦ φιλοσόφου πρόγονοι·

τῶν δὲ πολιτικῶν καὶ τῶν περὶ λόγουσ καὶ φιλοσοφίαν ὅ τε Παναίτιοσ αὐτὸσ καὶ Στρατοκλῆσ καὶ Ἀνδρόνικοσ ὁ ἐκ τῶν περιπάτων καὶ Λεωνίδησ ὁ στωικόσ, ἔτι δὲ πρότερον Πραξιφάνησ καὶ Ιἑρώνυμοσ καὶ Εὔδημοσ. Ποσειδώνιοσ δ’ ἐπολιτεύσατο μὲν ἐν Ῥόδῳ καὶ ἐσοφίστευσεν, ἦν δ’ Ἀπαμεὺσ ἐκ τῆσ Συρίασ, καθάπερ καὶ Ἀπολλώνιοσ ὁ μαλακὸσ καὶ Μόλων, ἦσαν δὲ Ἀλαβανδεῖσ, Μενεκλέουσ μαθηταὶ τοῦ ῥήτοροσ. ἐπεδήμησε δὲ πρότερον Ἀπολλώνιοσ, ὀψὲ δ’ ἧκεν ὁ Μόλων, καὶ ἔφη πρὸσ αὐτὸν ἐκεῖνοσ "ὀψὲ μολών" ἀντὶ τοῦ ἐλθών· καὶ Πείσανδροσ δ’ ὁ τὴν Ἡράκλειαν γράψασ ποιητὴσ Ῥόδιοσ, καὶ Σιμμίασ ὁ γραμματικὸσ καὶ Ἀριστοκλῆσ ὁ καθ’ ἡμᾶσ· Διονύσιοσ δὲ ὁ Θρᾷξ καὶ Ἀπολλώνιοσ ὁ τοὺσ Ἀργοναύτασ ποιήσασ Ἀλεξανδρεῖσ μέν, ἐκαλοῦντο δὲ Ῥόδιοι. περὶ μὲν Ῥόδου ἀποχρώντωσ εἴρηται. πάλιν δὲ τῆσ Καρικῆσ παραλίασ τῆσ μετὰ τὴν Ῥόδον ἀπὸ Ἐλαιοῦντοσ καὶ τῶν Λωρύμων καμπτήρ τισ ἐπὶ τὰσ ἄρκτουσ ἐστί, καὶ λοιπὸν ἐπ’ εὐθείασ ὁ πλοῦσ μέχρι τῆσ Προποντίδοσ, ὡσ ἂν μεσημβρινήν τινα ποιῶν γραμμὴν ὅσον πεντακισχιλίων σταδίων ἢ μικρὸν ἀπολείπουσαν.

ἐνταῦθα δ’ ἐστὶν ἡ λοιπὴ τῆσ Καρίασ καὶ Ιὤνεσ καὶ Αἰολεῖσ καὶ Τροία καὶ τὰ περὶ Κύζικον καὶ Βυζάντιον. Μετὰ δ’ οὖν τὰ Λώρυμα τὸ Κυνὸσ σῆμα ἔστι καὶ Σύμη νῆσοσ. εἶτα Κνίδοσ δύο λιμένασ ἔχουσα, ὧν τὸν ἕτερον κλειστὸν τριηρικὸν καὶ ναύσταθμον ναυσὶν εἴκοσι.

πρόκειται δὲ νῆσοσ ἑπταστάδιόσ πωσ τὴν περίμετρον ὑψηλὴ θεατροειδὴσ συναπτομένη χώμασι πρὸσ τὴν ἤπειρον καὶ ποιοῦσα δίπολιν τρόπον τινὰ τὴν Κνίδον· πολὺ γὰρ αὐτῆσ μέροσ οἰκεῖ τὴν νῆσον σκεπάζουσαν ἀμφοτέρουσ τοὺσ λιμένασ. κατ’ αὐτὴν δ’ ἔστιν ἡ Νίσυροσ πελαγία. ἄνδρεσ δ’ ἀξιόλογοι Κνίδιοι πρῶτον μὲν Εὔδοξοσ ὁ μαθηματικὸσ τῶν Πλάτωνοσ ἑταίρων, εἶτ’ Ἀγαθαρχίδησ ὁ ἐκ τῶν περιπάτων, ἀνὴρ συγγραφεύσ, καθ’ ἡμᾶσ δὲ Θεόπομποσ, ὁ Καίσαροσ τοῦ θεοῦ φίλοσ τῶν μέγα δυναμένων, καὶ υἱὸσ Ἀρτεμίδωροσ. ἐντεῦθεν δὲ καὶ Κτησίασ ὁ ἰατρεύσασ μὲν Ἀρταξέρξην, συγγράψασ δὲ τὰ Ἀσσυρικὰ καὶ τὰ Περσικά. εἶτα μετὰ Κνίδον Κέραμοσ καὶ Βάργασα πολίχνια ὑπὲρ θαλάττησ. εἶθ’ Ἁλικαρνασόσ, τὸ βασίλειον τῶν τῆσ Καρίασ δυναστῶν, Ζεφυρία καλουμένη πρότερον.

ἐνταῦθα δ’ ἐστὶν ὅ τε τοῦ Μαυσώλου τάφοσ, ἓν τῶν ἑπτὰ θεαμάτων, . . . ἔργον, ὅπερ Ἀρτεμισία τῷ ἀνδρὶ κατεσκεύασε, καὶ ἡ Σαλμακὶσ κρήνη, διαβεβλημένη οὐκ οἶδ’ ὁπόθεν ὡσ μαλακίζουσα τοὺσ πιόντασ ἀπ’ αὐτῆσ. ἐοίκε δ’ ἡ τρυφὴ τῶν ἀνθρώπων αἰτιᾶσθαι τοὺσ ἀέρασ ἢ τὰ ὕδατα· τρυφῆσ δ’ αἴτια οὐ ταῦτα, ἀλλὰ πλοῦτοσ καὶ ἡ περὶ τὰσ διαίτασ ἀκολασία. ἔχει δ’ ἀκρόπολιν ἡ Ἁλικαρνασόσ· πρόκειται δ’ αὐτῆσ ἡ Ἀρκόνησοσ. οἰκισταὶ δ’ αὐτῆσ ἐγένοντο ἄλλοι τε καὶ Ἄνθησ μετὰ Τροιζηνίων. ἄνδρεσ δὲ γεγόνασιν ἐξ αὐτῆσ Ἡρόδοτόσ τε ὁ συγγραφεύσ, ὃν ὕστερον Θούριον ἐκάλεσαν διὰ τὸ κοινωνῆσαι τῆσ εἰσ Θουρίουσ ἀποικίασ, καὶ Ἡράκλειτοσ ὁ ποιητὴσ ὁ Καλλιμάχου ἑταῖροσ, καὶ καθ’ ἡμᾶσ Διονύσιοσ ὁ συγγραφεύσ. ἔπταισε δὲ καὶ αὕτη ἡ πόλισ βίᾳ ληφθεῖσα ὑπὸ Ἀλεξάνδρου.

Ἑκατόμνω γὰρ τοῦ Καρῶν βασιλέωσ ἦσαν υἱοὶ τρεῖσ, Μαύσωλοσ καὶ Ἱδριεὺσ καὶ Πιξώδαροσ, καὶ θυγατέρεσ δύο, ὧν τῇ πρεσβυτέρᾳ Ἀρτεμισίᾳ Μαύσωλοσ συνῴκησεν ὁ πρεσβύτατοσ τῶν ἀδελφῶν, ὁ δὲ δεύτεροσ Ἱδριεὺσ Ἄδᾳ τῇ ἑτέρᾳ ἀδελφῇ· ἐβασίλευσε δὲ Μαύσωλοσ· τελευτῶν δ’ ἄτεκνοσ τὴν ἀρχὴν κατέλιπε τῇ γυναικί, ὑφ’ ἧσ αὐτῷ κατεσκευάσθη ὁ λεχθεὶσ τάφοσ· φθίσει δ’ ἀποθανούσησ διὰ πένθοσ τοῦ ἀνδρὸσ Ἱδριεὺσ ἦρξε· καὶ τοῦτον ἡ γυνὴ Ἄδα διεδέξατο νόσῳ τελευτήσαντα· ἐξέβαλε δὲ ταύτην Πιξώδαροσ, ὁ λοιπὸσ τῶν Ἑκατόμνω παίδων· περσίσασ δὲ μεταπέμπεται σατράπην ἐπὶ κοινωνίᾳ τῆσ ἀρχῆσ· ἀπελθόντοσ δ’ ἐκ τοῦ ζῆν καὶ τούτου κατεῖχεν ὁ σατράπησ τὴν Ἁλικαρνασὸν ἔχων Ἄδαν γυναῖκα, ἥτισ θυγάτηρ ἦν Πιξωδάρου ἐξ Ἀφνηίδοσ Καππαδοκίσσησ γυναικόσ. ἐπελθόντοσ δὲ Ἀλεξάνδρου πολιορκίαν ὑπέμεινεν, ἡ δὲ τοῦ Ἑκατόμνω θυγάτηρ Ἄδα, ἣν ὁ Πιξώδαροσ ἐξέβαλεν, ἱκετεύει τὸν Ἀλέξανδρον καὶ πείθει κατάγειν αὐτὴν εἰσ τὴν ἀφαιρεθεῖσαν βασιλείαν ὑποσχομένη ἐπὶ τὰ ἀφεστῶτα συμπράξειν αὐτῷ· τοὺσ γὰρ ἔχοντασ οἰκείουσ ὑπάρχειν αὐτῇ· παρεδίδου δὲ καὶ τὰ Ἄλινδα, ἐν ᾧ διέτριβεν αὐτή· ἐπαινέσασ δὲ καὶ βασίλισσαν ἀναδείξασ, ἁλούσησ τῆσ πόλεωσ πλὴν τῆσ ἄκρασ διττὴ δ’ ἦν, ἐκείνῃ πολιορκεῖν ἔδωκεν· ἑάλω δὲ ὀλίγῳ ὕστερον καὶ ἡ ἄκρα, πρὸσ ὀργὴν ἤδη καὶ ἀπέχθειαν τῆσ πολιορκίασ γενομένησ. ἑξῆσ δ’ ἐστὶν ἄκρα Τερμέριον Μυνδίων, καθ’ ἣν ἀντίκειται τῆσ Κῴασ ἄκρα Σκανδαρία διέχουσα τῆσ ἠπείρου σταδίουσ τετταράκοντα·

ἔστι δὲ καὶ χωρίον Τέρμερον ὑπὲρ τῆσ ἄκρασ. ἡ δὲ τῶν Κῴων πόλισ ἐκαλεῖτο τὸ παλαιὸν Ἀστυπάλαια, καὶ ᾠκεῖτο ἐν ἄλλῳ τόπῳ ὁμοίωσ ἐπὶ θαλάττῃ·

ἔπειτα διὰ στάσιν μετῴκησαν εἰσ τὴν νῦν πόλιν περὶ τὸ Σκανδάριον, καὶ μετωνόμασαν Κῶν ὁμωνύμωσ τῇ νήσῳ. ἡ μὲν οὖν πόλισ οὐ μεγάλη, κάλλιστα δὲ πασῶν συνῳκισμένη καὶ ἰδέσθαι τοῖσ καταπλέουσιν ἡδίστη. τῆσ δὲ νήσου τὸ μέγεθοσ ὅσον πεντακοσίων σταδίων καὶ πεντήκοντα· εὔκαρποσ δὲ πᾶσα, οἴνῳ δὲ καὶ ἀρίστη, καθάπερ Χίοσ καὶ Λέσβοσ· ἔχει δὲ πρὸσ νότον μὲν ἄκραν τὸν Λακητῆρα ἀφ’ οὗ ἑξήκοντα εἰσ Νίσυρον, πρὸσ δὲ τῷ Λακητῆρι χωρίον Ἁλίσαρνα, ἀπὸ δύσεωσ δὲ τὸ Δρέκανον καὶ κώμην καλουμένην Στομαλίμνην· τοῦτο μὲν οὖν ὅσον διακοσίουσ τῆσ πόλεωσ διέχει σταδίουσ· ὁ δὲ Λακητὴρ προσλαμβάνει πέντε καὶ τριάκοντα τῷ μήκει τοῦ πλοῦ. ἐν δὲ τῷ προαστείῳ τὸ Ἀσκληπιεῖον ἔστι, σφόδρα ἔνδοξον καὶ πολλῶν ἀναθημάτων μεστόν, ἐν οἷσ ἐστι καὶ ὁ Ἀπελλοῦ Ἀντίγονοσ. ἦν δὲ καὶ ἡ ἀναδυομένη Ἀφροδίτη, ἣ νῦν ἀνάκειται τῷ θεῷ Καίσαρι ἐν Ῥώμῃ, τοῦ Σεβαστοῦ ἀναθέντοσ τῷ πατρὶ τὴν ἀρχηγέτιν τοῦ γένουσ αὐτοῦ· φασὶ δὲ τοῖσ Κῴοισ ἀντὶ τῆσ γραφῆσ ἑκατὸν ταλάντων ἄφεσιν γενέσθαι τοῦ προσταχθέντοσ φόρου. φασὶ δ’ Ἱπποκράτην μάλιστα ἐκ τῶν ἐνταῦθα ἀνακειμένων θεραπειῶν γυμνάσασθαι τὰ περὶ τὰσ διαίτασ· οὗτόσ τε δή ἐστι τῶν ἐνδόξων Κῷοσ ἀνὴρ καὶ Σῖμοσ ὁ ἰατρόσ, Φιλητᾶσ τε ποιητὴσ ἅμα καὶ κριτικόσ, καὶ καθ’ ἡμᾶσ Νικίασ ὁ καὶ τυραννήσασ Κῴων, καὶ Ἀρίστων ὁ ἀκροασάμενοσ τοῦ περιπατητικοῦ καὶ κληρονομήσασ ἐκεῖνον· ἦν δὲ καὶ Θεόμνηστοσ ὁ ψάλτησ ἐν ὀνόματι, ὃσ καὶ ἀντεπολιτεύσατο τῷ Νικίᾳ. ἐν δὲ τῇ παραλίᾳ τῆσ ἠπείρου κατὰ τὴν Μυνδίαν Ἀστυπάλαιά ἐστιν ἄκρα καὶ Ζεφύριον·

εἶτ’ εὐθὺσ ἡ Μύνδοσ λιμένα ἔχουσα, καὶ μετὰ ταύτην Βαργύλια, καὶ αὕτη πόλισ· ἐν δὲ τῷ μεταξὺ Καρύανδα λιμὴν καὶ νῆσοσ ὁμώνυμοσ, ἣν ᾤκουν Καρυανδεῖσ. ἐντεῦθεν δ’ ἦν καὶ Σκύλαξ ὁ παλαιὸσ συγγραφεύσ. πλησίον δ’ ἐστὶ τῶν Βαργυλίων τὸ τῆσ Ἀρτέμιδοσ ἱερὸν τῆσ Κινδυάδοσ, ὃ πεπιστεύκασι περιύεσθαι· ἦν δέ ποτε καὶ χωρίον Κινδύη. ἐκ δὲ τῶν Βαργυλίων ἀνὴρ ἐλλόγιμοσ ἦν ὁ Ἐπικούρειοσ Πρώταρχοσ, ὁ Δημητρίου καθηγησάμενοσ τοῦ Λάκωνοσ προσαγορευθέντοσ. εἶτ’ Ιἀσὸσ ἐπὶ νήσῳ κεῖται προσκειμένη τῇ ἠπείρῳ·

ἔχει δὲ λιμένα, καὶ τὸ πλεῖστον τοῦ βίου τοῖσ ἐνθάδε ἐκ θαλάττησ· εὐοψεῖ γὰρ χώραν τ’ ἔχει παράλυπρον. καὶ δὴ καὶ διηγήματα τοιαῦτα πλάττουσιν εἰσ αὐτήν· κιθαρῳδοῦ γὰρ ἐπιδεικνυμένου τέωσ μὲν ἀκροᾶσθαι πάντασ· ὡσ δ’ ὁ κώδων ὁ κατὰ τὴν ὀψοπωλίαν ἐψόφησε, καταλιπόντασ ἀπελθεῖν ἐπὶ τὸ ὄψον πλὴν ἑνὸσ δυσκώφου· τὸν οὖν κιθαρῳδὸν προσιόντα εἰπεῖν ὅτι "ὦ ἄνθρωπε πολλήν σοι χάριν οἶδα τῆσ πρόσ με τιμῆσ καὶ φιλομουσίασ· οἱ μὲν γὰρ ἄλλοι ἅμα τῷ κώδωνοσ ἀκοῦσαι ἀπιόντεσ οἴχονται. " ὁ δέ "τί λέγεισ; ἔφη "ἤδη γὰρ ὁ κώδων ἐψόφηκεν; εἰπόντοσ δέ "εὖ σοι εἰή" ἔφη καὶ ἀναστὰσ ἀπῆλθε καὶ αὐτόσ. ἐντεῦθεν δ’ ἦν ὁ διαλεκτικὸσ Διόδωροσ ὁ Κρόνοσ προσαγορευθείσ, κατ’ ἀρχὰσ μὲν ψευδῶσ· Ἀπολλώνιοσ γὰρ ἐκαλεῖτο ὁ Κρόνοσ, ὁ ἐπιστατήσασ ἐκείνου· μετήνεγκαν δ’ ἐπ’ αὐτὸν διὰ τὴν ἀδοξίαν τοῦ κατ’ ἀλήθειαν Κρόνου. μετὰ δ’ Ιἀσὸν τὸ τῶν Μιλησίων Ποσείδιον ἔστιν.

ἐν δὲ τῇ μεσογαίᾳ τρεῖσ εἰσι πόλεισ ἀξιόλογοι, Μύλασα Στρατονίκεια Ἀλάβανδα· αἱ δὲ ἄλλαι περιπόλιοι τούτων ἢ τῶν παραλίων, ὧν εἰσιν Ἀμυζὼν Ἡράκλεια Εὔρωμοσ Χαλκήτορεσ· τούτων μὲν οὖν ἐλάττων λόγοσ. τὰ δὲ Μύλασα ἵδρυται ἐν πεδίῳ σφόδρα εὐδαίμονι·

ὑπέρκειται δὲ κατὰ κορυφὴν ὄροσ αὐτοῦ, λατόμιον λευκοῦ λίθου κάλλιστον ἔχον· τοῦτο μὲν οὖν ὄφελόσ ἐστιν οὐ μικρόν, τὴν λιθείαν πρὸσ τὰσ οἰκοδομίασ ἄφθονον καὶ ἐγγύθεν ἔχον καὶ μάλιστα πρὸσ τὰσ τῶν ἱερῶν καὶ τῶν ἄλλων δημοσίων ἔργων κατασκευάσ· τοιγάρτοι στοαῖσ τε καὶ ναοῖσ εἴ τισ ἄλλη κεκόσμηται παγκάλωσ. θαυμάζειν δ’ ἔστι τῶν ὑποβαλόντων οὕτωσ ἀλόγωσ τὸ κτίσμα ὀρθίῳ καὶ ὑπερδεξίῳ κρημνῷ· καὶ δὴ τῶν ἡγεμόνων τισ εἰπεῖν λέγεται θαυμάσασ τὸ πρᾶγμα "ταύτην γάρ" ἔφη "τὴν πόλιν ὁ κτίσασ, εἰ μὴ ἐφοβεῖτο, ἆρ’ οὐδ’ ᾐσχύνετο; ἔχουσι δ’ οἱ Μυλασεῖσ ἱερὰ δύο τοῦ Διόσ, τοῦ τε Ὀσογῶα καλουμένου καὶ Λαβραυνδηνοῦ, τὸ μὲν ἐν τῇ πόλει, τὰ δὲ Λάβραυνδα κώμη ἐστὶν ἐν τῷ ὄρει κατὰ τὴν ὑπέρθεσιν τὴν ἐξ Ἀλαβάνδων εἰσ τὰ Μύλασα ἄπωθεν τῆσ πόλεωσ· ἐνταῦθα νεώσ ἐστιν ἀρχαῖοσ καὶ ξόανον Διὸσ Στρατίου· τιμᾶται δὲ ὑπὸ τῶν κύκλῳ καὶ ὑπὸ τῶν Μυλασέων, ὁδόσ τε ἔστρωται σχεδόν τι καὶ ἑξήκοντα σταδίων μέχρι τῆσ πόλεωσ ἱερὰ καλουμένη, δι’ ἧσ πομποστολεῖται τὰ ἱερά· ἱερῶνται δ’ οἱ ἐπιφανέστατοι τῶν πολιτῶν ἀεὶ διὰ βίου. ταῦτα μὲν οὖν ἴδια τῆσ πόλεωσ. τρίτον δ’ ἐστὶν ἱερὸν τοῦ Καρίου Διὸσ κοινὸν ἁπάντων Καρῶν, οὗ μέτεστι καὶ Λυδοῖσ καὶ Μυσοῖσ ὡσ ἀδελφοῖσ. ἱστορεῖται δὲ κώμη ὑπάρξαι τὸ παλαιόν, πατρὶσ δὲ καὶ βασίλειον τῶν Καρῶν τῶν περὶ τὸν Ἑκατόμνω· πλησιάζει δὲ μάλιστα τῇ κατὰ Φύσκον θαλάττῃ ἡ πόλισ, καὶ τοῦτ’ ἐστὶν αὐτοῖσ ἐπίνειον. ἀξιολόγουσ δ’ ἔσχεν ἄνδρασ καθ’ ἡμᾶσ τὰ Μύλασα, ῥήτοράσ τε ἅμα καὶ δημαγωγοὺσ τῆσ πόλεωσ, Εὐθύδημόν τε καὶ Ὑβρέαν.

ὁ μὲν οὖν Εὐθύδημοσ ἐκ προγόνων παραλαβὼν οὐσίαν τε μεγάλην καὶ δόξαν, προσθεὶσ καὶ τὴν δεινότητα, οὐκ ἐν τῇ πατρίδι μόνον μέγασ ἦν ἀλλὰ καὶ ἐν τῇ Ἀσίᾳ τῆσ πρώτησ ἠξιοῦτο τιμῆσ· Ὑβρέᾳ δ’ ὁ πατήρ, ὡσ αὐτὸσ διηγεῖτο ἐν τῇ σχολῇ καὶ παρὰ τῶν πολιτῶν ὡμολόγητο, ἡμίονον κατέλιπε ξυλοφοροῦντα καὶ ἡμιονηγόν· διοικούμενοσ δ’ ὑπὸ τούτων ὀλίγον χρόνον, Διοτρέφουσ τοῦ Ἀντιοχέωσ ἀκροασάμενοσ ἐπανῆλθε καὶ τῷ ἀγορανομίῳ παρέδωκεν αὑτόν· ἐνταῦθα δὲ κυλινδηθεὶσ καὶ χρηματισάμενοσ μικρὰ ὡρ́μησεν ἐπὶ τὸ πολιτεύεσθαι καὶ τοῖσ ἀγοραίοισ συνακολουθεῖν, ταχὺ δὲ αὔξησιν ἔσχε καὶ ἐθαυμάσθη ἔτι μὲν καὶ Εὐθυδήμου ζῶντοσ, ἀλλὰ τελευτήσαντοσ μάλιστα, κύριοσ γενόμενοσ τῆσ πόλεωσ. ζῶν δ’ ἐπεκράτει πολὺ ἐκεῖνοσ, δυνατὸσ ὢν ἅμα καὶ χρήσιμοσ τῇ πόλει, ὥστ’ εἰ καί τι τυραννικὸν προσῆν, τοῦτ’ ἀπελύετο τῷ παρακολουθεῖν τὸ χρήσιμον. ἐπαινοῦσι γοῦν τοῦτο τοῦ Ὑβρέου ὅπερ δημηγορῶν ἐπὶ τελευτῆσ εἶπεν "Εὐθύδημε, κακὸν εἶ τῆσ πόλεωσ ἀναγκαῖον· οὔτε γὰρ μετὰ σοῦ δυνάμεθα ζῆν οὔτ’ ἄνευ σοῦ. " αὐξηθεὶσ οὖν ἐπὶ πολὺ καὶ δόξασ καὶ πολίτησ ἀγαθὸσ εἶναι καὶ ῥήτωρ ἔπταισεν ἐν τῇ πρὸσ Λαβιηνὸν ἀντιπολιτείᾳ. οἱ μὲν γὰρ ἄλλοι μεθ’ ὅπλων ἐπιόντι καὶ Παρθικῆσ συμμαχίασ, ἤδη τῶν Παρθυαίων τὴν Ἀσίαν ἐχόντων, εἶξαν ἅτε ἀόπλοι καὶ εἰρηνικοί· Ζήνων δ’ ὁ Λαοδικεὺσ καὶ Ὑβρέασ οὐκ εἶξαν, ἀμφότεροι ῥήτορεσ, ἀλλὰ ἀπέστησαν τὰσ ἑαυτῶν πόλεισ· ὁ δ’ Ὑβρέασ καὶ προσπαρώξυνε φωνῇ τινι μειράκιον εὐερέθιστον καὶ ἀνοίασ πλῆρεσ. ἐκείνου γὰρ ἀνειπόντοσ ἑαυτὸν Παρθικὸν αὐτοκράτορα "οὐκοῦν" ἔφη "κἀγὼ λέγω ἐμαυτὸν Καρικὸν αὐτοκράτορα. " ἐκ τούτου δὲ ἐπὶ τὴν πόλιν ὡρ́μησε τάγματα ἔχων ἤδη συντεταγμένα Ῥωμαίων τῶν ἐν τῇ Ἀσίᾳ· αὐτὸν μὲν οὖν οὐ κατέλαβε παραχωρήσαντα εἰσ Ῥόδον, τὴν δ’ οἰκίαν αὐτοῦ διελυμήνατο πολυτελεῖσ ἔχουσαν κατασκευὰσ καὶ διήρπασεν· ὡσ δ’ αὕτωσ καὶ τὴν πόλιν ὅλην ἐκάκωσεν. ἐκλιπόντοσ δ’ ἐκείνου τὴν Ἀσίαν ἐπανῆλθε καὶ ἀνέλαβεν ἑαυτόν τε καὶ τὴν πόλιν. περὶ μὲν οὖν Μυλάσων ταῦτα. Στρατονίκεια δ’ ἐστὶ κατοικία Μακεδόνων·

ἐκοσμήθη δὲ καὶ αὕτη κατασκευαῖσ πολυτελέσιν ὑπὸ τῶν βασιλέων. ἔστι δ’ ἐν τῇ χώρᾳ τῶν Στρατονικέων δύο ἱερά, ἐν μὲν Λαγίνοισ τὸ τῆσ Ἑκάτησ ἐπιφανέστατον πανηγύρεισ μεγάλασ συνάγον κατ’ ἐνιαυτόν, ἐγγὺσ δὲ τῆσ πόλεωσ τὸ τοῦ Χρυσαορέωσ Διὸσ κοινὸν ἁπάντων Καρῶν, εἰσ ὃ συνίασι θύσοντέσ τε καὶ βουλευσόμενοι περὶ τῶν κοινῶν· καλεῖται δὲ τὸ σύστημα αὐτῶν Χρυσαορέων, συνεστηκὸσ ἐκ κωμῶν· οἱ δὲ πλείστασ παρεχόμενοι κώμασ προέχουσι τῇ ψήφῳ, καθάπερ Κεραμιῆται· καὶ Στρατονικεῖσ δὲ τοῦ συστήματοσ μετέχουσιν οὐκ ὄντεσ τοῦ Καρικοῦ γένουσ, ἀλλ’ ὅτι κώμασ ἔχουσι τοῦ Χρυσαορικοῦ συστήματοσ. κἀνταῦθα δ’ ἀνὴρ ἀξιόλογοσ γεγένηται ῥήτωρ Μένιπποσ κατὰ τοὺσ πατέρασ ἡμῶν Κοτοκᾶσ ἐπικαλούμενοσ, ὃν μάλιστα ἐπαινεῖ τῶν κατὰ τὴν Ἀσίαν ῥητόρων ὧν ἠκροάσατο Κικέρων, ὥσ φησιν ἔν τινι γραφῇ αὐτὸσ συγκρίνων Ξενοκλεῖ καὶ τοῖσ κατ’ ἐκεῖνον ἀκμάζουσιν. ἔστι δὲ καὶ ἄλλη Στρατονίκεια ἡ πρὸσ τῷ Ταύρῳ καλουμένη, πολίχνιον προσκείμενον τῷ ὄρει. Ἀλάβανδα δὲ καὶ αὐτὴ μὲν ὑπόκειται λόφοισ δυσὶ συγκειμένοισ οὕτωσ ὥστ’ ὄψιν παρέχεσθαι κανθηλίου κατεστρωμένου.

καὶ δὴ καὶ ὁ μαλακὸσ Ἀπολλώνιοσ σκώπτων τὴν πόλιν εἴσ τε ταῦτα καὶ εἰσ τὸ τῶν σκορπίων πλῆθοσ, ἔφη αὐτὴν εἶναι σκορπίων κανθήλιον κατεστρωμένον· μεστὴ δ’ ἐστὶ καὶ αὕτη καὶ ἡ τῶν Μυλασέων πόλισ τῶν θηρίων τούτων καὶ ἡ μεταξὺ πᾶσα ὀρεινή. τρυφητῶν δ’ ἐστὶν ἀνθρώπων καὶ καπυριστῶν ἔχουσα ψαλτρίασ πολλάσ. ἄνδρεσ δ’ ἐγένοντο λόγου ἄξιοι δύο ῥήτορεσ ἀδελφοὶ Ἀλαβανδεῖσ, Μενεκλῆσ τε οὗ ἐμνήσθημεν μικρὸν ἐπάνω καὶ Ιἑροκλῆσ, καὶ οἱ μετοικήσαντεσ εἰσ τὴν Ῥόδον ὅ τε Ἀπολλώνιοσ καὶ ὁ Μόλων. πολλῶν δὲ λόγων εἰρημένων περὶ Καρῶν ὁ μάλισθ’ ὁμολογούμενόσ ἐστιν οὗτοσ ὅτι οἱ Κᾶρεσ ὑπὸ Μίνω ἐτάττοντο, τότε Λέλεγεσ καλούμενοι, καὶ τὰσ νήσουσ ᾤκουν·

εἶτ’ ἠπειρῶται γενόμενοι πολλὴν τῆσ παραλίασ καὶ τῆσ μεσογαίασ κατέσχον τοὺσ προκατέχοντασ ἀφελόμενοι· καὶ οὗτοι δ’ ἦσαν οἱ πλείουσ Λέλεγεσ καὶ Πελασγοί· πάλιν δὲ τούτουσ ἀφείλοντο μέροσ οἱ Ἕλληνεσ, Ιὤνέσ τε καὶ Δωριεῖσ. τοῦ δὲ περὶ τὰ στρατιωτικὰ ζήλου τά τε ὄχανα ποιοῦνται τεκμήρια καὶ τὰ ἐπίσημα καὶ τοὺσ λόφουσ· ἅπαντα γὰρ λέγεται Καρικά· Ἀνακρέων μέν γε φησίν διὰ δηὖτε καρικοεργέοσ ὀχάνου χεῖρα τιθέμεναι ὁ δ’ Ἀλκαῖοσ λόφον τε σείων Καρικόν. τοῦ ποιητοῦ δ’ εἰρηκότοσ οὑτωσί Μάσθλησ αὖ Καρῶν ἡγήσατο βαρβαροφώνων, οὐκ ἔχει λόγον πῶσ τοσαῦτα εἰδὼσ ἔθνη βάρβαρα μόνουσ εἴρηκε βαρβαροφώνουσ τοὺσ Κᾶρασ, βαρβάρουσ δ’ οὐδένασ·

οὔτ’ οὖν Θουκυδίδησ ὀρθῶσ· οὐδὲ γὰρ λέγεσθαί φησι βαρβάρουσ διὰ τὸ μηδὲ Ἕλληνάσ πω ἀντίπαλον εἰσ ἓν ὄνομα ἀποκεκρίσθαι· τό τε γὰρ μηδὲ Ἕλληνάσ πω ψεῦδοσ αὐτὸσ ὁ ποιητὴσ ἀπελέγχει ἀνδρόσ, τοῦ κλέοσ εὐρὺ καθ’ Ἑλλάδα καὶ μέσον Ἄργοσ. καὶ πάλιν εἴτ’ ἐθέλεισ τραφθῆναι ἀν’ Ἑλλάδα καὶ μέσον Ἄργοσ. μὴ λεγομένων τε βαρβάρων πῶσ ἔμελλεν εὖ λεχθήσεσθαι τὸ βαρβαροφώνων; οὔτε δὴ οὗτοσ εὖ οὔτ’ Ἀπολλόδωροσ ὁ γραμματικόσ, ὅτι τῷ κοινῷ ὀνόματι ἰδίωσ καὶ λοιδόρωσ ἐχρῶντο οἱ Ἕλληνεσ κατὰ τῶν Καρῶν, καὶ μάλιστα οἱ Ιὤνεσ μισοῦντεσ αὐτοὺσ διὰ τὴν ἔχθραν καὶ τὰσ συνεχεῖσ στρατείασ· ἐχρῆν γὰρ οὕτωσ βαρβάρουσ ὀνομάζειν. ἡμεῖσ δὲ ζητοῦμεν διὰ τί βαρβαροφώνουσ καλεῖ, βαρβάρουσ δ’ οὐδ’ ἅπαξ. "ὅτι" φησί "τὸ πληθυντικὸν εἰσ τὸ μέτρον οὐκ ἐμπίπτει, διὰ τοῦτ’ οὐκ εἴρηκε βαρβάρουσ. " ἀλλ’ αὕτη μὲν ἡ πτῶσισ οὐκ ἐμπίπτει, ἡ δ’ ὀρθὴ οὐ διαφέρει τῆσ Δάρδανοι Τρῶεσ καὶ Λύκιοι καὶ Δάρδανοι. τοιοῦτον δὲ καὶ τό οἱοῖ Τρώιοι ἵπποι. οὐδέ γε ὅτι τραχυτάτη ἡ γλῶττα τῶν Καρῶν· οὐ γάρ ἐστιν ἀλλὰ καὶ πλεῖστα Ἑλληνικὰ ὀνόματα ἔχει καταμεμιγμένα, ὥσ φησι Φίλιπποσ ὁ τὰ Καρικὰ γράψασ. οἶμαι δὲ τὸ βάρβαρον κατ’ ἀρχὰσ ἐκπεφωνῆσθαι οὕτωσ κατ’ ὀνοματοποιίαν ἐπὶ τῶν δυσεκφόρωσ καὶ σκληρῶσ καὶ τραχέωσ λαλούντων, ὡσ τὸ βατταρίζειν καὶ τραυλίζειν καὶ ψελλίζειν. εὐφυέστατοι γάρ ἐσμεν τὰσ φωνὰσ ταῖσ ὁμοίαισ φωναῖσ κατονομάζειν διὰ τὸ ὁμογενέσ· ᾗ δὴ καὶ πλεονάζουσιν ἐνταῦθα αἱ ὀνοματοποιίαι, οἱο͂ν τὸ κελαρύζειν καὶ κλαγγὴ δὲ καὶ ψόφοσ καὶ βοὴ καὶ κρότοσ, ὧν τὰ πλεῖστα ἤδη καὶ κυρίωσ ἐκφέρεται· πάντων δὴ τῶν παχυστομούντων οὕτωσ βαρβάρων λεγομένων, ἐφάνη τὰ τῶν ἀλλοεθνῶν στόματα τοιαῦτα, λέγω δὲ τὰ τῶν μὴ Ἑλλήνων. ἐκείνουσ οὖν ἰδίωσ ἐκάλεσαν βαρβάρουσ, ἐν ἀρχαῖσ μὲν κατὰ τὸ λοίδορον, ὡσ ἂν παχυστόμουσ ἢ τραχυστόμουσ, εἶτα κατεχρησάμεθα ὡσ ἐθνικῷ κοινῷ ὀνόματι ἀντιδιαιροῦντεσ πρὸσ τοὺσ Ἕλληνασ. καὶ γὰρ δὴ τῇ πολλῇ συνηθείᾳ καὶ ἐπιπλοκῇ τῶν βαρβάρων οὐκέτι ἐφαίνετο κατὰ παχυστομίαν καὶ ἀφυί̈αν τινὰ τῶν φωνητηρίων ὀργάνων τοῦτο συμβαῖνον, ἀλλὰ κατὰ τὰσ τῶν διαλέκτων ἰδιότητασ. ἄλλη δέ τισ ἐν τῇ ἡμετέρᾳ διαλέκτῳ ἀνεφάνη κακοστομία καὶ οἱο͂ν βαρβαροστομία, εἴ τισ ἑλληνίζων μὴ κατορθοίη, ἀλλ’ οὕτω λέγοι τὰ ὀνόματα ὡσ οἱ βάρβαροι οἱ εἰσαγόμενοι εἰσ τὸν ἑλληνισμὸν οὐκ ἰσχύοντεσ ἀρτιστομεῖν, ὡσ οὐδ’ ἡμεῖσ ἐν ταῖσ ἐκείνων διαλέκτοισ. τοῦτο δὲ μάλιστα συνέβη τοῖσ Καρσί· τῶν γὰρ ἄλλων οὔτ’ ἐπιπλεκομένων πω σφόδρα τοῖσ Ἕλλησιν, οὔτ’ ἐπιχειρούντων ἑλληνικῶσ ζῆν ἢ μανθάνειν τὴν ἡμετέραν διάλεκτον, πλὴν εἴ τινεσ σπάνιοι καὶ κατὰ τύχην ἐπεμίχθησαν καὶ κατ’ ἄνδρα ὀλίγοισ τῶν Ἑλλήνων τισίν· οὗτοι δὲ καθ’ ὅλην ἐπλανήθησαν τὴν Ἑλλάδα μισθοῦ στρατεύοντεσ. ἤδη οὖν τὸ βαρβαρόφωνον ἐπ’ ἐκείνων πυκνὸν ἦν ἀπὸ τῆσ εἰσ τὴν Ἑλλάδα αὐτῶν στρατείασ· καὶ μετὰ ταῦτα ἐπεπόλασε πολὺ μᾶλλον, ἀφ’ οὗ τάσ τε νήσουσ μετὰ τῶν Ἑλλήνων ᾤκησαν, κἀκεῖθεν εἰσ τὴν Ἀσίαν ἐκπεσόντεσ οὐδ’ ἐνταῦθα χωρὶσ Ἑλλήνων οἰκεῖν ἠδύναντο, ἐπιδιαβάντων τῶν Ιὤνων καὶ τῶν Δωριέων. ἀπὸ δὲ τῆσ αὐτῆσ αἰτίασ καὶ τὸ βαρβαρίζειν λέγεται· καὶ γὰρ τοῦτο ἐπὶ τῶν κακῶσ ἑλληνιζόντων εἰώθαμεν λέγειν, οὐκ ἐπὶ τῶν καριστὶ λαλούντων. οὕτωσ οὖν καὶ τὸ βαρβαροφωνεῖν καὶ τοὺσ βαρβαροφώνουσ δεκτέον τοὺσ κακῶσ ἑλληνίζοντασ· ἀπὸ δὲ τοῦ καρίζειν καὶ τὸ βαρβαρίζειν μετήνεγκαν εἰσ τὰσ περὶ ἑλληνισμοῦ τέχνασ καὶ τὸ σολοικίζειν, εἴτ’ ἀπὸ Σόλων εἴτ’ ἄλλωσ τοῦ ὀνόματοσ τούτου πεπλασμένου. φησὶ δὲ Ἀρτεμίδωροσ ἀπὸ Φύσκου τῆσ Ῥοδίων περαίασ ἰοῦσιν εἰσ Ἔφεσον μέχρι μὲν Λαγίνων ὀκτακοσίουσ εἶναι καὶ πεντήκοντα σταδίουσ, ἐντεῦθεν δ’ εἰσ Ἀλάβανδα πεντήκοντα ἄλλουσ καὶ διακοσίουσ, εἰσ δὲ Τράλλεισ ἑκατὸν ἑξήκοντα·

ἀλλ’ ἡ εἰσ Τράλλεισ ἐστὶ διαβάντι τὸν Μαίανδρον κατὰ μέσην που τὴν ὁδὸν ὅπου τῆσ Καρίασ οἱ ὁρ́οι· γίνονται δ’ οἱ πάντεσ ἀπὸ Φύσκου ἐπὶ τὸν Μαίανδρον κατὰ τὴν εἰσ Ἔφεσον ὁδὸν χίλιοι ἑκατὸν ὀγδοήκοντα. πάλιν ἀπὸ τοῦ Μαιάνδρου τῆσ Ιὠνίασ ἐφεξῆσ μῆκοσ ἐπιόντι κατὰ τὴν αὐτὴν ὁδὸν ἀπὸ μὲν τοῦ ποταμοῦ εἰσ Τράλλεισ ὀγδοήκοντα, εἶτ’ εἰσ Μαγνησίαν ἑκατὸν τετταράκοντα, εἰσ Ἔφεσον δ’ ἑκατὸν εἴκοσιν, εἰσ δὲ Σμύρναν τριακόσιοι εἴκοσιν, εἰσ δὲ Φώκαιαν καὶ τοὺσ ὁρ́ουσ τῆσ Ιὠνίασ ἐλάττουσ τῶν διακοσίων, ὥστε τὸ ἐπ’ εὐθείασ μῆκοσ τῆσ Ιὠνίασ εἰή ἂν κατ’ αὐτὸν μικρῷ πλέον τῶν ὀκτακοσίων. ἐπεὶ δὲ κοινή τισ ὁδὸσ τέτριπται ἅπασι τοῖσ ἐπὶ τὰσ ἀνατολὰσ ὁδοιποροῦσιν ἐξ Ἐφέσου, καὶ ταύτην ἔπεισιν. ἐπὶ μὲν τὰ Κάρουρα τῆσ Καρίασ ὁρ́ιον πρὸσ τὴν Φρυγίαν διὰ Μαγνησίασ καὶ Τραλλέων Νύσησ Ἀντιοχείασ ὁδὸσ ἑπτακοσίων καὶ τετταράκοντα σταδίων· ἐντεῦθεν δὲ ἡ Φρυγία διὰ Λαοδικείασ καὶ Ἀπαμείασ καὶ Μητροπόλεωσ καὶ Χελιδονίων· ἐπὶ μὲν οὖν τὴν ἀρχὴν τῆσ Παρωρείου, τοὺσ Ὅλμουσ, στάδιοι περὶ ἐνακοσίουσ καὶ εἴκοσιν ἐκ τῶν Καρούρων· ἐπὶ δὲ τὸ πρὸσ τῇ Λυκαονίᾳ πέρασ τῆσ Παρωρείου τὸ Τυριαῖον διὰ Φιλομηλίου μικρῷ πλείουσ τῶν πεντακοσίων, εἶθ’ ἡ Λυκαονία μέχρι Κοροπασσοῦ διὰ Λαοδικείασ τῆσ κατακεκαυμένησ ὀκτακόσιοι τετταράκοντα, ἐκ δὲ Κοροπασσοῦ τῆσ Λυκαονίασ εἰσ Γαρσάουρα, πολίχνιον τῆσ Καππαδοκίασ ἐπὶ τῶν ὁρ́ων αὐτῆσ ἱδρυμένον, ἑκατὸν εἴκοσιν· ἐντεῦθεν δ’ εἰσ Μάζακα τὴν μητρόπολιν τῶν Καππαδόκων διὰ Σοάνδου καὶ Σαδακόρων ἑξακόσιοι ὀγδοήκοντα· ἐντεῦθεν δ’ ἐπὶ τὸν Εὐφράτην μέχρι Τομίσων χωρίου τῆσ Σωφηνῆσ διὰ Ἡρφῶν πολίχνησ χίλιοι τετρακόσιοι τετταράκοντα. τὰ δ’ ἐπ’ εὐθείασ τούτοισ μέχρι τῆσ Ἰνδικῆσ τὰ αὐτὰ κεῖται καὶ παρὰ τῷ Ἀρτεμιδώρῳ ἅπερ καὶ παρὰ τῷ Ἐρατοσθένει. λέγει δὲ καὶ Πολύβιοσ περὶ τῶν ἐκεῖ μάλιστα δεῖν πιστεύειν ἐκείνῳ. ἄρχεται δὲ ἀπὸ Σαμοσάτων τῆσ Κομμαγηνῆσ, ἣ πρὸσ τῇ διαβάσει καὶ τῷ Ζεύγματι κεῖται· εἰσ δὲ Σαμόσατα ἀπὸ τῶν ὁρ́ων τῆσ Καππαδοκίασ τῶν περὶ Τόμισα ὑπερθέντι τὸν Ταῦρον σταδίουσ εἴρηκε τετρακοσίουσ καὶ πεντήκοντα.

상위

Geography (지리학)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION