헬라어 문장 검색 - Σοπηοξ́Οεδιπυσ

(소포클레스, 오이디푸스 튀란노스, episode)

χώρασ ἄνακτεσ, δόξα μοι παρεστάθη ναοὺσ ἱκέσθαι δαιμόνων, τάδ’ ἐν χεροῖν στέφη λαβούσῃ κἀπιθυμιάματα. ὑψοῦ γὰρ αἴρει θυμὸν Οἰδίπουσ ἄγαν λύπαισι παντοίαισιν· οὐδ’ ὁποῖ’ ἀνὴρ ἔννουσ τὰ καινὰ τοῖσ πάλαι τεκμαίρεται, ἀλλ’ ἐστὶ τοῦ λέγοντοσ, εἰ φόβουσ λέγοι. ὅτ’ οὖν παραινοῦσ’ οὐδὲν ἐσ πλέον ποιῶ, πρὸσ σ’, ὦ Λύκει’ Ἄπολλον, ἄγχιστοσ γὰρ εἶ, ἱκέτισ ἀφῖγμαι τοῖσδε σὺν κατεύγμασιν, ὅπωσ λύσιν τιν’ ἡμὶν εὐαγῆ πόρῃσ· ὡσ νῦν ὀκνοῦμεν πάντεσ ἐκπεπληγμένον κεῖνον βλέποντεσ ὡσ κυβερνήτην νεώσ. ἆρ’ ἂν παρ’ ὑμῶν, ὦ ξένοι, μάθοιμ’ ὅπου τὰ τοῦ τυράννου δώματ’ ἐστὶν Οἰδίπου; μάλιστα δ’ αὐτὸν εἴπατ’, εἰ κάτισθ’ ὅπου. στέγαι μὲν αἵδε, καὐτὸσ ἔνδον, ὦ ξένε· γυνὴ δὲ μήτηρ ἥδε τῶν κείνου τέκνων. ἀλλ’ ὀλβία τε καὶ ξὺν ὀλβίοισ ἀεὶ γένοιτ’, ἐκείνου γ’ οὖσα παντελὴσ δάμαρ. αὔτωσ δὲ καὶ σύ γ’, ὦ ξέν’· ἄξιοσ γὰρ εἶ τῆσ εὐεπείασ εἵνεκ’· ἀλλὰ φράζ’ ὅτου χρῄζων ἀφῖξαι χὤ τι σημῆναι θέλων. ἀγαθὰ δόμοισ τε καὶ πόσει τῷ σῷ, γύναι. τὰ ποῖα ταῦτα; παρὰ τίνοσ δ’ ἀφιγμένοσ; ἐκ τῆσ Κορίνθου· τὸ δ’ ἔποσ οὑξερῶ τάχα, ἥδοιο μέν, πῶσ δ’ οὐκ ἄν, ἀσχάλλοισ δ’ ἴσωσ. τί δ’ ἔστι; ποίαν δύναμιν ὧδ’ ἔχει διπλῆν; τύραννον αὐτὸν οὑπιχώριοι χθονὸσ τῆσ Ἰσθμίασ στήσουσιν, ὡσ ηὐδᾶτ’ ἐκεῖ. τί δ’; οὐχ ὁ πρέσβυσ Πόλυβοσ ἐγκρατὴσ ἔτι; οὐ δῆτ’, ἐπεί νιν θάνατοσ ἐν τάφοισ ἔχει. πῶσ εἶπασ; ἦ τέθνηκε Πόλυβοσ, ὦ γέρον; εἰ μὴ λέγω τἀληθέσ, ἀξιῶ θανεῖν. ὦ πρόσπολ’, οὐχὶ δεσπότῃ τάδ’ ὡσ τάχοσ μολοῦσα λέξεισ; ὦ θεῶν μαντεύματα, ἵν’ ἐστέ· τοῦτον Οἰδίπουσ πάλαι τρέμων τὸν ἄνδρ’ ἔφευγε μὴ κτάνοι, καὶ νῦν ὅδε πρὸσ τῆσ τύχησ ὄλωλεν οὐδὲ τοῦδ’ ὕπο. ὦ φίλτατον γυναικὸσ Ιὀκάστησ κάρα, τί μ’ ἐξεπέμψω δεῦρο τῶνδε δωμάτων; ἄκουε τἀνδρὸσ τοῦδε, καὶ σκόπει κλύων τὰ σέμν’ ἵν’ ἥκει τοῦ θεοῦ μαντεύματα. οὗτοσ δὲ τίσ ποτ’ ἐστὶ καὶ τί μοι λέγει; ἐκ τῆσ Κορίνθου, πατέρα τὸν σὸν ἀγγελῶν ὡσ οὐκέτ’ ὄντα Πόλυβον, ἀλλ’ ὀλωλότα. τί φῄσ, ξέν’; αὐτόσ μοι σὺ σημάντωρ γενοῦ. εἰ τοῦτο πρῶτον δεῖ μ’ ἀπαγγεῖλαι σαφῶσ, εὖ ἴσθ’ ἐκεῖνον θανάσιμον βεβηκότα. πότερα δόλοισιν ἢ νόσου ξυναλλαγῇ; σμικρὰ παλαιὰ σώματ’ εὐνάζει ῥοπή. νόσοισ ὁ τλήμων, ὡσ ἐοίκεν, ἔφθιτο. καὶ τῷ μακρῷ γε συμμετρούμενοσ χρόνῳ. φεῦ φεῦ, τί δῆτ’ ἄν, ὦ γύναι, σκοποῖτό τι τὴν Πυθόμαντιν ἑστίαν ἢ τοὺσ ἄνω κλάζοντασ ὄρνεισ, ὧν ὑφηγητῶν ἐγὼ κτενεῖν ἔμελλον πατέρα τὸν ἐμόν; ὁ δὲ θανὼν κεύθει κάτω δὴ γῆσ. ἐγὼ δ’ ὅδ’ ἐνθάδε ἄψαυστοσ ἔγχουσ· εἴ τι μὴ τὠμῷ πόθῳ κατέφθιθ’· οὕτω δ’ ἂν θανὼν εἰή ’ξ ἐμοῦ. τὰ δ’ οὖν παρόντα συλλαβὼν θεσπίσματα κεῖται παρ’ Αἵδῃ Πόλυβοσ ἄξι’ οὐδενόσ. οὔκουν ἐγώ σοι ταῦτα προύλεγον πάλαι; ηὔδασ· ἐγὼ δὲ τῷ φόβῳ παρηγόμην. μὴ νῦν ἔτ’ αὐτῶν μηδὲν ἐσ θυμὸν βάλῃσ. καὶ πῶσ τὸ μητρὸσ οὐκ ὀκνεῖν λέχοσ με δεῖ; τί δ’ ἂν φοβοῖτ’ ἄνθρωποσ ᾧ τὰ τῆσ τύχησ κρατεῖ, πρόνοια δ’ ἐστὶν οὐδενὸσ σαφήσ;

εἰκῆ κράτιστον ζῆν, ὅπωσ δύναιτό τισ. σὺ δ’ εἰσ τὰ μητρὸσ μὴ φοβοῦ νυμφεύματα· πολλοὶ γὰρ ἤδη κἀν ὀνείρασιν βροτῶν μητρὶ ξυνηυνάσθησαν. ἀλλὰ ταῦθ’ ὅτῳ παρ’ οὐδέν ἐστι, ῥᾷστα τὸν βίον φέρει. καλῶσ ἅπαντα ταῦτ’ ἂν ἐξείρητό σοι, εἰ μὴ ’κύρει ζῶσ’ ἡ τεκοῦσα· νῦν δ’ ἐπεὶ ζῇ, πᾶσ’ ἀνάγκη, κεἰ καλῶσ λέγεισ, ὀκνεῖν. καὶ μὴν μέγασ γ’ ὀφθαλμὸσ οἱ πατρὸσ τάφοι. μέγασ, ξυνίημ’· ἀλλὰ τῆσ ζώσησ φόβοσ. ποίασ δὲ καὶ γυναικὸσ ἐκφοβεῖσθ’ ὕπερ; Μερόπησ, γεραιέ, Πόλυβοσ ἧσ ᾤκει μέτα. τί δ’ ἔστ’ ἐκείνησ ὑμὶν ἐσ φόβον φέρον; θεήλατον μάντευμα δεινόν, ὦ ξένε. ἦ ῥητόν; ἢ οὐχὶ θεμιτὸν ἄλλον εἰδέναι; μάλιστά γ’· εἶπε γάρ με Λοξίασ ποτὲ χρῆναι μιγῆναι μητρὶ τἠμαυτοῦ τό τε πατρῷον αἷμα χερσὶ ταῖσ ἐμαῖσ ἑλεῖν. ὧν οὕνεχ’ ἡ Κόρινθοσ ἐξ ἐμοῦ πάλαι μακρὰν ἀπῳκεῖτ’· εὐτυχῶσ μέν, ἀλλ’ ὅμωσ τὰ τῶν τεκόντων ὄμμαθ’ ἥδιστον βλέπειν. ἦ γὰρ τάδ’ ὀκνῶν κεῖθεν ἦσθ’ ἀπόπτολισ;

πατρόσ τε χρῄζων μὴ φονεὺσ εἶναι, γέρον. τί δῆτ’ ἐγὼ οὐχὶ τοῦδε τοῦ φόβου σ’, ἄναξ, ἐπείπερ εὔνουσ ἦλθον, ἐξελυσάμην; καὶ μὴν χάριν γ’ ἂν ἀξίαν λάβοισ ἐμοῦ. καὶ μὴν μάλιστα τοῦτ’ ἀφικόμην, ὅπωσ σοῦ πρὸσ δόμουσ ἐλθόντοσ εὖ πράξαιμί τι. ἀλλ’ οὔποτ’ εἶμι τοῖσ φυτεύσασίν γ’ ὅμοῦ. ὦ παῖ, καλῶσ εἶ δῆλοσ οὐκ εἰδὼσ τί δρᾷσ. πῶσ, ὦ γεραιέ; πρὸσ θεῶν δίδασκέ με. εἰ τῶνδε φεύγεισ οὕνεκ’ εἰσ οἴκουσ μολεῖν. ταρβῶν γε μή μοι Φοῖβοσ ἐξέλθῃ σαφήσ. ἦ μὴ μίασμα τῶν φυτευσάντων λάβῃσ; τοῦτ’ αὐτό, πρέσβυ, τοῦτό μ’ εἰσαεὶ φοβεῖ. ἆρ’ οἶσθα δῆτα πρὸσ δίκησ οὐδὲν τρέμων; πῶσ δ’ οὐχί, παῖσ γ’ εἰ τῶνδε γεννητῶν ἔφυν; ὁθούνεκ’ ἦν σοι Πόλυβοσ οὐδὲν ἐν γένει. πῶσ εἶπασ; οὐ γὰρ Πόλυβοσ ἐξέφυσέ με; οὐ μᾶλλον οὐδὲν τοῦδε τἀνδρόσ, ἀλλ’ ἴσον. καὶ πῶσ ὁ φύσασ ἐξ ἴσου τῷ μηδενί; ἀλλ’ οὔ σ’ ἐγείνατ’ οὔτ’ ἐκεῖνοσ οὔτ’ ἐγώ. ἀλλ’ ἀντὶ τοῦ δὴ παῖδά μ’ ὠνομάζετο; δῶρόν ποτ’, ἴσθι, τῶν ἐμῶν χειρῶν λαβών. κᾆθ’ ὧδ’ ἀπ’ ἄλλησ χειρὸσ ἔστερξεν μέγα; ἡ γὰρ πρὶν αὐτὸν ἐξέπεισ’ ἀπαιδία. σὺ δ’ ἐμπολήσασ ἢ τυχών μ’ αὐτῷ δίδωσ; εὑρὼν ναπαίαισ ἐν Κιθαιρῶνοσ πτυχαῖσ.

ὡδοιπόρεισ δὲ πρὸσ τί τούσδε τοὺσ τόπουσ; ἐνταῦθ’ ὀρείοισ ποιμνίοισ ἐπεστάτουν. ποιμὴν γὰρ ἦσθα κἀπὶ θητείᾳ πλάνησ; σοῦ τ’, ὦ τέκνον, σωτήρ γε τῷ τότ’ ἐν χρόνῳ. τί δ’ ἄλγοσ ἴσχοντ’ ἀγκάλαισ με λαμβάνεισ; ποδῶν ἂν ἄρθρα μαρτυρήσειεν τὰ σά· οἴμοι, τί τοῦτ’ ἀρχαῖον ἐννέπεισ κακόν; λύω σ’ ἔχοντα διατόρουσ ποδοῖν ἀκμάσ. δεινόν γ’ ὄνειδοσ σπαργάνων ἀνειλόμην. ὥστ’ ὠνομάσθησ ἐκ τύχησ ταύτησ ὃσ εἶ. ὦ πρὸσ θεῶν, πρὸσ μητρὸσ ἢ πατρόσ; φράσον. οὐκ οἶδ’· ὁ δοὺσ δὲ ταῦτ’ ἐμοῦ λῷον φρονεῖ. ἦ γὰρ παρ’ ἄλλου μ’ ἔλαβεσ οὐδ’ αὐτὸσ τυχών; οὔκ, ἀλλὰ ποιμὴν ἄλλοσ ἐκδίδωσί μοι. τίσ οὗτοσ; ἦ κάτοισθα δηλῶσαι λόγῳ; τῶν Λαί̈ου δήπου τισ ὠνομάζετο. ἦ τοῦ τυράννου τῆσδε γῆσ πάλαι ποτέ; μάλιστα· τούτου τἀνδρὸσ οὗτοσ ἦν βοτήρ. ἦ κἄστ’ ἔτι ζῶν οὗτοσ, ὥστ’ ἰδεῖν ἐμέ; ὑμεῖσ γ’ ἄριστ’ εἰδεῖτ’ ἂν οὑπιχώριοι. ἔστιν τισ ὑμῶν τῶν παρεστώτων πέλασ, ὅστισ κάτοιδε τὸν βοτῆρ’ ὃν ἐννέπει, εἴτ’ οὖν ἐπ’ ἀγρῶν εἴτε κἀνθάδ’ εἰσιδών; σημήναθ’, ὡσ ὁ καιρὸσ ηὑρῆσθαι τάδε. οἶμαι μὲν οὐδέν’ ἄλλον ἢ τὸν ἐξ ἀγρῶν, ὃν κἀμάτευεσ πρόσθεν εἰσιδεῖν· ἀτὰρ ἥδ’ ἂν τάδ’ οὐχ ἥκιστ’ ἂν Ιὀκάστη λέγοι. γύναι, νοεῖσ ἐκεῖνον, ὅντιν’ ἀρτίωσ μολεῖν ἐφιέμεσθα;

τόνδ’ οὗτοσ λέγει; τί δ’ ὅντιν’ εἶπε; μηδὲν ἐντραπῇσ· τὰ δὲ ῥηθέντα βούλου μηδὲ μεμνῆσθαι μάτην. οὐκ ἂν γένοιτο τοῦθ’ ὅπωσ ἐγὼ λαβὼν σημεῖα τοιαῦτ’ οὐ φανῶ τοὐμὸν γένοσ. μὴ πρὸσ θεῶν, εἴπερ τι τοῦ σαυτοῦ βίου κήδει, ματεύσῃσ τοῦθ’· ἅλισ νοσοῦσ’ ἐγώ. θάρσει· σὺ μὲν γὰρ οὐδ’ ἐὰν τρίτησ ἐγὼ μητρὸσ φανῶ τρίδουλοσ, ἐκφανεῖ κακή. ὅμωσ πιθοῦ μοι, λίσσομαι· μὴ δρᾶ τάδε. οὐκ ἂν πιθοίμην μὴ οὐ τάδ’ ἐκμαθεῖν σαφῶσ. καὶ μὴν φρονοῦσά γ’ εὖ τὰ λῷστά σοι λέγω. τὰ λῷστα τοίνυν ταῦτά μ’ ἀλγύνει πάλαι. ὦ δύσποτμ’, εἴθε μήποτε γνοίησ ὃσ εἶ. ἄξει τισ ἐλθὼν δεῦρο τὸν βοτῆρά μοι; ταύτην δ’ ἐᾶτε πλουσίῳ χαίρειν γένει. ἰοὺ ἰού, δύστηνε· τοῦτο γάρ σ’ ἔχω μόνον προσειπεῖν, ἄλλο δ’ οὔποθ’ ὕστερον. τί ποτε βέβηκεν, Οἰδίπουσ, ὑπ’ ἀγρίασ ᾄξασα λύπησ ἡ γυνή; δέδοιχ’ ὅπωσ μὴ ’κ τῆσ σιωπῆσ τῆσδ’ ἀναρρήξει κακά. ὁποῖα χρῄζει ῥηγνύτω· τοὐμὸν δ’ ἐγώ, κεἰ σμικρόν ἐστι, σπέρμ’ ἰδεῖν βουλήσομαι. αὕτη δ’ ἴσωσ, φρονεῖ γὰρ ὡσ γυνὴ μέγα, τὴν δυσγένειαν τὴν ἐμὴν αἰσχύνεται. ἐγὼ δ’ ἐμαυτὸν παῖδα τῆσ Τύχησ νέμων τῆσ εὖ διδούσησ οὐκ ἀτιμασθήσομαι. τῆσ γὰρ πέφυκα μητρόσ· οἱ δὲ συγγενεῖσ μῆνέσ με μικρὸν καὶ μέγαν διώρισαν. τοιόσδε δ’ ἐκφὺσ οὐκ ἂν ἐξέλθοιμ’ ἔτι ποτ’ ἄλλοσ, ὥστε μὴ ’κμαθεῖν τοὐμὸν γένοσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Sophocles, Oedipus Tyrannus, episode

(소포클레스, 오이디푸스 튀란노스, episode)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION