Sophocles, Oedipus at Colonus, episode 4:

οὔκουν τισ ὡσ τάχιστα προσπόλων μολὼν πρὸσ τούσδε βωμούσ, πάντ’ ἀναγκάσει λεὼν ἄνιππον ἱππότην τε θυμάτων ἄπο σπεύδειν ἀπὸ ῥυτῆροσ, ἔνθα δίστομοι μάλιστα συμβάλλουσιν ἐμπόρων ὁδοί, ὡσ μὴ παρέλθωσ’ αἱ κόραι, γέλωσ δ’ ἐγὼ ξένῳ γένωμαι τῷδε, χειρωθεὶσ βίᾳ. ἴθ’, ὡσ ἄνωγα, σὺν τάχει. τοῦτον δ’ ἐγώ, εἰ μὲν δι’ ὀργῆσ ἧκον, ἧσ ὅδ’ ἄξιοσ, ἄτρωτον οὐ μεθῆκ’ ἂν ἐξ ἐμῆσ χερόσ. νῦν δ’ οὕσπερ αὐτὸσ τοὺσ νόμουσ εἰσῆλθ’ ἔχων, τούτοισι κοὐκ ἄλλοισιν ἁρμοσθήσεται. οὐ γάρ ποτ’ ἔξει τῆσδε τῆσ χώρασ, πρὶν ἂν κείνασ ἐναργεῖσ δεῦρό μοι στήσῃσ ἄγων· ἐπεὶ δέδρακασ οὔτ’ ἐμοῦ καταξίωσ οὔθ’ ὧν πέφυκασ αὐτὸσ οὔτε σῆσ χθονόσ· ὅστισ δίκαι’ ἀσκοῦσαν εἰσελθὼν πόλιν κἄνευ νόμου κραίνουσαν οὐδέν, εἶτ’ ἀφεὶσ τὰ τῆσδε τῆσ γῆσ κύρι’, ὧδ’ ἐπεισπεσὼν ἄγεισ θ’ ἃ χρῄζεισ καὶ παρίστασαι βίᾳ, καί μοι πόλιν κένανδρον ἢ δούλην τινὰ ἔδοξασ εἶναι κἄμ’ ἴσον τῷ μηδενί. καίτοι σε Θῆβαί γ’ οὐκ ἐπαίδευσαν κακόν· οὐ γὰρ φιλοῦσιν ἄνδρασ ἐκδίκουσ τρέφειν, οὐδ’ ἄν σ’ ἐπαινέσειαν, εἰ πυθοίατο συλῶντα τἀμὰ καὶ τὰ τῶν θεῶν, βίᾳ ἄγοντα φωτῶν ἀθλίων ἱκτήρια. οὔκουν ἔγωγ’ ἂν σῆσ ἐπεμβαίνων χθονόσ, οὐδ’ εἰ τὰ πάντων εἶχον ἐνδικώτατα, ἄνευ γε τοῦ κραίνοντοσ, ὅστισ ἦν, χθονὸσ οὔθ’ εἷλκον οὔτ’ ἂν ἦγον, ἀλλ’ ἠπιστάμην ξένον παρ’ ἀστοῖσ ὡσ διαιτᾶσθαι χρεών. σὺ δ’ ἀξίαν οὐκ οὖσαν αἰσχύνεισ πόλιν τὴν αὐτὸσ αὑτοῦ, καί σ’ ὁ πληθύων χρόνοσ γέρονθ’ ὁμοῦ τίθησι καὶ τοῦ νοῦ κενόν. εἶπον μὲν οὖν καὶ πρόσθεν, ἐννέπω δὲ νῦν, τὰσ παῖδασ ὡσ τάχιστα δεῦρ’ ἄγειν τινά, εἰ μὴ μέτοικοσ τῆσδε τῆσ χώρασ θέλεισ εἶναι βίᾳ τε κοὐχ ἑκών· καὶ ταῦτά σοι τῷ νῷ θ’ ὁμοίωσ κἀπὸ τῆσ γλώσσησ λέγω. ὁρᾷσ ἵν’ ἥκεισ, ὦ ξέν’; ὡσ ἀφ’ ὧν μὲν εἶ φαίνει δίκαιοσ, δρῶν δ’ ἐφευρίσκει κακά.