헬라어 문장 검색 - Σοπηοξ́Οεδιπυσ́01́

(소포클레스, Oedipus at Colonus, episode)

τέκνον τυφλοῦ γέροντοσ Ἀντιγόνη, τίνασ χώρουσ ἀφίγμεθ’ ἢ τίνων ἀνδρῶν πόλιν; τίσ τὸν πλανήτην Οἰδίπουν καθ’ ἡμέραν τὴν νῦν σπανιστοῖσ δέξεται δωρήμασιν; σμικρὸν μὲν ἐξαιτοῦντα, τοῦ σμικροῦ δ’ ἔτι μεῖον φέροντα, καὶ τόδ’ ἐξαρκοῦν ἐμοί· στέργειν γὰρ αἱ πάθαι με χὠ χρόνοσ ξυνὼν μακρὸσ διδάσκει καὶ τὸ γενναῖον τρίτον. ἀλλ’, ὦ τέκνον, θάκησιν εἴ τινα βλέπεισ ἢ πρὸσ βεβήλοισ ἢ πρὸσ ἄλσεσιν θεῶν, στῆσόν με κἀξίδρυσον, ὡσ πυθώμεθα ὅπου ποτ’ ἐσμέν· μανθάνειν γὰρ ἥκομεν ξένοι πρὸσ ἀστῶν, ἃν δ’ ἀκούσωμεν τελεῖν. πάτερ ταλαίπωρ’ Οἰδίπουσ, πύργοι μέν, οἳ πόλιν στέγουσιν, ὡσ ἀπ’ ὀμμάτων, πρόσω· χῶροσ δ’ ὅδ’ ἱερόσ, ὡσ ἀπεικάσαι, βρύων δάφνησ, ἐλαίασ, ἀμπέλου· πυκνόπτεροι δ’ εἴσω κατ’ αὐτὸν εὐστομοῦσ’ ἀηδόνεσ· οὗ κῶλα κάμψον τοῦδ’ ἐπ’ ἀξέστου πέτρου· μακρὰν γὰρ ὡσ γέροντι προὐστάλησ ὁδόν. κάθιζέ νύν με καὶ φύλασσε τὸν τυφλόν. χρόνου μὲν οὕνεκ’ οὐ μαθεῖν με δεῖ τόδε. ἔχεισ διδάξαι δή μ’ ὅποι καθέσταμεν; τὰσ γοῦν Ἀθήνασ οἶδα, τὸν δὲ χῶρον οὔ. πᾶσ γάρ τισ ηὔδα τοῦτό γ’ ἡμὶν ἐμπόρων. ἀλλ’ ὅστισ ὁ τόποσ ἦ μάθω μολοῦσά ποι; ναί, τέκνον, εἴπερ ἐστί γ’ ἐξοικήσιμοσ. ἀλλ’ ἐστὶ μὴν οἰκητόσ· οἰόμαι δὲ δεῖν οὐδέν· πέλασ γὰρ ἄνδρα τόνδε νῷν ὁρῶ. ἦ δεῦρο προσστείχοντα κἀξορμώμενον; καὶ δὴ μὲν οὖν παρόντα· χὤ τί σοι λέγειν εὔκαιρόν ἐστιν, ἔννεφ’, ὡσ ἀνὴρ ὅδε. ὦ ξεῖν’, ἀκούων τῆσδε τῆσ ὑπέρ τ’ ἐμοῦ αὑτῆσ θ’ ὁρώσησ, οὕνεχ’ ἡμὶν αἴσιοσ σκοπὸσ προσήκεισ ὧν ἀδηλοῦμεν φράσαι ‐ πρὶν νῦν τὰ πλείον’ ἱστορεῖν, ἐκ τῆσδ’ ἕδρασ ἔξελθ’·

ἔχεισ γὰρ χῶρον οὐχ ἁγνὸν πατεῖν. τίσ δ’ ἔσθ’ ὁ χῶροσ; τοῦ θεῶν νομίζεται; ἄθικτοσ οὐδ’ οἰκητόσ· αἱ γὰρ ἔμφοβοι θεαί σφ’ ἔχουσι, Γῆσ τε καὶ Σκότου κόραι. τίνων τὸ σεμνὸν ὄνομ’ ἂν εὐξαίμην κλύων; τὰσ πάνθ’ ὁρώσασ Εὐμενίδασ ὅ γ’ ἐνθάδ’ ἂν εἴποι λεώσ νιν· ἄλλα δ’ ἀλλαχοῦ καλά. ἀλλ’ ἵλεῳ μὲν τὸν ἱκέτην δεξαίατο· ὡσ οὐχ ἕδρασ γῆσ τῆσδ’ ἂν ἐξέλθοιμ’ ἔτι. τί δ’ ἐστὶ τοῦτο; ξυμφορᾶσ ξύνθημ’ ἐμῆσ. ἀλλ’ οὐδ’ ἐμοί τοι τοὐξανιστάναι πόλεωσ δίχ’ ἐστὶ θάρσοσ, πρίν γ’ ἂν ἐνδείξω τί δρῶ. πρόσ νυν θεῶν, ὦ ξεῖνε, μή μ’ ἀτιμάσῃσ, τοιόνδ’ ἀλήτην, ὧν σε προστρέπω φράσαι. σήμαινε, κοὐκ’ ἄτιμοσ ἔκ γ’ ἐμοῦ φανεῖ. τίσ ἔσθ’ ὁ χῶροσ δῆτ’, ἐν ᾧ βεβήκαμεν; ὅσ’ οἶδα κἀγὼ πάντ’ ἐπιστήσει κλύων· χῶροσ μὲν ἱερὸσ πᾶσ ὅδ’ ἔστ’· ἔχει δέ νιν σεμνὸσ Ποσειδῶν· ἐν δ’ ὁ πυρφόροσ θεὸσ Τιτὰν Προμηθεύσ· ὃν δ’ ἐπιστείβεισ τόπον, χθονὸσ καλεῖται τῆσδε χαλκόπουσ ὀδόσ, ἔρεισμ’ Ἀθηνῶν· οἱ δὲ πλησίοι γύαι τόνδ’ ἱππότην Κολωνὸν εὔχονται σφίσιν ἀρχηγὸν εἶναι καὶ φέρουσι τοὔνομα τὸ τοῦδε κοινὸν πάντεσ ὠνομασμένοι. τοιαῦτά σοι ταῦτ’ ἐστίν, ὦ ξέν’, οὐ λόγοισ τιμώμεν’, ἀλλὰ τῇ ξυνουσίᾳ πλέον. ἦ γάρ τινεσ ναίουσι τούσδε τοὺσ τόπουσ; καὶ κάρτα, τοῦδε τοῦ θεοῦ γ’ ἐπώνυμοι. ἄρχει τισ αὐτῶν ἢ ’πὶ τῷ πλήθει λόγοσ; ἐκ τοῦ κατ’ ἄστυ βασιλέωσ τάδ’ ἄρχεται. οὗτοσ δὲ τίσ λόγῳ τε καὶ σθένει κρατεῖ; Θησεὺσ καλεῖται, τοῦ πρὶν Αἰγέωσ τόκοσ. ἆρ’ ἄν τισ αὐτῷ πομπὸσ ἐξ ὑμῶν μόλοι; ὡσ πρὸσ τί λέξων ἢ καταρτύσων μολεῖν; ὡσ ἂν προσαρκῶν σμικρὰ κερδάνῃ μέγα. καὶ τίσ πρὸσ ἀνδρὸσ μὴ βλέποντοσ ἄρκεσισ; ὅσ’ ἂν λέγωμεν πάνθ’ ὁρῶντα λέξομεν. οἶσθ’, ὦ ξέν’, ὡσ νῦν μὴ σφαλῇσ;

ἐπείπερ εἰ γενναῖοσ, ὡσ ἰδόντι, πλὴν τοῦ δαίμονοσ, αὐτοῦ μέν’ οὗπερ κἀφάνησ, ἑώσ ἐγὼ τοῖσ ἐνθάδ’ αὐτοῦ μὴ κατ’ ἄστυ δημόταισ λέξω τάδ’ ἐλθών· οἵδε γὰρ κρινοῦσί σοι εἰ χρή σε μίμνειν ἢ πορεύεσθαι πάλιν. ὦ τέκνον, ἦ βέβηκεν ἡμὶν ὁ ξένοσ; βέβηκεν, ὥστε πᾶν ἐν ἡσύχῳ, πάτερ, ἔξεστι φωνεῖν, ὡσ ἐμοῦ μόνησ πέλασ. ὦ πότνιαι δεινῶπεσ, εὖτε νῦν ἕδρασ πρώτων ἐφ’ ὑμῶν τῆσδε γῆσ ἔκαμψ’ ἐγώ, Φοίβῳ τε κἀμοὶ μὴ γένησθ’ ἀγνώμονεσ, ὅσ μοι, τὰ πόλλ’ ἐκεῖν’ ὅτ’ ἐξέχρη κακά, ταύτην ἔλεξε παῦλαν ἐν χρόνῳ μακρῷ, ἐλθόντι χώραν τερμίαν, ὅπου θεῶν σεμνῶν ἕδραν λάβοιμι καὶ ξενόστασιν, ἐνταῦθα κάμψειν τὸν ταλαίπωρον βίον, κέρδη μὲν οἰκήσαντα τοῖσ δεδεγμένοισ, ἄτην δὲ τοῖσ πέμψασιν, οἵ μ’ ἀπήλασαν· σημεῖα δ’ ἥξειν τῶνδέ μοι παρηγγύα, ἢ σεισμὸν ἢ βροντήν τιν’ ἢ Διὸσ σέλασ, ἔγνωκα μέν νυν ὥσ με τήνδε τὴν ὁδὸν οὐκ ἔσθ’ ὅπωσ οὐ πιστὸν ἐξ ὑμῶν πτερὸν ἐξήγαγ’ εἰσ τόδ’ ἄλσοσ· οὐ γὰρ ἄν ποτε πρώταισιν ὑμῖν ἀντέκυρσ’ ὁδοιπορῶν, νήφων ἀοίνοισ, κἀπὶ σεμνὸν ἑζόμην βάθρον τόδ’ ἀσκέπαρνον. ἀλλά μοι, θεαί, βίου κατ’ ὀμφὰσ τὰσ Ἀπόλλωνοσ δότε πέρασιν ἤδη καὶ καταστροφήν τινα, εἰ μὴ δοκῶ τι μειόνωσ ἔχειν, ἀεὶ μόχθοισ λατρεύων τοῖσ ὑπερτάτοισ βροτῶν. ἴτ’, ὦ γλυκεῖαι παῖδεσ ἀρχαίου Σκότου, ἴτ’, ὦ μεγίστησ Παλλάδοσ καλούμεναι πασῶν Ἀθῆναι τιμιωτάτη πόλισ, οἰκτίρατ’ ἀνδρὸσ Οἰδίπου τόδ’ ἄθλιον εἴδωλον· οὐ γὰρ δὴ τόδ’ ἀρχαῖον δέμασ. σίγα· πορεύονται γὰρ οἵδε δή τινεσ χρόνῳ παλαιοί, σῆσ ἕδρασ ἐπίσκοποι. σιγήσομαί τε καὶ σύ μ’ ἐξ ὁδοῦ πόδα κρύψον κατ’ ἄλσοσ, τῶνδ’ ἑώσ ἂν ἐκμάθω τίνασ λόγουσ ἐροῦσιν· ἐν γὰρ τῷ μαθεῖν ἔνεστιν ηὑλάβεια τῶν ποιουμένων.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Sophocles, Oedipus at Colonus, episode

(소포클레스, Oedipus at Colonus, episode)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION