Sophocles, Oedipus at Colonus, episode 1:

(소포클레스, Oedipus at Colonus, episode 1:)

ἀλλ’ ἐξερῶ· καλῶσ γὰρ ἐξηγεῖ σύ μοι· πρῶτον μὲν αὐτὸν τὸν θεὸν ποιούμενοσ ἀρωγόν, ἔνθεν μ’ ὧδ’ ἀνέστησεν μολεῖν ὁ τῆσδε τῆσ γῆσ κοίρανοσ, διδοὺσ ἐμοὶ λέξαι τ’ ἀκοῦσαί τ’ ἀσφαλεῖ σὺν ἐξόδῳ. καὶ ταῦτ’ ἀφ’ ὑμῶν, ὧ ξένοι, βουλήσομαι καὶ ταῖνδ’ ἀδελφαῖν καὶ πατρὸσ κυρεῖν ἐμοί. ἃ δ’ ἦλθον, ἤδη σοι θέλω λέξαι, πάτερ. γῆσ ἐκ πατρῴασ ἐξελήλαμαι φυγάσ, τοῖσ σοῖσ πανάρχοισ οὕνεκ’ ἐνθακεῖν θρόνοισ γονῇ πεφυκὼσ ἠξίουν γεραίτεροσ. ἀνθ’ ὧν μ’ Ἐτεοκλῆσ, ὢν φύσει νεώτεροσ, γῆσ ἐξέωσεν, οὔτε νικήσασ λόγῳ οὔτ’ εἰσ ἔλεγχον χειρὸσ οὐδ’ ἔργου μολών, πόλιν δὲ πείσασ. ὧν ἐγὼ μάλιστα μὲν τὴν σὴν ἐρινὺν αἰτίαν εἶναι λέγω. ἔπειτα κἀπὸ μάντεων ταύτῃ κλύω. ἐπεὶ γὰρ ἦλθον Ἄργοσ ἐσ τὸ Δωρικόν, λαβὼν Ἄδραστον πενθερόν, ξυνωμότασ ἔστησ’ ἐμαυτῷ γῆσ ὅσοιπερ Ἀπίασ πρῶτοι καλοῦνται καὶ τετίμηνται δόρει, ὅπωσ τὸν ἑπτάλογχον ἐσ Θήβασ στόλον ξὺν τοῖσδ’ ἀγείρασ ἢ θάνοιμι πανδίκωσ ἢ τοὺσ τάδ’ ἐκπράξαντασ ἐκβάλοιμι γῆσ. εἰε͂ν· τί δῆτα νῦν ἀφιγμένοσ κυρῶ; σοὶ προστροπαίουσ, ὦ πάτερ, λιτὰσ ἔχων αὐτόσ τ’ ἐμαυτοῦ ξυμμάχων τε τῶν ἐμῶν, οἳ νῦν σὺν ἑπτὰ τάξεσιν σὺν ἑπτά τε λόγχαισ τὸ Θήβησ πέδιον ἀμφεστᾶσι πᾶν· οἱο͂σ δορυσσοῦσ Ἀμφιάρεωσ, τὰ πρῶτα μὲν δόρει κρατύνων, πρῶτα δ’ οἰωνῶν ὁδοῖσ· ὁ δεύτεροσ δ’ Αἰτωλὸσ Οἰνέωσ τόκοσ Τυδεύσ. τρίτοσ δ’ Ἐτέοκλοσ, Ἀργεῖοσ γεγώσ· τέταρτον Ἱππομέδοντ’ ἀπέστειλεν πατὴρ Ταλαόσ· ὁ πέμπτοσ δ’ εὔχεται κατασκαφῇ Καπανεὺσ τὸ Θήβησ ἄστυ δῃώσειν πυρί· ἕκτοσ δὲ Παρθενοπαῖοσ Ἀρκὰσ ὄρνυται, ἐπώνυμοσ τῆσ πρόσθεν ἀδμήτησ χρόνῳ μητρὸσ λοχευθείσ, πιστὸσ Ἀταλάντησ γόνοσ· ἐγὼ δὲ σόσ, κεἰ μὴ σόσ, ἀλλὰ τοῦ κακοῦ πότμου φυτευθείσ, σόσ γέ τοι καλούμενοσ, ἄγω τὸν Ἄργουσ ἄφοβον ἐσ Θήβασ στρατόν. οἵ σ’ ἀντὶ παίδων τῶνδε καὶ ψυχῆσ, πάτερ, ἱκετεύομεν ξύμπαντεσ ἐξαιτούμενοι μῆνιν βαρεῖαν εἰκαθεῖν ὁρμωμένῳ τῷδ’ ἀνδρὶ τοὐμοῦ πρὸσ κασιγνήτου τίσιν, ὅσ μ’ ἐξέωσε κἀπεσύλησεν πάτρασ. εἰ γάρ τι πιστόν ἐστιν ἐκ χρηστηρίων, οἷσ ἂν σὺ προσθῇ, τοῖσδ’ ἔφασκ’ εἶναι κράτοσ. πρὸσ νῦν σε κρηνῶν καὶ θεῶν ὁμογνίων αἰτῶ πιθέσθαι καὶ παρεικαθεῖν, ἐπεὶ πτωχοὶ μὲν ἡμεῖσ καὶ ξένοι, ξένοσ δὲ σύ. ἄλλουσ δὲ θωπεύοντεσ οἰκοῦμεν σύ τε κἀγώ, τὸν αὐτὸν δαίμον’ ἐξειληχότεσ. ὁ δ’ ἐν δόμοισ τύραννοσ, ὦ τάλασ ἐγώ, κοινῇ καθ’ ἡμῶν ἐγγελῶν ἁβρύνεται· ὅν, εἰ σὺ τἠμῇ ξυμπαραστήσει φρενί, βραχεῖ σὺν ὄγκῳ καὶ χρόνῳ διασκεδῶ. ὥστ’ ἐν δόμοισι τοῖσι σοῖσ στήσω σ’ ἄγων. στήσω δ’ ἐμαυτόν, κεῖνον ἐκβαλὼν βίᾳ. καὶ ταῦτα σοῦ μὲν ξυνθέλοντοσ ἔστι μοι κομπεῖν, ἄνευ σοῦ δ’ οὐδὲ σωθῆναι σθένω.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION