헬라어 문장 검색 - Σοπηοξ́Οεδιπυσ́09́

(소포클레스, Oedipus at Colonus, episode)

ποῦ ποῦ; τί φήσ; πῶσ εἶπασ; ὦ πάτερ πάτερ, τίσ ἂν θεῶν σοι τόνδ’ ἄριστον ἄνδρ’ ἰδεῖν δοίη, τὸν ἡμᾶσ δεῦρο προσπέμψαντά σοι; ὦ τέκνον, ἦ πάρεστον; αἵδε γὰρ χέρεσ Θησέωσ ἔσωσαν φιλτάτων τ’ ὀπαόνων. προσέλθετ’ ὦ παῖ, πατρὶ καὶ τὸ μηδαμὰ ἐλπισθὲν ἥξειν σῶμα βαστάσαι δότε. αἰτεῖσ ἃ τεύξει· σὺν πόθῳ γὰρ ἡ χάρισ. ποῦ δῆτα, ποῦ ’στόν; αἵδ’ ὁμοῦ πελάζομεν. ὦ φίλτατ’ ἔρνη. τῷ τεκόντι πᾶν φίλον. ὦ σκῆπτρα φωτόσ. δυσμόρου γε δύσμορα. ἔχω τὰ φίλτατ’, οὐδ’ ἔτ’ ἂν πανάθλιοσ θανὼν ἂν εἰήν σφῷν παρεστώσαιν ἐμοί. ἐρείσατ’, ὦ παῖ, πλευρὸν ἀμφιδέξιον ἐμφύντε τῷ φύσαντι, κἀναπαύσατον τοῦ πρόσθ’ ἐρήμου τοῦδε δυστήνου πλάνου. καί μοι τὰ πραχθέντ’ εἴπαθ’ ὡσ βράχιστ’, ἐπεὶ ταῖσ τηλικαῖσδε σμικρὸσ ἐξαρκεῖ λόγοσ. ὅδ’ ἔσθ’ ὁ σώσασ· τοῦδε χρὴ κλύειν, πάτερ, οὗ κἄστι τοὔργον· τοὐμὸν ὧδ’ ἔσται βραχύ. ὦ ξεῖνε, μὴ θαύμαζε, πρὸσ τὸ λιπαρὲσ τέκν’ εἰ φανέντ’ ἀέλπτα μηκύνω λόγον. ἐπίσταμαι γὰρ τήνδε τὴν ἐσ τάσδε μοι τέρψιν παρ’ ἄλλου μηδενὸσ πεφασμένην· σὺ γάρ νιν ἐξέσωσασ, οὐκ ἄλλοσ βροτῶν. καί σοι θεοὶ πόροιεν ὡσ ἐγὼ θέλω, αὐτῷ τε καὶ γῇ τῇδ’, ἐπεὶ τό γ’ εὐσεβὲσ μόνοισ παρ’ ὑμῖν ηὑρ͂ον ἀνθρώπων ἐγὼ καὶ τοὐπιεικὲσ καὶ τὸ μὴ ψευδοστομεῖν. εἰδὼσ δ’ ἀμύνω τοῖσδε τοῖσ λόγοισ τάδε· ἔχω γὰρ ἅχω διὰ σὲ κοὐκ ἄλλον βροτῶν· καί μοι χέρ’, ὦναξ, δεξιὰν ὄρεξον, ὡσ ψαύσω φιλήσω τ’, εἰ θέμισ, τὸ σὸν κάρα. καίτοι τί φωνῶ; πῶσ σ’ ἂν ἄθλιοσ γεγὼσ θιγεῖν θελήσαιμ’ ἀνδρόσ, ᾧ τίσ οὐκ ἔνι κηλὶσ κακῶν ξύνοικοσ; οὐκ ἔγωγέ σε, οὐδ’ οὖν ἐάσω· τοῖσ γὰρ ἐμπείροισ βροτῶν μόνοισ οἱο͂́ν τε συνταλαιπωρεῖν τάδε. σὺ δ’ αὐτόθεν μοι χαῖρε καὶ τὰ λοιπά μου μέλου δικαίωσ, ὥσπερ ἐσ τόδ’ ἡμέρασ. οὔτ’ εἴ τι μῆκοσ τῶν λόγων ἔθου πλέον, τέκνοισι τερφθεὶσ τοῖσδε, θαυμάσασ ἔχω, οὔτ’ εἰ πρὸ τοὐμοῦ προύλαβεσ τὰ τῶνδ’ ἔπη. βάροσ γὰρ ἡμᾶσ οὐδὲν ἐκ τούτων ἔχει. οὐ γὰρ λόγοισι τὸν βίον σπουδάζομεν λαμπρὸν ποεῖσθαι μᾶλλον ἢ τοῖσ δρωμένοισ. δείκνυμι δ’· ὧν γὰρ ὤμοσ’ οὐκ ἐψευσάμην οὐδέν σε, πρέσβυ· τάσδε γὰρ πάρειμ’ ἄγων ζώσασ, ἀκραιφνεῖσ τῶν κατηπειλημένων. χὤπωσ μὲν ἁγὼν ᾑρέθη, τί δεῖ μάτην κομπεῖν, ἅ γ’ εἴσει καὐτὸσ ἐκ ταύταιν ξυνών; λόγοσ δ’ ὃσ ἐμπέπτωκεν ἀρτίωσ ἐμοὶ στείχοντι δεῦρο, συμβαλοῦ γνώμην, ἐπεὶ σμικρὸσ μὲν εἰπεῖν, ἄξιοσ δὲ θαυμάσαι· πρᾶγοσ δ’ ἀτίζειν οὐδὲν ἄνθρωπον χρεών. τί δ’ ἔστι, τέκνον Αἰγέωσ; δίδασκέ με ὡσ μὴ εἰδότ’ αὐτὸν μηδὲν ὧν σὺ πυνθάνει. φασίν τιν’ ἡμῖν ἄνδρα, σοὶ μὲν ἔμπολιν οὐκ ὄντα, συγγενῆ δέ, προσπεσόντα πωσ βωμῷ καθῆσθαι τῷ Ποσειδῶνοσ, παρ’ ᾧ θύων ἔκυρον, ἡνίχ’ ὡρμώμην ἐγώ. ποδαπόν; τί προσχρῄζοντα τῷ θακήματι· οὐκ οἶδα πλὴν ἕν· σοῦ γάρ, ὡσ λέγουσί μοι, βραχύν τιν’ αἰτεῖ μῦθον οὐκ ὄγκου πλέων. ποῖόν τιν’; οὐ γὰρ ἥδ’ ἕδρα σμικροῦ λόγου. σοὶ φασὶν αὐτὸν ἐσ λόγουσ ἐλθεῖν μόνον αἰτεῖν ἀπελθεῖν τ’ ἀσφαλῶσ τῆσ δεῦρ’ ὁδοῦ. τίσ δῆτ’ ἂν εἰή τήνδ’ ὁ προσθακῶν ἕδραν; ὁρ́α κατ’ Ἄργοσ εἴ τισ ὑμὶν ἐγγενὴσ ἔσθ’, ὅστισ ἄν σου τοῦτο προσχρῄζοι τυχεῖν. ὦ φίλτατε, σχὲσ οὗπερ εἶ. τί δ’ ἔστι σοι; μή μου δεηθῇσ. πράγματοσ ποίου; λέγε. ἔξοιδ’ ἀκούων τῶνδ’ ὅσ ἐσθ’ ὁ προστάτησ. καὶ τίσ ποτ’ ἐστὶν ὅν γ’ ἐγὼ ψέξαιμί τι; παῖσ οὑμόσ, ὦναξ, στυγνόσ, οὗ λόγων ἐγὼ ἄλγιστ’ ἂν ἀνδρῶν ἐξανασχοίμην κλύων. τί δ’; οὐκ ἀκούειν ἔστι καὶ μὴ δρᾶν ἃ μὴ χρῄζεισ; τί σοι τοῦτ’ ἐστὶ λυπηρὸν κλύειν; ἔχθιστον, ὦναξ, φθέγμα τοῦθ’ ἥκει πατρί· καὶ μή μ’ ἀνάγκῃ προσβάλῃσ τάδ’ εἰκαθεῖν. ἀλλ’ εἰ τὸ θάκημ’ ἐξαναγκάζει, σκόπει μή σοι πρόνοι’ ᾖ τοῦ θεοῦ φυλακτέα. πάτερ, πιθοῦ μοι, κεἰ νέα παραινέσω.

τὸν ἄνδρ’ ἐάσον τόνδε τῇ θ’ αὑτοῦ φρενὶ χάριν παρασχεῖν τῷ θεῷ θ’ ἃ βούλεται, καὶ νῷν ὕπεικε τὸν κασίγνητον μολεῖν. οὐ γάρ σε, θάρσει, πρὸσ βίαν παρασπάσει γνώμησ, ἃ μή σοι συμφέροντα λέξεται. λόγων δ’ ἀκοῦσαι τίσ βλάβη; τά τοι κακῶσ ηὑρημέν’ ἔργα τῷ λόγῳ μηνύεται. ἔφυσασ αὐτόν· ὥστε μηδὲ δρῶντά σε τὰ τῶν κακίστων δυσσεβέστατ’, ὦ πάτερ, θέμισ σέ γ’ εἶναι κεῖνον ἀντιδρᾶν κακῶσ. ἀλλ’ ἐάσον· εἰσὶ χἀτέροισ γοναὶ κακαὶ καὶ θυμὸσ ὀξύσ, ἀλλὰ νουθετούμενοι φίλων ἐπῳδαῖσ ἐξεπᾴδονται φύσιν. σὺ δ’ εἰσ ἐκεῖνα, μὴ τὰ νῦν, ἀποσκόπει πατρῷα καὶ μητρῷα πήμαθ’ ἅπαθεσ· κἂν κεῖνα λεύσσῃσ, οἶδ’ ἐγώ, γνώσει κακοῦ θυμοῦ τελευτὴν ὡσ κακὴ προσγίγνεται. ἔχεισ γὰρ οὐχὶ βαιὰ τἀνθυμήματα, τῶν σῶν ἀδέρκτων ὀμμάτων τητώμενοσ. ἀλλ’ ἡμὶν εἶκε· λιπαρεῖν γὰρ οὐ καλὸν δίκαια προσχρῄζουσιν, οὐδ’ αὐτὸν μὲν εὖ πάσχειν, παθόντα δ’ οὐκ ἐπίστασθαι τίνειν. τέκνον, βαρεῖαν ἡδονὴν νικᾶτέ με λέγοντεσ· ἔστω δ’ οὖν ὅπωσ ὑμῖν φίλον. μόνον, ξέν’, εἴπερ κεῖνοσ ὧδ’ ἐλεύσεται, μηδεὶσ κρατείτω τῆσ ἐμῆσ ψυχῆσ ποτε. ἅπαξ τὰ τοιαῦτ’, οὐχὶ δὶσ χρῄζω κλύειν, ὦ πρέσβυ. κομπεῖν δ’ οὐχὶ βούλομαι· σὺ δ’ ὢν σῶσ ἴσθ’, ἐάν περ κἀμέ τισ σῴζῃ θεῶν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Sophocles, Oedipus at Colonus, episode

(소포클레스, Oedipus at Colonus, episode)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION