헬라어 문장 검색 - Σοπηοξ́Οεδιπυσ

(소포클레스, 오이디푸스 튀란노스, episode)

ἄνδρεσ πολῖται, δείν’ ἔπη πεπυσμένοσ κατηγορεῖν μου τὸν τύραννον Οἰδίπουν, πάρειμ’ ἀτλητῶν. εἰ γὰρ ἐν ταῖσ ξυμφοραῖσ ταῖσ νῦν νομίζει πρόσ γ’ ἐμοῦ πεπονθέναι λόγοισιν εἴτ’ ἔργοισιν εἰσ βλάβην φέρον, οὔτοι βίου μοι τοῦ μακραίωνοσ πόθοσ, φέροντι τήνδε βάξιν. οὐ γὰρ εἰσ ἁπλοῦν ἡ ζημία μοι τοῦ λόγου τούτου φέρει, ἀλλ’ ἐσ μέγιστον, εἰ κακὸσ μὲν ἐν πόλει, κακὸσ δὲ πρὸσ σοῦ καὶ φίλων κεκλήσομαι. ἀλλ’ ἦλθε μὲν δὴ τοῦτο τοὔνειδοσ τάχ’ ἂν ὀργῇ βιασθὲν μᾶλλον ἢ γνώμῃ φρενῶν. τοὔποσ δ’ ἐφάνθη, ταῖσ ἐμαῖσ γνώμαισ ὅτι πεισθεὶσ ὁ μάντισ τοὺσ λόγουσ ψευδεῖσ λέγοι; ηὐδᾶτο μὲν τάδ’, οἶδα δ’ οὐ γνώμῃ τίνι. ἐξ ὀμμάτων δ’ ὀρθῶν τε κἀξ ὀρθῆσ φρενὸσ κατηγορεῖτο τοὐπίκλημα τοῦτό μου; οὐκ οἶδ’· ἃ γὰρ δρῶσ’, οἱ κρατοῦντεσ οὐχ ὁρῶ. αὐτὸσ δ’ ὅδ’ ἤδη δωμάτων ἔξω περᾷ. οὗτοσ σύ, πῶσ δεῦρ’ ἦλθεσ; ἦ τοσόνδ’ ἔχεισ τόλμησ πρόσωπον ὥστε τὰσ ἐμὰσ στέγασ ἵκου, φονεὺσ ὢν τοῦδε τἀνδρὸσ ἐμφανῶσ λῃστήσ τ’ ἐναργὴσ τῆσ ἐμῆσ τυραννίδοσ; φέρ’ εἰπὲ πρὸσ θεῶν, δειλίαν ἢ μωρίαν ἰδών τιν’ ἔν μοι ταῦτ’ ἐβουλεύσω ποεῖν; ἢ τοὔργον ὡσ οὐ γνωριοῖμί σου τόδε δόλῳ προσέρπον ἢ οὐκ ἀλεξοίμην μαθών; ἆρ’ οὐχὶ μῶρόν ἐστι τοὐγχείρημά σου, ἄνευ τε πλήθουσ καὶ φίλων τυραννίδα θηρᾶν, ὃ πλήθει χρήμασίν θ’ ἁλίσκεται; οἶσθ’ ὡσ πόησον; ἀντὶ τῶν εἰρημένων ἴσ’ ἀντάκουσον, κᾆτα κρῖν’ αὐτὸσ μαθών. λέγειν σὺ δεινόσ, μανθάνειν δ’ ἐγὼ κακὸσ σοῦ· δυσμενῆ γὰρ καὶ βαρύν σ’ ηὑρ́ηκ’ ἐμοί. τοῦτ’ αὐτὸ νῦν μου πρῶτ’ ἄκουσον ὡσ ἐρῶ. τοῦτ’ αὐτὸ μή μοι φράζ’, ὅπωσ οὐκ εἶ κακόσ. εἴ τοι νομίζεισ κτῆμα τὴν αὐθαδίαν εἶναί τι τοῦ νοῦ χωρίσ, οὐκ ὀρθῶσ φρονεῖσ. εἴ τοι νομίζεισ ἄνδρα συγγενῆ κακῶσ δρῶν οὐχ ὑφέξειν τὴν δίκην, οὐκ εὖ φρονεῖσ. ξύμφημί σοι ταῦτ’ ἔνδικ’ εἰρῆσθαι· τὸ δὲ πάθημ’ ὁποῖον φὴσ παθεῖν, δίδασκέ με. ἔπειθεσ ἢ οὐκ ἔπειθεσ, ὡσ χρείη μ’ ἐπὶ τὸν σεμνόμαντιν ἄνδρα πέμψασθαί τινα; καὶ νῦν ἔθ’ αὑτόσ εἰμι τῷ βουλεύματι. πόσον τιν’ ἤδη δῆθ’ ὁ Λάϊοσ χρόνον δέδρακε ποῖον ἔργον; οὐ γὰρ ἐννοῶ. ἄφαντοσ ἔρρει θανασίμῳ χειρώματι; μακροὶ παλαιοί τ’ ἂν μετρηθεῖεν χρόνοι. τότ’ οὖν ὁ μάντισ οὗτοσ ἦν ἐν τῇ τέχνῃ; σοφόσ γ’ ὁμοίωσ κἀξ ἴσου τιμώμενοσ. ἐμνήσατ’ οὖν ἐμοῦ τι τῷ τότ’ ἐν χρόνῳ; οὔκουν ἐμοῦ γ’ ἑστῶτοσ οὐδαμοῦ πέλασ. ἀλλ’ οὐκ ἔρευναν τοῦ κτανόντοσ ἔσχετε; παρέσχομεν, πῶσ δ’ οὐχί; κοὐκ ἠκούσαμεν. πῶσ οὖν τόθ’ οὗτοσ ὁ σοφὸσ οὐκ ηὔδα τάδε; οὐκ οἶδ’· ἐφ’ οἷσ γὰρ μὴ φρονῶ σιγᾶν φιλῶ. τοσόνδε γ’ οἶσθα καὶ λέγοισ ἂν εὖ φρονῶν. ποῖον τόδ’; εἰ γὰρ οἶδά γ’, οὐκ ἀρνήσομαι. ὁθούνεκ’, εἰ μὴ σοὶ ξυνῆλθε, τάσδ’ ἐμὰσ οὐκ ἄν ποτ’ εἶπε Λαί̈ου διαφθοράσ. εἰ μὲν λέγει τάδ’, αὐτὸσ οἶσθ’· ἐγὼ δὲ σοῦ μαθεῖν δικαιῶ ταὔθ’ ἅπερ κἀμοῦ σὺ νῦν. ἐκμάνθαν’· οὐ γὰρ δὴ φονεὺσ ἁλώσομαι. τί δῆτ’; ἀδελφὴν τὴν ἐμὴν γήμασ ἔχεισ; ἄρνησισ οὐκ ἔνεστιν ὧν ἀνιστορεῖσ. ἄρχεισ δ’ ἐκείνῃ ταὐτὰ γῆσ ἴσον νέμων; ἃν ᾖ θέλουσα πάντ’ ἐμοῦ κομίζεται. οὔκουν ἰσοῦμαι σφῷν ἐγὼ δυοῖν τρίτοσ; ἐνταῦθα γὰρ δὴ καὶ κακὸσ φαίνει φίλοσ. οὔκ, εἰ διδοίησ γ’ ὡσ ἐγὼ σαυτῷ λόγον.

σκέψαι δὲ τοῦτο πρῶτον, εἴ τιν’ ἂν δοκεῖσ ἄρχειν ἑλέσθαι ξὺν φόβοισι μᾶλλον ἢ ἄτρεστον εὕδοντ’, εἰ τά γ’ αὔθ’ ἕξει κράτη. ἐγὼ μὲν οὖν οὔτ’ αὐτὸσ ἱμείρων ἔφυν τύραννοσ εἶναι μᾶλλον ἢ τύραννα δρᾶν, οὔτ’ ἄλλοσ ὅστισ σωφρονεῖν ἐπίσταται. νῦν μὲν γὰρ ἐκ σοῦ πάντ’ ἄνευ φόβου φέρω, εἰ δ’ αὐτὸσ ἦρχον, πολλὰ κἂν ἄκων ἔδρων. πῶσ δῆτ’ ἐμοὶ τυραννὶσ ἡδίων ἔχειν ἀρχῆσ ἀλύπου καὶ δυναστείασ ἔφυ; οὔπω τοσοῦτον ἠπατημένοσ κυρῶ ὥστ’ ἄλλα χρῄζειν ἢ τὰ σὺν κέρδει καλά. νῦν πᾶσι χαίρω, νῦν με πᾶσ ἀσπάζεται, νῦν οἱ σέθεν χρῄζοντεσ ἐκκαλοῦσί με· τὸ γὰρ τυχεῖν αὐτοῖσι πᾶν ἐνταῦθ’ ἔνι. πῶσ δῆτ’ ἐγὼ κεῖν’ ἂν λάβοιμ’ ἀφεὶσ τάδε; οὐκ ἂν γένοιτο νοῦσ κακὸσ καλῶσ φρονῶν. ἀλλ’ οὔτ’ ἐραστὴσ τῆσδε τῆσ γνώμησ ἔφυν οὔτ’ ἂν μετ’ ἄλλου δρῶντοσ ἂν τλαίην ποτέ. καὶ τῶνδ’ ἔλεγχον τοῦτο μὲν Πυθώδ’ ἰὼν πεύθου τὰ χρησθέντ’ εἰ σαφῶσ ἤγγειλά σοι· τοῦτ’ ἄλλ’, ἐάν με τῷ τερασκόπῳ λάβῃσ κοινῇ τι βουλεύσαντα, μή μ’ ἁπλῇ κτάνῃσ ψήφῳ, διπλῇ δέ, τῇ τ’ ἐμῇ καὶ σῇ, λαβών· γνώμῃ δ’ ἀδήλῳ μή με χωρὶσ αἰτιῶ. οὐ γὰρ δίκαιον οὔτε τοὺσ κακοὺσ μάτην χρηστοὺσ νομίζειν οὔτε τοὺσ χρηστοὺσ κακούσ. φίλον γὰρ ἐσθλὸν ἐκβαλεῖν ἴσον λέγω καὶ τὸν παρ’ αὑτῷ βίοτον, ὃν πλεῖστον, φιλεῖ. ἀλλ’ ἐν χρόνῳ γνώσει τάδ’ ἀσφαλῶσ, ἐπεὶ χρόνοσ δίκαιον ἄνδρα δείκνυσιν μόνοσ· κακὸν δὲ κἂν ἐν ἡμέρᾳ γνοίησ μιᾷ. καλῶσ ἔλεξεν εὐλαβουμένῳ πεσεῖν, ἄναξ·

φρονεῖν γὰρ οἱ ταχεῖσ οὐκ ἀσφαλεῖσ. ὅταν ταχύσ τισ οὑπιβουλεύων λάθρᾳ χωρῇ, ταχὺν δεῖ κἀμὲ βουλεύειν πάλιν· εἰ δ’ ἡσυχάζων προσμενῶ, τὰ τοῦδε μὲν πεπραγμέν’ ἔσται, τἀμὰ δ’ ἡμαρτημένα. τί δῆτα χρῄζεισ; ἦ με γῆσ ἔξω βαλεῖν; ἥκιστα· θνῄσκειν, οὐ φυγεῖν σε βούλομαι. ὡσ ἂν προδείξῃσ οἱο͂́ν ἐστι τὸ φθονεῖν. ὡσ οὐχ ὑπείξων οὐδὲ πιστεύσων λέγεισ; <> οὐ γὰρ φρονοῦντά σ’ εὖ βλέπω. τὸ γοῦν ἐμόν. ἀλλ’ ἐξ ἴσου δεῖ κἀμόν. ἀλλ’ ἔφυσ κακόσ. εἰ δὲ ξυνίησ μηδέν; ἀρκτέον γ’ ὅμωσ. οὔτοι κακῶσ γ’ ἄρχοντοσ. ὦ πόλισ πόλισ. κἀμοὶ πόλεωσ μέτεστιν, οὐχί σοι μόνῳ. παύσασθ’, ἄνακτεσ· καιρίαν δ’ ὑμῖν ὁρῶ τήνδ’ ἐκ δόμων στείχουσαν Ιὀκάστην, μεθ’ ἧσ τὸ νῦν παρεστὸσ νεῖκοσ εὖ θέσθαι χρεών. τί τὴν ἄβουλον, ὦ ταλαίπωροι, στάσιν γλώσσησ ἐπήρασθ’ οὐδ’ ἐπαισχύνεσθε γῆσ οὕτω νοσούσησ ἴδια κινοῦντεσ κακά;

οὐκ εἶ σύ τ’ οἴκουσ σύ τε, Κρέων, κατὰ στέγασ, καὶ μὴ τὸ μηδὲν ἄλγοσ εἰσ μέγ’ οἴσετε; ὅμαιμε, δεινά μ’ Οἰδίπουσ ὁ σὸσ πόσισ δρᾶσαι δικαιοῖ δυοῖν ἀποκρίνασ κακοῖν ἢ γῆσ ἀπῶσαι πατρίδοσ ἢ κτεῖναι λαβών. ξύμφημι· δρῶντα γάρ νιν, ὦ γύναι, κακῶσ εἴληφα τοὐμὸν σῶμα σὺν τέχνῃ κακῇ. μή νυν ὀναίμην, ἀλλ’ ἀραῖοσ, εἴ σέ τι δέδρακ’, ὀλοίμην, ὧν ἐπαιτιᾷ με δρᾶν. ὦ πρὸσ θεῶν πίστευσον, Οἰδίπουσ, τάδε, μάλιστα μὲν τόνδ’ ὁρ́κον αἰδεσθεὶσ θεῶν, ἔπειτα κἀμὲ τούσδε θ’ οἳ πάρεισί σοι.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Sophocles, Oedipus Tyrannus, episode

(소포클레스, 오이디푸스 튀란노스, episode)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION