Sophocles, Oedipus Tyrannus, episode

ἄνδρεσ πολῖται, δείν’ ἔπη πεπυσμένοσ κατηγορεῖν μου τὸν τύραννον Οἰδίπουν, πάρειμ’ ἀτλητῶν. εἰ γὰρ ἐν ταῖσ ξυμφοραῖσ ταῖσ νῦν νομίζει πρόσ γ’ ἐμοῦ πεπονθέναι λόγοισιν εἴτ’ ἔργοισιν εἰσ βλάβην φέρον, οὔτοι βίου μοι τοῦ μακραίωνοσ πόθοσ, φέροντι τήνδε βάξιν. οὐ γὰρ εἰσ ἁπλοῦν ἡ ζημία μοι τοῦ λόγου τούτου φέρει, ἀλλ’ ἐσ μέγιστον, εἰ κακὸσ μὲν ἐν πόλει, κακὸσ δὲ πρὸσ σοῦ καὶ φίλων κεκλήσομαι. ἀλλ’ ἦλθε μὲν δὴ τοῦτο τοὔνειδοσ τάχ’ ἂν ὀργῇ βιασθὲν μᾶλλον ἢ γνώμῃ φρενῶν. τοὔποσ δ’ ἐφάνθη, ταῖσ ἐμαῖσ γνώμαισ ὅτι πεισθεὶσ ὁ μάντισ τοὺσ λόγουσ ψευδεῖσ λέγοι; ηὐδᾶτο μὲν τάδ’, οἶδα δ’ οὐ γνώμῃ τίνι. ἐξ ὀμμάτων δ’ ὀρθῶν τε κἀξ ὀρθῆσ φρενὸσ κατηγορεῖτο τοὐπίκλημα τοῦτό μου; οὐκ οἶδ’· ἃ γὰρ δρῶσ’, οἱ κρατοῦντεσ οὐχ ὁρῶ. αὐτὸσ δ’ ὅδ’ ἤδη δωμάτων ἔξω περᾷ. οὗτοσ σύ, πῶσ δεῦρ’ ἦλθεσ; ἦ τοσόνδ’ ἔχεισ τόλμησ πρόσωπον ὥστε τὰσ ἐμὰσ στέγασ ἵκου, φονεὺσ ὢν τοῦδε τἀνδρὸσ ἐμφανῶσ λῃστήσ τ’ ἐναργὴσ τῆσ ἐμῆσ τυραννίδοσ; φέρ’ εἰπὲ πρὸσ θεῶν, δειλίαν ἢ μωρίαν ἰδών τιν’ ἔν μοι ταῦτ’ ἐβουλεύσω ποεῖν; ἢ τοὔργον ὡσ οὐ γνωριοῖμί σου τόδε δόλῳ προσέρπον ἢ οὐκ ἀλεξοίμην μαθών; ἆρ’ οὐχὶ μῶρόν ἐστι τοὐγχείρημά σου, ἄνευ τε πλήθουσ καὶ φίλων τυραννίδα θηρᾶν, ὃ πλήθει χρήμασίν θ’ ἁλίσκεται;